Naar inhoud springen

Henk Snepvangers

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Henk Snepvangers
Henk Snepvangers in 1966.
Henk Snepvangers in 1966.
Volledige naam Henk A. Snepvangers
Bijnaam 'de Snep'
Geboortedatum 27 februari 1939
Geboorteplaats Bergen op Zoom
Overlijdensdatum 12 november 2021
Overlijdensplaats Oeffelt
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Sportieve informatie
Discipline middellange afstand
Eerste titel Ned. kampioen 1500 m 1961
Extra Ned. recordhouder 1500 m 1966-1970, 1 Eng. mijl 1965-1971, 2000 m 1964-1975
Portaal  Portaalicoon   Atletiek
Henk Snepvangers in 1961 op weg naar zijn eerste van zeven nationale titels op de 1500 m.
Henk Snepvangers wordt in 1964 in Vught Nederlands kampioen veldlopen.

Henk A. Snepvangers (Bergen op Zoom, 27 februari 1939 - Oeffelt, 12 november 2021) was een Nederlandse atleet, die zich had toegelegd op de middellange afstanden, met name de 1500 m. Hij veroverde op die afstand zeven nationale titels op rij en was gedurende vier jaar hierop tevens nationaal recordhouder. Daarnaast vestigde hij Nederlandse records op de Engelse mijl en de 2000 m.

In één klap aan de top

[bewerken | brontekst bewerken]

Had in 1960 nog vrijwel niemand van hem gehoord, een jaar later manifesteerde Snepvangers zich in één klap aan de top van de Nederlandse middellange afstand. Eerst klopte hij bij de wedstrijden om de Gouden Spike in Leiden op de 800 m in de eindsprint verrassend de favoriet voor de zege Harry Janssen. Later, tijdens de Nederlandse kampioenschappen van 1961 in Vlaardingen won hij de 1500 m. Dit deed hij op spectaculaire wijze door in de finale op 200 meter van de finish zijn eindrush in te zetten en vanaf de vierde plaats naar voren te sprinten. Enkele meters voor de finish had hij de koploper te pakken. Dat was opnieuw Harry Janssen.
Met deze overwinning zette de Brabander zijn stempel op deze afstand, want in de erop volgende zes jaar was hij hierop tijdens de NK’s heer en meester. Zeven achtereenvolgende nationale titels op deze afstand was een in Nederland zelden vertoonde overmacht.

Vlaggendrager op EK 1962

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1962 toonde Snepvangers al vroeg in het seizoen zijn goede vorm door bij de interlandwedstrijd tegen België en Mittelrhein in Antwerpen de 1500 m te winnen in 3.47,3, wat op dat moment de derde beste tijd ooit was op de Nederlandse allerbesten lijst.[1] Na verschillende andere sterke optredens op de 1500 m en een opvallende overwinning op de Engelse mijl tijdens de Highland Games in Edinburgh, waar hij niet alleen enkele Schotten, maar ook een tiental andere Britse lopers zijn hielen liet zien, besloot de KNAU hem uit te zenden naar de Europese kampioenschappen in Belgrado. Hij was bovendien verkozen tot vlaggendrager bij de openingsceremonie in het stadion van Belgrado, wat door hem als debutant als een hele eer werd ervaren. Tientallen jaren later vertelde Snepvangers daarover in een artikel in 'De Vriendenband', het blad van de vereniging van oud-atleten Vrienden van de Atletiek. "Voor mij was het hele gebeuren een sprookje. Ik deed nog maar twee jaar aan atletiek en had niet aan de limiettijd die voor selectie was gesteld, voldaan. Op basis van snelle vordering en toekomstverwachting werd ik geselecteerd. Door enkele kritische journalisten werd dan ook twijfel geuit over mijn uitverkiezing, die later verstomde na mijn optreden tijdens dit kampioenschap."[2] In de door de Fransman Michel Jazy gewonnen finale werd Snepvangers zevende in 3.44,8, slechts één seconde boven het Nederlandse record van Wim Slijkhuis uit 1949.

Wel record, maar geen Spelen

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1963 wist Snepvangers zijn beste tijd op de 1500 m van de EK in 1962 niet te verbeteren, al kwam hij er op de Internationale Militaire kampioenschappen in Brussel met zijn tweede plaats in 3.45,6 dichtbij. Het jaar erna richtte Snepvangers zich, naast de 1500 m, vooral ook op de langere afstanden tot en met de 10.000 m, maar tot prestaties die eruit sprongen leidde dit niet. Wel veroverde hij dat jaar, naast zijn inmiddels gebruikelijke 1500 metertitel, zijn eerste en enige nationale titel bij de Nederlandse veldloopkampioenschappen. En eind augustus vestigde hij bij wedstrijden in Maastricht zijn eerste nationale record: op de weinig gelopen 2000 m kwam hij tot 5.16,1, een verbetering met 3,5 seconden van het bestaande record uit 1951. De Olympische Spelen in Tokio bleven echter uit het zicht van Snepvangers.

