John Isner

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
John Isner
John Isner
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Vlag van Verenigde Staten Greensboro, North Carolina, Verenigde Staten
Geboortedatum 26 april 1985
Woonplaats Vlag van Verenigde Staten Tampa, Florida, Verenigde Staten
Lengte 2,11 m
Profdebuut 2007
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 22.430.808 US dollar
Coach Rene Moller en David Macpherson
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 489–317
Titels 16
Hoogste positie 8e (16 juli 2018)
ATP Finals Groepsfase (2018)
Olympische Spelen Kwartfinale (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2010, 2016)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (2014, 2016, 2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Halve finale (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open Kwartfinale (2011, 2018)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 150–115
Titels 8
Hoogste positie 14e (18 juli 2022)
Olympische Spelen 1e ronde (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2009)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2008)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2009)
Laatst bijgewerkt op: 3 augustus 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

John Robert Isner (Greensboro (North Carolina), 26 april 1985) is een Amerikaans professioneel tennisser. Hij leerde tennis toen hij negen jaar oud was en begon zijn tenniscarrière op de universiteit, maar stapte in de zomer van 2007 over naar het professionele circuit. Hij won zestien enkeltitels op de ATP-tour. Behalve zijn twee zeges op het ATP-toernooi van Auckland, won hij al zijn toernooien op Amerikaanse bodem, met als hoogtepunt de eindwinst op het ATP-toernooi van Miami in 2018, zijn eerste masterseries-titel. Sinds 2010 stond hij, met uitzondering van 2012, ieder jaar in de finale van het ATP-toernooi van Atlanta, dat hij vijfmaal won, een toernooirecord.

Op 22 juni 2010 begon Isner op Wimbledon tegen Nicolas Mahut aan de langste wedstrijd in de geschiedenis van het tennis, de partij duurde ruim elf uur en werd pas op 24 juni beëindigd. Isner won de partij uiteindelijk met 6-4, 3-6, 6-7(7), 7-6(3) en 70-68. Tijdens die wedstrijd verbrak Isner het record van meeste aantal aces in één wedstrijd: hij maakte er 113. Mahut deed niet veel voor Isner onder met 103 aces.

Op 13 juli 2018 speelde hij weer een monsterpartij op Wimbledon. De halve finale duurde 6 uur en 37 minuten. Zijn tegenstander Kevin Anderson won die partij, met 26–24 in de vijfde set.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2007[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens zijn studie aan de University of Georgia was Isner zeer succesvol in het college tennis, daarom besloot hij in de zomer van 2007 een professionele tennisser te worden. De eerste future won hij direct, de daarop volgende challenger en een ATP-toernooi verloor hij echter al in de eerste ronde. In juli 2007 won hij echter wel een challenger, waardoor hij binnen één maand van de 839e positie op de ATP Rankings naar de 416e positie was opgeschoven.

Doordat Fernando González op het laatste moment zich terugtrok op het ATP-toernooi van Washington kreeg Isner een wildcard voor het toernooi. Tijdens dat toernooi won hij onder andere van Tim Henman, Gaël Monfils en Tommy Haas, om pas in de finale met 6-4, 7-6 gestopt te worden door zijn landgenoot Andy Roddick.

Door zijn successen kreeg hij toegang tot het ATP-toernooi van Cincinnati, ATP-toernooi van New Haven en de US Open. In Cincinnati verloor hij in de eerste ronde van David Ferrer, om in New Haven de tweede ronde weer te verliezen van de Spanjaard. Op de US Open wist Isner het tot de 3e ronde te schoppen, waar Roger Federer hem te slim af was, wel was Isner een van de twee spelers die tijdens de US Open een set wist af te snoepen van de Zwitser.

Hierna speelde Isner alleen nog challengers, doordat hij op deze toernooitjes goed presteerde bereikte hij aan het eind van het seizoen een 107e positie op de ranglijst. Ook werd Isner een oefenpartner voor het Amerikaanse Davis Cup-team.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn 107e notering op de ranglijst kreeg Isner direct toegang tot de Australian Open, hij verloor in de eerste ronde echter met 6–2, 6–2, 6–4 van Fabrice Santoro. Het dubbelspeltoernooi verliep ook niet zo goed voor hem en zijn partner Ivo Karlović, waar ze al in de eerste ronde uitgeschakeld waren. Door overwinningen op het ATP-toernooi van San José belandde Isner in de top 100, namelijk op de 93e positie. In de zomer zou hij echter weer buiten de top 100 vallen door tegenvallende resultaten.

