Elio Di Rupo

Elio Di Rupo
Geboren	Morlanwelz, 18 juli 1951
Land	België
Partij	PS
68ste Premier van België
Aangetreden	6 december 2011
Regering	Di Rupo
Voorganger	Yves Leterme
Handtekening
Website van de Eerste Minister van België http://www.ps.be/leps/eliodirupo/
Portaal    België Politiek

Elio Di Rupo
Functie	Premier van België Partijvoorzitter Parti Socialiste Burgemeester van Bergen
Partij	Parti Socialiste (PS)
Functies
1994-1999	Vice-eersteminister
1994-1995	Minister van Verkeer en Overheidsbedrijven
1995-1999	Minister van Economische Zaken
1998-1999	Minister van Buitenlandse Handel
1995-1999	Minister van Telecommunicatie
1999-	Partijvoorzitter
2001-	Burgemeester van Bergen
2011-	Premier van België
Officiële website
Portaal    Politiek

Elio Di Rupo (Morlanwelz, 18 juli 1951) is een Belgische scheikundige en politicus van de Parti Socialiste (PS). Sinds 6 december 2011 is hij premier van België.

Achtergrond, opleiding en eerste politieke stappen

Di Rupo is de zoon van Italiaanse immigranten. Zijn ouders zijn afkomstig uit San Valentino in Abruzzo Citeriore in de regio Abruzzen. Elio is de enige van het gezin die in België geboren is; zijn broers en zussen werden allen in Italië geboren. Toen hij een jaar oud was, overleed zijn vader en moest zijn moeder alleen voor de zeven kinderen zorgen. Om financiële redenen werden drie kinderen in een nabijgelegen weeshuis geplaatst.

Hij kwam voor het eerst in contact met de socialistische beweging tijdens zijn studies in Bergen, waar hij eerst een licentiaatsdiploma en vervolgens een doctoraat in de scheikunde behaalde. Hij trok daarna naar de Universiteit van Leeds (Verenigd Koninkrijk), waar hij werkte van 1977 tot 1978.

Zijn eerste politiek mandaat kwam er in 1982, toen hij gemeenteraadslid van Bergen werd (tot 1985, opnieuw van 1988 tot 2000). In 1986 werd hij in die stad schepen voor Gezondheid, Stadsvernieuwing en Sociale zaken. Op professioneel vlak werd Di Rupo intussen kabinetsmedewerker en vervolgens adjunct-kabinetchef van toenmalig minister van het Waals Gewest van Begroting en Energie Philippe Busquin (1981-1985) en hoofdinspecteur bij de energie-inspectie van het ministerie van het Waals Gewest.

Politieke carrière

In 1987 kwam zijn nationale politieke doorbraak. Hij werd verkozen als lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, om twee jaar later over te stappen naar het Europees Parlement.

In 1991 werd Di Rupo tot senator verkozen, maar kort daarna (1992) nam hij in de regering van de Franse Gemeenschap zijn eerste ministerfunctie op met Onderwijs en later ook Media onder zijn bevoegdheid. Na het ontslag van Guy Coëme, die in het Agustaschandaal werd genoemd, stapte Di Rupo in 1994 over naar de federale regering als vicepremier en minister van Verkeer en Overheidsbedrijven. Na de verkiezingen van 1995 bleef hij vicepremier en werd hij minister van Economie en Telecommunicatie.

Toen in 1996 wat later de zaak-Dutroux is gaan heten een aanvang nam, werd hij eveneens beschuldigd van pedoseksualiteit door Olivier Trusgnach . Deze beschuldiging had het einde van zijn politieke loopbaan kunnen betekenen. Di Rupo ontkende de aantijging en nader onderzoek wees uit dat hij hier geheel onschuldig aan is. Sindsdien komt hij openlijk voor zijn homoseksuele geaardheid uit.

Na de federale en regionale verkiezingen van juni 1999, waarbij mede door de dioxinecrisis de christendemocraten zware verliezen leden, voerde Di Rupo mee de onderhandelingen met de Vlaamse socialisten van de sp.a, de liberalen en de groenen voor de vorming van een "paarsgroene" coalitie. Zelf nam hij de functie van minister-president van het Waals Gewest op, maar reeds in oktober van dat jaar verkozen de partijleden hem tot partijvoorzitter (als opvolger van Philippe Busquin) en in april 2000 werd hij als minister-president opgevolgd door Jean-Claude Van Cauwenberghe.