Tweede record

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1965 concentreerde Snepvangers zich weer op de middellange afstanden en dat leverde hem weer snellere tijden op zowel de 800 als de 1500 m op, respectievelijk 1.50,5 en 3.44,7, de laatste tijd gelopen tijdens de Internationale Militaire kampioenschappen in Saloniki, waar hij tweede werd. Vervolgens schreef hij evenals het jaar ervoor eind augustus opnieuw een nationaal record op zijn naam. Deze keer was het de Engelse mijl, waarop hij zijn pijlen had gericht. In Breda kwam hij op deze afstand tot 4.04,8, waarmee hij bijna vier volle seconden afhaalde van het bestaande record uit 1958.

Teleurstelling op EK

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1966 slaagde Snepvangers erin, negen dagen nadat hij in Wenen in 1.50,1 de snelste 800 m uit zijn carrière had gelopen, om op 24 juli in Breda het legendarische nationale record op de 1500 m van Wim Slijkhuis van 3.43,8 uit 1949 te verbeteren tot 3.42,2. Het leverde hem direct een plaats op in de Nederlandse ploeg voor de EK in Boedapest, die eind augustus van start zouden gaan. Daar kwam de gloednieuwe Nederlandse recordhouder in zijn 1500 m-serie echter totaal niet uit de verf. Een eerste matige 800 meter, gevolgd door een aanzienlijk sneller tweede deel van zijn race, werden hem noodlottig en hij eindigde kansloos als achtste in 3.51,5.

In de laatste fase van zijn atletiekloopbaan nam Snepvangers deel aan de eerste officiële Nederlandse indoorkampioenschappen, die in de oude RAI in Amsterdam werden georganiseerd. Bij die gelegenheid slaagde hij erin om de 3000 m te winnen, waarmee hij de allereerste Nederlandse indoorkampioen werd op dit onderdeel. Het was tevens zijn laatste nationale titel.

Gedurende zijn carrière nam hij deel aan 29 interlandwedstrijden.

Beroep en vereniging

[bewerken | brontekst bewerken]

Snepvangers, militair van beroep, was lid was van MOC '17, de atletiekafdeling van de RK-sportvereniging MOC '17 in Bergen op Zoom, wat in feite een voetbalvereniging was. Later ontstond hieruit de zelfstandige atletiekvereniging Spado.

Nederlandse kampioenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]
Outdoor
Onderdeel Jaar
1500 m 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967
veldlopen (lange afstand) 1964
Indoor
Onderdeel Jaar
3000 m 1969

Persoonlijke records

[bewerken | brontekst bewerken]
Outdoor
Onderdeel Tijd Datum Plaats
800 m 1.50,1 15 juli 1966 Wenen
1500 m 3.42,2 (ex-NR) 24 juli 1966 Breda
1 Eng. mijl 4.04,8 (ex-NR) 28 augustus 1965 Breda
2000 m 5.16,1 (ex-NR) 29 augustus 1964 Maastricht
3000 m 8.14,6 8 september 1963 Oisterwijk
Indoor
Onderdeel Tijd Datum Plaats
3000 m 8.36,4 2 maart 1969 Amsterdam
  • 1961: Goud Gouden Spike - 1.53,4
  • 1965: Brons Gouden Spike - 1.53,0
  • 1970: Brons NK - 1.53,4
  • 1961: Goud NK - 3.54,5
  • 1961: 9e Internat. Militaire kamp. te Brussel - ?
  • 1962: Goud Interl. België–Ned.–Mittelrhein - 3.47,3
  • 1962: Goud Interl. Denemarken–Ned. - 3.50,9
  • 1962: Goud NK - 3.53,9
  • 1962: Zilver Internat. Militaire kamp. te Den Bosch - 3.48,2
  • 1962: 7e EK te Belgrado - 3.44,8
  • 1963: Goud NK - 3.54,4
  • 1963: Zilver Internat. Militaire kamp. te Brussel - 3.45,6
  • 1964: Goud NK - 3.48,3
  • 1964: 9e Internat. Militaire kamp. te La Coruna – 3.54,9
  • 1965: Goud NK - 3.46,8
  • 1965: Zilver Internat. Militaire kamp. te Saloniki - 3.44,7
  • 1966: Goud NK - 3.47,2
  • 1966: 8e in serie EK te Boedapest - 3.51,5
  • 1967: Goud NK - 3.53,2
  • 1969: 6e Internat. Militaire kamp. te Poitiers – 3.54,9
  • 1969: DNF NK (in serie 3.55,4)
  • 1962: Goud Highland Games te Edinburgh - 4.10,1
  • 1964: Zilver Gouden Spike - 8.22,0
  • 1969: Goud NK indoor - 8.36,4
  • 1964: Goud NK te Harderwijk (lange afstand = 10.000 m) - 34.13
Zie de categorie Henk Snepvangers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.