Parijs-Tours

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Paris-Tours)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours
Parijs-Tours
Lokale naam Paris-Tours
Regio Centre-Val de Loire
Île-de-France
Periode Begin/midden oktober
Classificatie
Discipline weg
Type Vlakke klassieker
Internationale kalender UCI ProSeries
Categorie 1.Pro
Geschiedenis
Eerste editie 1896
Aantal edities 116 (2022)
Eerste winnaar Vlag van Frankrijk Eugène Prévost
Laatste winnaar Vlag van Frankrijk Arnaud Démare
Laatste Bel. winnaar Jelle Wallays (2019)
Laatste Ned. winnaar Erik Dekker (2004)
Meeste zeges Vlag van België Gustave Danneels
Vlag van Frankrijk Paul Maye
Vlag van België Guido Reybrouck
Vlag van Duitsland Erik Zabel
(3 zeges)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Parijs-Tours is een Franse eendagsklassieker die verreden wordt in oktober. De wedstrijd eindigt in Tours, de startplaats is al enkele keren gewijzigd.

Het parcours is vaak gehuld in een dikke mist. Het peloton wordt opgejaagd door een ijzige herfstwind die vaak zo hard blaast dat waaiervorming onvermijdelijk is of, als de wind vol op kop blaast, de snelheid gematigd blijft. Door deze weersomstandigheden is het voor een groep vluchters moeilijk om voorop te blijven. Vaak eindigde de wedstrijd dan ook in een massasprint. In 2018 werd het parcours gewijzigd. Door de gravel- en zandstroken werd het parcours zwaarder en eindigde de wedstrijd niet meer in een massasprint.[1]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Parijs-Tours is een klassieke wedstrijd die al bestaat sinds 1896. Oorspronkelijk werd de wedstrijd georganiseerd door het tijdschrift Paris-Vélo om de nieuwe wielerbaan te promoten. Het was een open amateurswedstrijd voor fietsen, tandems en driewielers. Iedereen die voor 18.00 uur gearriveerd was, ontving een medaille. De winnaar kreeg een bronzen beeld van Jupiter van wel 1,4 meter hoog. Iedere deelnemer kreeg tegoedbonnen, in totaal goed voor 3 maanden abonnement op Paris-Vélo, om het publiek te vergoeden voor hulp bij materiële moeilijkheden onderweg. De eerste editie werd een succes, maar toch moest men vijf jaar wachten op de tweede en nog eens vijf jaar op de derde editie. Sinds 1906 wordt de wedstrijd ieder jaar in het najaar gehouden.

Sinds 2009 is Parijs-Tours niet meer opgenomen in de ProTour (later World Tour). Wel is het een van de meest prestigieuze wedstrijden uit de UCI Europe Tour.

Weetjes[bewerken | brontekst bewerken]

In 1965 en 1966 werd de wedstrijd zonder dérailleurs gereden.

Tussen 1974 en 1987 werd de wedstrijd in omgekeerde richting gereden en werd toen ook 'le Grand Prix d'Automne' (De Grote Herfstprijs) genoemd, als tegenhanger van Milaan-San Remo die de naam 'La Primavera' (De Lente) kreeg.

Sinds 2018 werden gravel- en grindstroken, die door de wijnvelden lopen, toegevoegd aan het parcours. Patrick Lefevere, de ploegbaas van Deceuninck-Quickstep, was zo verontwaardigd over de parcourswijziging dat hij met zijn ploeg sindsdien de wedstrijd weigert te rijden.[2]

Parijs-Tours is een van de weinige wedstrijden die nooit gewonnen is door Eddy Merckx.[3]. Dit bracht de winnaar van 1972 Noël Vantyghem tot de legendarische uitspraak: Samen met Eddy Merckx won ik alle klassiekers die er te winnen waren. Ik Parijs-Tours en hij al de rest.

