Yann Sommer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yann Sommer
Yann Sommer
Persoonlijke informatie
Volledige naam Yann Sommer
Geboortedatum 17 december 1988
Geboorteplaats Morges, Vlag van Zwitserland Zwitserland
Lengte 182 cm
Positie Keeper
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Italië Inter Milan
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
1996–1997
1997–2003
2003–2005
Vlag van Zwitserland FC Herrliberg
Vlag van Zwitserland FC Concordia Basel
Vlag van Zwitserland FC Basel
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2006–2014
2007–2008
2008–2009
2014–2023
2023
2023–
Vlag van Zwitserland FC Basel
Vlag van Liechtenstein FC Vaduz
Vlag van Zwitserland Grasshoppers
Vlag van Duitsland Borussia Mönch.
Vlag van Duitsland Bayern Munchen
Vlag van Italië Inter Milan
113(0)
56(0)
33(0)
272(0)
19(0)
32(0)
Interlands **
2003
2003
2005
2007
2012–
Vlag van Zwitserland Zwitserland -16
Vlag van Zwitserland Zwitserland -17
Vlag van Zwitserland Zwitserland -19
Vlag van Zwitserland Zwitserland -19
Vlag van Zwitserland Zwitserland
6(0)
10(0)
18(0)
31(0)
88(0)

* Bijgewerkt op 30 april 2024
** Bijgewerkt op 30 april 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Yann Sommer (Morges, 17 december 1988) is een Zwitsers doelman in het betaald voetbal. Hij tekende in augustus 2023 bij Inter Milan, dat 6 miljoen euro voor hem betaalde. In 2012 debuteerde hij in het Zwitsers voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

FC Vaduz[bewerken | brontekst bewerken]

Sommer werd in 2003 gescout door FC Basel en speelde daar in de vertegenwoordigende jeugdelftallen. Uitzicht op een plek onder de lat in het eerste elftal had hij nog niet en daarom werd hij in het seizoen 2007/08 uitgeleend aan FC Vaduz, dan uitkomend in de Zwitserse tweede divisie. Hij maakte op 25 juli 2007 tegen AC Bellinzona zijn debuut in het profvoetbal. Hij keepte 33 van de 34 competitiewedstrijden dat seizoen en werd kampioen, waardoor FC Vaduz in het seizoen 2008/09 voor het eerst mocht deelnemen aan de Super League. Hij maakte zijn debuut op het hoogste niveau op 20 juli 2008, in een uitwedstrijd tegen FC Luzern (1–2 winst). Hij keepte alle achttien wedstrijden in de eerste seizoenshelft en bracht zijn totaal voor de Liechtensteinse club op 55 wedstrijden.

FC Basel[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2009 keerde hij terug naar FC Basel omdat eerste doelman Franco Costanzo geblesseerd raakte. Sommer debuteerde op 7 februari 2009 voor FC Basel, in een uitwedstrijd tegen Young Boys Bern (3–2 verlies). Hij speelde zes competitiewedstrijden en de kwartfinale van de beker, voordat Costanzo terugkeerde in de basis. In seizoen 2009/10 werd hij opnieuw verhuurd, ditmaal aan Grasshopper-Club Zürich. Hij was eerste doelman en werd derde met Grasshopper. Vervolgens keerde hij terug bij Basel, waar hij eerst een seizoen reservedoelman was.

Vanaf het seizoen 2011/12 was hij eerste doelman bij FC Basel. Op 14 september maakte hij zijn debuut in het hoofdtoernooi van de Champions League tegen Oțelul Galați. Basel werd tweede in de poule met verder Manchester United en Benfica en ging door naar de achtste finale, waarin het werd uitgeschakeld door Bayern München. Het jaar erop bereikte Sommer met Basel de halve finale van de Europa League, waarin het onder meer Tottenham Hotspur uitschakelde in de kwartfinale. Chelsea was vervolgens te sterk. In de seizoenen 2012/13 en 2013/14 speelde hij vrijwel alle competitieduels mee.[1] In al deze vier seizoenen werd Sommer met Basel kampioen van Zwitserland. Hij speelde 170 wedstrijden voor Basel.

Borussia Mönchengladbach[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2014 trok Sommer naar Borussia Mönchengladbach, waar hij de opvolger moest worden van de naar FC Barcelona vertrokken Marc-André ter Stegen. Op 16 augustus maakte hij in de DFB-Pokal tegen FC 08 Homburg zijn debuut voor Borussia Mönchengladbach. Een week later maakte hij tegen VfB Stuttgart ook zijn debuut in de Bundesliga. Op 9 november lobde ploeggenoot Christoph Kramer de bal vanaf het midden van zijn eigen helft over Sommer heen, waardoor Gladbach met 1-0 verloor van Borussia Dortmund. In zijn eerste seizoen werd Gladbach derde, de hoogste eindklassering sinds 1978. Bovendien bleef de club zeventien wedstrijden op rij ongeslagen, waarmee het het clubrecord uit 1970/71 verbeterde. Aan het einde van het seizoen werd Sommer verkozen tot speler van het jaar bij Gladbach.

