Machiavelliprijs
De Machiavelliprijs is een Nederlandse prijs, die jaarlijks wordt uitgereikt aan een politicus of organisatie die volgens de Stichting Machiavelli een markante bijdrage heeft geleverd aan de communicatie tussen politiek, overheid en burgers: het domein van de overheidscommunicatie. De trofee van de Machiavelliprijs, een bronzen beeldje met de rechtopstaande Machiavelli, is in 1989 gemaakt door Shirley Gasper.
Stichtingsdoel[bewerken | brontekst bewerken]
De doelstelling van de stichting is zich in te spannen om een betekenisvolle uitwisseling te bevorderen van denkbeelden over communicatie tussen politiek, overheid en burger en over de rol die media daarbij spelen. Hierbij wordt ernaar gestreefd de naam van de politiek denker Machiavelli op positieve wijze in verband te brengen met vraagstukken op dit terrein.
Toekenning aan Bauke Vaatstra[bewerken | brontekst bewerken]
In 2012 leidde de bekendmaking van Stichting Machiavelli dat de vader van de vermoorde Marianne Vaatstra de prijs zou krijgen voor ophef. Naar aanleiding van de toekenning van de prijs deed directeur Guido Klabbers van Vluchtelingenwerk Leeuwarden aangifte van bedreiging door Bauke Vaatstra. Vaatstra zou Klabbers in 1999 hebben bedreigd. Met de aangifte wilde Klabbers dat de stichting de prijsuitreiking zou heroverwegen om zo te voorkomen dat de Machiavelliprijs naar Vaatstra zou gaan.[1] De prijs werd toch aan Vaatstra uitgereikt. De moord op Marianne Vaatstra maakte veel emoties los, waarbij aanvankelijk ook ten onrechte asielzoekers werden beschuldigd van de moord.
Prijswinnaars[bewerken | brontekst bewerken]
- 1989 – Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur
- 1990 – Gemeente Apeldoorn
- 1991 – Veen/Vegin/Vestin (brancheorganisaties van elektriciteits-, gas- en stadsverwarmingsbedrijven)
- 1992 – Ed van Thijn
- 1993 – Hoofdcommissarissen van politie van de vier grootste gemeenten
- 1994 – Loesje
- 1995 – Ministerie van Verkeer en Waterstaat en gemeente Delft
- 1996 – De Nederlandsche Bank
- 1997 – Gemeente Amersfoort
- 1998 – Hans van Mierlo
- 1999 – De Illegale pers in Nederland[2]
- 2000 – Jeltje van Nieuwenhoven
- 2001 – De Belastingdienst
- 2002 – Ivo Opstelten
- 2003 – StemWijzer
- 2004 – Gerd Leers
- 2005 – Pieter van Vollenhoven
- 2006 – Jan Blokker
- 2007 – Neelie Kroes
- 2008 – Jan Marijnissen
- 2009 – Jeroen Smit
- 2010 – Bert van Marwijk
- 2011 – Prinses Máxima
- 2012 – Bauke Vaatstra, de vader van Marianne Vaatstra
- 2013 – Eberhard van der Laan
- 2014 – RTL Nederland
- 2015 – Onderzoeksraad voor Veiligheid
- 2016 – Hugo Borst en Carin Gaemers
- 2017 – SheDecides[3]
- 2018 – De bedreigde burgemeester[4]
- 2019 - Bellingcat
- 2020 - Marion Koopmans en Diederik Gommers
- 2021 - Gerrit Hiemstra[5]
- 2022 - Johan Remkes
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Noten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Alsnog aangifte tegen vader Marianne Vaatstra, NU.nl, 19 januari 2012
- ↑ De prijs werd in ontvangst genomen door de hoofdredacteuren van Trouw, Het Parool en Vrij Nederland.
- ↑ Stichting Machiavelli: prijswinnaars. Lilianne Ploumen nam de prijs in ontvangst.
- ↑ Jury kent Machiavelliprijs toe aan 'de bedreigde burgemeester', NU.nl, 8 januari 2019
- ↑ Machiavelliprijs 2021 voor Gerrit Hiemstra. nos.nl. Geraadpleegd op 4 januari 2022.