Parcours[bewerken | brontekst bewerken]

De startplaats van Parijs-Tours werd al snel verplaatst naar buiten Parijs. Eerst naar Versailles en later naar Saint-Arnoult-en-Yvelines. Sinds 2009 vertrekt de wedstrijd vanuit het Departement Eure-et-Loir: Chartres in 2009, Bonneval in 2014 en Brou in 2017. Sinds 2018 is de vaste startplaats Chartres.

Het parcours bevatte een paar kleine hellingen, maar was verder vlak. De laatste drie kilometer bevat geen bochten, samen met de sterke wind die vaak waait vormde het dus het ideale scenario voor sprinters die hierdoor ook hun eigen klassieker kregen. Sinds 2018 zorgt het zwaardere parcours er echter voor dat de wedstrijd sindsdien niet meer eindigde in een massasprint.

Het parcours was oorspronkelijk 250 tot 260 km lang. In 2009 werd om financiële redenen de startplaats verplaatst van Saint-Arnoult-en-Yvelines naar Chartres. De organisatie koos ervoor het oorspronkelijke parcours in stand te houden en daardoor de wedstrijd met 30 km in te korten.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

1896 · Vlag van Frankrijk Eugène Prévost
1901 · Vlag van Frankrijk Jean Fischer
1906 · Vlag van Frankrijk Lucien Petit Breton
1907 · Vlag van Frankrijk Georges Passerieu
1908 · Vlag van Frankrijk Omer Beaugendre
1909 · Vlag van Luxemburg François Faber
1910 · Vlag van Luxemburg François Faber
1911 · Vlag van Frankrijk Octave Lapize
1912 · Vlag van België Louis Heusghem
1913 · Vlag van Frankrijk Charles Crupelandt
1914 · Vlag van Zwitserland Oscar Egg
1915 · Niet verreden
1916 · Niet verreden
1917 · Vlag van België Philippe Thys
1918 · Vlag van Frankrijk Charles Mantelet
1919 · Vlag van België Hector Tiberghien
1920 · Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
1921 · Vlag van Frankrijk Francis Pélissier
1922 · Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
1923 · Vlag van België Pol Deman
1924 · Vlag van België Louis Mottiat
1925 · Vlag van België Denis Verschueren
1926 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter
1927 · Vlag van Zwitserland Heiri Suter
1928 · Vlag van België Denis Verschueren
1929 · Vlag van Luxemburg Nicolas Frantz
1930 · Vlag van Frankrijk Jean Marechal
1931 · Vlag van Frankrijk André Leducq
1932 · Vlag van Frankrijk Julien Moineau
1933 · Vlag van Frankrijk Jules Merviel
1934 · Vlag van België Gustave Danneels
1935 · Vlag van Frankrijk René Le Grèves
1936 · Vlag van België Gustave Danneels
1937 · Vlag van België Gustave Danneels
1938 · Vlag van Italië Jules Rossi
1939 · Vlag van België Frans Bonduel
1940 · Niet verreden
1941 · Vlag van Frankrijk Paul Maye
1942 · Vlag van Frankrijk Paul Maye
1943 · Vlag van Frankrijk Gabriel Gaudin

