Formule 1 in 1985

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
36e Formule 1-seizoen (1985)
Volgende: 1986
Vorige: 1984
Alain Prost won zijn eerste titel in 1985
Algemene informatie
Races 16
Coureurs 36
Constructeurs 18
Verdedigend
kampioen
Vlag van Oostenrijk Niki Lauda (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Frankrijk Alain Prost 73
(1e titel)
2e plaats Vlag van Italië Michele Alboreto 53
3e plaats Vlag van Finland Keke Rosberg 40
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren 90
(3e titel)
2e plaats Vlag van Italië Ferrari 82
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams 71
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1985 was het 36ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 7 april en eindigde op 3 november na zestien races.

Kalender[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Australië stond vond het eerst op de kalender van de Formule 1.
De Grand Prix van België zou eerst plaats vinden op 2 juni Op 31 mei tijdens de vrije trainingen kwam het slechts 10 dagen eerder nieuw aangebrachte asfalt los in de bochten. Daarop werd besloten de Grand Prix later in het jaar te rijden waarmee de Grand Prix niet officieel afgelast werd.[1]

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
405
1 GP van Brazilië Vlag van Brazilië Circuit van Jacarepagua Rio de Janeiro 7 april
406
2 GP van Portugal Vlag van Portugal Autódromo do Estoril Estoril 21 april
407
3 GP van San Marino Vlag van Italië Autodromo Dino Ferrari Imola 5 mei
408
4 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 19 mei
409
5 GP van Canada Vlag van Canada Circuit Gilles Villeneuve Montreal (Quebec) 16 juni
410
6 GP van de Verenigde Staten Oost Vlag van Verenigde Staten Stratencircuit Detroit Detroit (Michigan) 23 juni
411
7 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit Paul Ricard Le Castellet 7 juli
412
8 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone Circuit Silverstone 21 juli
413
9 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Nürburgring GP-Strecke Nürburg 4 augustus
414
10 GP van Oostenrijk Vlag van Oostenrijk Österreichring Spielberg 18 augustus
415
11 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 25 augustus
416
12 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 8 september
417
13 GP van België Vlag van België Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 15 september
418
14 GP van Europa Vlag van Verenigd Koninkrijk Brands Hatch West Kingsdown 6 oktober
419
15 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kyalami Grand Prix Circuit Midrand 19 oktober
420
16 GP van Australië Vlag van Australië Stratencircuit van Adelaide Adelaide 3 november

Opmerking:
De Grand Prix van Europa zou oorspronkelijk op een stratencircuit worden verreden in Rome in de wijk Esposizione Universale di Roma (EUR) op 13 oktober maar werd verplaatst naar Brands Hatch en een week eerder verreden.[2]

Afgelast[bewerken | brontekst bewerken]

Er zouden oorspronkelijk 19 Grands Prix verreden worden. De drie voorlopige (V) Grands Prix hieronder genoemd werden al eerder afgelast.

  • De Grand Prix van Dallas, gepland als seizoensopener, werd afgelast vanwege zorgen over de veiligheid en financiële problemen bij de organisatie.[2]
  • De Grand Prix van Japan stond op de voorlopige kalender maar werd afgelast omdat het aanpassen van het circuit in Suzuka te veel tijd in beslag zou nemen. Het zou nog twee jaar duren voordat er een Grand Prix in Suzuka werd verreden.[2]
  • De Grand Prix van de Verenigde Staten werd voor de derde keer op rij afgelast en werd vervangen door de Grand Prix van Europa.[3]
  • De Grand Prix van Hongarije op het stond op een voorlopige kalender maar werd afgelast omdat de plannen voor een race in het Népliget park moeilijk uitvoerbaar waren. Er werd een beslissing genomen om een nieuw circuit te bouwen: de Hungaroring in Mogyoród buiten de stad Boedapest waar de eerste race werd gehouden in 1986.[2]
  • De Grand Prix van Spanje die op de voorlopige kalender stond en verreden zou worden in Fuengirola maar werd voor de tweede keer op rij afgelast, dit keer vanwege organisatoriche problemen.[2]
  • De Grand Prix van Mexico, gepland als seizoensafsluiter, werd afgelast vanwege de aardbeving die Mexico-Stad trof op 19 september.
Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
1 GP van Dallas Vlag van Verenigde Staten Fair Park Circuit Dallas (Texas) 24 maart
V: 2 GP van Japan Vlag van Japan Circuit Suzuka Suzuka 7 april
V: 15 GP van Hongarije Vlag van Hongarije Népliget Park Circuit Boedapest 22 september
15 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Flushing Meadows Circuit New York (New York) 22 september
V: 17 GP van Spanje Vlag van Spanje Stratencircuit Fuengirola Fuengirola 13 oktober
19 GP van Mexico Vlag van Mexico Autódromo Hermanos Rodríguez Mexico-Stad 17 november

