Grand Prix Formule 1 van Monaco 1989

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Grand Prix Formule 1 van Monaco 1989 werd gehouden op 7 mei 1989 in Monaco.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nummer Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 1 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 77 1:53:33.251 1 9
2 2 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-Honda 77 + 52.529 2 6
3 8 Vlag van Italië Stefano Modena Brabham-Judd 76 + 1 Ronde 8 4
4 21 Vlag van Italië Alex Caffi Dallara-Ford 75 + 2 Rondes 9 3
5 4 Vlag van Italië Michele Alboreto Tyrrell-Ford 75 + 2 Rondes 12 2
6 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle Brabham-Judd 75 + 2 Rondes 4 1
7 10 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever Arrows-Ford 75 + 2 Rondes 20  
8 19 Vlag van Italië Alessandro Nannini Benetton-Ford 74 + 3 Rondes 15  
9 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 74 + 3 Rondes 23  
10 5 Vlag van België Thierry Boutsen Williams-Renault 74 + 3 Rondes 3  
11 16 Vlag van Italië Ivan Capelli March-Judd 73 + 4 Rondes 22  
12 25 Vlag van Frankrijk René Arnoux Ligier-Ford 73 + 4 Rondes 21  
13 22 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Dallara-Ford 73 + 4 Rondes 10  
14 20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Herbert Benetton-Ford 73 + 4 Rondes 24  
15 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Renault 73 + 4 Rondes 7  
NF 24 Vlag van Spanje Luis Perez-Sala Minardi-Ford 48 Oververhitting 26  
NF 40 Vlag van Italië Gabriele Tarquini AGS-Ford 46 Elektrisch probleem 13  
NF 31 Vlag van Brazilië Roberto Moreno Coloni-Ford 44 Versnellingsbak 25  
NF 30 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 38 Motor 17  
NF 15 Vlag van Brazilië Maurício Gugelmin March-Judd 36 Motor 14  
NF 11 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Lotus-Judd 32 Botsing 19  
NF 27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Ferrari 30 Versnellingsbak 5  
NF 32 Vlag van Frankrijk Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford 19 Versnellingsbak 18  
NF 26 Vlag van Frankrijk Olivier Grouillard Ligier-Ford 4 Versnellingsbak 16  
NF 23 Vlag van Italië Pierluigi Martini Minardi-Ford 3 Koppeling 11  
NF 9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Arrows-Ford 2 Elektrisch probleem 6  
NQ 38 Vlag van Duitsland Christian Danner Rial-Ford    
NQ 29 Vlag van Frankrijk Yannick Dalmas Larrousse-Lamborghini    
NQ 12 Vlag van Japan Satoru Nakajima Lotus-Judd    
PQ 18 Vlag van Italië Piercarlo Ghinzani Osella-Ford    
PQ 36 Vlag van Zweden Stefan Johansson Onyx-Ford    
PQ 17 Vlag van Italië Nicola Larini Osella-Ford    
PQ 34 Vlag van Duitsland Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha    
PQ 37 Vlag van België Bertrand Gachot Onyx-Ford    
PQ 33 Vlag van Zwitserland Gregor Foitek EuroBrun-Judd    
PQ 39 Vlag van Duitsland Volker Weidler Rial-Ford    
PQ 35 Vlag van Japan Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha    
PQ 41 Vlag van Duitsland Joachim Winkelhock AGS-Ford    

Wetenswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

  • Het was de eerste en enige keer dat Coloni twee auto's aan de start had.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:22.308
Snelste ronde Alain Prost McLaren-Honda 1:25.501


Vorige race:
Grand Prix van San Marino 1989 		FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
40e seizoen (1989) 		Volgende race:
Grand Prix van Mexico 1989
Vorige race:
Grand Prix van Monaco 1988 		Grand Prix van Monaco Volgende race:
Grand Prix van Monaco 1990
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Formule_1_van_Monaco_1989&oldid=62571147"