Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 1989

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Phoenix Circuit, lengte 3,800 km

De Grand Prix Formule 1 van de Verenigde Staten 1989 werd gehouden op 4 juni 1989 in Phoenix, Arizona.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de kwalificatie op vrijdag ging Ayrton Senna hoe langer, hoe sneller. Hij eindigde de sessie met anderhalve seconde voorsprong op zijn teammaat Alain Prost en de rest van het veld. Hij herhaalde dit in de tweede sessie op zaterdag en pakte hiervoor zijn vierendertigste pole-position. Hij nam het record over van Jim Clark.

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks een moeilijke start leidde Senna in de eerste bocht voor Prost, Alessandro Nannini, Nigel Mansell, Alex Caffi en Stefano Modena. Het verschil tussen de McLarens was tot de 29ste ronden enkele seconden maar Prost wist toen het gat te dichten door problemen bij de Braziliaan. In de vierendertigste ronde ging hij in pits en werd er gepoogd zijn wagen te herstellen maar zonder succes. Senna gaf in de vierenveertigste ronde op met een kapotte motor, de eerste keer dat zoiets gebeurde met een Honda-motor. Prost lag nog steeds aan de leiding toen de limiet van twee uur voor een race werd bereikt. Hij won voor Riccardo Patrese en thuisrijder Eddie Cheever.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Nr Rijder Team Ronden Tijd/Opgave Startplaats Punten
1 2 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-Honda 75 2:01:33.133 2 9
2 6 Vlag van Italië Riccardo Patrese Williams-Renault 75 + 39.696 14 6
3 10 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever Arrows-Ford 75 + 43.210 17 4
4 38 Vlag van Duitsland Christian Danner Rial-Ford 74 + 1 Ronde 26 3
5 20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Herbert Benetton-Ford 74 + 1 Ronde 25 2
6 5 Vlag van België Thierry Boutsen Williams-Renault 74 + 1 Ronde 16 1
7 40 Vlag van Italië Gabriele Tarquini AGS-Ford 73 Motor 24  
8 22 Vlag van Italië Andrea de Cesaris Dallara-Ford 70 + 5 Rondes 13  
9 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 69 Benzinesysteem 21  
NF 28 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger Ferrari 61 Alternator 8  
NF 21 Vlag van Italië Alex Caffi Dallara-Ford 52 Botsing 6  
NF 11 Vlag van Brazilië Nelson Piquet Lotus-Judd 52 Spin 22  
NF 36 Vlag van Zweden Stefan Johansson Onyx-Ford 50 Ophanging 19  
NF 24 Vlag van Spanje Luis Perez-Sala Minardi-Ford 46 Motor 20  
NF 1 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda 44 Elektrisch probleem 1  
NF 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle Brabham-Judd 43 Remmen 5  
NF 8 Vlag van Italië Stefano Modena Brabham-Judd 37 Remmen 7  
NF 27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Ferrari 31 Alternator 4  
NF 23 Vlag van Italië Pierluigi Martini Minardi-Ford 26 Motor 15  
NF 12 Vlag van Japan Satoru Nakajima Lotus-Judd 24 Gaspedaal 23  
NF 16 Vlag van Italië Ivan Capelli March-Judd 22 Transmissie 11  
NF 15 Vlag van Brazilië Maurício Gugelmin March-Judd 20 Remmen 18  
NF 4 Vlag van Italië Michele Alboreto Tyrrell-Ford 17 Versnellingsbak 9  
NF 19 Vlag van Italië Alessandro Nannini Benetton-Ford 10 Fysiek 3  
NF 9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick Arrows-Ford 7 Botsing 10  
NF 30 Vlag van Frankrijk Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 3 Spin 12  
NQ 26 Vlag van Frankrijk Olivier Grouillard Ligier-Ford        
NQ 31 Vlag van Brazilië Roberto Moreno Coloni-Ford        
NQ 25 Vlag van Frankrijk René Arnoux Ligier-Ford        
NQ 29 Vlag van Frankrijk Yannick Dalmas Larrousse-Lamborghini        
PQ 18 Vlag van Italië Piercarlo Ghinzani Osella-Ford        
PQ 32 Vlag van Frankrijk Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford        
PQ 33 Vlag van Zwitserland Gregor Foitek EuroBrun-Judd        
PQ 17 Vlag van Italië Nicola Larini Osella-Ford        
PQ 41 Vlag van Duitsland Joachim Winkelhock AGS-Ford        
PQ 39 Vlag van Duitsland Volker Weidler Rial-Ford        
PQ 35 Vlag van Japan Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha        
PQ 34 Vlag van Duitsland Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha        
PQ 37 Vlag van België Bertrand Gachot Onyx-Ford        

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Pole-position Ayrton Senna McLaren-Honda 1:30.710
Snelste ronde Ayrton Senna McLaren-Honda 1:33.969


Vorige race:
Grand Prix van Mexico 1989
FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
40e seizoen (1989)
Volgende race:
Grand Prix van Canada 1989

Vorige race:
Grand Prix van de Verenigde Staten 1980
Grand Prix van de Verenigde Staten Volgende race:
Grand Prix van de Verenigde Staten 1990