Nicotinamide-adenine-dinucleotidefosfaat: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
(geen verschil)

Versie van 28 jun 2019 18:52

Nicotinamide-adenine-dinucleotidefosfaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van geoxideerd NADP+
Algemeen
Molecuulformule C21H29N7O17P3
IUPAC-naam Nicotinamide-adenine-dinucleotidefosfaat
Andere namen onder andere: [1]
  • Trifosfopyridine-nucleotide (TPN+),
  • Co-enzym II,
  • Codehydrase II,
Molmassa 744.416 g/mol
CAS-nummer 53-59-8
PubChem 925
Wikidata Q28747
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Nicotinamide-adenine-dinucleotidefosfaat, vaak afgekort als NADP, is een cofactor die gebruikt wordt in diverse assimilatiereacties, zoals de Calvincyclus en de biosynthese van lipiden en nucleïnezuren. Het is een elektronendrager, betrokken bij veel biochemische redoxreacties, en komt voor in de cellen van alle bekende levensvormen.[2] Het molecuul bestaat uit twee nucleotiden, onderling verbonden via de fosfaatgroepen, waarvan de ene nucleotide de nucleobase adenine draagt en de ander nicotinamide. NADP kan in twee vormen voorkomen, in geoxideerde vorm (elektronenarm) en gereduceerde vorm (elektronenrijk), respectievelijk afgekort tot NADP+ en NADPH.

NADP is voornamelijk bekend door zijn rol in de fotosynthese. In de laatste stap van de lichtreacties, de licht-afhankelijke reactieketen van de fotosynthese, wordt NADPH gevormd uit NADP+. Bij planten en cyanobacteriën zijn de elektronen die voor deze omzetting nodig zijn afkomstig uit water. Het gevormde NADPH is een sterk reducerend vermogen,[a] en wordt in de Calvincyclus gebruikt om koolstofdioxide te assimileren en om te zetten in glucose.

NADP wordt gevormd uit het sterk gelijkende NAD, door koppeling van een extra fosfaatgroep aan de ribose-ring van de nucleotide die adenine draagt. Het enzym dat deze koppeling katalyseert heet NAD+-kinase. De fosfaatgroep kan verwijdert worden door NADP+-fosfatase.[3]

Synthese

NADP+ wordt gevormd uit het (in structuur en functie sterk overeenkomende) NAD. NAD wordt in cellen gesynthetiseerd uit aminozuren (de novo) of uit verbindingen met een voorgevormde pyridine-ring via een salvage-pathway (zoals het uit voeding beschikbare nicotinezuur en andere vitamine B3-derivaten). NAD+-kinase voegt een fosfaatgroep toe aan de ribose op de 2'-positie. Sommige vormen van NAD+-kinasen, met name die voorkomen in mitochondriën, kunnen ook NADH accepteren om het direct in NADPH om te zetten.[4][5] De syntheseroute van NADP in prokaryoten is nog niet geheel ontrafeld, maar door de aanwezigheid van soortgelijke eiwitten zou het proces op een vergelijkbare manier moeten verlopen.[2]

Vorming van NADPH

Het enzym ferredoxine—NADP+-reductase is een belangrijke omzetter van NADP+ in NADPH. Het enzym komt voor in planten en cyanobacterien en katalyseert de laatste stap van de lichtreacties binnen de fotosynthese. Het in de lichtreacties gevormde NADPH levert de Calvincyclus waterstof en wordt gebruikt om glucose te vormen uit abiotische componenten. NADP+ is ook werkzaam als elektronenacceptor in andere stofwisselingsroutes. Zo is het nodig voor de reductie van nitraat tot ammoniak; een proces dat plaatsvindt tijdens stikstofassimilatie en productie van vetzuren.[2]

Er bestaan ook andere, minder bekende mechanismen waarin NADPH wordt gesynthetiseerd. Deze mechanismen zijn afhankelijk van de aanwezigheid van mitochondriën, en komen dus alleen voor in eukaryoten. De belangrijkste enzymen in deze koolstofmetabolisme-gerelateerde processen zijn de NADP-bindende isovormen van iso-citroenzuurdehydrogenase (IDH) en glutamaatdehydrogenase.[6]

Functies

Zoals hierboven beschreven is NADPH een sterk reducerend vermogen voor diverse biosynthesereacties, maar het wordt ook gebruikt in andere cellulaire processen zoals bescherming tegen reactieve zuurstofcomponenten (ROS) door vorming van glutathion.[7] Het onder controle houden van ROS wordt door sommige immune cellen gebruikt om pathogenen met zuurstofradicalen aan te vallen.[8] Naast de fotosynthese is NADP betrokken bij de vorming van cholesterol en de elongatie van vetzuurketens.

Zie ook