Parijs-Nice
 Parijs-Nice
| ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Lokale naam | Paris-Nice | |||
| Bijnaam | Koers naar de zon (/ Rit naar de zon) | |||
| Regio | Frankrijk | |||
| Periode | maart | |||
| Organisator | ASO | |||
| Classificatie | ||||
| Discipline | weg | |||
| Type | Meerdaagse ronde | |||
| Internationale kalender | UCI World Tour | |||
| Geschiedenis | ||||
| Eerste editie | 1933 | |||
| Aantal edities | 82 (2024) | |||
| Eerste winnaar | .svg){kind=small} Alfons Schepers
| |||
| Laatste winnaar |  Matteo Jorgenson
| |||
| Laatste Bel. winnaar | Frank Vandenbroucke (1998) | |||
| Laatste Ned. winnaar | Michael Boogerd (1999) | |||
| Meeste zeges |  Sean Kelly(7 zeges) | |||
| ||||
Parijs-Nice is een meerdaagse wielerwedstrijd, die sinds 1933 in het voorjaar wordt verreden. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste edities werden georganiseerd onder namen als Les 6 jours de la route en Paris-Mediterrannée. In 1951 wordt de koers omgedoopt tot Paris-Côte d’Azur, en vanaf 1954 heeft het zijn huidige naam (met uitzondering van de editie Paris-Nice-Rome in 1959).
Het is de eerste belangrijke etappewedstrijd van het voorseizoen. Parijs-Nice wordt vaak gezien als voorbereiding op de voorjaarsklassiekers met als aanvang Milaan-San Remo een week na het einde in Nice. Het is een wedstrijd waar zowel typische specialisten van het klassieke werk, zoals in het verre verleden Fred De Bruyne en later Sean Kelly, maar ook ronderenners als Jacques Anquetil, Eddy Merckx en Joop Zoetemelk zich lieten zien door drie of meer keer te winnen. Het is een wedstrijd voor de complete renner. Recordhouder is Sean Kelly met zeven overwinningen op rij.
Omdat de ronde naar het zuiden leidt, is de bijnaam van Parijs-Nice de rit naar de zon of koers naar de zon. In 1959 werd de etappewedstrijd gereden tussen Parijs en Rome. In 2000 kocht oud Tourwinnaar Laurent Fignon de wedstrijd en verkocht deze vervolgens weer in 2002 aan ASO, de organisator van o.a. de Tour de France. Parijs-Nice maakte sinds 2005 deel uit van de UCI ProTour en dreigde in 2008 van de internationale kalender te verdwijnen door onenigheid over beleid tussen de ASO en de UCI. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.
De wedstrijd start de laatste jaren bijna nooit meer in Parijs zelf, maar in een van diens voorsteden of een nabijgelegen stad. Wel wordt altijd op dezelfde plek gefinisht; de Promenade des Anglais in Nice. De laatste etappe is vaak nog een lastige doordat er een aantal heuvels in de omgeving van Nice moet worden beklommen, zoals de Col d'Èze.
In maart 2003 eiste Parijs-Nice een dode; Andrej Kivilev overleed in het ziekenhuis aan de gevolgen van een valpartij. Kivilev droeg bij zijn val geen helm en de UCI besloot daarom om helmen vanaf dat moment te verplichten. Aleksandr Vinokoerov, een vriend en landgenoot van Kivilev, wist uiteindelijk de ronde te winnen en droeg zijn zege op aan zijn overleden kameraad.
Leiderstruien[bewerken | brontekst bewerken]
In Parijs-Nice worden vanaf 2008 dezelfde kleuren leiderstruien voor de klassementen vergeven voor de verschillende klassementen als in de Tour de France. In de eerste edities van 1933-1939 was de leiderstrui van het algemeen klassement blauw/goud van kleur (opkomende zon met de zee voorstellend),in 1946 was deze groen, 1951-1954 geel met oranje mouwen, 1955-2001 wit, 2002-2007 geel/wit en vanaf 2008 geel.
Voor het puntenklassement werd van 1954-1984 een groene trui vergeven, tussen 1985-1996 was er geen puntenklassement, 2000-2001 een roze/paarse trui, 2002-2006 een groen/witte trui, daarna was deze weer groen.
Voor het bergklassement (vanaf 1952) werd in 1976 een geel/rode trui vergeven, daarna was deze wit/paars, in 1984 geel/blauw, in 1985 was deze blauw, 1990-2001 geel/blauw, vanaf 2002 de wit rode bolletjes trui.
Voor het jongerenklassement werd van 2002-2006 een blauw/witte trui vergeven, vanaf 2007 wit.
Lijst van winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]
| Overwinningen | Renner | Land | Jaren |
|---|---|---|---|
| 7 | Sean Kelly | Ierland |
1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988 |
| 5 | Jacques Anquetil | Frankrijk |
1957, 1961, 1963, 1965, 1966 |
| 3 | Eddy Merckx | België |
1969, 1970, 1971 |
| Joop Zoetemelk |  Nederland |
1974, 1975, 1979 | |
| Laurent Jalabert | Frankrijk |
1995, 1996, 1997 | |
| 2 | Maurice Archambaud | Frankrijk |
1936, 1939 |
| Fred De Bruyne | België |
1956, 1958 | |
| Raymond Impanis | België |
1954, 1960 | |
| Raymond Poulidor | Frankrijk |
1972, 1973 | |
| Miguel Indurain |  Spanje |
1989, 1990 | |
| Tony Rominger | .svg){kind=small} Zwitserland |
1991, 1994 | |
| Aleksandr Vinokoerov |  Kazachstan |
2002, 2003 | |
| Alberto Contador | Spanje |
2007, 2010 | |
| Richie Porte |  Australië |
2013, 2015 | |
| Maximilian Schachmann |  Duitsland |
2020, 2021 |
Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]
| Zeges | Land |
|---|---|
| 21 | Frankrijk
|
| 14 | België
|
| 8 | Ierland
|
| 6 | Duitsland, Nederland, Spanje
|
| 3 |  Colombia,  Italië, Verenigde Staten, .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk, Zwitserland
|
| 2 | Australië, Kazachstan,  Slovenië
|
· 
· 
· · Bronnen, noten en/of referenties
|
