Naar inhoud springen

Wereldkampioenschappen schaatsen sprint 2009

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK sprint 2009
Wereldkampioenschappen schaatsen sprint 2009
Kampioenschapinformatie
Plaats Moskou
Gastland Vlag van Rusland Rusland
IJsbaan Krylatskoje
Type baan Overdekt, kunstijs
Editie 40
Datum 17-18 januari 2009
Organisator ISU
Soort vierkamp Sprintvierkamp
Eindrangschikking mannen
Winnaar Vlag van Verenigde Staten Shani Davis (1e titel)
Tweede plaats Vlag van Japan Keiichiro Nagashima
Derde plaats Vlag van Nederland Simon Kuipers
Eindrangschikking vrouwen
Winnaar Vlag van China Wang Beixing (1e titel)
Tweede plaats Vlag van Duitsland Jenny Wolf
Derde plaats Vlag van China Yu Jing
Statistieken
Aantal mannen 31 (slotafstand: 24)
Aantal vrouwen 28 (slotafstand: 24)
Startpl. / land 4
Startpl. NL 4 (m), 4 (v)
Kijkcijfers (piek) 1.745.000[1] (2e 1000m mannen)
Navigatie
<<< 2008     2010 >>>
Portaal  Portaalicoon   Schaatsen

De wereldkampioenschappen schaatsen sprint 2009 werden op 17 en 18 januari 2009 gereden op de ijsbaan Krylatskoje te Moskou.

Titelverdedigers waren de Wereldkampioenen van 2008 in Heerenveen, Lee Kyou-hyuk en Jenny Wolf.

Programma
zaterdag 17 januari zondag 18 januari
500 meter vrouwen
500 meter mannen
1000 meter vrouwen
1000 meter mannen
500 meter vrouwen
500 meter mannen
1000 meter vrouwen
1000 meter mannen

Eerste 500 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Tot aan de zevende rit waren er geen opvallende prestaties neergezet. In rit zeven moest Erben Wennemars, die aan zijn tiende WK begonnen was, het opnemen tegen Lee Ki-Ho. Na een voor zijn doen zeer snelle opening onder de tien seconden, gleed zijn schaats onder zich uit in de laatste binnenbocht, waardoor hij onderuit ging. Per brancard moest hij van het ijs verwijderd worden om naar het ziekenhuis gebracht te worden. Lee vervolgde zijn rit en noteerde de negende tijd. Door het oponthoud wisten Håvard Bøkko en Konrad Niedźwiedzki geen goede prestaties neer te zetten in de daaropvolgende rit.

In rit 9 nam Nederlands kampioen Stefan Groothuis het op tegen Tadashi Obara. Al vlak na de start zette Groothuis de punt van zijn schaats in het ijs waardoor hij onderuit ging. Hij kon de rit wel vervolgen, maar zette de slechtste tijd neer.

In rit 11 kwam de volgende kanshebber aan de start: Shani Davis. Na een voor zijn doen snelle opening reed hij een ietwat teleurstellend rondje waardoor hij niet verder kwam dan de tiende plek. Na deze rit namen de overige Nederlanders Mark Tuitert en Simon Kuipers het tegen elkaar op. Beiden reden een degelijke 500 meter met respectievelijk een 13e en een 6e plek.

Keiichiro Nagashima verbeterde vervolgens het baanrecord in zijn rit tegen Dmitri Lobkov. In de voorlaatste rit kwam de gedoodverfde favoriet Lee Kyou-hyuk aan de start tegen Yu Fengtong. Beiden maakten geen fouten, Lee verbeterde het baanrecord tot 34,96 en Yu eindigde als derde. Tot slot finishten Tucker Fredricks en Pekka Koskela op respectievelijk de 4e en 5e plek.