Resultaten en klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Brazilië GP van Brazilië Vlag van Italië Michele Alboreto Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
2 Vlag van Portugal GP van Portugal Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Renault G Verslag
3 Vlag van San Marino GP van San Marino Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Italië Michele Alboreto Vlag van Italië Elio de Angelis Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Renault G Verslag
4 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Italië Michele Alboreto Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
5 Vlag van Canada GP van Canada Vlag van Italië Elio de Angelis Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Italië Michele Alboreto Vlag van Italië Ferrari G Verslag
6 GP van de Verenigde Staten Oost Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Honda G Verslag
7 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Brazilië Nelson Piquet Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-BMW P Verslag
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
9 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van Italië Teo Fabi Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Vlag van Italië Michele Alboreto Vlag van Italië Ferrari G Verslag
10 Vlag van Oostenrijk GP van Oostenrijk Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
11 Vlag van Nederland GP van Nederland Vlag van Brazilië Nelson Piquet Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
12 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG G Verslag
13 Vlag van België GP van België Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Frankrijk Alain Prost Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Renault G Verslag
14 Vlag van Europa GP van Europa Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Honda G Verslag
15 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) GP van Zuid-Afrika Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Honda G Verslag
16 Vlag van Australië GP van Australië Vlag van Brazilië Ayrton Senna Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Finland Keke Rosberg Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Honda G Verslag

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

De elf beste resultaten van alle wedstrijden tellen mee voor de eindstand. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Nr. Coureur Grands Prix Punten
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Portugal
POR
Vlag van San Marino
SMR
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Canada
CAN

