Fiorenzo Magni

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Fiorenzo Magni
Fiorenzo Magni
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Toscaan van Vlaanderen, De Witte Wolf, Kletskop
Geboortedatum 7 december 1920
Geboorteplaats Vlag van Italië Vaiano, Italië
Overlijdensdatum 19 oktober 2012
Overlijdensplaats Monticello Brianza, Italië
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Discipline(s) Weg
Ploegen
1941 - 1943
1944
1945
1947
1948 - 1950
1951 - 1952
1953
1954 - 1956
Bianchi
Pedale Monzese
Ricci
Viscontea
Willier Triestina
Ganna
Ganna-Ursus
Nivea-Fuchs
Beste prestaties
Milaan-San Remo 2e (1956)
Ronde van Vlaanderen 1e (1949, 1950, 1951)
Parijs-Roubaix 3e (1950)
Ronde van Lombardije 2e (1954)
Ronde van Italië 1e (1948, 1951, 1955)
6 etappezeges
Ronde van Frankrijk 6e (1949, 1952)
7 etappezeges
Ronde van Spanje 13e (1955)
3 etappezeges
WK op de weg 2e (1951)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Fiorenzo Magni (Vaiano, 7 december 1920Monticello Brianza, 19 oktober 2012) was een Italiaans wielrenner. Zijn grootste overwinningen behaalde hij in de Ronde van Vlaanderen (die hij drie keer achter elkaar won) en de Ronde van Italië (die hij eveneens driemaal op zijn naam schreef).

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Magni, "De Witte Wolf" is samen met Achiel Buysse, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen en Fabian Cancellara recordhouder van het aantal overwinningen in de Ronde van Vlaanderen. Van die zes is hij de enige die de Ronde driemaal achter elkaar won, in 1949, 1950 en 1951. In zijn loopbaan als profwielrenner reed hij ook 3 jaar met de trui van Italiaans kampioen rond, in 1951, 1953 en 1954.

Magni was een buitengewoon bekwaam renner, een goede finisher. Hij slaagde erin om de 'derde man' te zijn tussen de grote kampioenen Fausto Coppi en Gino Bartali.

Fiorenzo Magni werd door zijn temperament ook "De Toscaan van Vlaanderen" genoemd, niet enkel omdat hij de Ronde van Vlaanderen driemaal won, maar ook omdat hij dat bijna alleen deed met zijn agressiviteit en zijn moed. Een voorbeeld van zijn enorme wilskracht toonde hij in de Giro d'Italia van 1956. Een foto tijdens de beklimming van de San Luca di Bologna (tijdrit) toont dat aan. Hij was gevallen tijdens de afdaling van de Volterra en brak daarbij het sleutelbeen. De dokter pakte hem helemaal in en hij vertrok toch nog. Hij slaagde er uiteindelijk zelfs in om nog de tweede plaats te halen in het eindklassement van deze Giro.

In 1950 had Magni de gele leiderstrui in de Grande Boucle, maar werd samen met de rest van de Italiaanse ploeg door Gino Bartali overgehaald uit de wedstrijd te stappen, omdat laatstgenoemde was aangevallen door het Franse publiek. In zijn carrière heeft hij 109 overwinningen behaald.

Na zijn carrière werd hij sportdirecteur van de nationale wielerploeg van Italië en voorzitter van de Wielermuseum in Madonna del Ghisallo. Hij was in oktober 2012 in Rome voor het voorstellen van een boek rond zijn persoon. Op 19 oktober overleed Magni op 91-jarige leeftijd in zijn villa in Monticello Brianza.[1]

In Italië was Magni niet bij iedereen geliefd. Hij werd in verband gebracht met oorlogsmisdaden als lid van een fascistische militie in 1944. Kort na de oorlog werd hij daarvan vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Zijn verleden werd hem echter door velen nagedragen.[bron?]

Belangrijkste overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

1942

1947

1948

1949

1950

  • Ronde van Vlaanderen
  • Trofeo Baracchi (met Antonio Bevilacqua)
  • 16e etappe Ronde van Italië
  • 8e etappe Ronde van Frankrijk

1951

1952

  • 6e etappe Ronde van Frankrijk
  • 22e etappe Ronde van Frankrijk
  • 3e etappe deel B Rome-Napels-Rome
  • Eindklassement Rome-Napels-Rome

1953

  • Italiaans kampioenschap op de weg, Elite
  • 9e etappe Ronde van Frankrijk
  • 22e etappe Ronde van Frankrijk
  • 10e etappe Ronde van Italië
  • 16e etappe Ronde van Italië
  • 21e etappe Ronde van Italië
  • 1e etappe deel C Rome-Napels-Rome
  • 5e etappe deel A Rome-Napels-Rome
  • Eindklassement Rome-Napels-Rome
  • Ronde van Piëmont

1954

  • Italiaans kampioenschap op de weg, Elite
  • Ronde van Toscane

1955

  • Ronde van Romagna
  • 7e etappe Ronde van Spanje
  • 13e etappe Ronde van Spanje
  • 15e etappe Ronde van Spanje
  • Bergklassement Ronde van Spanje
  • 2e etappe Ronde van Italië
  • Eindklassement Ronde van Italië

1956

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
1942
1943
1947 9e  
1948  ↑ (1) 
1949 6e (1) 
1950 6e (1)  opgave (1) 
1951  ↑   7e (1) 
1952 Zilver ↑   6e (2) 
1953 9e (3)  15e (2) 
1954 6e  
1955  ↑ (1)  13e (3)  
1956 Zilver ↑  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Ronde van Lombardije Waalse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
1942 12e 7e
1943 9e
1947 7e 16e 4e
1948 29e 5e 28e 4e (CDC)
1949 Brons ↑ Goud ↑ 12e 4e 9e Zilver (CDC)
1950 4e Goud ↑ Brons ↑ 18e Zilver (CDC)
1951 19e Goud ↑ 15e 12e 9e Zilver ↑ Brons (CDC)
1952 29e 37e 4e
1953 49e 12e 7e 18e
1954 8e Zilver 7e (CDC)
1955 5e 11e
1956 Zilver Brons 12e
Zie de categorie Fiorenzo Magni van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Vlag van Italië Fausto Coppi
1947
Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Fiorenzo Magni
1948
Opvolger:
Vlag van Italië Fausto Coppi
1949
Voorganger:
Vlag van Zwitserland Hugo Koblet
1950
Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Fiorenzo Magni
1951
Opvolger:
Vlag van Italië Fausto Coppi
1952, 1953
Voorganger:
Vlag van Zwitserland Carlo Clerici
1954
Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Fiorenzo Magni
1955
Opvolger:
Vlag van Luxemburg Charly Gaul
1956