Formule 1 in 1961
| 12e Formule 1-seizoen (1961) | ||||
|---|---|---|---|---|
Volgende: 1962 Vorige: 1960
| ||||
| ||||
Phil Hill (l) en Jackie Stewart (r), 1991
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Races | 8 | |||
| Coureurs | 53 | |||
| Constructeurs | 14 | |||
| Verdedigend kampioen |
 Jack Brabham (coureurs).svg){kind=small} Cooper (constructeurs)
| |||
| Eindstand coureurs | ||||
| 1e plaats |  Phil Hill 34 (1e titel) | |||
| 2e plaats |  Wolfgang von Trips 33
| |||
| 3e plaats | Stirling Moss 21
| |||
| Eindstand constructeurs | ||||
| 1e plaats |  Ferrari 40 (1e titel) | |||
| 2e plaats | Lotus 32
| |||
| 3e plaats | Porsche 22
| |||
| ||||
Het Formule 1-seizoen 1961 was het 12de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 14 mei en eindigde op 8 oktober na acht races.
Phil Hill werd voor het eerst wereldkampioen. Ferrari behaalde voor het eerst het constructeurskampioenschap. Wolfgang von Trips eindigde als vice-wereldkampioen maar verongelukte tijdens de Grand Prix van Italië na een botsing met Jim Clark. Ook vijftien toeschouwers kwamen hierbij om het leven. Er werden voor het eerst negen punten toegekend aan de winnaar van een race. Nadat Firestone zich had terug getrokken werden voor het eerst in de geschiedenis van de Formule 1 banden geleverd door slechts één fabrikant, dit jaar reden alle teams met Dunlop-banden.
Kalender[bewerken | brontekst bewerken]
| GP nr. | Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Datum |
|---|---|---|---|---|---|
95
|
1 | GP van Monaco |  Circuit de Monaco
|
Monte Carlo | 14 mei |
96
|
2 | GP van Nederland |  Circuit Park Zandvoort
|
Zandvoort | 22 mei |
97
|
3 | GP van België | .svg){kind=small} Circuit de Spa-Francorchamps
|
Stavelot | 18 juni |
98
|
4 | GP van Frankrijk |  Circuit de Reims-Gueux
|
Reims | 2 juli |
99
|
5 | GP van Groot-Brittannië | Aintree Circuit
|
Aintree | 15 juli |
100
|
6 | GP van Duitsland | Nürburgring Nordschleife
|
Nürburg | 6 augustus |
101
|
7 | GP van Italië | Autodromo Nazionale Monza
|
Monza | 10 september |
102
|
8 | GP van de Verenigde Staten | Watkins Glen International
|
Watkins Glen (New York) | 8 oktober |
Opmerking: De GP van de Verenigde Staten zou oorspronkelijk op de Riverside International Raceway in Riverside (Californië) verreden worden maar werd zes weken voor de geplande datum verplaatst naar het Watkins Glen International circuit onder andere vanwege verwachte bezoekersaantallen en prijsgeld.[1]
Afgelast[bewerken | brontekst bewerken]
De Grand Prix van Marokko werd voor het derde jaar op rij afgelast vanwege geldproblemen bij de organisatie.[2][3]
| Ronde | Grand Prix | Circuit | Plaats | Originele datum |
|---|---|---|---|---|
| 9 | GP van Marokko |  Ain-Diab Circuit
|
Ain Diab | 29 oktober |
Resultaten en klassement[bewerken | brontekst bewerken]
Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]
Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]
Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.
| Positie | 1e | 2e | 3e | 4e | 5e | 6e |
| Punten coureurs | 9 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
| Punten constructeurs | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Klassement bij de coureurs[bewerken | brontekst bewerken]
Slechts de beste vijf van de acht resultaten telden mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.
|
|
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Klassement bij de constructeurs[bewerken | brontekst bewerken]
Per race telt alleen het beste resultaat mee voor de constructeur.
De vijf beste resultaten tellen mee voor het kampioenschap, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.
|
|
· 
· 
Bronnen, noten en/of referenties
|