2010[bewerken | brontekst bewerken]

Op Wimbledon kwam Isner in de eerste ronde uit tegen de Fransman Nicolas Mahut, die partij begon op 22 juni en was met 11 uur en 5 minuten de langste wedstrijd in de geschiedenis van het tennis.[1] Op de late avond van de 23 juni werd de partij wegens invallende duisternis onderbroken bij een stand van 6–4, 3–6, 6-7(7), 7-6(3) en 59-59. Op 24 juni werd er verder gespeeld en Isner won uiteindelijk de wedstrijd met 70-68 in de vijfde set. Beide spelers hebben naast het verbreken van het record van de langste wedstrijd ook het record van meeste aces in één wedstrijd verbroken. Dit record stond op naam van Ivo Karlović (77 aces) en het record staat nu op 113 aces voor Isner, Mahut sloeg er 103.[1] Verder werd in de partij ook het record van de langste set (8 uur en 11 minuten), het record voor het meest aantal games (183) in een partij, voor het grootst aantal aces in een partij (215) en voor de langste speeltijd op één dag (7 uur en 9 minuten op 23 juni) gevestigd.[2]

Prijzen en onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 2009 - ATP Most Improved Player (ATP Meest verbeterde speler)

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 16 januari 2010 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland (1) Hardcourt Vlag van Frankrijk Arnaud Clément 6-3, 5-7, 7-6(2) Details
2. 10 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport (1) Gras Vlag van België Olivier Rochus 6-3, 7-6(6) Details
3. 27 augustus 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Winston-Salem (1) Hardcourt Vlag van Frankrijk Julien Benneteau 4-6, 6-3, 6-4 Details
4. 15 juli 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport (2) Gras Vlag van Australië Lleyton Hewitt 7-6(1), 6-4 Details
5. 25 augustus 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Winston-Salem (2) Hardcourt Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych 3-6, 6-4, 7-6(9) Details
6. 14 april 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Spanje Nicolás Almagro 6-3, 7-5 Details
7. 28 juli 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (1) Hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson 6-7(3), 7-6(2), 7-6(2) Details
8. 12 januari 2014 Vlag van Nieuw-Zeeland ATP Auckland (2) Hardcourt Vlag van Chinees Taipei Lu Yen-Hsun 7-6(4), 7-6(7) Details
9. 27 juli 2014 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (2) Hardcourt Vlag van Israël Dudi Sela 6-3, 6-4 Details
10. 2 augustus 2015 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (3) Hardcourt Vlag van Cyprus Marcos Baghdatis 6-3, 6-3 Details
11. 23 juli 2017 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport (3) Gras Vlag van Australië Matthew Ebden 6-3, 7-6(4) Details
12. 30 juli 2017 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (4) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ryan Harrison 7-6(6), 7-6(7) Details
13. 1 april 2018 Vlag van Verenigde Staten ATP Miami Hardcourt Vlag van Duitsland Alexander Zverev 6-7(4), 6-4, 6-4 Details
14. 29 juli 2018 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (5) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ryan Harrison 5-7, 6-3, 6-4 Details
15. 21 juli 2019 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport (4) Gras Vlag van Kazachstan Aleksandr Boeblik 7-6(2), 6-3 Details
16. 1 augustus 2021 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (6) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Brandon Nakashima 7-6(8), 7-5 Details
Verloren finales
1. 5 augustus 2007 Vlag van Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick 4-6, 6-7(4) Details
2. 21 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey 7-6(3), 6-7(5), 3-6 Details
3. 9 mei 2010 Vlag van Servië ATP Belgrado Gravel Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey 6-3, 6-7(4), 4-6 Details
4. 25 juli 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 6-4, 4-6, 6-7(4) Details
5. 24 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 6-3, 6-7(6), 2-6 Details
6. 18 maart 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 6-7(7), 3-6 Details
7. 15 april 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Argentinië Juan Mónaco 2-6, 6-3, 3-6 Details
8. 4 augustus 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Argentinië Juan Martín del Potro 6-3, 1-6, 2-6 Details
9. 17 augustus 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Spanje Rafael Nadal 6-7(8), 6-7(3) Details
10. 8 augustus 2015 Vlag van Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Japan Kei Nishikori 6-3, 4-6, 4-6 Details
11. 7 augustus 2016 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta Hardcourt Vlag van Australië Nick Kyrgios 6-7(3), 6-7(4) Details
12. 6 november 2016 Vlag van Frankrijk ATP Parijs Hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 3-6, 7-6(4), 4-6 Details
13. 31 maart 2019 Vlag van Verenigde Staten ATP Miami Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 1-6, 4-6 Details
14. 10 april 2022 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten Reilly Opelka 3–6, 6–7(7) Details
15. 12 februari 2023 Vlag van Verenigde Staten ATP Dallas Hardcourt (i) Vlag van China Wu Yibing 7–6(4), 6–7(3), 6–7(12) Details
Gewonnen challengers
1. 29 juli 2007 Vlag van Verenigde Staten Lexington Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Brian Wilson 6-7(9), 6-3, 6-4
2. 28 september 2008 Vlag van Verenigde Staten Lubbock Hardcourt Vlag van Canada Frank Dancevic 7-6(2), 4-6, 6-2
3. 26 april 2009 Vlag van Verenigde Staten Tallahassee Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Donald Young 7-5, 6-4

