Theo Verbey

Theo Verbey
Algemene informatie
Volledige naam	Theodorus Cornelis Maria Verbey
Geboren	5 juli 1959
Geboorteplaats	Delft
Overleden	13 oktober 2019
Overlijdensplaats	Amsterdam
Land	Nederland
Werk
Beroep	componist
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Theo Verbey (Delft, 5 juli 1959 – Amsterdam, 13 oktober 2019) was een Nederlands componist.^[1]

Verbey ging voor zijn composities uit van fractals, wiskundige getalsverhoudingen die op alle niveaus identiek zijn. Het klinkende resultaat is niet intellectualistisch of ontoegankelijk, maar melodisch en welluidend. Naast zijn omvangrijke eigen oeuvre maakte hij ook geraffineerde instrumentaties van composities van anderen.

Muzikale loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn vader was leraar op een LTS, zijn moeder zorgde voor het gezin. Verbey had drie oudere en drie jongere broers en zussen, maar hij had een plek "aan de buitenkant", zoals een broer het omschreef. Muziek was zijn passie. Verbey studeerde aanvankelijk (1977-1978) trompet aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag bij Peter Masseurs, maar stapte na een jaar over naar compositie en muziektheorie aan hetzelfde conservatorium. Hij studeerde van 1978 tot 1984 compositie bij Peter Schat en Jan van Vlijmen en muziektheorie bij Hein Kien en Diderik Wagenaar. Verder deed hij de ISCM zomercursus in Polen in 1992, de Darmstädter Ferienkurse in 1984 en de cursus Digital Recording & Mixing aan het College of Multimedia in Amsterdam in 1998. In 2002 deed hij de cursus koordirectie van de Stichting Nederlandse Koren (SNK).

Verbey was docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag sinds 1984. Verder gaf hij sinds 1995 ook les in instrumentatie aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij was jurylid van de Internationale Compositiewedstrijd Koningin Elisabeth in Brussel in 1993 en 1997. In 1998 was hij jurylid van het Nationale Compositieconcours van Taipei in Taiwan. In 2001 was Verbey gastdocent aan het Royal College of Music in Londen en composer-in-residence tijdens het Europäisches Musikfest Münsterland. In 2009 was hij composer-in-residence bij het Brabants Orkest.

Verbeys werk is gespeeld door bijna alle Nederlandse orkesten, zoals het Koninklijk Concertgebouworkest, het Residentie Orkest, het Asko Ensemble, het Schönberg Ensemble, het Nieuw Ensemble, het Radio Kamer Orkest en Amsterdam Sinfonietta. Uitvoeringen waren onder leiding van de dirigenten Riccardo Chailly, Oliver Knussen, Markus Stenz, Christopher Hogwood, Robert Spano, Hans Vonk, Lev Markiz, Reinbert de Leeuw, Lucas Vis, Ed Spanjaard, Jurjen Hempel, Jan Stulen en anderen.

Ook ensembles buiten Nederland voerden zijn muziek uit: London Sinfonietta o.l.v. David Atherton, Ensemble Musikfabrik o.l.v. Johannes Kalitztke, Bochumer Symphoniker o.l.v. Jac van Steen, de New Japan Philharmonic Orchestra o.l.v. Tetsuji Honna, Tanglewood New Music Ensemble o.l.v. Robert Spano, Esprit Orchestra Canada o.l.v. Alex Pauk, Absolute Ensemble New York o.l.v. Kristjan Järvi en Psappha North England o.l.v. Nicholas Kok.

Verbey was te gast op festivals als Donaueschinger Musiktage 1992 (Duitsland), Tanglewood New Music Festival 1993 (Verenigde Staten), Holland Festival 1996, Ultimate Festival Oslo 1996 (Noorwegen), Music Taipei 1998 (Taiwan) en het Huddersfield Contemporary Music Festival 1999 (Engeland).

Verbey was een harde werker, maar hij begon op den duur te twijfelen aan zijn kwaliteiten, en overwoog zelfs om het lesgeven te stoppen.

In september 2020 werd de non-profit Theo Verbey Foundation opgericht om Theo's artistieke nalatenschap te eren. De stichting dient als platform voor het bewaren en verspreiden van zijn werk. Door een netwerk op te bouwen van mensen die verbonden waren met Theo, hoopt de stichting een ruimte te creëren waarin mensen die Theo kenden en van zijn muziek hielden zich thuis kunnen voelen. De stichting verzamelt, organiseert, bewaart, ontsluit en helpt bij het uitgeven van Theo's lesmateriaal, partituren en opnamen, en heeft daarnaast advies gezocht met gespecialiseerde instellingen in binnen- en buitenland om haar activiteiten op het gebied van archivering, behoud, beheer en ontsluiting te professionaliseren. De Theo Verbey Foundation is een non-profit organisatie. Het bestuur van de stichting bestaat uit mensen wiens leven door Theo zijn geraakt en bestuursleden ontvangen geen vergoeding; alle ontvangen donaties gaan rechtstreeks naar de verwezenlijking van de doelstellingen van de stichting.^[2]

