Teheran

**Teheran**
تهران
Stad (shahr) in Iran
	;
Situering
Provincie (ostān)	Tehrān
Sharestan	Tehrān
Coördinaten	35° 42′ NB, 51° 25′ OL
Algemeen
Oppervlakte	730 km²
Inwoners ; (2011)	8.154.051
Hoogte	900 - 1.830 m
Overig
Website	tehran.ir
Foto's
	Skyline van Teheran met op de achtergrond het Elboers-gebergte
Portaal	Azië

Voor de gelijknamige provincie, zie Teheran (provincie).

Op de berg Tochal ten noorden van Teheran bevinden zich 5 grote skigebieden

Teheran (Perzisch: تهران, Tehran, uitspraak [tʰehˈɾɒːn]) is de hoofdstad van Iran en tevens de hoofdplaats van de provincie Teheran. Ze ligt in het noordelijke gedeelte van het land aan de voet van de Elboers. Tijdens de census van 2011 had de stad Teheran meer dan acht miljoen inwoners. Tezamen met de voorsteden wordt in het stedelijk gebied een inwoneraantal van ruim 13 miljoen geschat.

Geografie[bewerken | brontekst bewerken]

Teheran ligt op een hoogte variërend van ongeveer 1100 meter in het zuidelijke gedeelte van de stad tot 1750 meter in het noordelijke gedeelte van de stad.

Teheran heeft een landklimaat met grote temperatuurverschillen tussen zomer en winter. De zomers zijn droog en heet. De gemiddelde temperatuur voor de maand juli ligt boven de dertig graden. De winters zijn koud, met temperaturen rond het vriespunt. In de winter valt geregeld sneeuw in de stad.

Teheran kent een groot aantal straten met aan weerszijden oude platanen, wat de stad de bijnaam 'Plataanstad' gaf in de geschiedenis.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Teheran wordt voor het eerst vermeld in de elfde eeuw v.Chr., maar archeologische opgravingen hebben aangetoond dat de eerste bewoners zich zo rond 3000 v.Chr. vestigden. Teheran was vroeger een van de dorpen van de grote, oude stad Rey. Pas vanaf de zeventiende eeuw ontwikkelde Teheran zich tot een echte stad.

Agha Muhammad Khan, de stichter van de Kadjaren-dynastie, koos Teheran in 1788 als de hoofdstad van Iran. De tweede sjah van de Kadjaren, Fath Ali, die de basis legde voor een Perzische culturele renaissance, liet mooie en grote paleizen optrekken in Teheran. Onder zijn regering vestigden zich vele ambachtslieden en kooplieden uit oudere Perzische centra als Kashan, Isfahan, Shiraz en Tabriz in de nieuwe hoofdstad.

Teheran tegenwoordig[bewerken | brontekst bewerken]

De bevolking is overwegend jong en hoog opgeleid, hoewel vrij veel (hoogopgeleide) jongeren door de zeer slechte economische omstandigheden de stad verlaten en zich elders in de wereld vestigen.

Onder andere door de grootte, de slechte verkeerssituatie, het sterk verouderde wagenpark en zijn ongunstige ligging, kampt de stad met een enorme luchtvervuiling. Teheran behoort in dit opzicht tot de vijf meest vervuilde steden ter wereld en het gebeurt niet zelden dat scholen sluiten vanwege smogalarm. In 2000 opende de metro van Teheran die op sommige trajecten een alternatief biedt voor het drukke wegverkeer. Het netwerk heeft anno 2010 drie lijnen, een lengte van meer dan vijftig kilometer en bestaat uit 52 stations.

Bestuurlijke indeling[bewerken | brontekst bewerken]

Teheran is onderverdeeld in 22 gemeentelijke districten, elk met zijn bestuurlijke centrum.

Binnen deze 22 districten liggen de volgende grote wijken:

Abbas Abad, Afsariyeh, Amaniyeh, Amir Abad, Aryashahr, Bagh Feiz, Baharestan, Darakeh, Darband, Dardasht, Dar Abad, Darrous, Dehkadeh Olampik, Ekhtiyariyeh, Ekbatan, Elahiyeh, Evin, Farmanieh, Fereshteh, Gheitariye, Gholhak, Gisha, Gomrok, Hasan Abad, Jamaran, Jannat Abad, Javadiyeh, Jomhuri, Jordan, Lavizan, Mehran, Narmak, Navab, Nazi Abad, Niavaran, Park-e Shahr, Pasdaran, Piroozi, Punak, Ray, Sa'adat Abad, Sadeghiyeh, Seyed Khandan, Sohrevardi, Shahrara, Shahr-e ziba, Shahrak-e Gharb, Shemiran, Tajrish, Tehranno, Tehranpars, Tehransar, Vanak, Velenjak, Yaft Abad, Yusef Abad, Zafaraniyeh, etc.

Bouwwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Beroemd zijn de bazaar in het zuiden van de stad waar een keur aan producten kan worden gekocht, het voormalige paleis van de sjah, alsmede de vele parken die de stad telt.

Moderne bouwwerken zijn onder andere de Borj-e Milad en de Azadi-toren op het Azadi-plein.

Toerisme[bewerken | brontekst bewerken]

In Teheran zijn meerdere culturele bezienswaardigheden.

Een replica van de Pauwentroon van de Perzische sjahs is te vinden in het Golestan Paleis.
Enkele bekende Teheranse musea zijn het Nationaal Museum van Iran, het Saadabad paleizencomplex, het Glaswerk en keramiekmuseum van Iran, het Tapijtenmuseum, het Teheran Underglass schilderij museum, het Niavaran paleizencomplex en het Safir kantoormachinemuseum.
Het Teheran Museum van Hedendaagse Kunst heeft werken van kunstenaars als Van Gogh, Pablo Picasso en Andy Warhol. Deze collectie van schilderijen is nog geselecteerd door de voormalige keizerin Farah Diba.
Teheran is ook de plaats waar de Iraanse keizerlijke kroonjuwelen worden bewaard. Deze collectie bestaat uit een set van kronen en tronen, ongeveer 30 tiara's, talrijke aigrettes, juweel-beslagen zwaarden en schilden, een grote hoeveelheid kostbare losse edelstenen, waaronder de grootste collecties van smaragden, robijnen en diamanten in de wereld en de originele Pauwentroon. Het bevat ook andere objecten die door de sjahs van Iran tijdens het 2500-jarig bestaan van het Iraanse koninkrijk zijn verzameld. De collectie is nog steeds te zien in de Iraanse centrale bank in Teheran.