World Professional Darts Championship 2007

De Lakeside World Professional Darts Championship 2007 was de 30e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship en werd gehouden van 6 januari 2007 tot en met 14 januari 2007 in het Engelse Frimley Green.

De World Professional Darts Championship kan worden gezien als het wereldkampioenschap voor de British Darts Organisation, BDO, een van de twee toonaangevende dartsbonden in de wereld. Hierdoor is dit toernooi het belangrijkste toernooi dat onderdeel uitmaakt van diezelfde BDO.

In plaats van de term 'best of' werd dit jaar de term 'first to' gebruikt. Hierdoor was gemakkelijker zien bij hoeveel sets een wedstrijd gewonnen is, maar het maakte geen verschil op het aantal sets dat gespeeld werd.

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £226.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats	Prijzengeld
Winnaar	£70.000
Runner-up	£30.000
Halvefinalist	£11.000
Kwartfinalist	£6.000
2e ronde	£4.250
1e ronde	£2.750

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £2.000:

170 - Ted Hankey £2.000

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Het totale prijzengeld bedroeg £12.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats	Prijzengeld
Winnaar	£6.000
Runner-up	£2.000
Halvefinalist	£1.000
Kwartfinalist	£500

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Titelverdediger dit jaar was Jelle Klaasen, hij moest het in de eerste ronde opnemen tegen Co Stompé. Jelle Klaasen speelde minder dan Co Stompé en verloor uiteindelijk met 3-0. Het was voor de zesde maal in de geschiedenis van het toernooi dat de titelverdediger in de eerste ronde verloor. Davy Richardson wist eindelijk zijn eerste overwinning te behalen op Frimley Green, na mislukkingen in 1993, 1999, 2001, 2002 en 2005 versloeg hij dit jaar Vincent van der Voort met 3-1.

De grote favoriet voor de titel, de Nederlander Michael van Gerwen, haalde de tweede ronde niet. Hij strandde in de eerste ronde tegen de Engelsman Gary Robson. Na een lange partij wist Robson in de zevende leg van de vijfde set de wedstrijd naar zich toe te trekken. Een andere verrassing was de overwinning van Albertino Essers op Gary Anderson. Essers versloeg de, na het vertrek van Raymond van Barneveld naar de PDC, als eerste geplaatste Schot met 3-2.

Tweede ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Co Stompé haalde het niet tegen Wolfie, de Engelsman Martin Adams. De Nederlander verloor kansloos met 1-4. Na de uitschakeling van Stompé waren er nog twee Nederlanders in de race; Niels de Ruiter en Albertino Essers. Laatstgenoemde verliest uiteindelijk van Hanvidge, na een relatief korte partij. Niels de Ruiter won nipt zijn partij tegen Simon Whitlock met 4-3.

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

In een spannende wedstrijd, waarin Niels de Ruiter even op weg leek naar een 9-darter en een hoogste uitgooi met 160 had, maar zowel hij als zijn tegenstander Gary Robson op de dubbels faalden, won de Nederlander uiteindelijk met 5-4. Hiervoor won hij 5-3 in legs in de laatste set. In de halve finale zou De Ruiter uitkomen tegen Phill Nixon, de winnaar van de andere kwartfinale met Paul Hanvidge.

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

In de halve finales speelde Mervyn King tegen Martin Adams. Na een 5-2-voorsprong voor Adams wist Mervyn King terug te komen tot 5-5. De laatste zet ging redelijk makkelijk naar Adams, waardoor hij toch de wedstrijd met 6-5 won. In de andere halve finale kwam Niels de Ruiter in actie tegen Phill Nixon. De Ruiter kwam al snel achter met 5-1. Omdat Phill Nixon 8 matchdarts miste kwam Niels de Ruiter uiteindelijk nog terug tot 5-4 maar in de 10e set bleek Nixon toch te sterk. Net als in de kwartfinale ging zijn 9e matchdart de dubbel in. Hij won de wedstrijd met 6-4 en plaatste zich zo voor de geheel Engelse finale waarin hij speelde tegen Martin Adams.

