ATP Finals 2023

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
ATP Finals 2023
Officiële naam Nitto ATP Finals
Editie 2023 (54e editie)
Stad, land TurijnItalië
Locatie Pala Alpitour
Datum 12 - 19 november
Auspiciën ATP
Categorie ATP Finals
Prijzengeld $ 15.000.000
Deelnemers 8 enkel / 8 dubbel
Ondergrond Hardcourt, indoor
Winnaar enkel Vlag van Servië Novak Djokovic
Winnaars dubbel Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Salisbury
Toernooidirecteur Adam Hogg
Vorige: 2022     Volgende: 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De ATP Finals 2023 werden van 12 tot en met 19 november 2023 gehouden in de Pala Alpitour in Turijn. Er werd indoor op hardcourtbanen gespeeld. Het deelnemersveld bestond uit de beste acht spelers/dubbels van de ATP Rankings.

Novak Djokovic won zijn zevende titel en verbeterde daarmee het record van Roger Federer.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste spelers:

Nr. Speler Ranking Resultaat
1. Vlag van Servië Novak Djokovic 1 Winnaar
2. Vlag van Spanje Carlos Alcaraz 2 Halve finale
3 Witte vlag Daniil Medvedev 3 Halve finale
4. Vlag van Italië Jannik Sinner 4 Finalist
5. Witte vlag Andrej Roebljov 5 Groepsfase
6. Vlag van Griekenland Stéfanos Tsitsipás 6 Groepsfase
7. Vlag van Duitsland Alexander Zverev 7 Groepsfase
8. Vlag van Denemarken Holger Rune 8 Groepsfase

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
winnaar zonder nederlaag $ 4.801.500 1500
winnaar $ 2.201.000 GF + 900
finale $ 1.105.000 GF + 400
groepsfase (per overwinning) $ 390.000 200
deelnemers $ 325.500 3 wedstrijden
vervangers $ 152.500

GF = Resultaten behaald in de groepsfase

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee spelers gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier spelers gelijk zijn, valt degene die minder dan drie wedstrijden heeft gespeeld sowieso af en wordt er vervolgens gekeken naar het percentage gewonnen sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de ATP-ranglijst opgemaakt na het ATP-toernooi van Parijs.

Groene Poule[bewerken | brontekst bewerken]

score
Vlag van Italië Jannik Sinner Vlag van Griekenland Stefanos Tsitsipas 6-4, 6-4
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Denemarken Holger Rune 7-6(4), 6-7(1), 6-3
Vlag van Griekenland Stefanos Tsitsipas Vlag van Denemarken Holger Rune 1-2 (opgave)
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Italië Jannik Sinner 5-7, 7-6(5), 6-7(2)
Vlag van Servië Novak Đoković Vlag van Polen Hubert Hurkacz 7-6(1), 4-6, 6-1
Vlag van Italië Jannik Sinner Vlag van Denemarken Holger Rune 6-2, 5-7, 6-4
Nr. Speler Wedstrijd
w-v
Sets
w-v
Games
w-v
1 Vlag van Italië Jannik Sinner 3-0 6-2 49-39
2 Vlag van Servië Novak Djokovic 2-1 5-4 54-49
3 Vlag van Denemarken Holger Rune 1-2 4-4 29-36
4 Vlag van Griekenland Stefanos Tsitsipas 0-2 0-4 8-12
5 Vlag van Polen Hubert Hurkacz 0-1 1-2 13-17

Rode Poule[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Speler Wedstrijd
w-v
Sets
w-v
Games
w-v
1 Vlag van Spanje Carlos Alcaraz 2-1 5-2 39-33
2 Witte vlag Daniil Medvedev 2-1 4-2 33-28
3 Vlag van Duitsland Alexander Zverev 2-1 4-3 40-35
4 Witte vlag Andrej Roebljov 0-3 0-6 21-37

Eindfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                         
  4  Vlag van Italië Jannik Sinner 6 64 6  
3  Witte vlag Daniil Medvedev 3 7 1  
  4  Vlag van Italië Jannik Sinner 3 3
  1  Vlag van Servië Novak Djokovic 6 6
2  Vlag van Spanje Carlos Alcaraz 3 2  
  1  Vlag van Servië Novak Djokovic 6 6  

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

De acht geplaatste teams:

Nr. Team Ranking Resultaat
1. Vlag van Kroatië Ivan Dodig
Vlag van Verenigde Staten Austin Krajicek
1 Groepsfase
2. Vlag van Nederland Wesley Koolhof
Vlag van Verenigd Koninkrijk Neal Skupski
2 Groepsfase
3. Vlag van India Rohan Bopanna
Vlag van Australië Matthew Ebden
3 Halve finale
4. Vlag van Mexico Santiago González
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
4 Halve finale
5. Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Argentinië Horacio Zeballos
5 Finale
6. Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Salisbury
6 Winnaars
7. Vlag van Argentinië Máximo González
Vlag van Argentinië Andrés Molteni
7 Groepsfase
8. Vlag van Australië Rinky Hijikata
Vlag van Australië Jason Kubler
top 20 Groepsfase

Prijzengeld en ATP-punten[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaat Prijzengeld ATP-punten
winnaar zonder nederlaag $ 943.650 1500
winnaar $ 351.000 GF+900
finale $ 175.650 GF+400
groepsfase (per overwinning) $ 95.000 200
deelnemers $ 132.000 3 wedstrijden
vervangers $ 50.850

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

De eindstand in de groepsfase wordt bepaald door achtereenvolgend te kijken naar eerst het aantal overwinningen in combinatie met het aantal wedstrijden. Mochten er dan twee koppels gelijk staan wordt er naar het onderling resultaat gekeken. Mocht het aantal overwinningen en wedstrijden bij drie of vier koppels gelijk zijn, valt het koppel dat minder dan drie wedstrijden heeft gespeeld sowieso af en wordt er vervolgens gekeken naar het percentage gewonnen sets en eventueel gewonnen games. Als er dan nog steeds geen ranglijst opgemaakt kan worden dan beslist de ATP-ranglijst opgemaakt na het ATP-toernooi van Parijs.

Groene Poule[bewerken | brontekst bewerken]

Rode Poule[bewerken | brontekst bewerken]

Eindfase[bewerken | brontekst bewerken]

  Halve finale Finale
                         
  5  Vlag van Spanje Marcel Granollers
 Vlag van Argentinië Horacio Zeballos
7 6  
3  Vlag van India Rohan Bopanna
 Vlag van Australië Matthew Ebden
5 4  
  5  Vlag van Spanje Marcel Granollers
 Vlag van Argentinië Horacio Zeballos
3 4
  6  Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Salisbury
6 6
6  Vlag van Verenigde Staten Rajeev Ram
 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Salisbury
7 3 [10]
  4  Vlag van Mexico Santiago González
 Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
65 6 [7]  

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]