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 7 juli 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish Vlag van India Rohan Bopanna
Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6-4, 7-6(1) Details
2. 21 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Hutchins
Vlag van Australië Jordan Kerr
6-4, 6-4 Details
3. 15 mei 2011 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish
Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick
Walk-over Details
4. 16 oktober 2016 Vlag van China ATP Shanghai Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Jack Sock Vlag van Finland Henri Kontinen
Vlag van Australië John Peers
6-4, 6-4 Details
5. 17 maart 2018 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells (1) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jack Sock Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
7-6(4), 7-6(2) Details
6. 24 juli 2021 Vlag van Mexico ATP Cabo San Lucas Hardcourt Vlag van Mexico Hans Hach Verdugo Vlag van Verenigde Staten Hunter Reese
Vlag van Nederland Sem Verbeek
5-7, 6-2, [10-4] Details
7. 20 maart 2022 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells (2) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jack Sock Vlag van Mexico Santiago González
Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin
7–6(4), 6–3 Details
8. 17 maart 2022 Vlag van Verenigde Staten ATP Miami Hardcourt Vlag van Polen Hubert Hurkacz Vlag van Verenigde Staten Wesley Koolhof
Vlag van Verenigd Koninkrijk Neal Skupski
7–6(5), 6–4 Details
Verloren finales herendubbel
1. 2 mei 2010 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
2-6, 3-6 Details
2. 10 mei 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
7-6(4), 2-6, [5-10] Details
3. 18 maart 2012 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Spanje Marc López
Vlag van Spanje Rafael Nadal
2-6, 6-7(7) Details
4. 4 maart 2017 Vlag van Mexico ATP Acapulco Hardcourt Vlag van Spanje Feliciano López Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Murray
Vlag van Brazilië Bruno Soares
3-6, 3-6 Details
5. 8 oktober 2017 Vlag van China ATP Peking Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jack Sock Vlag van Finland Henri Kontinen
Vlag van Australië John Peers
3-6, 6-3, [7-10] Details
6. 15 mei 2022 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Argentinië Diego Schwartzman Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Mate Pavić
2–6, 7–6(6), [10–12 Details
Gewonnen challengers
1. 21 oktober 2007 Vlag van Verenigde Staten Calabasas Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Brian Wilson Vlag van Verenigde Staten Robert Kendrick
Vlag van Filipijnen Cecil Mamiit
7-6(10), 4-6, [10-8]
2. 4 november 2007 Vlag van Verenigde Staten Louisville Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Travis Parrott Vlag van Verenigd Koninkrijk Richard Bloomfield
Vlag van Zweden Michael Ryderstedt
6-4, 6-4

