Chlorofyl
Chlorofyl of bladgroen is het biologisch pigment in de mesosomen van cyanobacteriën en in chloroplasten van bladcellen. Chlorophyl geeft plantenbladeren hun groene kleur. Chlorofyl vangt zonlicht op, en zet de zonne-energie om in chemische energie, die vervolgens wordt gebruikt voor fotosynthese. Chlorofyl is groen doordat het het rode en blauwe deel van het lichtspectrum absorbeert: alleen groen licht wordt teruggekaatst. Fotosynthese in de chloroplasten is een biochemische reactie waarbij uit koolstofdioxide en water, glucose en zuurstof worden gevormd. Een eerste ruwe bepaling van het absorptiespectrum van chlorofyl werd uitgevoerd door Theodor Wilhelm Engelmann (proef van Engelmann).
Chlorofyl werd in 1817 ontdekt door Joseph Caventou en Pierre Joseph Pelletier.
De vanuit chlorofyl kunstmatig bereide, chemische verbinding chlorofylline, is de kleurstof E140, die wordt gebruikt in genees- en voedingsmiddelen.
Chemische structuur
Chlorofyl is een stof die chemisch verwant is aan de ijzerbevattende porfyrineverbinding (beter bekend als heem of haem, een belangrijk bestanddeel van de rode bloedkleurstof hemoglobine). Midden in een chlorofylmolecuul bevindt zich een ion magnesium. De zijketens variëren enigszins met de soorten chlorofyl, afhankelijk van de plantensoort. Chlorofyl komt voor in de volgende vormen:
|
C55H72O5N4Mg |
|
C55H70O6N4Mg |
|
C35H30O5N4Mg |
|
C35H28O5N4Mg |
|
C54H70O6N4Mg |
Chlorofyl a is altijd aanwezig maar de chlorofyllen b, c en d komen bij sommige groepen ook voor.
 |
 |
· 
· 
