Ivoriaans voetbalelftal (mannen)

Ivoorkust
Bijnaam	Les Éléphants (De Olifanten)
FIFA-ranglijst	38 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	12e (feb 2013, apr-; mei 2013)
Laagste ranking	75e (maa-mei 2004)
Associatie	FIF
Bondscoach	Patrice Beaumelle
Stadion	Stade Félix Houphouët-Boigny, ; Stade olympique d'Ebimpé, Abidjan
Meeste interlands	Didier Zokora (121)
Topscorer	Didier Drogba (65)
Wedstrijden
	Eerste interland:; Ivoorkust 3-2 Dahomey ; (Antananarivo, Madagaskar, 13 april 1960); Grootste overwinning:; Ivoorkust 11-0 Centr.-Afrik. Rep. ; (Abidjan, Ivoorkust; 27 december 1961); Grootste nederlaag:; Nederland 5-0 Ivoorkust ; (Rotterdam, Nederland; 4 juni 2017)
Wereldkampioenschap
Optredens	3 (eerste keer: 2006)
Beste resultaat	Eerste ronde (2006, 2010, 2014)
Afrika Cup
Optredens	21 (eerste keer: 1965)
Beste resultaat	Winnaar (1992, 2015, 2024)
FIFA Confederations Cup
Optredens	1 (eerste keer: 1992)
Beste resultaat	Vierde plaats (1992)

Het Ivoriaans voetbalelftal, bijgenaamd Les Éléphants, is een team van voetballers dat Ivoorkust vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden zoals de (kwalificatie)wedstrijden voor het WK en het Afrikaans kampioenschap. De Fédération Ivoirienne de Football werd in 1960 opgericht en is aangesloten bij de CAF en de FIFA (sinds 1964). De grootste sportieve successen werden behaald in 1992 en 2015 toen het land de Afrika Cup won.

Deelnames aan internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Ivoorkust deed in de kwalificatiereeks voor het Wereldkampioenschap voetbal 1974 voor het eerst mee. Op 15 oktober speelde het in Freetown tegen Sierra Leone en won deze wedstrijd met 1–0. Ivoorkust zou zich niet kwalificeren door het verlies tegen Marokko in de derde ronde. Ook in de jaren daarna (tussen 1978 en 2002) zou Ivoorkust zich niet weten te plaatsen voor een eindtoernooi. Tussen 2006 en 2014 wist Ivoorkust zich drie keer achter elkaar te kwalificeren voor het hoofdtoernooi. De eerste wedstrijd was op 10 juni tegen Argentinië en werd verloren met 1–2. Voor Ivoorkust scoorde Didier Drogba. Ook de tweede wedstrijd ging verloren, tegen Nederland werd het ook (1–2). In deze wedstrijd scoorde Bakari Koné. Ivoorkust was na 2 wedstrijden uitgeschakeld en had in de laatste wedstrijd dus onvoldoende aan de zege (3–2) tegen Servië en Montenegro. Ook op de toernooien van 2010 en 2014 strandde Ivoorkust als derde in de poule. Op ieder toernooi werd eenmaal gewonnen. In 2010 was er een overwinning op Noord-Korea (3–0) en in 2014 was er een overwinning op Japan (2–1). Ivoorkust had zich bijna geplaatst. Vlak voor tijd stond het gelijk tegen Griekenland en dat was voor Ivoorkust voldoende. In 93e minuut kreeg Griekenland echter een strafschop waardoor zij alsnog wonnen het doorgingen naar de volgende ronde (2–1). Ivoorkust deed in 1992 mee aan de voorloper van de Confederations Cup, het Koning Fahd Toernooi. Er deden toen nog vier landen mee. Ivoorkust plaatste zich voor dit toernooi omdat het de Afrika Cup van 1992 wist te winnen. Op het toernooi speelde het gelijk de halve finale tegen Argentinië, deze ging verloren met 0–4. De wedstrijd om de derde plek ging ook verloren. Tegen de Verenigde Staten werd het 2–5.

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930–1970	Geen deelname
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Geen deelname
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Groepsfase	3	1	0	2	5	6	(Kwal.)
2010	Groepsfase	3	1	1	1	4	3	(Kwal.)
2014	Groepsfase	3	1	0	2	4	5	(Kwal.)
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd

Confederations Cup (Koning Fahd Cup)[bewerken | brontekst bewerken]

FIFA Confederations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1992	Vierde	2	0	0	2	2	9
1997–2017	Geen deelname

Afrika Cup[bewerken | brontekst bewerken]