1944 · Vlag van Frankrijk Lucien Teisseire
1945 · Vlag van Frankrijk Paul Maye
1946 · Vlag van België Briek Schotte
1947 · Vlag van België Briek Schotte
1948 · Vlag van Frankrijk Louis Caput
1949 · Vlag van België Albert Ramon
1950 · Vlag van Frankrijk André Mahé
1951 · Vlag van Frankrijk Jacques Dupont
1952 · Vlag van Frankrijk Raymond Guegan
1953 · Vlag van België Jos Schils
1954 · Vlag van Frankrijk Gilbert Scodeller
1955 · Vlag van Frankrijk Jacques Dupont
1956 · Vlag van Frankrijk Albert Bouvet
1957 · Vlag van België Fred De Bruyne
1958 · Vlag van België Gilbert Desmet I
1959 · Vlag van België Rik Van Looy
1960 · Vlag van Nederland Jo de Haan
1961 · Vlag van België Joseph Wouters
1962 · Vlag van Nederland Jo de Roo
1963 · Vlag van Nederland Jo de Roo
1964 · Vlag van België Guido Reybrouck
1965 · Vlag van Nederland Gerben Karstens
1966 · Vlag van België Guido Reybrouck
1967 · Vlag van België Rik Van Looy
1968 · Vlag van België Guido Reybrouck
1969 · Vlag van België Herman Van Springel
1970 · Vlag van Duitsland Jürgen Tschan
1971 · Vlag van België Rik Van Linden
1972 · Vlag van België Noël Vantyghem
1973 · Vlag van België Rik Van Linden
1974 · Vlag van Italië Francesco Moser
1975 · Vlag van België Freddy Maertens
1976 · Vlag van België Ronald Dewitte
1977 · Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
1978 · Vlag van Nederland Jan Raas
1979 · Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
1980 · Vlag van België Daniel Willems
1981 · Vlag van Nederland Jan Raas
1982 · Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke
1983 · Vlag van België Ludo Peeters

1984 · Vlag van Ierland Seán Kelly
1985 · Vlag van België Ludo Peeters
1986 · Vlag van Australië Phil Anderson
1987 · Vlag van Nederland Adrie van der Poel
1988 · Vlag van Nederland Peter Pieters
1989 · Vlag van Nederland Jelle Nijdam
1990 · Vlag van Denemarken Rolf Sørensen
1991 · Vlag van België Johan Capiot
1992 · Vlag van België Hendrik Redant
1993 · Vlag van België Johan Museeuw
1994 · Vlag van Duitsland Erik Zabel
1995 · Vlag van Italië Nicola Minali
1996 · Vlag van Italië Nicola Minali
1997 · Vlag van Oekraïne Andrei Tchmil
1998 · Vlag van Frankrijk Jacky Durand
1999 · Vlag van België Marc Wauters
2000 · Vlag van Italië Andrea Tafi
2001 · Vlag van Frankrijk Richard Virenque
2002 · Vlag van Denemarken Jakob Piil
2003 · Vlag van Duitsland Erik Zabel
2004 · Vlag van Nederland Erik Dekker
2005 · Vlag van Duitsland Erik Zabel
2006 · Vlag van Frankrijk Frédéric Guesdon
2007 · Vlag van Italië Alessandro Petacchi
2008 · Vlag van België Philippe Gilbert
2009 · Vlag van België Philippe Gilbert
2010 · Vlag van Spanje Óscar Freire
2011 · Vlag van België Greg Van Avermaet
2012 · Vlag van Italië Marco Marcato
2013 · Vlag van Duitsland John Degenkolb
2014 · Vlag van België Jelle Wallays
2015 · Vlag van Italië Matteo Trentin
2016 · Vlag van Colombia Fernando Gaviria
2017 · Vlag van Italië Matteo Trentin
2018 · Vlag van Denemarken Søren Kragh Andersen
2019 · Vlag van België Jelle Wallays
2020 · Vlag van Denemarken Casper Pedersen
2021 · Vlag van Frankrijk Arnaud Démare
2022 · Vlag van Frankrijk Arnaud Démare

Meervoudige winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.

