Spiroxamine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Spiroxamine
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van spiroxamine
Algemeen
Molecuulformule C18H35NO2
IUPAC-naam 8-tert-butyl-1,4-dioxaspiro[4,5]decan-2-ylmethylethylpropylamine
Molmassa 297,476 g/mol
SMILES
CCCN(CC)CC1COC2(O1)CCC(CC2)C(C)(C)C
InChI
1S/C18H35NO2/c1-6-12-19(7-2)13-16-14-20-18(21-16)10-8-15(9-11-18)17(3,4)5/h15-16H,6-14H2,1-5H3
CAS-nummer 118134-30-8
PubChem 86160
Wikidata Q1850388
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H312 - H315 - H317 - H332 - H410
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273 - P280 - P501
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Dichtheid 0,930 g/cm³
Smeltpunt < −170 °C
Kookpunt (ontleedt) 120 °C
Dampdruk 0,017 Pa
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Spiroxamine (ISO-naam) is een fungicide dat behoort tot stofklasse der spiroketalamines. Het wordt gebruikt voor de bestrijding van schimmelziekten bij granen en op wijnstokken. De werking ervan berust op de ontregeling van de biosynthese van sterolen in de schimmels.

Spiroxamine wordt geproduceerd als een mengsel van twee stereosiomeren (diastereomeer A en B). Het is een olieachtige vloeistof met een zwakke, niet-kenmerkende geur.

Spiroxamine is ontwikkeld door Bayer en kwam in 1997 op de markt. Enkele handelsnamen van producten met spiroxamine zijn: Impulse, Prosper, Input Pro Set (in combinatie met prothioconazool), Milord en Pronto Plus (beide in combinatie met tebuconazool), en Falcon (in combinatie met tebuconazool en triadimenol).

Regelgeving[bewerken | brontekst bewerken]

Spiroxamine werd in 1999 toegelaten door de Europese Unie.[1] De toelating liep aanvankelijk tot 1 september 2009, maar werd verlengd tot 31 december 2011.[2]

In België is spiroxamine toegelaten voor schimmelbestrijdingen op granen (tarwe, gerst en spelt).

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

In dierproeven bleek spiroxamine gematigd toxisch bij ratten en muizen (zowel oraal, dermaal als bij inhalatie). Het is een matige irriterend voor de huid bij konijnen.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]