Melkviooltje

Melkviooltje
Taxonomische indeling
Rijk:	Plantae (Planten)
Stam:	Embryophyta (Landplanten)
Klasse:	Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:	Bedektzadigen
Clade:	'nieuwe' Tweezaadlobbigen
Clade:	Fabiden
Orde:	Malpighiales
Familie:	Violaceae (Viooltjesfamilie)
Geslacht:	Viola (Viooltje)
Soort
	Viola persicifolia; Schreb. (1771)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Melkviooltje op Wikispecies
Portaal	Biologie

Het melkviooltje (Viola persicifolia, synoniem: Viola stagnina) is een overblijvende plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae). De soort komt van nature voor in Europa en Siberië en staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en sterk afgenomen. Het aantal chromosomen is 2n = 20.^[1]

De plant wordt 2 - 30 cm hoog, heeft rechtopstaande, vaak vertakte, kale stengels en wortelstokken. De 2 - 4 cm lange en 1 - 1,5 cm brede smal driehoekig-eironde tot langwerpige bladeren hebben een iets hartvormige afgeknotte of wigvormige voet en een smal gevleugelde, 1 - 3 cm lange bladsteel. De bladeren zijn van boven zeer kort behaard. De sterk getande, smal-lancetvormige steunblaadjes zijn van de bovenste bladeren minstens half zo lang als de bladsteel.

Het melkviooltje bloeit in mei en juni met eerst melkwitte en een blauwige weerschijn, later verkleurend naar bleekblauwe, 1 - 1,8 cm grote bloemen. De bloemen geven geen geur af. De groengele spoor is 2 - 3,5 mm lang en komt 0,5 - 2,5 mm voorbij de aanhangsels van de kelk. De bloemsteel is 3 - 7 cm lang en zitten vast boven het midden van het schutblad.

De langwerpig-eivormige vrucht is een doosvrucht, die langer is dan de kelk. Het zaad is 1,5 = 1,7 mm lang en 0,8 breed.

Het melkviooltje komt voor in laagveengebieden in Friesland, de Alblasserwaard, de Gelderse Vallei, Salland en de Achterhoek.