Het tweede seizoen begon Gladbach met vijf achtereenvolgende competitienederlagen. Daarna bleef het de volgende tien competitieduels ongeslagen en klom het van de laatste naar de derde plek in de Bundesliga. Hoewel Gladbach dat seizoen laatste werd in de Champions League met Manchester City, Juventus en Sevilla, werd het vierde in de competitie, waardoor er opnieuw CL-voetbal werd veilig gespeeld.

In november 2019 verlengde Sommer zijn contract tot de zomer van 2023. In het seizoen 2020/21 haalde Gladbach de achtste finale van de Champions League, waarin het voor de derde keer in zes seizoenen Manchester City tegenkwam, dat van de Duitsers won. Op 27 augustus pakte Sommer een Bundesliga-record door negentien reddingen te maken in een 1-1 gelijkspel met Bayern München. In totaal speelde Sommer 335 wedstrijden voor Borussia Mönchengladbach. Geen enkele niet-Duitse voetballer kwam tot zoveel wedstrijden voor de club. Met dat aantal miste hij net de toptien voor meeste wedstrijden allertijden voor Gladbach.

Bayern München[bewerken | brontekst bewerken]

In december 2022 had Bayern München een nieuwe eerste doelman nodig doordat Manuel Neuer zijn been had gebroken tijdens een skitrip en de rest van het seizoen moest toekijken. Op 19 januari stapte Sommer daarom over naar Bayern, dat acht miljoen euro voor hem neerlegde. Hij tekende een contract voor anderhalf jaar tot de zomer van 2025. Hij maakte op 20 januari tegen RB Leipzig zijn debuut voor de club. Hij werd met Bayern kampioen van de Bundesliga en speelde 25 wedstrijden in een halfjaar tijd. Vervolgens kreeg hij te horen dat Neuer in principe na de zomerstop weer eerste doelman zou worden.

Internazionale[bewerken | brontekst bewerken]

Op 7 augustus 2023 tekende Sommer een contract voor drie jaar bij Internazionale. Daar was hij de opvolger van André Onana, die voor vijftig miljoen euro naar Manchester United. Sommer was een stuk goedkoper, hij leverde Bayern 6,75 miljoen euro op. Op 19 augustus 2023 maakte hij tegen AC Monza met een cleansheet zijn debuut voor Inter. Op 22 januari 2024 hield hij de nul en won hij met 1-0 van SSC Napoli in de finale van de Supercoppa. Op 22 april werd hij tegen rivaal AC Milan kampioen van Italië door met 2-1 te winnen.

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2006/07 FC Basel Vlag van Zwitserland Super League 0 0 0 0 0 0 0 0
2007/08 FC Vaduz Vlag van Zwitserland Challenge League 33 0 0 0 2 0 35 0
2008/09 Vlag van Zwitserland Super League 18 0 0 0 2 0 20 0
FC Basel 6 0 1 0 0 0 7 0
2009/10 Grasshoppers 33 0 0 0 33 0
2010/11 FC Basel 5 0 4 0 0 0 9 0
2011/12 31 0 4 0 8 0 43 0
2012/13 36 0 3 0 19 0 58 0
2013/14 35 0 2 0 16 0 53 0
2014/15 Borussia Mönchengladbach Vlag van Duitsland Bundesliga 34 0 4 0 10 0 48 0
2015/16 32 0 3 0 6 0 41 0
2016/17 34 0 4 0 12 0 50 0
2017/18 30 0 3 0 33 0
2018/19 34 0 1 0 35 0
2019/20 34 0 2 0 6 0 42 0
2020/21 31 0 0 0 8 0 39 0
2021/22 33 0 3 0 0 0 36 0
2022/23 10 0 1 0 0 0 11 0
Bayern München 19 0 2 0 4 0 25 0
2023/24 Internazionale Vlag van Italië Serie A 32 0 2 0 7 0 41 0
Totaal 520 0 39 0 100 0 659 0

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sommer maakte op 30 mei 2012 zijn debuut in het Zwitsers voetbalelftal, in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Roemenië (0–1 verlies). Hij speelde de volledige wedstrijd.[1] Hij speelde twee wedstrijden mee in het voor de Zwitsers succesvolle kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap 2014, waaronder het laatste duel tegen Slovenië. In mei 2014 werd Sommer door bondscoach Ottmar Hitzfeld opgenomen in de selectie voor het eindtoernooi in Brazilië.[2] Zijn toenmalige clubgenoten Marcelo Díaz (Chili), Serey Die en Giovanni Sio (Frankrijk), Valentin Stocker en Fabian Schär (Zwitserland) waren ook actief op het toernooi.