Eerste 1000 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf rit nummer 8 werd het spannend voor het klassement. Als eersten moesten Simon Kuipers en Keiichiro Nagashima een tijd neerzetten. In een foutloze race zetten ze zeer goede tijden neer, Kuipers dook zelfs onder het oude baanrecord. Mark Tuitert kon in de rit daarna niet overtuigen, mede vanwege een gebrek aan tegenstand. Stefan Groothuis startte in rit 12 tegen Kyle Parrott. Na zijn val op de 500 meter was de eindigde Groothuis slechts drie tienden achter Kuipers, waarmee hij uiteindelijk op het podium eindigde.

Na zijn tegenvallende 500 meter moest Shani Davis zich flink verbeteren om een rol van betekenis te spelen. Dit deed hij overtuigend, hij dook onder de tijd van Kuipers. In de voorlaatste rit reed Lee Kyou-hyuk naar een vijfde tijd, waarmee hij kostbare tijd verloor op zijn tegenstanders. In de laatste rit verknalde wereldrecordhouder Pekka Koskela zijn klassement door een slechte 11e tijd neer te zetten.

Na dag 1 waren er nog vier kanshebbers voor de titel, met Nagashima op nummer 1, Kyou-Hyuk Lee op 2, Kuipers op 3 en Davis op 4.

Tweede 500 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Stefan Groothuis was als eerste Nederlandse deelnemer aan de beurt. Hij reed een rit met veel misslagen en kwam de laatste binnenbocht heel ruim uit. Desondanks bleek zijn tijd de beste Nederlandse tijd. Yu Fengtong verbeterde in de hieropvolgende rit het baanrecord.

In rit nummer 13 reed Mark Tuitert tegen Pekka Koskela. Koskela won de rit ruim en Tuitert verloor zeer veel tijd, waardoor hij kelderde in het klassement. Opvallend was dat de tijd van Koskela korter was dan die van Mika Poutala. Bij de medaille-uitreiking bleek de tijd van Poutala echter gecorrigeerd te zijn en daardoor korter dan die van Koskela. Zodoende werd de verkeerde Fin gehuldigd.

In de voorlaatste rit reed Shani Davis tegen Keiichiro Nagashima. Beiden reden zeer goed, Nagashima verbeterde het baanrecord opnieuw en Davis reed een tijd die slechts 0,01 seconden langzamer was dan zijn persoonlijk record. Daarom moesten in de laatste rit Simon Kuipers en Lee Kyou-hyuk flink aan de bak om bij te blijven. Lee lukte dat met een vijfde tijd, maar Kuipers verloor zeer veel tijd en werd slechts zestiende.

Met alleen de 1000 meter nog voor de boeg leek Nagashima vrij zeker van zijn eerste titel. Hij stond ruim voor op Lee en nog veel meer op Davis. Kuipers' kansen op een podiumplek waren verkeken.

Tweede 1000 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Nagashima behaalde slechts een achtste plek en Davis wist de tweede 1000 meter en het eindklassement op zijn naam te schrijven. Kuipers won brons na een val van Lee Kyou-hyuk

Afstandmedailles

[bewerken | brontekst bewerken]
Discipline Goud Zilver Brons
500m Vlag van Zuid-Korea Lee Kyou-hyuk Vlag van Japan Keiichiro Nagashima Vlag van China Yu Fengtong
1000m Vlag van Verenigde Staten Shani Davis Vlag van Nederland Simon Kuipers Vlag van Nederland Stefan Groothuis
500m Vlag van Japan Keiichiro Nagashima Vlag van China Yu Fengtong Vlag van Finland Mika Poutala
1000m Vlag van Verenigde Staten Shani Davis Vlag van Canada Denny Morrison Vlag van Rusland Jevgeni Lalenkov

Eindklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Rang Schaatser Land 1e 500m 1e 1000m 2e 500m 2e 1000m Puntentotaal
Goud Shani Davis Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 35,63 (10) 1.08,84 (1) 35,18 (6) 1.08,66 (1) 139.560
Zilver Keiichiro Nagashima Vlag van Japan Japan 35,01 (2) 1.09,41 (4) 34,91 (1) 1.10,19 (8) 139,720
Brons Simon Kuipers Vlag van Nederland Nederland 35,44 (6) 1.08,93 (2) 35,77 (16) 1.09,55 (4) 140.450
4 Pekka Koskela Vlag van Finland Finland 35,27 (5) 1.10,52 (11) 35,15 (4) 1.09,81 (6) 140,585
5 Denny Morrison Vlag van Canada Canada 36,02 (17) 1.10,02 (7) 35,71 (14) 1.08,77 (2) 141,125
6 Mika Poutala Vlag van Finland Finland 35,67 (11) 1.10,70 (15) 35,14 (3) 1.10,42 (14) 141,370
7 Tadashi Obara Vlag van Japan Japan 35,85 (15) 1.10,65 (14) 35,27 (7) 1.09,94 (7) 141,415
8 Dmitri Lobkov Vlag van Rusland Rusland 35,46 (7) 1.10,57 (12) 35,53 (10) 1.10,30 (10) 141,425
9 Mark Tuitert Vlag van Nederland Nederland 35,69 (13) 1.09,80 (6) 35,94 (17) 1.10,21 (9) 141,635
10 Tucker Fredricks Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 35,10 (4) 1.11,37 (22) 35,54 (11) 1.11,07 (18) 141,860
11 Yu Fengtong Vlag van China China 35,08 (3) 1.12,88 (27) 34,91 (2) 1.10,82 (15) 141,870
12 Lee Kang-seok Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 35,47 (8) 1.10,88 (17) 35,31 (8) 1.11,34 (22) 141,890
13 Jamie Gregg Vlag van Canada Canada 35,67 (11) 1.10,89 (18) 35,40 (9) 1.11,30 (21) 142,165
14 Kyle Parrott Vlag van Canada Canada 35,89 (16) 1.10,80 (16) 35,73 (15) 1.10,39 (12) 142,215
15 Lee Ki-ho Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 35,58 (9) 1.11,23 (21) 35,60 (13) 1.11,18 (20) 142,385
16 Jevgeni Lalenkov Vlag van Rusland Rusland 36,39 (22) 1.10,26 (9) 36,18 (20) 1.09,52 (3) 142,460
17 Konrad Niedźwiedzki Vlag van Polen Polen 36,24 (19) 1.10,37 (10) 36,17 (19) 1.10,32 (11) 142,755
18 Stefan Groothuis Vlag van Nederland Nederland 38,06 (30) 1.09,32 (3) 35,59 (12) 1.09,70 (5) 143,160
19 Håvard Bøkko Vlag van Noorwegen Noorwegen 36,27 (20) 1.10,60 (8) 36,49 (24) 1.10,41 (13) 143,345
20 Christoffer Fagerli Rukke Vlag van Noorwegen Noorwegen 36,27 (20) 1.10,06 (13) 36,37 (23) 1.10,83 (16) 143,355
21 Nico Ihle Vlag van Duitsland Duitsland 36,12 (18) 1.12,00 (25) 36,01 (18) 1.11,16 (19) 143,710
22 Samuel Schwarz Vlag van Duitsland Duitsland 36,51 (23) 1.10,97 (19) 37,49 (28) 1.11,06 (17) 145,015
23 Takaharu Nakajima Vlag van Japan Japan 35,82 (14) 1.11,59 (24) 36,27 (21) 1.15,08 (23) 145,425
NC24 Lee Kyou-hyuk Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 34,96 (1) 1.09,47 (5) 35,16 (5) dnf 104,855
NC25 Daniel Friberg Vlag van Zweden Zweden 37,00 (28) 1.11,57 (23) 36,72 (26) 109,505
NC26 Philip Brojaka Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 36,79 (26) 1.12,33 (26) 36,66 (25) 109,615
NC27 Vladimir Sjerstjuk Vlag van Kazachstan Kazachstan 36,99 (27) 1.13,43 (28) 36,91 (27) 110,615
NC28 José Ignacio Fazio Vlag van Argentinië Argentinië 37,61 (29) 1.14,28 (29) 37,86 (29) 112,610
- Maciej Ustynowicz Vlag van Polen Polen 36,27 (20) diskw. 36,27 (21)
- Joel Eriksson Vlag van Zweden Zweden 36,74 (25) 1.11,11 (20) dns
- Erben Wennemars Vlag van Nederland Nederland dnf

