Max Koegel
| Max Koegel | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 16 oktober 1895 Füssen, Koninkrijk Beieren | |||
| Overleden | 26 juni 1946 Schwabach, Amerikaanse bezettingszone in Duitsland | |||
| Religie | Katholiek[1] | |||
| Land/zijde | .svg){kind=small} Duitse Keizerrijk.svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |||
| Onderdeel | .svg){kind=small} Deutsches Heer Schutzstaffel
| |||
| Dienstjaren | 1914 - 1918 1932 - 1945 | |||
| Rang |   SS-Obersturmbannführer | |||
| Eenheid | Plaatsvervangend commandant Wachmannschaft Dachau[2] Flossenbürg Majdanek[2] augustus 1942 - november 1942 Ravensbrück[2] mei 1939 - augustus 1942 | |||
| Bevel | Lichtenburg[2] September 1938 - mei 1939 | |||
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |||
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |||
| ||||
Max Koegel (Füssen, 16 oktober 1895 - Schwabach, 26 juni 1946) was een commandant van diverse concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Vroege jaren[bewerken | brontekst bewerken]
Max Koegel volgde na zijn basisschool opleidingen tot herder en berggids.[3] In de Eerste Wereldoorlog ging hij als vrijwilliger in dienst bij een Beierse infanterie-eenheid.[3] Hij raakte meerdere malen gewond, waaronder in de slag om Verdun. Aan de oorlog hield hij een IJzeren Kruis over. Na de oorlog werkte hij als douanier en even later als handelaar. Koegel trouwde in totaal tweemaal en verloor in 1929 een zoon aan de mazelen.
Concentratiekampen[bewerken | brontekst bewerken]
Koegel werd in 1932 lid van de NSDAP en van de SS.[3] In april 1933 werd hij opgenomen in het personeel van concentratiekamp Dachau. Al vrij snel was hij opgeklommen naar de rang van SS-Untersturmführer. Toen Heinrich Himmler het kamp in 1934 inspecteerde en zeer tevreden was over het geleverde werk van Koegel, werd hij bevorderd tot SS-Obersturmführer. In maart 1935 kreeg hij de rang van SS-Hauptsturmführer toebedeeld en in april 1936 vertrok hij naar concentratiekamp Columbia-Haus, om daar als adjudant van de commandant te gaan werken.
Nog geen jaar later, in januari 1937, keerde hij in diezelfde functie terug in Dachau. Hij werkte daar onder commandant Theodor Eicke. Hierna deed hij nog dienst in concentratiekampen als Lichtenburg en Ravensbrück, alvorens hij in 1942 arriveerde in Majdanek.[3] Hij kreeg de leiding over het vernietigingskamp, maar moest enkele maanden later alweer vertrekken naar concentratiekamp Flossenbürg. Ook in dit kamp kreeg hij de leiding. Hij bleef commandant in Flossenbürg tot de evacuatie van het kamp.[3]
Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Na de oorlog probeerde Koegel een arrestatie te vermijden, maar werd in juni 1946 toch door het Amerikaanse leger in Beieren gearresteerd. Tijdens zijn gevangenschap pleegde Koegel op 26 juni zelfmoord.[2][3]
Militaire loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
- Soldat: 1916
- Gefreiter: 1919
- SS-Untersturmführer: 9 januari 1934[4]
- SS-Obersturmführer: 10 maart 1935[4]
- SS-Hauptsturmführer:
- SS-Sturmbannführer: 30 januari 1940[5]
- SS-Obersturmbannführer: 30 januari 1942[2][6]
Lidmaatschapsnummers[bewerken | brontekst bewerken]
Decoraties[bewerken | brontekst bewerken]
- IJzeren Kruis 1914, 2e Klasse[6]
- Kruis voor Oorlogsverdienste met Zwaarden
- SS-Ehrenring[4]
- Erekruis voor de Wereldoorlog[6]
- Gewondeninsigne in zwart[6]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|