Paul Humphrey

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Paul Humphrey
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Paul Nelson Humphrey
Geboren Detroit (Michigan), 12 oktober 1935
Geboorteplaats DetroitBewerken op Wikidata
Overleden 31 januari 2014Bewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz, r&b
Beroep muzikant
Instrument(en) drums
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Paul Nelson Humphrey (Detroit (Michigan), 12 oktober 1935) is een voormalig Amerikaanse jazz- en r&b-drummer.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Humphrey werd geboren in Detroit, begon op 8-jarige leeftijd met drummen en volgde privélessen in Detroit. Op de middelbare school speelde hij baritonhoorn, trombone en drums in de schoolband. Na zijn afstuderen ging hij naar de Amerikaanse marine en studeerde bij Kenneth J. Abendschein, toerde de wereld rond en speelde met vele jazzgrootheden uit de jaren 1950.[1] Na ontslag uit de dienst werkte hij als sessiedrummer in New York voor Wes Montgomery, John Coltrane, Les McCann, Kai Winding, Jimmy Smith, Charles Mingus, Joe Williams, Lee Konitz, Blue Mitchell, Gene Ammons en de Harry James Band (ter vervanging van Buddy Rich).[2] Later verhuisde hij naar Los Angeles en sloot zich aan bij de Harry 'Sweets' Edison-groep met Tommy Flanagan en Frank Delarossa. Hij nam op met Larry Williams en Johnny "Guitar" Watson en toerde en nam op met Marvin Gaye, The Four Tops, The Supremes, Tony Orlando, Jerry Garcia, Burt Bacharach, Diahann Carroll, Sammy Davis jr. en Bill Medley.

Als orkestleider nam hij op onder de naam Paul Humphrey and the Cool Aid Chemists met toetsenist Clarence MacDonald, gitarist David T. Walker en bassist Bill Upchurch. In 1971 had deze band de twee hits Cool Aid [3][4] en Funky L.A.[4] Hij nam ook een album op als leider van het Paul Humphrey Sextet in 1981. Humphrey was een van de drummers op het album Let's Get It On van Marvin Gaye.[5] Hij nam ook op met Steely Dan,[6] Frank Zappa, Jimmy Smith, Al Kooper, Jackie DeShannon, Natalie Cole, Albert King, Quincy Jones, Dusty Springfield, Jean-Luc Ponty, Michael Franks, Maria Muldaur, Marc Bolan en vele anderen.[7] Humphrey was de aanbevolen drummer van het Lawrence Welk-orkest en de Welk-televisieshow van 1976 tot 1982.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1969: Paul Humphrey and the Cool Aid Chemists (Lizard Records)
  • 1969: Detroit b/w Cool Aid (Lizard Records) 45 rpm, 2:31[8]
  • 1973: America, Wake Up (Blue Thumb Records)
  • 1981: Paul Humphrey Sextet (Discovery Records)

Als leader[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1973: Supermellow (Blue Thumb)
  • 1974: America, Wake Up (Blue Thumb)
  • 1971: Paul Humphrey and the Cool-Aid Chemists (Lizard)
  • 1974: Cochise (ABC/Blue Thumb)
  • 1975: The Drum Session (Philips)
  • 1977: The Drum Session Vol. 2 (Philips)
  • 1979: Me and My Drums (Stanson)
  • 1981: Paul Humphrey Sextet (Discovery Records)

Als sideman[bewerken | brontekst bewerken]

Met Mel Brown

  • 1967: Chicken Fat (Impulse!)
  • 1968: The Wizard (Impulse!)
  • 1973: Eighteen Pounds of Unclean Chitlins and Other Greasy Blues Specialities (Bluesway/ABC)

Met Ron Eschete

  • 1993: Mo' Strings Attached (Jazz Alliance)
  • 1995: Rain or Shine (Concord)
  • 1996: Soft Winds (Concord Jazz)

Met Four Tops

  • 1972: Keeper of the Castle (Dunhill)
  • 1973: Main Street People (ABC/Dunhill)
  • 1974: Meeting of the Minds (Dunhill)

Met Eddie Harris

  • 1976: The Reason Why I'm Talking S**t (Atlantic)
  • 1976: That Is Why You're Overweight (Atlantic)
  • 1977: How Can You Live Like That (Atlantic)

Met Gene Harris

  • 1971: Gene Harris the 3 Sounds (Blue Note)
  • 1984: Nature's Way (Jam & Tapes)
  • 1993: A Little Piece of Heaven (Concord Jazz)
  • 1994: Funky Gene's (Concord Jazz)
  • 1995: Brotherhood (Concord Jazz)
  • 1996: It's the Real Soul (Concord Jazz)
  • 1997: In His Hands (Concord Jazz)

Met Richard "Groove" Holmes

  • 1968: Welcome Home (World Pacific)
  • 1969: Workin' On a Groovy Thing (World Pacific)
  • 1969: X-77 (World Pacific)

Met Quincy Jones

  • 1971: Smackwater Jack (A&M)
  • 1972: $ (Reprise)
  • 1974: Body Heat (A&M)
  • 1976: I Heard That!! (A&M)

Met Charles Kynard

  • 1969: Reelin' with the Feelin' (Prestige)
  • 1972: Woga (Mainstream)
  • 1973: Your Mama Don't Dance (Mainstream)

Met Les McCann

  • 1963: The Gospel Truth (Pacific Jazz)
  • 1964: Soul Hits (Pacific Jazz)
  • 1964: Spanish Onions (Pacific Jazz)
  • 1964: McCanna (Pacific Jazz)
  • 1964: McCann/Wilson (Pacific Jazz)
  • 1965: But Not Really (Limelight)
  • 1965: Beaux J. Pooboo (Limelight)
  • 1966: A Bag of Gold (Pacific Jazz)
  • 1966: Live at Shelly's Manne-Hole (Limelight)
  • 1967: Live at Bohemian Caverns - Washington, DC (Limelight)
  • 1974: Another Beginning (Atlantic)
  • 1976: River High River Low (Atlantic)

Met Blue Mitchell

  • 1969: Bantu Village (Blue Note)
  • 1969: Collision in Black (Blue Note)
  • 1973: The Last Tango Blues (Mainstream)
  • 1974: Booty (Mainstream)

Met Freddy Robinson

  • 1969: The Coming Atlantis (World Pacific)
  • 1970: Hot Fun in the Summertime (Liberty)
  • 1972: At the Drive-in (Enterprise)

Met T-Bone Walker

  • 1968: Stormy Monday Blues (BluesWay)
  • 1969: Super Black Blues (BluesTime)
  • 1969: Every Day I Have the Blues (Bluestime)
  • 1973: Dirty Mistreater (BluesWay)
  • 1973: Very Rare (Reprise)

Met Gerald Wilson

  • 1969: Eternal Equinox (World Pacific)
  • 1981: Lomelin (Discovery)
  • 1983: Jessica (Trend)
  • 1985: Calafia (Trend)

Met anderen

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]