De startplaatsen voor de Wereldkampioenschap schaatsen sprint 2010 werden eveneens bepaald aan de hand van bovenstaand klassement. Landen met minstens drie schaatsers bij de eerste zestien mogen vier rijders afvaardigen, landen met minstens twee schaatsers bij de eerste 22 mogen drie rijders afvaardigen, en landen met minstens één schaatser bij de eerste 28 mogen twee rijders afvaardigen. De overige ISU leden mogen één schaatser afvaardigen.

4 startplaatsen: Canada
3 startplaatsen: Duitsland, Finland, Japan, Nederland, Noorwegen, Rusland, Verenigde Staten en Zuid-Korea
2 startplaatsen: Argentinië, China, Groot-Brittannië, Kazachstan, Polen en Zweden

Eerste 500 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Na een knieblessure was dit de eerste internationale wedstrijd van Anni Friesinger. Omdat ze nog geen wedstrijd gereden had mocht ze in rit 1 starten. Ze zette een nette 12e tijd op de klokken.

In rit 4 reed Natasja Bruintjes naar een tijd die goed was voor de 16e plek. Laurine van Riessen zette een knappe 9e tijd neer in haar rit tegen Shihomi Shinya. Opvallend was de prestatie van Jin Peiyu die de tot dan toe snelste tijd neerzette. Later bleek dit goed te zijn voor de 6e plek.

De grootste Nederlandse kanshebber op eremetaal, Annette Gerritsen, startte in rit 11 tegen Joelia Nemaja. Na snelle openingen leek er voor beiden een snelle tijd aan te komen. Totdat Gerritsen in de laatste buitenbocht onderuit gleed. Omdat ze verward overeind kwam, reed ze een stukje in de binnenbaan, waardoor ze na afloop gediskwalificeerd werd. Nemaya eindigde als vijfde.

Wang Beixing zette vervolgens een lage 38'er neer tegen Lee Sang-hwa. Ze reden de snelste tijden tot dan toe. Yu Jing kwam nog in de buurt van de tijd van Lee in een persoonlijk record, maar het was Jenny Wolf in de laatste rit die iedereen voorbij schaatste. Hoewel het een baanrecord was, was het gat tussen Wolf en de rest slechts één tiende, waar het vorig jaar nog meer dan een halve seconde was. De tegenstander van Wolf, Margot Boer, werd achtste en daarmee beste Nederlandse.

Eerste 1000 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Anni Friesinger moest wederom het spits afbijten. Dit deed ze door een zeer goede tijd neer te zetten, die lang de beste tijd bleek te zijn. Als eerste Nederlandse moest Natasja Bruintjes in rit 7 tegen Jekaterina Malysjeva. Ze zette voor haar doen een goede tijd neer, die later goed bleek voor de 12e plek. In de rit na Bruintjes moest Jenny Wolf rijden. Na een goede 600 meter bleek de 1000 meter toch te lang voor haar, ze had een verval van meer dan 4 seconde in de laatste ronde. Ze verloor dus veel tijd op de 1000 meter.

In rit 10 moest Margot Boer tegen de russin Jekaterina Lobysjeva. Zij reed een bijzonder goede 1000 meter en verbeterde het baanrecord van Friesinger. Yu Jing reed vervolgens met een persoonlijk record naar een zevende plek en Laurine van Riessen werd vijfde. Als laatste kwamen Wang Beixing en Annette Gerritsen aan de beurt. Voor Gerritsen was deze rit ook een skate-off tegen Bruintjes voor een wereldbeker-ticket. Deze won ze uiteindelijk met bijna een seconde verschil. Wang reed zichzelf naar het podium toe, ze werd derde.