VSO
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van België
BEL
Vlag van Europa
EUR
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Australië
AUS
1 2 Vlag van Frankrijk Alain Prost 1S DNF DSQ 1 3 DNF 3 1S 2 1PS 2S 1 3PS (4) 3 DNF 73 (76)
2 27 Vlag van Italië Michele Alboreto 2P 2 DNFS 2S 1 3 DNF 2 1 3 4 13 DNF DNF DNF DNF 53
3 6 Vlag van Finland Keke Rosberg DNF DNF DNF 8 4 1 2PS DNFP 12 DNF DNF DNF 4 3 2S 1S 40
4 12 Vlag van Brazilië Ayrton Senna DNF 1PS 7P DNFP 16S DNFPS DNF 10 DNF 2 3 3P 1 2P DNF DNFP 38
5 11 Vlag van Italië Elio de Angelis 3 4 1 3 5P 5 5 NC DNF 5 5 6 DNF 5 DNF DSQ 33
6 5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell DNF 5 5 7 6 DNF DNS DNF 6 DNF 6 11S 2 1 1P DNF 31
7 4 (1x)/
28 (15x)
Vlag van Zweden Stefan Johansson 7 8 6 DNF 2 2 4 DNF 9 4 DNF 5 DNF DNF 4 5 26
8 7 Vlag van Brazilië Nelson Piquet DNF DNF 8 DNF DNF 6 1 4 DNF DNF 8P 2 5 DNF DNF DNF 21
9 26 Vlag van Frankrijk Jacques Laffite 6 DNF DNF 6 8 12 DNF 3 3 DNF DNF DNF 11 DNFS 2 16
10 1 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda DNF DNF 4 DNF DNF DNF DNF DNF 5 DNF 1 DNF DNS DNF DNF 14
11 18 Vlag van België Thierry Boutsen 11 DNF 2 9 9 7 9 DNF 4 8 DNF 9 10 6 6 DNF 11
12 15 Vlag van Frankrijk Patrick Tambay 5 3 3 DNF 7 DNF 6 DNF DNF 10 DNF 7 DNF 12 DNF 11
13 8 Vlag van Zwitserland Marc Surer 15 8 8 6 DNF 6 10 4 8 13 DNF DNF 5
14 16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Warwick 10 7 10 5 DNF DNF 7 5 DNF DNF DNF DNF 6 DNF DNF 5
15 25 (3x)/ 4 (1x)/
25 (1x)
Vlag van Frankrijk Philippe Streiff 10 9 8 DNF 3 4
16 4 (7x)/ 3 (2x)/
4 (1x)
Vlag van Duitsland Stefan Bellof 6 DNF DNQ 11 4 13 11 8 7 DNF 4
17 25 Vlag van Italië Andrea de Cesaris DNF DNF DNF 4 14 10 DNF DNF DNF DNF DNF 3
18 28 Vlag van Frankrijk René Arnoux 4 3
19 4 Vlag van Italië Ivan Capelli DNF 4 3
20 17 Vlag van Oostenrijk Gerhard Berger DNF DNF DNF DNF 13 11 DNF 8 7 DNF 9 DNF 7 10 5 6 3
21 3 (8x)/ 4 (2x)/
3 (6x)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brundle 8 DNF 9 10 12 DNF DNF 7 10 DNQ 7 8 13 DNF 7 DNF 0
22 24 Vlag van Nederland Huub Rothengatter DNF 9 NC DNF NC DNQ DNF 7 0
23 1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson 7 0
24 29 Vlag van Italië Pierluigi Martini DNF DNF DNF DNQ DNF DNF DNF DNF 11 DNF DNF DNF 12 DNF DNF 8 0
25 22 Vlag van Italië Riccardo Patrese DNF DNF DNF DNF 10 DNF 11 9 DNF DNF DNF DNF DNF 9 DNF DNF 0
26 23 Vlag van Verenigde Staten Eddie Cheever DNF DNF DNF DNF 17 9 10 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 11 DNF DNF 0
27 24 (8x)/ 20 (7x) Vlag van Italië Piercarlo Ghinzani 12 9 NC DNQ DNF DNF 15 DNF DNS DNF DNS DNF DNF DNF DNF 0
28 10 (9x)/ 9 (5x) Vlag van Frankrijk Philippe Alliot 9 DNF DNF DNQ DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 0
29 30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer DNF DNF 11 DNF DNF DNF DNF DNF 0
30 9 Vlag van Duitsland Manfred Winkelhock 13 NC DNF DNQ DNF DNF 12 DNF DNF 0
31 19 Vlag van Italië Teo Fabi DNF DNF DNF 14 DNF DNF DNF DNF 12 DNF DNF DNF DNF 0
8 (4x)/ 14 (1x) Vlag van Frankrijk François Hesnault DNF DNF DNF DNQ DNF 0
33 Vlag van Australië Alan Jones DNF DNF DNS DNF 0
21 Vlag van Italië Mauro Baldi DNF DNF DNF 0
30 Vlag van Duitsland Christian Danner DNF DNF 0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Acheson DNF DNQ DNF 0
Pos. Nr. Coureur Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Portugal
POR
Vlag van San Marino
SMR
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Canada
CAN

VSO
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van België
BEL
Vlag van Europa
EUR
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Australië
AUS
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

— Coureur is niet gefinisht in de GP, maar heeft wel 90% van de race-afstand afgelegd, waardoor hij als geklasseerd genoteerd staat.

Klassement bij de constructeurs[bewerken | brontekst bewerken]

Alle behaalde coureurspunten tellen mee voor het constructeurskampioenschap.

