Europees kampioenschap voetbal mannen onder 17
Zie Europees kampioenschap voetbal vrouwen onder 17 voor het jaarlijks toernooi tussen de nationale vrouwenteams
| Europees kampioenschap voetbal onder 16 en 17 | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Landen van de UEFA
| ||||
| Sport | Voetbal | |||
| Regio | Europees kampioenschap | |||
| Bond/organisator | UEFA | |||
| Eerste editie | 1982 | |||
| Regerend kampioen |  Nederland
| |||
| Recordkampioen |  Spanje met 9 titels
| |||
| ||||
Het Europees kampioenschap voetbal onder 17, tot en met 2001 Europees kampioenschap voetbal onder 16 genaamd, is een jaarlijks voetbaltoernooi tussen Europese landenteams met spelers onder de 17 jaar. Door middel van twee voorrondes plaatsen landen zich, waarna in anderhalve week tijd bepaald wordt welk land het beste van Europa is. In de jaren die niet deelbaar door twee zijn kan op het EK plaatsing verdiend worden voor het WK onder 17 van hetzelfde jaar. Sinds 2007 doen er vijf Europese deelnemers daaraan mee: de vier halvefinalisten van het EK-17, de vijfde deelnemer wordt bepaald door een play-off.
Het toernooi wordt sinds 1980 georganiseerd door de UEFA, de Europese voetbalbond, en wordt het elke jaar door een ander land georganiseerd. Vanaf 2015 is het toernooi uitgebreid van 8 naar 16 teams.
Historisch overzicht
Europees kampioenschap voetbal onder 16
- 1987: Italië won van de Sovjet-Unie met 1 - 0, maar met een niet speelgerechtigde speler. Hierdoor werd het resultaat omgezet in een 3 - 0 winst voor de Sovjet-Unie.
Europees kampioenschap voetbal onder 17
| Jaar | Gastland | Finale | Wedstrijd voor derde plaats | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kampioen | Uitslag | Tweede plaats | Derde plaats | Uitslag | Vierde plaats | ||
| 2002 Details |
 Denemarken
|
.svg){kind=small} Zwitserland
|
0 – 0 (4 – 2 n.s.) |
 Frankrijk
|
 Engeland
|
4 – 1 | Spanje
|
| 2003 Details |
 Portugal
|
Portugal
|
2 – 1 | Spanje
|
 Oostenrijk
|
1 – 0 | Engeland
|
| 2004 Details |
Frankrijk
|
Frankrijk
|
2 – 1 | Spanje
|
Portugal
|
4 – 4 (3 – 2 n.s.) |
Engeland
|
| 2005 Details |
 Italië
|
 Turkije
|
2 – 0 | Nederland
|
Italië
|
2 – 1 (n.v.) |
 Kroatië
|
| 2006 Details |
 Luxemburg
|
 Rusland
|
2 – 2 (5 – 3 n.s.) |
 Tsjechië
|
Spanje
|
1 – 1 (3 – 2 n.s.) |
 Duitsland
|
| Jaar | Gastland | Finale | Halve Finale | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Kampioen | Uitslag | Tweede plaats | ||||
| 2007 Details |
.svg){kind=small} België
|
Spanje
|
1 – 0 | Engeland
|
België
|
Frankrijk
|
| 2008 Details |
Turkije
|
Spanje
|
4 – 0 | Frankrijk
|
Nederland
|
Turkije
|
| 2009 Details |
Duitsland
|
Duitsland
|
2 – 1 (n.v.) |
Nederland
|
Italië
|
Zwitserland
|
| 2010 Details |
 Liechtenstein
|
Engeland
|
2 – 1 | Spanje
