Microbrachis
| Microbrachis Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Carboon[1] | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Een artist's impression van een Microbrachis in zijn natuurlijke habitat | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Microbrachis Fric, 1875 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Microbrachis pelikani | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Microbrachis op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Microbrachis[2][3] is een geslacht van uitgestorven Microsauria. Deze microsauriër leefde in het Laat-Carboon en Vroeg-Perm in de moerassen van Midden- en Oost-Europa, zo wijzen vondsten in Tsjechië en Slowakije uit. Microbrachis was ongeveer vijftien centimeter lang en behoort tot de groep die mogelijk de voorouders van land- en watersalamanders zijn.[1]
Anatomie en morfologie[bewerken | brontekst bewerken]
Het dier had een salamanderachtig voorkomen. Het was langgerekt qua vorm en leefde dus bijna zeker in het water. Microbrachis behield veel kenmerken van zijn voorouders, de tetrapoden en vissen, zoals zijn aalachtige lijf en minuscule ledematen.[4][5] Het had een wervelkolom, bestaande uit meer dan veertig wervels, en kleine poten, die bij het zwemmen nauwelijks gebruikt werden. De veertig wervels zijn ongebruikelijk - levende amfibieën van de groep der Lissamphibia, zoals de in Mexico levende axolotl, die mogelijk in de verte verwant zijn, hebben vijftien tot zesentwintig wervels in hun wervelkolom. Zwemmen deed het dier door met het lichaam zijdelingse golfbewegingen te maken. De slanke staart werd ook voor dit doeleinde gebruikt.[1]
Schedel[bewerken | brontekst bewerken]
In de schedel van Microbrachis bevindt zich een verbinding tussen de wang en de schedel. Het bovenste deel van het brein rust op een soort instulping die vanaf de dorsale kant (rugkant) van het achterste bot van de schedel naar binnen loopt. In dit lijkt Microbrachis wel een beetje op voorlopers van de Captorhinomorpha, zoals Protorothyris.[5] Protorothyris leefde ongeveer in hetzelfde tijdvak als Microbrachis, het Vroeg-Perm.[6] Dit dier had echter waarschijnlijk ecologisch gezien geen contact met de Microbrachis, omdat resten van laatstgenoemde alleen in West Virginia en Texas in de Verenigde Staten zijn gevonden, een paar duizend kilometer van de vindplaats van Microbrachis.
Kieuwen[bewerken | brontekst bewerken]
De volwassen dieren hadden nog steeds veervormige kieuwen, in totaal drie paar, net als de exemplaren die nog niet het larvale stadium uit waren.[1] Het behouden van deze kieuwen is een veelvoorkomend kenmerk bij sommige moderne soorten zoals de olm -die in Europese grotten leeft heden ten dage- en de op het Noord-Amerikaans continent levenden mudpuppy en axolotl.
Eetpatroon[bewerken | brontekst bewerken]
Het dieet van Microbrachis bestond hoogstwaarschijnlijk voornamelijk uit zoetwaterplankton, zoals kleine garnaalachtige diertjes.[1]
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Een cladistische indeling van de Lepospondyli, bewerkt door J.S. Anderson.[7] De plaatsing van de Lissamphibia is niet zeker.
| Lepospondyli |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Galerij[bewerken | brontekst bewerken]
-
Verwanten van Microbrachis (Microsauria). Met de klok mee, beginnend in de linkerbovenhoek: Hyloplesion (A), Pantylus (B), Pelodosotis (C) en Rhynchonkos (D) -
Vindplaatsen van verwante Microsauriërs. -
Cardiocephalus, een van verwanten van Microbrachis met eenzelfde soort ruggengraat. -
Ook Hyloplesion had dezelfde speciale ruggengraat als Microbrachis, wat op deze illustratie van Antonin Fritsch uit 1886 goed te zien is.
.png)
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
|
Literatuur
Noten
|