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Theo Verbey woonde sinds 1990 in Amsterdam en was in 2008 getrouwd met violiste en vertaler Eileen Stevens. Hij was al enige tijd ziek en overleed onverwachts op 60-jarige leeftijd.^[3]

Composities[bewerken | brontekst bewerken]

Orkest/Groot ensemble[bewerken | brontekst bewerken]

2019 Ariadne voor orkest
2017-2018 After the Great War voor orkest
2015 Lumen Ad Finem Cuniculi voor groot orkest, geschreven ter herinnering aan het einde van de Mijnbouw in Limburg in 1976.
2009 Orchestral Variations voor groot orkest
2009 Frozen Echo voor groot orkest, een balletversie van Schaduw bewerkt door de componist voor de gelijknamig ballet van choreografe Regina van Berkel
2009 Tractus voor cimbalom, harmonium en strijkers
2008 Inquietus voor groot orkest
2008 No Comment ringtone voor orkest
2008 Invitation to a Beheading voor orkest, geïnspireerd door het boek van Vladimir Nabokov, Uitnodiging voor een onthoofding
2007 Man Ray, le Retour à la Raison voor ensemble
2005 Fractal Variations, voor strijkorkest
2004 Fractal Symphony, voor orkest
2002 Schaduw, voor strijkkwartet, strijkorkest en slagwerk
2000 Ouverture (Suite) in G (stijlkopie van J.S. Bach) naar BWV 1066, voor groot ensemble, ter ere van de 250ste sterfdag van Bach uit de verzameling, Orchesterübung - Bearbeitungen und stilkopien nach J.S. Bach
2000 Ouverture (Suite) in D (stijlkopie van J.S. Bach) naar BWV 1068, voor groot ensemble, ter ere van de 250ste sterfdag van Bach uit de verzameling, Orchesterübung - Bearbeitungen und stilkopien nach J.S. Bach
1997 Alliage, voor groot orkest
1996 Conciso, voor orkest
1992 Product, voor kamerensemble
1991 (rev. 1994) Triade, voor orkest
1989 De Simorq, voor kamerorkest
1988 (rev. 1990) Expulsie (delen I/IV), voor groot ensemble
1986 Tegenbeweging, voor orkest
1985 (rev. 1989) Aura, voor groot ensemble
1985 Random symphonies, elektronische muziek
1976 Caprice symphonique, voor orkest

Vocale muziek[bewerken | brontekst bewerken]

2015 Traurig wie der Tod voor koor en orkest gebaseerd op gedichten van Hans Bethge, dichter
2012 Der Garten des Paracelsus voor sopraan en strijkkwartet, op een tekst van Peter Huchel, in opdracht van het Brodsky Quartet
2007-2012 Twee Gedichten van Bloem voor gemengd koor, a capella (1-Na de Bevrijding; 2-Geluk) gebaseerd op gedichten van J. C. Bloem, gecomponeerd in opdracht van Nationaal Comité 4 en 5 mei
2007 Twee Gedichten van Bloem voor vierstemmig, a capella (1-Na de Bevrijding; 2-Geluk) gebaseerd op gedichten van J. C. Bloem, gecomponeerd in opdracht van Nationaal Comité 4 en 5 mei
1998 Sechs Rilke-Lieder, voor bariton en piano, gebaseerd op gedichten van Rainer Maria Rilke
1998 Sechs Rilke-Lieder, voor bariton en kamerorkest, gebaseerd op gedichten van Rainer Maria Rilke
1992 Whitman, voor sopraan en orkest op gedichten van Walt Whitman

Concerto[bewerken | brontekst bewerken]

2007 LIED voor trombone en orkest in opdracht van het Koninklijk Concertgebouworkest met Jörgen van Rijen als solist
2006 Piano Concerto voor piano en orkest
2005 Clarinet Concerto voor klarinet en orkest
1995 Notturno, voor hobo, 2 hoorns en strijkers
1995 Pavane oublié, voor harp en strijkers

Solo en kamermuziek[bewerken | brontekst bewerken]