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

In de finale van de Lakeside World Professional Darts Championship 2007 tussen Martin Adams en Phill Nixon ging Adams veel beter van start. Nadat Nixon de eerste leg gewonnen had lukte het bij hem niet meer. Martin Adams kon hier van profiteren en ging zelfs met een 6-0-voorsprong de pauze in. In de set na de pauze kwam Adams met 2-1 voor, waardoor hij nog 1 leg van de titel verwijderd was. In deze leg speelde hij helemaal niet goed en Nixon begon vanaf dat moment steeds beter te gooien. Zo won Nixon set voor set, de ene keer makkelijk, de andere keer net aan. Adams kreeg in deze sets 4 pijlen voor de wedstrijd, maar wist het niet af te maken. Nixon maakte er 6-6 van en hij was van de grootste achterstand mogelijk teruggekomen. In de dertiende en laatste set gooide Adams weer wat sterker, en Nixon zwakte weer af. Adams won de laatste set dan ook vrij gemakkelijk met 3-0, en veroverde hiermee de titel.
Voor de 5e keer van de in totaal 7 damestoernooien stond Francis Hoenselaar in de finale tegen Trina Gulliver. Alle 6 de voorgaande edities werden door Trina Gulliver gewonnen. Hoenselaar begon de wedstrijd sterk en won de eerste set. In de tweede set verliep het minder soepel bij Hoenselaar, en Gulliver maakte er 1-1 van. In de beslissende set was het erg spannend. Het werd 2-2 in legs, waardoor er een sudden death gespeeld moest worden. Gulliver gooide dichter bij de bull en zij mocht de laatste leg beginnen. Nadat Hoenselaar een erg hoge finish niet wist uit te gooien, besliste Gulliver de wedstrijd en won voor de 7e keer de World Professional Darts Championship.

Alle wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde (first to 3 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Co Stompé	Nederland	-	Jelle Klaasen	Nederland	3 - 0
Martin Adams	Engeland	-	Tony O'Shea	Engeland	3 - 0
Vincent van der Voort	Nederland	-	Davy Richardson	Engeland	1 - 3
Ted Hankey	Engeland	-	Mario Robbe	Nederland	3 - 0
Mike Veitch	Schotland	-	Göran Klemme	Zweden	3 - 0
Mervyn King	Engeland	-	Paul Gibbs	Engeland	3 - 0
Shaun Greatbatch	Engeland	-	Paul Hogan	Engeland	3 - 1
Tony Eccles	Engeland	-	Mark Webster	Wales	3 - 0
Paul Hanvidge	Schotland	-	Martin Phillips	Wales	3 - 2
Gary Anderson	Schotland	-	Albertino Essers	Nederland	2 - 3
Martin Atkins	Engeland	-	Gary Fenn	Engeland	3 - 0
Darryl Fitton	Engeland	-	Phill Nixon	Engeland	1 - 3
Niels de Ruiter	Nederland	-	Brian Woods	Engeland	3 - 0
Simon Whitlock	Australië	-	Andy Fordham	Engeland	xxx (*)
John Walton	Engeland	-	Brian Sørensen	Denemarken	3 - 2
Michael van Gerwen	Nederland	-	Gary Robson	Engeland	2 - 3

(*)Vlak voor de wedstrijd werd Andy Fordham naar het ziekenhuis gebracht vanwege ademhalingsproblemen en een probleem aan zijn lever. Door deze ongelukkige gebeurtenis ging Simon Whitlock zonder gespeeld te hebben door naar de tweede ronde.

Tweede ronde (first to 4 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Co Stompé	Nederland	-	Martin Adams	Engeland	1 - 4
Davy Richardson	Engeland	-	Ted Hankey	Engeland	3 - 4
Mike Veitch	Schotland	-	Mervyn King	Engeland	2 - 4
Shaun Greatbatch	Engeland	-	Tony Eccles	Engeland	0 - 4
Paul Hanvidge	Schotland	-	Albertino Essers	Nederland	4 - 1
Martin Atkins	Engeland	-	Phill Nixon	Engeland	1 - 4
Niels de Ruiter	Nederland	-	Simon Whitlock	Australië	4 - 3
John Walton	Engeland	-	Gary Robson	Engeland	3 - 4

Kwartfinale (first to 5 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Martin Adams	Engeland	-	Ted Hankey	Engeland	5 - 3
Mervyn King	Engeland	-	Tony Eccles	Engeland	5 - 4
Paul Hanvidge	Schotland	-	Phill Nixon	Engeland	4 - 5
Niels de Ruiter	Nederland	-	Gary Robson	Engeland	5 - 4

Halve finale (first to 6 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Martin Adams	Engeland	-	Mervyn King	Engeland	6 - 5
Phill Nixon	Engeland	-	Niels de Ruiter	Nederland	6 - 4

Finale (first to 7 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Martin Adams	Engeland	-	Phill Nixon	Engeland	7 - 6

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Kwartfinale (first to 2 sets)[bewerken | brontekst bewerken]

Anastasia Dobromyslova	Rusland	-	Carina Ekberg	Zweden	2 - 0
Trina Gulliver	Engeland	-	Carla Molema	Nederland	2 - 0
Karin Krappen	Nederland	-	Apylee Jones	Engeland	1 - 2
Francis Hoenselaar	Nederland	-	Carol Forwood	Australië	2 - 1