Sommer maakte eveneens deel uit van de Zwitserse ploeg, die deelnam aan de WK-eindronde 2018 in Rusland. Daar eindigde de selectie onder leiding van bondscoach Vladimir Petković als tweede in groep E, achter Brazilië (1–1) maar vóór Servië (2–1) en Costa Rica (2–2). In de achtste finales ging Zwitserland vervolgens op dinsdag 3 juli met 1–0 onderuit tegen Zweden door een treffer van Emil Forsberg, waarna de thuisreis geboekt kon worden. Sommer kwam in alle vier de WK-duels in actie voor de nationale ploeg.

Op 28 juni 2021 stopte Sommer de beslissende penalty van Kylian Mbappé, tijdens de penaltyreeks tegen Frankrijk in de knock-outfase van het EK 2020, na 3-3 gelijk te hebben gespeeld, waardoor Zwitserland met 5-4 won tegen Frankrijk.

Interlands van Yann Sommer voor Vlag van Zwitserland Zwitserland
Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van Zwitserland FC Basel
1. 30 mei 2012 Vlag van Zwitserland ZwitserlandRoemenië Vlag van Roemenië 0 – 1 Vriendschappelijk 0
2. 14 november 2012 Vlag van Tunesië TunesiëZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
3. 6 februari 2013 Vlag van Griekenland GriekenlandZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Vriendschappelijk 0
4. 23 maart 2013 Vlag van Cyprus CyprusZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 Kwalificatie WK 2014 0
5. 15 oktober 2013 Vlag van Zwitserland ZwitserlandSlovenië Vlag van Slovenië 1 – 0 Kwalificatie WK 2014 0
6. 30 mei 2014 Vlag van Zwitserland ZwitserlandJamaica Vlag van Jamaica 1 – 0 Vriendschappelijk 0
Als speler bij Vlag van Duitsland Borussia Mönchengladbach
7. 8 september 2014 Vlag van Zwitserland ZwitserlandEngeland Vlag van Engeland 0 – 2 Kwalificatie EK 2016 0
8. 9 oktober 2014 Vlag van Slovenië SloveniëZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 0 Kwalificatie EK 2016 0
9. 14 oktober 2014 Vlag van San Marino San MarinoZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 4 Kwalificatie EK 2016 0
10. 15 november 2014 Vlag van Zwitserland ZwitserlandLitouwen Vlag van Litouwen 4 – 0 Kwalificatie EK 2016 0
11. 27 maart 2015 Vlag van Zwitserland ZwitserlandEstland Vlag van Estland 3 – 0 Kwalificatie EK 2016 0
12. 14 juni 2015 Vlag van Litouwen LitouwenZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 2 Kwalificatie EK 2016 0
13. 5 september 2015 Vlag van Zwitserland ZwitserlandSlovenië Vlag van Slovenië 3 – 2 Kwalificatie EK 2016 0
14. 8 september 2015 Vlag van Engeland EngelandZwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 0 Kwalificatie EK 2016 0
15. 17 november 2015 Vlag van Oostenrijk OostenrijkZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 2 Vriendschappelijk 0
16. 25 maart 2016 Vlag van Ierland IerlandZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 0 Vriendschappelijk 0
17. 29 maart 2016 Vlag van Zwitserland ZwitserlandBosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 0 – 2 Vriendschappelijk 0
18. 28 mei 2016 Vlag van Zwitserland ZwitserlandBelgië Vlag van België 1 – 2 Vriendschappelijk 0
19. 11 juni 2016 Vlag van Albanië AlbaniëZwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 1 EK 2016 0
20. 15 juni 2016 Vlag van Roemenië RoemeniëZwitserland Vlag van Zwitserland 1 – 1 EK 2016 0
21. 19 juni 2016 Vlag van Zwitserland ZwitserlandFrankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 0 EK 2016
22. 25 juni 2016 Vlag van Zwitserland ZwitserlandPolen Vlag van Polen 1 – 1 (4–5 n.s.) EK 2016

Bijgewerkt op 25 juni 2016.[3]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Liechtenstein FC Vaduz
Challenge League 1x 2007/08
Vlag van Zwitserland FC Basel
Super League 4x 2010/11, 2011/12, 2012/13, 2013/14
Beker van Zwitserland 2x 2006/07, 2011/12
Vlag van Duitsland Bayern München
Bundesliga 1x 2022/23
Vlag van Italië Internazionale
Serie A 1x 2023/24
Supercoppa 1x 2024

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]