Lepidocrociet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lepidocrociet
Lepidocrociet
Mineraal
Chemische formule γ-Fe3+O(OH)
Kleur Dieprood tot roodbruin
Streepkleur Oranje
Hardheid 5
Gemiddelde dichtheid 4,05 - 4,13 g/cm³
Glans Submetallisch
Opaciteit Transparant
Breuk Oneffen
Splijting [010] perfect; [100] perfect; [001] goed
Habitus Lamellair
Kristaloptiek
Kristalstelsel Orthorombisch
Ruimtegroep Amam
Eenheidscel a = 3,88 Å
b = 12,54 Å
c = 3,07 Å
Dubbele breking δ = 0,570
Overige eigenschappen
Radioactiviteit geen
Magnetisme geen
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal lepidocrociet (ook: esmeraldiet of hydrohematiet) is een ijzer-oxide-hydroxide, met de chemische formule γ-Fe3+O(OH). Lepidocrocietkristallen zijn dieprood tot roodbruin en bezitten een orthorombische structuur. Ze komen meestal voor op een matrix als afgeplatte, lamellaire eenheden, die als schubben over elkaar liggen.

Het mineraal is noch magnetisch, noch radioactief.

Naamgeving en ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]

De naam is afkomstig uit het Oudgrieks: lepis (λεπίς) betekent schub en krokē (κρόκη) betekent vezel. Dit verwijst naar de habitus van het kristal.

Lepidocrociet werd in 1813 ontdekt in een afzettingsgebied in Moravië (Tsjechië).

Ontstaan en herkomst[bewerken | brontekst bewerken]

Lepidocrociet ontstaat in aanwezigheid van ijzerrijke gesteenten. Het wordt meestal samen met goethiet en limoniet aangetroffen. Het mineraal wordt op enkele plaatsen ter wereld gevonden:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]