Pos. Constructeur Nr. Grands Prix Punten
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Portugal
POR
Vlag van San Marino
SMR
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Canada
CAN

VSO
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van België
BEL
Vlag van Europa
EUR
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Australië
AUS
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-TAG 1 DNF DNF 4 DNF DNF DNF DNF DNF 5 DNF 1 DNF DNS 7 DNF DNF 90
2 1S DNF DSQ 1 3 DNF 3 1S 2 1PS 2S 1 3PS (4) 3 DNF
2 Vlag van Italië Ferrari 27 2P 2 DNFS 2S 1 3 DNF 2 1 3 4 13 DNF DNF DNF DNF 82
28 4 8 6 DNF 2 2 4 DNF 9 4 DNF 5 DNF DNF 4 5
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Honda 5 DNF 5 5 7 6 DNF DNS DNF 6 DNF 6 11S 2 1 1P DNF 71
6 DNF DNF DNF 8 4 1 2PS DNFP 12 DNF DNF DNF 4 3 2S 1S
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Renault 11 3 4 1 3 5P 5 5 NC DNF 5 5 6 DNF 5 DNF DSQ 71
12 DNF 1PS 7P DNFP 16S DNFPS DNF 10 DNF 2 3 3P 1 2P DNF DNFP
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-BMW 7 DNF DNF 8 DNF DNF 6 1 4 DNF DNF 8P 2 5 DNF DNF DNF 26
8 DNF DNF DNF DNQ 15 8 8 6 DNF 6 10 4 8 13 DNF DNF
6 Vlag van Frankrijk Ligier-Renault 25 DNF DNF DNF 4 14 10 DNF DNF DNF DNF DNF 10 9 8 3 23
26 6 DNF DNF 6 8 12 DNF 3 3 DNF DNF DNF 11 DNFS 2
7 Vlag van Frankrijk Renault 14 DNF 16
15 5 3 3 DNF 7 DNF 6 DNF DNF 10 DNF 7 DNF 12 DNF
16 10 7 10 5 DNF DNF 7 5 DNF DNF DNF DNF 6 DNF DNF
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arrows-BMW 17 DNF DNF DNF DNF 13 11 DNF 8 7 DNF 9 DNF 7 10 5 6 14
18 11 DNF 2 9 9 7 9 DNF 4 8 DNF 9 10 6 6 DNF
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford 3 8 DNF 9 10 12 DNF 4
4 7 6 DNF DNQ 11 4 13 11 10 DNQ
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Renault 3 DNF 7 8 7 7 8 13 DNF 7 DNF 3
4 DNF DNF DNF 4
11 Vlag van Italië Osella-Alfa Romeo 24 12 9 NC DNQ DNF DNF 15 DNF DNF 9 NC DNF NC DNQ DNF 7 0
12 Vlag van Italië Minardi-Motori Moderni 29 DNF DNQ DNF DNF DNF DNF 11 DNF DNF DNF 12 DNF DNF 8 0
13 Vlag van Italië Alfa Romeo 22 DNF DNF DNF DNF 10 DNF 11 9 DNF DNF DNF DNF DNF 9 DNF DNF 0
23 DNF DNF DNF DNF 17 9 10 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 11 DNF DNF
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk RAM-Hart 9 13 NC DNF DNQ DNF DNF 12 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 0
10 9 DNF DNF DNQ DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNQ DNF
15 Vlag van Duitsland Zakspeed 30 DNF DNF 11 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Toleman-Hart 19 DNF DNF DNF 14 DNF DNF DNF DNF 12 DNF DNF DNF DNF 0
20 DNS DNF DNS DNF DNF DNF DNF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lola-Hart 33 DNF DNF DNS DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Spirit-Hart 21 DNF DNF DNF 0
Vlag van Italië Minardi-Ford 29 DNF DNF 0
Pos. Constructeur Nr. Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Portugal
POR
Vlag van San Marino
SMR
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Canada
CAN

VSO
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van België
BEL
Vlag van Europa
EUR
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Australië
AUS
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

— Coureur is niet gefinisht in de GP, maar heeft wel 90% van de race-afstand afgelegd, waardoor hij als geklasseerd genoteerd staat.

Zie de categorie 1985 in Formula One van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.