Naar inhoud springen

Sven-Göran Eriksson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sven-Göran Eriksson
Sven-Göran Eriksson
Persoonlijke informatie
Volledige naam Sven-Göran Eriksson
Bijnaam Svennis
Geboortedatum 5 februari 1948
Geboorteplaats Sunne, Vlag van Zweden Zweden
Overlijdensdatum 26 augustus 2024
Overlijdensplaats Sunne
Lengte 178 cm
Positie Rechtsachter
Senioren
Seizoen Club W (G)
1966–1971
1971–1972
1972–1973
1973–1975
Vlag van Zweden Torsby IF
Vlag van Zweden SK Sifhälla
Vlag van Zweden KB Karlskoga
Vlag van Zweden Västra Frölunda IF
109(23)
22(1)
19(4)
50(5)
Getrainde teams
1977–1978
1979–1982
1982–1984
1984–1987
1987–1989
1989–1992
1992–1997
1997–2001
2001–2006
2007–2008
2008–2009
2009–2010
2010
2010–2011
2012
2013
2013–2014
2014–2016
2016–2017
2018–2019
2022–2023
2024
Vlag van Zweden Degerfors IF
Vlag van Zweden IFK Göteborg
Vlag van Portugal Benfica
Vlag van Italië AS Roma
Vlag van Italië Fiorentina
Vlag van Portugal Benfica
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Italië Lazio Roma
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Engeland Manchester City
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Engeland Notts County (alg. directeur)
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Thailand Tero Sasana (tech. directeur)
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Al-Nasr (tech. directeur)
Vlag van China Guangzhou R&F
Vlag van China Shanghai SIPG
Vlag van China Shenzhen Xiangxue
Vlag van Filipijnen Filipijnen
Vlag van Zweden IF Karlstad (tech. dir.)
Vlag van Engeland Liverpool Legends
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Sven-Göran Eriksson (Sunne, 5 februari 1948 – aldaar, 26 augustus 2024) was een Zweedse voetbalcoach.

Als speler was Eriksson actief in de lagere divisies van het Zweedse voetbal. In 1975 was hij gedwongen om voortijdig te stoppen als voetballer, ten gevolge van een knieblessure. Hierna begon hij met het behalen van zijn trainerscursussen. Op de trainerscursus bouwde hij een vriendschap op met Gunder Bengtsson, met wie hij samen in 1979 het hoogste diploma behaalde.

Eriksson begon als coach bij Degerfors IF, dat hij in drie jaar van de derde naar de eerste divisie bracht. Door dit succes kon hij in 1979 bij IFK Göteborg tekenen, waarmee hij in 1982 kampioen werd, de nationale beker won en bovendien de UEFA Cup won.

Dit Europese succes zorgde ervoor dat SL Benfica hem aantrok als coach, waarmee hij twee jaar na elkaar kampioen werd. In 1984 vertrok hij naar Roma. hier was hij minder succesvol; de Coppa Italia in 1986 was de enige prijs die hij won. Na twee eveneens prijsloze jaren bij Fiorentina, tekende Eriksson wederom bij Benfica. In 1990 haalt hij de finale van de Europacup I, waar met 1-0 van AC Milan werd verloren. In 1991 wist hij wederom landskampioen te worden.

Vanaf 1992 was hij werkzaam bij Sampdoria, maar was daar minder succesvol. Alleen de Coppa Italia werd hier in 1994 gewonnen. Het succes kwam terug toen hij in 1997 tekende bij Lazio Roma. In 1998 en 2000 won hij met Lazio de Coppa Italia, in 1999 de Europacup II en de Europese Supercup en in 2000 de nationale titel. Voor Lazio was dit pas het tweede kampioenschap in haar geschiedenis.

Vanaf 2001 was Eriksson werkzaam als bondscoach van Engeland. Hiermee wist hij geen prijzen te winnen. Het WK 2006 was zijn laatste kans hier een prijs te winnen, na dit toernooi stopte hij als bondscoach van Engeland.

In het seizoen 2007-2008 was hij trainer van Manchester City. Hij verliet de club na 1 seizoen en werd bondscoach van Mexico, maar daar werd hij op 3 april 2009 ontslagen vanwege tegenvallende resultaten. Op 22 juli 2009 werd bekend dat hij technisch directeur en aandeelhouder werd van vierdeklasser Notts County FC[1]

Eriksson was tot februari 2010 algemeen directeur bij Notts County. In de zomer van dat jaar was hij bondscoach van Ivoorkust tijdens het WK 2010. De eerste wedstrijd tegen Portugal eindigde in 0-0. De tweede wedstrijd werd verloren met 3-1 van Brazilië, de laatste wedstrijd tegen Noord-Korea werd met 3-0 gewonnen. Daarmee eindigde Ivoorkust op een derde plaats, waarmee de tweede ronde van het WK 2010 niet gehaald werd. Met ingang van 22 augustus 2010 werd Eriksson opgevolgd door voormalig Ivoriaans international François Zahoui, die in de periode na het WK was aangesteld als interim-coach.

Hij kreeg op 10 oktober 2010 opdracht Leicester City te behoeden voor degradatie uit de Football League Championship.

In januari 2024 maakte Eriksson bekend alvleesklierkanker te hebben en nog maximaal een jaar te leven hebben.[2] Op 26 augustus van dat jaar overleed hij op 76-jarige leeftijd.[3]

Als trainer

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Zweden Degerfors
Division 3 1x 1977/78
Vlag van Zweden Göteborg
Internationaal
UEFA Cup 1x 1981/82
Nationaal
Allsvenskan 1x 1981/82
Svenska Cupen 2x 1978/79, 1981/82
Vlag van Portugal Benfica
Primeira Divisão 3x 1982/83, 1983/84, 1990/91
Taça de Portugal 1x 1982/83
Supertaça Cândido de Oliveira 1x 1989
Vlag van Italië AS Roma
Coppa Italia 1x 1985/86
Vlag van Italië Sampdoria
Coppa Italia 1x 1993/94
Vlag van Italië Lazio Roma
Internationaal
Europacup II 1x 1998/99
UEFA Super Cup 1x 1999
Nationaal
Serie A 1x 1999/00
Coppa Italia 2x 1997/98, 1999/00
Supercoppa Italiana 2x 1998, 2000

Individueel