Overwinningen Renner Land Jaren
3 Gustave Danneels Vlag van België België 1934 + 1936 + 1937
Paul Maye Vlag van Frankrijk Frankrijk 1941 + 1942 + 1945
Guido Reybrouck Vlag van België België 1964 + 1966 + 1968
Erik Zabel Vlag van Duitsland Duitsland 1994 + 2003 + 2005
2 François Faber Vlag van Luxemburg Luxemburg 1909 + 1910
Denis Verschueren Vlag van België België 1925 + 1928
Heiri Suter Vlag van Zwitserland Zwitserland 1926 + 1927
Briek Schotte Vlag van België België 1946 + 1947
Jacques Dupont Vlag van Frankrijk Frankrijk 1951 + 1955
Rik Van Looy Vlag van België België 1959 + 1967
Jo de Roo Vlag van Nederland Nederland 1962 + 1963
Rik Van Linden Vlag van België België 1971 + 1973
Joop Zoetemelk Vlag van Nederland Nederland 1977 + 1979
Jan Raas Vlag van Nederland Nederland 1978 + 1981
Ludo Peeters Vlag van België België 1983 + 1985
Nicola Minali Vlag van Italië Italië 1995 + 1996
Philippe Gilbert Vlag van België België 2008 + 2009
Matteo Trentin Vlag van Italië Italië 2015 + 2017
Jelle Wallays Vlag van België België 2014 + 2019
Arnaud Démare Vlag van Frankrijk Frankrijk 2021 + 2022

Overwinningen per land[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen Land
41 Vlag van België België
33 Vlag van Frankrijk Frankrijk
12 Vlag van Nederland Nederland
9 Vlag van Italië Italië
5 Vlag van Duitsland Duitsland
4 Vlag van Denemarken Denemarken
3 Vlag van Luxemburg Luxemburg, Vlag van Zwitserland Zwitserland
1 Vlag van Australië Australië, Vlag van Colombia Colombia, Vlag van Ierland Ierland, Vlag van Oekraïne Oekraïne, Vlag van Spanje Spanje

Jongeren -23[bewerken | brontekst bewerken]

1991 · Vlag van Denemarken Lars Michaelsen
1992 · Vlag van Litouwen Arvis Piziks
1993 · Vlag van Frankrijk Cyril Saugrain
1994 · Vlag van Frankrijk Nicolas Jalabert
1995 · Vlag van Frankrijk Pascal Giguet
1996 · Vlag van Frankrijk Franck Perque
1997 · Vlag van Nederland Miguel van Kessel
1998 · Vlag van Noorwegen Thor Hushovd
1999 · Vlag van België Gorik Gardeyn
2000 · Vlag van België Tom Boonen
2001 · Vlag van Frankrijk Samuel Dumoulin
2002 · Vlag van Frankrijk Maryan Hary
2003 · Vlag van Frankrijk Mathieu Claude
2004 · Vlag van Frankrijk Vincent Jerome
2005 · Vlag van Frankrijk Fabien Patanchon
2007 · Vlag van België Jürgen Roelandts

2008 · Vlag van Frankrijk Tony alleguen
2009 · Vlag van Nederland Huub Duijn
2010 · Vlag van België Jelle Wallays
2011 · Vlag van Frankrijk Fabien Schmidt
2012 · Vlag van Frankrijk Taruia Krainer
2013 · Vlag van Frankrijk Flavien Dassonville
2014 · Vlag van Nederland Mike Teunissen
2015 · Vlag van Nederland Sam Oomen
2016 · Vlag van Nederland Arvid de Kleijn
2017 · Vlag van België Jasper Philipsen
2018 · Vlag van Nederland Marten Kooistra
2019 · Vlag van Frankrijk Alexys Brunel
2020 · Vlag van België Rune Herregodts
2021 · Vlag van Noorwegen Jonas Iversby Hvideberg
2022 · Vlag van Noorwegen Per Strand Hagenes

Tours-Parijs[bewerken | brontekst bewerken]

Net als tussen 1974-1987 werd er ook op 9 april 1917 en 9 juni 1918 twee maal een wedstrijd georganiseerd in omgekeerde richting: Tours-Parijs, naast Parijs-Tours.

Erepodium[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar 1e 2e 3e
1917 Vlag van België Charles Deruyter Vlag van Frankrijk André Noel Vlag van België Charles Juseret
1918 Vlag van België Philippe Thys Vlag van Frankrijk Charles Mantelet Vlag van Frankrijk George Seres