Na dag 1 stond Beixing Wang riant aan de leiding, voor Wolf. Met bijna een halve seconde verschil, zou het een harde taak voor Wolf worden om Wang nog te passeren. Achter Wolf stonden Boer, Yu en Friesinger die nog in strijd waren voor een podiumplek.

Tweede 500 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste rit moest Annette Gerritsen rijden, vanwege haar eerdere diskwalificatie. Ditmaal reed ze foutloos en dat was goed voor de vijfde tijd. Natasja Bruintjes maakte in haar rit geen fouten en handhaafde zich op de rand van de top 10 van het klassement.

In rit 9 kwam de eerste kanshebster aan de beurt, Anni Friesinger. In tegenstelling tot haar eerste 500 meter was deze niet best. Ze maakte een paar misslagen en verloor hiermee veel tijd op haar concurrenten. In rit 12 moest Margot Boer zorgen dat ze niet te veel tijd zou verliezen op Yu Jing, om kans te houden op een podiumplek. Boer reed niet veel beter dan op de eerste dag, terwijl Yu wel weer haar PR verbeterde, waardoor ze veel tijd verloor. Laurine van Riessen, die tot dan toe hoog in het klassement stond, verknalde haar klassement in haar rit tegen Yu.

De enigen die dit seizoen 37'ers gereden hadden, Jenny Wolf en Wang Beixing, startten tegen elkaar in de laatste rit. Wolf hoopte veel tijd goed te kunnen maken op Wang, maar Wang beperkte de schade tot 5 honderdsten. Wel reed Wolf een nieuw baanrecord. Wang leek hierdoor zeker van de titel, ze had driekwart seconde voorsprong op Wolf. Hierachter stond Yu, die met Boer uit moest maken wie brons zou veroveren.

Tweede 1000 meter

[bewerken | brontekst bewerken]

Wang Beixing eindigde voor de vier keer dit weekend op het podium en won het WK sprint voor Jenny Wolf. Yu Jing verdedigde met succes haar voorsprong op Margot Boer en pakte het brons.

Afstandmedailles

[bewerken | brontekst bewerken]
Discipline Goud Zilver Brons
500m Vlag van Duitsland Jenny Wolf Vlag van China Wang Beixing Vlag van Zuid-Korea Lee Sang-hwa
1000m Vlag van Nederland Margot Boer Vlag van Duitsland Anni Friesinger Vlag van China Wang Beixing
500m Vlag van Duitsland Jenny Wolf Vlag van China Wang Beixing Vlag van Zuid-Korea Lee Sang-hwa
1000m Vlag van Duitsland Anni Friesinger Vlag van China Wang Beixing Vlag van Nederland Margot Boer

Eindklassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Rang Schaatsster Land 1e 500m 1e 1000m 2e 500m 2e 1000m Puntentotaal
Goud Wang Beixing Vlag van China China 38,10 (2) 1.16,53 (3) 37,91 (2) 1.16,40 (2) 152,475
Zilver Jenny Wolf Vlag van Duitsland Duitsland 38,00 (1) 1.17,58 (6) 37,86 (1) 1.17,52 (10) 153,410
Brons Yu Jing Vlag van China China 38,42 (4) 1.17,07 (7) 38,40 (4) 1.16,77 (4) 153.740
4 Margot Boer Vlag van Nederland Nederland 38,86 (8) 1.16,29 (1) 38,83 (9) 1.16,66 (3) 154.165
5 Jin Peiyu Vlag van China China 38,57 (6) 1.17,31 (8) 38,68 (7) 1.17,37 (9) 154,590
6 Anni Friesinger Vlag van Duitsland Duitsland 39,08 (12) 1.16,48 (2) 39,34 (17) 1.16,01 (1) 154,665
7 Sayuri Yoshii Vlag van Japan Japan 39,08 (12) 1.17,05 (6) 38,79 (8) 1.16,83 (6) 154,810
8 Shihomi Shinya Vlag van Japan Japan 38,71 (7) 1.17,47 (9) 38,89 (10) 1.17,63 (12) 155,150
9 Lee Sang-hwa Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 38,33 (3) 1.18,68 (17) 38,38 (3) 1.18,35 (17) 155.225
10 Laurine van Riessen Vlag van Nederland Nederland 38,95 (9) 1.16,95 (5) 39,71 (20) 1.16,81 (5) 155,540
11 Monique Angermüller Vlag van Duitsland Duitsland 39,17 (14) 1.17,74 (11) 39,01 (12) 1.17,80 (13) 155.950
12 Natasja Bruintjes Vlag van Nederland Nederland 39,33 (16) 1.17,78 (12) 39,04 (13) 1.17,53 (11) 156.025
13 Tomomi Okazaki Vlag van Japan Japan 38,95 (9) 1.18,41 (16) 38,89 (10) 1.18,50 (19) 156,295
14 Shannon Rempel Vlag van Canada Canada 38,41 (17) 1.18,06 (15) 39,36 (18) 1.17,03 (7) 156,315
15 Joelia Nemaja Vlag van Rusland Rusland 38,55 (5) 1.19,62 (22) 38,65 (6) 1.19,11 (21) 156,565
16 Lee Bo-ra Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 39,04 (11) 1.18,96 (19) 39,11 (14) 1.18,26 (15) 156,760
17 Jennifer Rodriguez Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 39,69 (21) 1.17,91 (14) 38,54 (19) 1.17,27 (8) 156,820
18 Jekaterina Malysjeva Vlag van Rusland Rusland 39,23 (15) 1.19,10 (20) 39,12 (15) 1.18,14 (14) 156,970
19 Jekaterina Lobysjeva Vlag van Rusland Rusland 39,45 (18) 1.17,83 (12) 39,97 (24) 1.18,38 (18) 157,525
20 Heather Richardson Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 39,60 (19) 1.19,20 (21) 39,25 (16) 1.18,29 (16) 157,595
21 Heike Hartmann Vlag van Duitsland Duitsland 39,62 (20) 1.18,91 (18) 39,73 (22) 1.19,23 (22) 158,420
22 An Jee-min Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 39,88 (22) 1.20,61 (24) 39,71 (20) 1.19,62 (23) 159,705
23 Hege Bøkko Vlag van Noorwegen Noorwegen 40,43 (25) 1.20,22 (23) 40,68 (27) 1.19,04 (20) 160,740
24 Tamara Oudenaarden Vlag van Canada Canada 40,24 (23) 1.20,84 (25) 39,80 (23) 1.20,75 (24) 160.835
NC25 Kerry Dankers-Simpson Vlag van Canada Canada 40,36 (24) 1.21,01 (26) 40,17 (25) 121,035
NC26 Paulina Wallin Vlag van Zweden Zweden 40,93 (26) 1.23,76 (28) 40,20 (26) 123,010
NC27 Yelena Myagkikh Vlag van Oekraïne Oekraïne 42,14 (27) 1.22,13 (27) 41,84 (28) 125,045
- Annette Gerritsen Vlag van Nederland Nederland diskw. 1.16,82 (4) 38,49 (5)

De startplaatsen voor de Wereldkampioenschap schaatsen sprint 2010 werden eveneens bepaald aan de hand van bovenstaand klassement. Landen met minstens drie schaatssters bij de eerste zestien mogen vier rijdsters afvaardigen, landen met minstens twee schaatssters bij de eerste 22 mogen drie rijdsters afvaardigen, en landen met minstens één schaatsster bij de eerste 28 mogen twee rijdsters afvaardigen. De overige ISU leden mogen één schaatsster afvaardigen.

4 startplaatsen: China, Duitsland, Japan en Nederland
3 startplaatsen: Rusland, Verenigde Staten en Zuid-Korea
2 startplaatsen: Canada, Noorwegen, Oekraïne en Zweden
  1. https://kijkonderzoek.nl/component/com_kijkcijfers/Itemid,133/file,j1-7-1-p