Landencompetities[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders in finale Score Details
Verloren finales
1. 22-24 september 2017 Vlag van Tsjechië Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Canada Denis Shapovalov
Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe
Vlag van Spanje Rafael Nadal
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Kroatië Marin Čilić
Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem
Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych
9-15 (12 wedstrijden) Details
2. 21-23 september 2018 Vlag van Verenigde Staten Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Zuid-Afrika Kevin Anderson
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Argentinië Diego Schwartzman
Vlag van Verenigde Staten Frances Tiafoe
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Servië Novak Đoković
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Bulgarije Grigor Dimitrov
Vlag van België David Goffin
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kyle Edmund
8-13 (11 wedstrijden) Details
3. 20-22 september 2019 Vlag van Zwitserland Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Canada Milos Raonic
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Verenigde Staten Jack Sock
Vlag van Canada Denis Shapovalov
Vlag van Verenigde Staten Taylor Fritz
Vlag van Spanje Rafael Nadal
Vlag van Zwitserland Roger Federer
Vlag van Oostenrijk Dominic Thiem
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Griekenland Stéfanos Tsitsipás
Vlag van Italië Fabio Fognini
11-13 (12 wedstrijden) Details
4. 20-22 september 2021 Vlag van Verenigde Staten Laver Cup Hardcourt (i) Vlag van Canada Félix Auger-Aliassime
Vlag van Canada Denis Shapovalov
Vlag van Argentinië Diego Schwartzman
Vlag van Verenigde Staten Reilly Opelka
Vlag van Australië Nick Kyrgios
Vlag van Rusland Daniil Medvedev
Vlag van Griekenland Stéfanos Tsitsipás
Vlag van Duitsland Alexander Zverev
Vlag van Rusland Andrej Roebljov
Vlag van Italië Matteo Berrettini
Vlag van Noorwegen Casper Ruud
1-14 (9 wedstrijden) Details

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 4R 3R 3R 1R 3R 4R 2R 1R 1R 3R 1R 1R
Roland Garros 1R 3R 1R 2R 3R 4R 2R 4R 3R 4R 2R 3R 3R 1R
Wimbledon 1R 2R 2R 1R 2R 3R 3R 3R 2R HF 2R g.t. 1R 3R
US Open 3R 1R 4R 3R KF 3R 3R 3R 4R 3R 3R KF 3R 1R 1R 2R
ATP Finals
ATP Finals G G
ATP Masters 1000
Indian Wells 3R 4R 4R 3R F 2R HF 4R 4R 3R 2R 4R g.t. 3R 4R 1R
Miami 1R 2R 3R 4R 3R 3R 4R HF 2R 3R W F g.t. 4R 2R 1R
Monte Carlo 1R 3R g.t.
Madrid l.c. 3R 2R 2R 2R 3R KF KF g.t. KF 2R
Rome 2R 1R 2R 1R 1R 3R HF 2R 2R
Montreal/Toronto 2R 2R HF 1R 1R KF 2R 1R 3R 2R g.t. HF
Cincinnati 1R 2R 2R 2R 1R F 3R 1R 2R HF 1R 2R 3R 3R KF
Shanghai l.c. 1R 2R 3R 2R 3R 3R 1R 3R 3R g.t.
Parijs 2R 2R HF 2R 3R 2R KF F HF 3R 2R 2R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. KF g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 1 2 2 2 2 1 0 1 2 1 0 1 0 0
eindejaarsranking 106 144 34 19 18 14 14 19 11 19 17 10 19 25 24 41

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2003 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 1R KF 3R 1R
Roland Garros 3R 1R
Wimbledon g.t.
US Open 1R 1R 1R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells HF 2R F 2R HF 2R 2R 1R W 1R g.t. 2R W HF
Miami 2R 2R 1R HF KF 2R 2R KF g.t. 2R W
Monte Carlo g.t.
Madrid l.c. 2R HF 1R 2R 2R 1R g.t. HF
Rome F W 1R 1R 1R KF 2R F
Montreal/Toronto 1R g.t.
Cincinnati 2R KF 2R 2R 1R 2R 1R
Shanghai l.c. 1R 1R 2R W 2R g.t.
Parijs 2R 1R 1R 2R 1R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. 1R g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 1 0 1 1 0 0 0 0 1 0 1 0 0 1 3 0
eindejaarsranking 1383 226 106 97 31 36 94 193 170 122 54 100 59 182 184 206 20

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie John Isner.