Naar inhoud springen

Walhorn

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 3 mrt 2020 om 03:05. (1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar) #IABot (v2.0)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Walhorn
Deelgemeente in België Vlag van België
Walhorn (België)
Walhorn
Situering
Gewest Vlag Wallonië Wallonië
Provincie Vlag Luik (provincie) Luik
Gemeente Lontzen
Coördinaten 50° 40′ NB, 6° 3′ OL
Overig
Postcode 4711
Netnummer 087
Detailkaart
Walhorn (Luik)
Walhorn
Portaal  Portaalicoon   België

Walhorn is een voormalige gemeente in de Duitstalige Gemeenschap van België en het Waals Gewest, thans gefuseerd met de gemeente Lontzen. Walhorn ligt aan de autosnelweg A3 die hier onderdeel vormt van de Europese weg 40.

Geschiedenis

De eerste vermelding van het plaatsje, met de naam Harna, is terug te vinden in een document van Lotharius II uit het jaar 888.

Tot de opheffing van het hertogdom Limburg was Walhorn de hoofdplaats van een van de vijf Limburgse hoogbanken. In 1072 werd het afhankelijk van het Onze-Lieve-Vrouwekapittel te Aken. Net als de rest van het hertogdom werd Walhorn bij de annexatie van de Zuidelijke Nederlanden door de Franse Republiek in 1795 opgenomen in het toen gevormde Ourthedepartement en maakte het deel uit van het Kanton Eupen.

In 1815 werd het Pruisisch, later Duits, en in 1920 kwam het bij België.

Kernen

Tot de deelgemeente Walhorn behoren de kernen Astenet, Herbesthal en Merols.

Bezienswaardigheden

De Sint-Stefanuskerk te Walhorn

Natuur en landschap

In het westen en zuiden vindt men kalkrijke bodems, in het oosten is de bodem eerder zandig.

Economie

Walhorn kent melkveehouderijen, zand- en steengroeven, en bosbouw.

Taal

Naast het in het onderwijs en door de plaatselijke overheid gebruikte Duits spreekt de plaatselijke bevolking het regionale dialect Platdiets; een Limburgs dialect.

Nabijgelegen kernen

Eynatten, Astenet, Lontzen, Kettenis, Raeren