Mirella Freni

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mirella Freni
Mirella Freni
Volledige naam Mirella Fregni
Geboren 27 februari 1935
Overleden 9 februari 2020
Stijl Klassiek
Zangstem sopraan
Beroep(en) (Opera-)zangeres
Label(s) Deutsche Grammophon, EMI, RCA, Decca Records
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Mirella Freni (Modena, 27 februari 1935 – aldaar, 9 februari 2020), eigenlijke naam Mirella Fregni, was een Italiaanse sopraan. Ze werd vooral bewonderd om haar jeugdige stem en haar rolinterpretatie. Freni had een breed repertoire, vooral bestaand uit Verdi- en Puccini-rollen, maar ze vertolkte ook werken van Mozart en Tsjaikovski. Freni was jarenlang gehuwd met de Bulgaarse bas Nicolai Ghiaurov, met wie ze regelmatig optrad en opnamen maakte.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Freni werd geboren in een arbeidersgezin en bleek al op jonge leeftijd grote muzikale talenten te bezitten. Op tienjarige leeftijd zong ze de aria "Un bel dì vedremo" (Madama Butterfly) in een radiowedstrijd. De tenor Beniamino Gigli waarschuwde haar echter dat ze haar stem zou kunnen beschadigen en adviseerde haar met zingen te stoppen tot ze ouder was. Ze volgde zijn advies op en hervatte het zingen toen ze 17 jaar was.

Mirella debuteerde in 1955 in Modena als Micaëla (Carmen). Daarna kreeg ze vele rollen aangeboden, maar ze koos ervoor haar carrière opzij te zetten om met haar zangleraar te trouwen en een kind te krijgen.

In 1958 begon ze opnieuw met zingen en won ze een zangwedstrijd in het Turijnse Teatro Regio met haar vertolking van Mimì (La bohème). Vervolgens, tijdens het seizoen 1959-1960, zong ze bij De Nederlandse Opera. Haar internationale doorbraak kwam met haar vertolking van Adina (L'elisir d'amore) in Glyndebourne.

In 1961 debuteerde ze in het Royal Opera House (Londen) als Nannetta in Giuseppe Verdi's Falstaff. Haar debuut in het Teatro alla Scala volgde in 1963 in een productie van Franco Zeffirelli, gedirigeerd door Herbert von Karajan, met wie ze, als een van zijn favorieten, nog vaak zou samenwerken. In 1965 debuteerde ze als Mimì (La bohème) in de New Yorkse Metropolitan Opera, waar ze later ook Liù (Turandot), Marguerite (Faust) en Julia (Romeo en Julia) zou zingen.

In de jaren 1970 en 1980 begon Freni ook zwaardere Verdi-rollen te zingen, in het bijzonder Elisabetta in Don Carlos, Desdemona in Otello, Leonora in La forza del destino en de titelrol in Aida. Freni breidde tot in de jaren 1990 haar repertoire uit, onder andere met Italiaans verisme en diverse rollen in opera's van Tsjaikovski.

In 1981 huwde ze Nicolai Ghiaurov, een van de grootste bassen van die tijd. Samen waren ze medeverantwoordelijk voor de oprichting van het Centro Universale del Bel Canto in Vignola, waar ze sinds 2002 masterclasses gaven. Ook na Ghiaurovs dood in 2004 is Freni met grote betrokkenheid doorgegaan de belcantotraditie aan de jongere generatie door te geven.

Waardering[bewerken | brontekst bewerken]

In 1990 publiceerde Freni haar memoires onder de titel Mio Caro Teatro (Mijn dierbare theater). In datzelfde jaar werd ze onderscheiden als "Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana" (Ridder van het grootkruis van verdienste van de Republiek Italië). In 1993 ontving ze de Franse Legioen van Eer. De universiteit van Pisa verleende haar in 2002 een eredoctoraat voor "haar grote bijdrage aan de Europese cultuur". In 2005 vierde de Metropolitan Opera de veertigste verjaardag van haar debuut aldaar met een speciaal galaconcert, gedirigeerd door James Levine.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Volledige opera's[bewerken | brontekst bewerken]

Andersoortige werken[bewerken | brontekst bewerken]

Bloemlezingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Mirella Freni, Opera Arias - EMI cdM 7 631102, 1968 (1 cd)
  • Mirella Freni and Renata Scotto in Duet - Decca 475 6811, 1978 (1 cd)
  • Mirella Freni - Puccini & Verdi Arias - met de tenor Franco Bonisolli - Dirigent: Leone Magiera - ARTS (1 cd)
  • Mirella Freni, 40th Anniversary - Decca 440 412-2, 1994 (1 cd)
  • Freni, Pavarotti: Arias and Duets - Decca 458 221-2, 1998 (1 cd)
  • Very Best of Mirella Freni cd - EMI Classics (2 cd)
  • Close Encounters with Great Singers - Mirella Freni - Vai VAIA 1216, 2003 (1 cd)
  • Mirella Freni: a celebration - Decca 475 6553, 2005 (2 cd)

Video's[bewerken | brontekst bewerken]

Galaconcerten[bewerken | brontekst bewerken]

  • Galakonzert - M. Freni e E. Alvares in Concerto - Dirigent: Kurt Eichhorn - München 1971 - Melodram (1 cd)
  • Video - The Metropolitan Opera Gala 1991 - Pavarotti, Domingo, Andreson, Freni, Prey, Battle, Hampson, Ramey, Von Otter, Ghiaurov, etc. - Deutsche Grammophon 072 528-3 (1 dvd)
  • Video - Opera Galà - Freni, Corelli, Cossotto, Ligabue - Dirigent: Nello Santi - Hamburg 1971 (1 dvd)
  • Video - Concerto di Mirella Freni e Cesare Siepi - Lugano - (1 dvd)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Mirella Freni van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirella_Freni&oldid=60343734"