Wereldkampioenschappen veldrijden - Mannen elite
Appearance
Elite
Het eerste wereldkampioenschap veldrijden werd verreden in 1950 en kende een Frans drietal op het erepodium, met goud voor Jean Robic, zilver voor Roger Rondeaux en brons voor Pierre Jodet. Ook in 1951 en 1953 waren de Franse veldrijders dominant met drie podiumplaatsen.[1]
Vanaf het einde van de jaren 60 begon België de wereldkampioenschappen te domineren. Erik De Vlaeminck werd tussen 1966 en 1973 zeven keer wereldkampioen. Sindsdien bezette België op zes wereldkampioenschappen het volledige erepodium.
Mannen
Meervoudige winnaars
Lijst bijgewerkt op 31 januari 2022.
Overwinningen | Veldrijder | Land | Jaren |
---|---|---|---|
7 | Erik De Vlaeminck | België | 1966, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973 |
5 | André Dufraisse | Frankrijk | 1954, 1955, 1956, 1957, 1958 |
Renato Longo | Italië | 1959, 1962, 1964, 1965, 1967 | |
Albert Zweifel | Zwitserland | 1976, 1977, 1978, 1979, 1986 | |
4 | Roland Liboton | België | 1980, 1982, 1983, 1984 |
Mathieu van der Poel | Nederland | 2015, 2019, 2020, 2021 | |
3 | Roger Rondeaux | Frankrijk | 1951, 1952, 1953 |
Rolf Wolfshohl | Duitsland | 1960, 1961, 1963 | |
Mario De Clercq | België | 1998, 1999, 2002 | |
Erwin Vervecken | België | 2001, 2006, 2007 | |
Zdeněk Štybar | Tsjechië | 2010, 2011, 2014 | |
Wout van Aert | België | 2016, 2017, 2018 | |
2 | Klaus-Peter Thaler | Duitsland | 1985, 1987 |
Bart Wellens | België | 2003, 2004 | |
Niels Albert | België | 2009, 2012 | |
Sven Nys | België | 2005, 2013 |
Overwinningen per land
Lijst bijgewerkt op 30 januari 2022.
Land | Aantal wereldtitels |
---|---|
België | 30 |
Frankrijk | 10 |
Nederland | 9 |
Zwitserland | 7 |
Duitsland | 6 |
Italië | |
Tsjechië | 4 |
Verenigd Koninkrijk | 1 |
- ↑ Erelijst wereldkampioenschap veldrijden, 12 januari 2007