2016 Ballade voor trombone en piano
2013 4 Preludes to Infinity voor hobo, viool, altviool en cello
2013 La Malinconia II voor harp solo
2011 La Malinconia I voor piano solo
2010 Bandersnatch voor cello en pianola, geïnspireerd door het gedicht van Lewis Carroll, Jabberwocky
2008 Graduale voor piano en elektronica
2006 5 Pieces for violoncello solo
2004 Perplex, voor 6 instrumenten
2001 (rev. 2004) Spring rain, voor strijkkwartet
1999 Trio voor viool, cello en piano
1999 Sospeso, voor slagwerkensemble
1998 Fandango, voor blokfluitkwartet
1998 Sestetto, voor fluit, harp en strijkkwartet
1995 Hommage II, voor altviool
1993 Hommage, voor fluit
1992 Duet voor twee trompetten
1991 (rev. 1994) Passamezzo, voor saxofoonkwartet
1990 De Peryton, voor 7 blaasinstrumenten door Jorge Luis Borges de Peryton
1988 (rev. 1997) Chaconne, voor strijktrio
1987 Inversie, voor 10 instrumenten
1987 Contractie, voor fluit, basklarinet en piano
1982 Triplum, voor 12 blaasinstrumenten
1980 Nocturne, voor piano
1976 Sonatine voor fagot en bas

Instrumentaties[bewerken | brontekst bewerken]

2018 Zwei letzte Lieder (1-Beim schlafengehen; 2-Im Abendrot) van Richard Strauss voor countertenor en orkest ^[4]
2017 Spring Waters op. 14 no. 1 van Sergei Rachmaninoff voor zang en orkest. In opdracht van het Koninklijk Concertgebouworkest, première door Eva-Maria Westbroek, sopraan en Mariss Jansons, dirigent.
2013 Drei Choralvorspiele (Chorale Preludes) van Johann Sebastian Bach voor hobo, viool, altviool en cello.^[5]
2011 Piano Preludes op. 33 van Alexander Scriabin voor hobo, viool, altviool en cello ^[6]
2007 Sonata 1.x.1905 van Leoš Janáček^[7]
2007 Les Noces (1919 Versie; Verbey completion) van Igor Stravinsky voor solostemmen, koor, pianola, harmonium, slagwerk ^[8]
2006 Drei Stücke (No. 1,5,6) uit de Lyrische Suite van Alban Berg voor strijkorkest ^[9]
2005 Cantiones sacrae Gesualdo, een voltooiing van de ontbrekende bassus en sextus (zesde deel)^[10]
2004 Une Larme van Modest Moessorgski, voor strijkorkest
2000 Concerto nach Italienischen Gusto BWV 971 van Johann Sebastian Bach voor solo viool, strijkers en continuo, ter ere van de 250ste sterfdag van Bach, uit de verzameling, Orchesterübung - Bearbeitungen und stilkopien nach J.S. Bach
1994 Bez solnca (Zonder zon) van Modest Moessorgski, voor zangstem en orkest, op teksten van A.A. Golenistjev-Koetoesov
1994 The Nursery (De kinderkamer), van Modest Moessorgski voor zangstem en orkest
1994 Songs and Dances of Death van Modest Moessorgski, voor bas en kamerorkest, op teksten van A.A. Golenistjev-Koetoesov
1990-2000 Französchische Ouverture BWV 831 van Johann Sebastian Bach voor solo traverso, strijkers en continuo, ter ere van de 250ste sterfdag van Bach, uit de verzameling, Orchesterübung - Bearbeitungen und stilkopien nach J.S. Bach
1990 Trois chansons van Maurice Ravel voor groot ensemble
1984 Sonata opus 1 van Alban Berg
1983 Sonata opus 101 van Ludwig van Beethoven voor strijkkwartet
1983 Sonata voor twee piano's van Igor Stravinsky voor fluit, hobo, klarinet, fagot, viool en cello

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij zijn afstuderen kreeg in 1985 kreeg Verbey de Prijs voor Compositie. In 1987 kreeg hij de Aanmoedigingsprijs Muziek van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten voor zijn werk Aura.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

Liefdesbrief met noten op een post-it. NRC, 8 november 2019.

[1] Theo Verbey overleden

[2] ttps://theoverbey.com/foundation/

[3] Theo Verbey, een van de begaafdste componisten van zijn generatie (1959-2019)

[4] ttps://www.deussmusic.com/componisten/TheoVerbey/zwei-letzte-lieder/15444299732803

[5] ttps://www.deussmusic.com/componisten/TheoVerbey/drei-choralvorspiele/147100572687

[6] ttps://www.deussmusic.com/componisten/TheoVerbey/piano-preludes/147100571942

[7] ttps://www.universaledition.com/leos-janacek-2012/works/1-x-1905-13092

[8] ttps://www.wisemusicclassical.com/work/37383/Les-Noces-1919-Version-Verbey-completion--Igor-Stravinsky/

[9] ttps://www.universaledition.com/alban-berg-51/works/3-stucke-nr-1-5-6-12574

[10] ttps://soundcloud.com/cappella-gabrieli/sets/sacrae-cantiones-liber-secundus-carlo-gesualdo

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]