Paseo del Prado (Madrid)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Paseo del Prado
Paseo del Prado
Geografische informatie
Locatie       Madrid
Begin Plaza de Cibeles
Eind Plaza del Emperador Carlos V
Lengte 1,2 km
Algemene informatie
Overig Monumentale status
Paseo del Prado
Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving:
Paseo del Prado en Buen Retiro, een landschap van kunst en wetenschap
Land Vlag van Spanje Spanje
UNESCO-regio Europa en Noord-Amerika
Criteria ii, iv, vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 1618
Inschrijving 2021 (44e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De Paseo del Prado is een brede boulevard in het centrum van de Spaanse hoofdstad Madrid. Aan de straat ligt een aantal musea, waaronder het Museo del Prado, dat vernoemd is naar de straat. De boulevard kreeg in 1999 nationale monumentstatus als Bien de Interés Cultural. Sinds 2021 staat de Paseo del Prado op de UNESCO-Werelderfgoedlijst, samen met het Parque del Buen Retiro.[1]

De Paseo del Prado is een drukke verkeersader bestaande uit twee vierstrookswegen, gescheiden door een brede promenade met bomen. De boulevard vormt het zuidelijk deel van de noord-zuidelijke hoofdroute door het centrum van Madrid. Van het plein Plaza del Emperador Carlos V, dat voor het treinstation Atocha ligt, loopt de straat in noordelijke richting naar het plein Plaza de Cibeles. Ten noorden van dit plein gaat de hoofdroute verder als de Paseo de Recoletos.

De straat wordt gemarkeerd door drie 18e-eeuwse fonteinen: de fontein van Cybele op het Plaza de Cibeles aan het noordelijke einde, de fontein van Neptunus op Plaza de Cánovas del Castillo, halverwege de boulevard, en de fontein van Apollo op Plaza del Emperador Carlos V, aan het zuidelijk einde van de straat. Langs de straat zelf staan nog eens vier fonteinen, in de volksmond Las Cuatro Fuentes ("de vier munten") genoemd. Deze fonteinen beelden ieder een zeemeerman of zeemeermin met een dolfijn af.

Aan het zuidelijk einde van de boulevard, op Plaza del Emperador Carlos V, is een ingang van metrostation Atocha.

De Koninklijke botanische tuin van Madrid ligt aan de Paseo del Prado, naast het Pradomuseum.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Paseo del Prado
Paseo del Prado

De oorsprong van de huidige boulevard was het grasveld Prado de los Jerónimos rond het klooster van San Jerónimo el Real, dat in de middeleeuwen de oostelijke stadsgrens markeerde. Samen met de nabijgelegen grasvelden Prado de los Recoletos Agustinos en Prado de Atocha werd dit wandelgebied de Prado Viejo genoemd.

In de 16e eeuw, tijdens de regeerperiode van koning Filips II, werd een koetspad met een rij bomen door de Prado Viejo angelegd. Begin 17e eeuw werd op initiatief van Filips IV een groot paleiscomplex naast het klooster van San Jerónimo el Real gebouwd als koninklijk lusthof. Van dit Palacio del Buen Retiro zijn nog enkele overblijfselen, waaronder het park Parque del Buen Retiro en het gebouw Casón del Buen Retiro (in gebruik door het Pradomuseum).

Tijdens de regeerperiode van Karel III, in de 18e eeuw, werd de in verval geraakte Prado Viejo overgevormd tot de Salon del Prado, een chique boulevard met tuinen en fonteinen. De architect José de Hermosilla ontwierp het plan met de drie grote fonteinen op drie rotondes.

In 2002 won de Portugese architect Álvaro Siza een internationale prijsvraag om de Paseo del Prado en Paseo del Recoletos opnieuw in te richten, met meer ruimte voor groen en voetgangersgebieden. Het project is echter herhaaldelijk uitgesteld en anno 2011 nog steeds niet van start gegaan.

Gebouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de straat staan een aantal belangrijke gebouwen:

Musea en kunstgalerieën[bewerken | brontekst bewerken]

Andere gebouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Paseo del Prado, Madrid van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paseo_del_Prado_(Madrid)&oldid=61572497"