In 1965 deed Ivoorkust voor het eerst mee aan de Afrika Cup. Het land won in de poulefase van Congo-Kinshasa maar verloor van Ghana. Daardoor werd Ivoorkust tweede in de poule maar mocht het wel de wedstrijd om de derde plek spelen. In die wedstrijd werd gewonnen van Senegal. Ook in 1968 was dit het resultaat. Ivoorkust verloor ook dit keer van Ghana, nu in de halve finale. De wedstrijd om de derde plek werd gewonnen van Ethiopië. Ivoorkust werd kampioen in 1992. Zowel in de halve finale (tegen Kameroen) als de finale (tegen Ghana) werd het 0–0. Tweemaal won Ivoorkust de strafschoppenserie die volgde. In de finale eindigde de serie in 11–10. Baffoe miste in die wedstrijd voor Ghana. In 2006 bereikte Ivoorkust weer de finale. Ook dit keer was de uitslag 0–0 en moesten er strafschoppen genomen worden. voor Ivoorkust miste Didier Drogba de eerste strafschop en Bakari Koné de derde. Egypte won uiteindelijk met 4–2. Die tweede plek was er in 2012 wederom. De uitslag in de finale tegen Zambia was 0–0. De strafschoppenserie die dit keer volgde eindigde in een 8–7 overwinning voor Zambia. Drie jaar later werd het land wel weer kampioen. De uitslag was weer 0–0. Ook nu moesten strafschoppen de winnaar aanwijzen. Hoewel de eerste twee strafschoppen gemist werden door Ivoorkust won het toch. Ghana miste namelijk de derde en vierde strafschop en uiteindelijk eindigde de serie in 9–8.

Aan de overwinning ging een harde wedstrijd vooraf tussen Ivoorkust en Ghana. Serey Die was namens Ivoorkust de eerste die zich misdroeg, toen hij Mubarak Wakaso in de edele delen schopte^[1]. Scheidsrechter Bakary Gassama deed de overtreding af met een gele kaart. De arbiter uit Gambia, op het Wereldkampioenschap voetbal 2014 in Brazilië actief bij Nederland tegen Chili (2-0), hield later ook de kaarten op zak toen Eric Bailly en Harrison Afful elkaar een kopstoot gaven.

Afrika Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1957–1963	Geen deelname
1965	Derde	3	2	0	1	5	4	(Kwal.)
1968	Derde	5	3	1	1	9	6	(Kwal.)
1970	Vierde	5	2	1	2	11	9	(Kwal.)
1972	Niet gekwalificeerd
1974	Groepsfase	3	0	2	1	2	5	(Kwal.)
1976	Niet gekwalificeerd
1978	Gediskwalificeerd
1980	Groepsfase	3	0	2	1	2	3	(Kwal.)
1982	Geen deelname
1984	Groepsfase	3	1	0	2	4	4
1986	Derde	5	3	0	2	7	5	(Kwal.)
1988	Groepsfase	3	0	3	0	2	2	(Kwal.)
1990	Groepsfase	3	1	0	2	3	5	(Kwal.)
1992	Kampioen	5	2	3	0	4	0	(Kwal.)
1994	Derde	5	3	1	1	11	5
1996	Groepsfase	3	1	0	2	2	5	(Kwal.)
1998	Kwartfinale	4	2	2	0	10	6	(Kwal.)

Afrika Cup overzicht – vervolg
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
2000	Groepsfase	3	1	1	1	3	4	(Kwal.)
2002	Groepsfase	3	0	1	2	1	4	(Kwal.)
2004	Niet gekwalificeerd
2006	Tweede	6	3	2	1	6	5	(Kwal.)
2008	Vierde	6	4	0	2	16	9	(Kwal.)
2010	Kwartfinale	3	1	2	0	5	4	(Kwal.)
2012	Tweede	6	5	1	0	9	0	(Kwal.)
2013	Kwartfinale	4	2	1	1	8	5	(Kwal.)
2015	Kampioen	6	3	3	0	9	4	(Kwal.)
2017	Groepsfase	3	0	2	1	2	3	(Kwal.)
2019	Kwartfinale	5	3	1	1	7	3	(Kwal.)
2021	Achtste finale	4	2	2	0	6	3	(Kwal.)
2023	Kampioen	7	4	1	2	8	8	(Kwal.)^[2]
2025	Toernooi moet nog beginnen

African Championship of Nations[bewerken | brontekst bewerken]

African Championship of Nations overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
2009	Groepsfase	3	0	1	2	0	4
2011	Groepsfase	3	1	0	2	2	4	(Kwal.)
2014	Niet gekwalificeerd
2016	Derde	6	4	0	2	10	4	(Kwal.)
2018	Groepsfase	3	0	1	2	0	3	(Kwal.)
2020	Niet gekwalificeerd
2022	Kwartfinale	4	1	1	2	3	4	(Kwal.)

Het Ivoriaans B-elftal nam één keer als gast deel aan de CECAFA Cup. In de groepsfase werden de wedstrijden tegen Zanzibar en Soedan gewonnen. In de kwartfinale moest Ivoorkust tegen Malawi en de halve finale tegen Ethiopië. Beide wedstrijden werden gewonnen met 1–0. In de finale werd verloren van Tanzania met 0–1. De West African Nations Cup is voor landen die lid zijn van de WAFU. Er waren vier deelnames. In 1983 en 1984 wist Ivoorkust derde te worden. In 1982 vierde.