Als pas verkozen partijvoorzitter was Di Rupo genoodzaakt bij de PS een generatiewissel door te voeren en een nieuwe koers te zoeken. Bij de federale en regionale verkiezingen van 1995 en 1999 kreeg de PS zware klappen, onder meer door de corruptieschandalen van de jaren 90 (met name Agusta en UNIOP) waarbij vooraanstaande PS-politici betrokken waren. De PS was sinds 1988 onafgebroken aan de macht (zowel regionaal als federaal), maar de liberale PRL (nu MR) werd bij de verkiezingen in 1999 ongeveer even groot. Daarnaast groeide Ecolo tot een belangrijke politieke formatie uit. Di Rupo besefte dat drastische actie nodig is om de positie van de PS te herstellen. Onder meer met zijn "Contrat d'avenir pour la Wallonie" en een nieuwe generatie partijkopstukken waaronder Marie Arena probeerde hij de linkse krachten in Wallonië rond zich te verenigen. Met succes, want in de federale verkiezingen van 2003 bereikte de PS opnieuw het electorale niveau van 1991 en liet ze de MR ver achter zich. Bij de regionale verkiezingen van 2004 werd ze bovendien ook in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest opnieuw de grootste partij.

Di Rupo wisselde na 2004 de liberale coalitiepartner in voor de christendemocraten, zowel in het het Waals Gewest, de Franse Gemeenschap als het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (in Brussel uitgebreid met Ecolo). Daardoor ontstonden coalities die afwijken van de zittende federale coalitie.

In oktober 2005 werd Di Rupo opnieuw minister-president van het Waals gewest, nadat Jean-Claude Van Cauwenberghe ontslag nam onder druk van beschuldigingen in een zaak van belangenverstrengeling. De combinatie van een ministerambt met het partijvoorzitterschap is in de Belgische politiek hoogst ongebruikelijk en een bijzondere machtsconcentratie, aangezien partijvoorzitters in de praktijk een invloedrijke rol spelen op zowel het regionale als het federale politieke niveau. Bij zijn aantreden beklemtoonde Di Rupo werk te zullen maken van het wegwerken van politieke normvervaging en corruptie, die de partij opnieuw teistert.

Omdat een combinatie van het burgemeesterschap met een ministerfunctie wettelijk verboden is, liet Di Rupo zich vervangen als burgemeester van de stad Bergen (waar hij in 2000 was aangetreden). Voorts nam hij ook ontslag uit de raad van bestuur van Dexia en Ethias. De tantièmes en het presentiegeld voor de bestuurdersmandaten bij Dexia werden rechtstreeks aan de stichting van openbaar nut "Franz Aubry" gestort.

In juli 2007 nam Di Rupo ontslag als minister-president na zijn herverkiezing als partijvoorzitter. De Waalse politicus Rudy Demotte volgde hem op als minister-president van het Waalse Gewest.

In juni 2010 won de PS overtuigend de federale verkiezingen in Wallonië en in juli 2010 werd Di Rupo door de koning tot preformateur benoemd. Hij slaagde er niet in om een akkoord te bereiken en gaf na de zomer zijn opdracht terug aan de koning. Bij de aanslepende regeringsonderhandelingen werd hij op 16 mei 2011 door Koning Albert II tot formateur benoemd met de opdracht elk initiatief te nemen om een federale regering te vormen.
Sinds 5 december 2011 is hij Premier van België in opvolging van Yves Leterme. Het nieuwe kabinet werd op 6 december beëdigd.

Trivia

• In 2002 kreeg Di Rupo de eretitel Minister van Staat.
• Opvallend aan Di Rupo is dat hij gewoonlijk een vlinderdas draagt. Dit verklaart het begrip vlinderakkoord.

Externe link

• Website van de PS over Elio Di Rupo

Voorganger: Guy Coëme	Vice-eersteminister 1994-1999	Opvolger: Laurette Onkelinx
Voorganger: Guy Coëme	Minister van Verkeer en Overheidsbedrijven 1994-1995	Opvolger: Michel Daerden
Voorganger: Melchior Wathelet	Minister van Economische Zaken 1995-1999	Opvolger: Rudy Demotte
Voorganger: Philippe Maystadt	Minister van Buitenlandse Handel 1998-1999	Opvolger: Pierre Chevalier
Voorganger: Elio Di Rupo	Minister van Telecommunicatie 1995-1999	Opvolger: Rik Daems
Voorganger: Philippe Busquin	Partijvoorzitter van de PS 1999-2011	Opvolger: Thierry Giet (ad interim)
Voorganger: Robert Collignon	Waals Minister-President 1999-2000	Opvolger: Jean-Claude Van Cauwenberghe
Voorganger: Maurice Lafosse	Burgemeester van Bergen 2001-
Voorganger: Jean-Claude Van Cauwenberghe	Waals Minister-President 2005-2007	Opvolger: Rudy Demotte
Voorganger: Yves Leterme	Premier van België 2011-

· ·

Parti Socialiste (PS)

Mediabestanden

Zie de categorie Elio Di Rupo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.