Sinterklaasjournaal (2013)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sinterklaasjournaal (2013)
Televisieprogramma Sinterklaasjournaal
Omroep NTR
Zender(s) Nederland 3
Start 11 november 2013
Einde 4 december 2013
Seizoenchronologie
← Vorige
Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Televisie

Het Sinterklaasjournaal in 2013 was het dertiende seizoen van het Sinterklaasjournaal en werd gepresenteerd door Dieuwertje Blok. De intocht vond plaats in Groningen.

Verhaallijn[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Onderweg naar Groningen ontstond paniek op de stoomboot omdat Sinterklaas zijn staf zou zijn vergeten. Het bleek dat meneer De Vries bij een verbouwing de echte staf van Sinterklaas in zijn schoorsteen had gevonden en de oude staf uit een feestwinkel kwam. Meneer De Vries bracht deze echte staf naar Sinterklaas, maar door een misverstand gooiden de Pieten deze per ongeluk weg. Via de vuilniswagen kwam de staf uiteindelijk in de feestwinkel terecht. Uiteindelijk was het de Luisterpiet die dit ontdekte en de staf terug naar Sinterklaas kon brengen.

Deze Luisterpiet was al vooruit gegaan naar Nederland om te luisteren en te noteren wat de kinderen deden, zodat Sinterklaas dat in het grote boek kon zetten. Maar op onverklaarbare wijze verdwenen de notitieboekjes spoorloos en er verdwenen ook andere dingen. Daarom moest de Luisterpiet opnieuw gaan luisteren. Alles wat hij hoorde, vertelde hij aan Sinterklaas die het dan in het grote boek schreef. Toen Sinterklaas dit echter wilde doen, bleek het grote boek ook weg te zijn.

Later bleken alle verdwenen voorwerpen als 5 decembercadeaus te zijn ingepakt en door heel Nederland te zijn verspreid, omdat men via internet al een cadeau kan laten maken. Maar aangezien deze cadeaus na verloop van tijd op raakten, gingen ze over op dingen uit het Pietenhuis. De Pieten moesten alles terughalen. Het grote boek werd echter niet terug gevonden. De Luisterpiet, die alle dingen die hij had gehoord, voor Sinterklaas had onthouden, was verdrietig, liep weg en niemand wist waarheen. Omdat de Pieten nu niets meer te doen zouden hebben, gingen ze naar de stoomboot om zich klaar te maken voor vertrek. Uiteindelijk bleek dat de Luisterpiet alle cadeaus had opgehaald die de Pieten vergeten waren. Hier zat ook het grote boek tussen, waardoor Sinterklaas alsnog alles erin kon schrijven.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Rol Naam
Presentatrice Dieuwertje Blok
Voice-over Kees Driehuis
Verslaggever Jeroen Kramer
Verslaggeefster Dolores Leeuwin
Sinterklaas Stefan de Walle
Wellespiet Dick van den Toorn
Boekpiet Marc Nochem
Reservepiet Pim Muda
Vergeetpiet John Jones
Hoofdpiet Erik van Muiswinkel
Huispiet Maarten Wansink
Wegwijspiet Michiel Kerbosch
Pietje Precies Bob Fosko
Pietje Paniek Jochem Myjer
Cupido Piet Joost Spijkers
Friso van Vemde Oudejans
Luisterpiet Joep Onderdelinden
Bakpiet Pierre Wind
Inpakpiet Javier Guzman
Postbode Theo Schouwerwou
Jan Boel Bert Visscher
Helma Boel Brigitte Kaandorp
Eppo Zanik Freek de Jonge
P.O.D. Bas Hoeflaak
Peter van de Witte
Meneer Spijkers Bruun Kuijt

Gastrollen[bewerken | brontekst bewerken]

Jacques d'Ancona (man in trein), Tim Murck (student in Groningen/Olivier de Ruyter), Lenie 't Hart (inwoner Groningen), Micha Wertheim (klokkenluider Martinitoren), Sjoerd Pleijsier (meneer De Vries), Bianca Krijgsman (mevrouw De Vries), Nelleke van der Krogt (als zichzelf), Derek de Lint (meneer Zilverwerk), Arjan Ederveen (Hans Duurkoop), Frank Lammers (dierenverzorger), Patrick Stoof (bakker Jan Hagel), Dennis van der Geest (vader), Sanne Vogel (juf Aagje), Mimoun Ouled Radi (als zichzelf), Raymond Thiry (boer Frank), Raymonde de Kuyper (boerin), George van Houts (?), Joep Sertons (vader), Jeroen Spitzenberger (inwoner Groningen/Ben Zwendelaar), Tatum Dagelet (moeder van Meike/vrouw die wordt afgeluisterd door de Luisterpiet), Mattijn Hartemink (vader van Meike), Terence Schreurs (juf Marloes), Inge Cornelisse (als zichzelf), Sonja Cherrat (als zichzelf) en Evert van Steenis (banketbakker Simon).

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]