West African Nations Cup[bewerken | brontekst bewerken]

West African Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1982	Vierde	5	0	5	0	11	11
1983	Derde	4	1	1	2	2	4
1984	Derde	5	2	2	1	7	6
1986	Geen deelname
1987	Groepsfase	3	1	0	2	1	3
Totaal	4/5	17	4	8	5	21	24

WAFU Nations Cup[bewerken | brontekst bewerken]

WAFU Nations Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2010–2013	Geen deelname
2017	Groepsfase	3	0	2	1	0	1
2019	Halve finale	3	1	1	1	5	4

CECAFA Cup[bewerken | brontekst bewerken]

CECAFA Cup overzicht
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2010	Tweede	6	4	0	2	7	3

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Interlands Ivoriaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Ivoorkust.

FIFA-wereldranglijst^[3][bewerken | brontekst bewerken]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
33	25	20	51	52	44	53	51	44	64	70	40	42	18	37	29	16	21	16	14	17	28	19	34	61	65

Bondscoaches[bewerken | brontekst bewerken]

2004–2007	Henri Michel
2007	Jacques Monclar
2007–2008	Ulrich Stielike
2008	Gérard Gili (ad interim)
2008–2010	Vahid Halilhodžić
2010	Sven-Göran Eriksson
2010–2012	François Zahoui
2012–2014	Sabri Lamouchi
2014–2015	Hervé Renard
2015–2017	Michel Dussuyer
2017	Marc Wilmots
2017–heden	Ibrahim Kamara

Huidig team[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers werden in januari 2017 door bondscoach Michel Dussuyer opgeroepen voor de Afrika Cup.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met 24 januari 2017.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Sayouba Mandé	4	0	Stabæk
16	Sylvain Gbohouo	28	0	Mazembe
23	Badra Ali Sangaré	11	0	Tanda
Verdediging
4	Lamine Koné	9	0	Sunderland
5	Wilfried Kanon	20	1	ADO Den Haag
17	Serge Aurier	39	1	Paris Saint-Germain
18	Adama Traoré	9	0	Basel
19	Simon Deli	8	0	Slavia Praag
21	Eric Bailly	21	0	Manchester United
22	Mamadou Bagayoko	6	0	OH Leuven
Middenveld
3	Serge N'Guessan	14	2	Nancy
6	Jean Seri	13	1	Nice
7	Victorien Angban	6	0	Granada
10	Cheick Doukouré	16	0	Metz
11	Franck Kessié	15	0	AC Milan
15	Max Gradel	55	9	Bournemouth
20	Serey Die	36	1	Basel
Aanval
2	Nicolas Pépé	3	0	Angers
8	Salomon Kalou	93	28	Hertha BSC
9	Wilfried Zaha	5	1	Crystal Palace
12	Wilfried Bony	52	15	Stoke City
13	Giovanni Sio	21	3	Stade Rennes
14	Jonathan Kodjia	9	4	Aston Villa

Bekende (oud-)spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van spelers van het Ivoriaanse voetbalelftal voor een lijst met spelers met minimaal veertig interlands

Barry Boubacar Copa
Sekou Cissé
Aruna Dindane
Didier Drogba

Emmanuel Eboué
Bonaventure Kalou
Salomon Kalou
Arouna Koné

Arsène Né
Marco Né
Cheik Tioté
Kolo Touré

Yaya Touré
Gilles Yapi Yapo
Didier Zokora
Abdul Kader Keïta

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Ivoorkust wint Afrika Cup na onwerkelijke penaltyserie, de Volkskrant, 8 februari 2015
↑ Ivoorkust speelde wel kwalificatiewedstrijden, maar was als gastland tevens automatisch gekwalifceerd voor het Afrikaans Kampioenschap van 2023.
↑ FIFA-ranking

[1] Ivoorkust wint Afrika Cup na onwerkelijke penaltyserie, de Volkskrant, 8 februari 2015

[2] Ivoorkust speelde wel kwalificatiewedstrijden, maar was als gastland tevens automatisch gekwalifceerd voor het Afrikaans Kampioenschap van 2023.

[3] FIFA-ranking

[1]

[2]

[3]

Algerije	Angola	Benin	Botswana	Burkina Faso	Burundi
Centraal-Afrikaanse Republiek	Comoren	Congo-Brazzaville	Congo-Kinshasa	Djibouti	Egypte
Equatoriaal-Guinea	Eritrea	Ethiopië	Gabon	Gambia	Ghana
Guinee	Guinee-Bissau	Ivoorkust	Kaapverdië	Kameroen	Kenia
Lesotho	Liberia	Libië	Madagaskar	Malawi	Mali
Marokko	Mauritanië	Mauritius	Mozambique	Namibië	Niger
Nigeria	Oeganda	Réunion¹	Rwanda	Sao Tomé en Principe	Senegal
Seychellen	Sierra Leone	Soedan	Somalië	Swaziland	Tanzania
Togo	Tsjaad	Tunesië	Zambia	Zanzibar¹	Zimbabwe
Zuid-Afrika	Zuid-Soedan	¹ geassocieerd lid