|
Frankrijk
|
Turkije
|
| 2011 Details |
 Servië
|
Nederland
|
5 – 2 | Duitsland
|
Denemarken
|
Engeland
|
| 2012 Details |
 Slovenië
|
Nederland
|
1 – 1 (5 – 4 n.s.) |
Duitsland
|
 Georgië
|
 Polen
|
| 2013 Details |
 Slowakije
|
Rusland
|
0 – 0 (5 – 4 n.s.) |
Italië
|
Slowakije
|
 Zweden
|
| 2014 Details |
 Malta
|
Engeland
|
1 – 1 (4 – 1 n.s.) |
Nederland
|
Portugal
|
 Schotland
|
| 2015 Details |
 Bulgarije
|
Frankrijk
|
4 – 1 | Duitsland
|
België
|
Rusland
|
| 2016 Details |
 Azerbeidzjan
|
Portugal
|
1 – 1 (5 – 4 n.s.) |
Spanje
|
Nederland
|
Duitsland
|
| 2017 Details |
Kroatië
|
Spanje
|
2 – 2 (4 – 1 n.s.) |
Engeland
|
Duitsland
|
Turkije
|
| 2018 Details |
Engeland
|
Nederland
|
2 – 2 (4 – 1 n.s.) |
Italië
|
België
|
Engeland
|
| 2019 Details |
 Ierland
|
Nederland
|
4 – 2 | Italië
|
Spanje
|
Frankrijk
|
| 2020 Details |
 Estland
|
– | ||||
Ranglijst
| Rang | Land* | Aantal keer kampioen | Aantal keer tweede |
|---|---|---|---|
| 1 | Spanje |
9 | 6 |
| 2 | Portugal |
6 | 1 |
| 3 | Nederland |
4 | 3 |
| 4 | Duitsland** |
3 | 2 |
| 5 | Engeland |
2 | 2 |
| 6 | Turkije |
2 | 0 |
| 7 | Frankrijk |
1 | 4 |
| 8 | Italië |
1 | 4 |
| 9 | Polen |
1 | 1 |
| 9 | Ierland |
1 | 1 |
| 9 | Zwitserland |
1 | 1 |
| 12 | Rusland |
1 | 0 |
| 13 | Tsjechië |
0 | 2 |
| 14 |  Griekenland |
0 | 1 |
| 14 | Denemarken |
0 | 1 |
| 14 | Oostenrijk |
0 | 1 |
(* Van de niet meer bestaande landen won de 
Sovjet-Unie één keer en werd het één keer tweede. Tsjecho-Slowakije won één keer. De 
Duitse Democratische Republiek en .svg){kind=small}
Joegoslavië werden één keer tweede.)
(** Eén titel en één keer tweede als West-Duitsland.)
Persoonlijke prijzen
| Jaar | Gouden Bal (beste speler) | Gouden Schoen (topscorer) |
| 2012 | Max Meyer (Duitsland) | Max Meyer (Duitsland) - 3 goals |
| 2011 | Kyle Ebecilio (Nederland) | Tonny Trindade de Vilhena (Nederland), Kyle Ebecilio (Nederland), Samed Yesil (Duitsland), Hallam Hope (Engeland) - 3 goals |
| 2010 | Connor Wickham (Engeland) | Francisco Alcacer (Spanje) - 3 goals |
| 2009 | Benjamin Siegrist (Zwitserland) | |
| 2008 | Danijel Aleksic (Servie) | |
| 2007 | Iago Falqué (Spanje) | Toni Kroos (Duitsland), Victor Moses (Engeland) - 3 goals |
| 2006 | Bojan Krkić (Spanje) | Manuel Fischer (Duitsland), Bojan Krkić (Spanje), Tomáš Necid (Tsjechië) - 5 goals |
| 2005 | Nuri Şahin (Turkije) | Tevfik Köse (Turkije) - 6 goals |
| 2004 | Francesc Fàbregas (Spanje) | Hatem Ben Arfa (Frankrijk), Bruno Gama (Portugal), Shane Paul (Engeland), Marc Pedraza (Spanje) - 3 goals |
| 2003 | David Rodríguez (Spanje) | David Rodríguez (Spanje) - 6 goals |
| 2002 | Wayne Rooney (Engeland) | Jonathan Soriano (Spanje) - 7 goals |
| 2001 | Fernando Torres (Spanje) | Florent Sinama-Pongolle (Frankrijk) - 12 goals |
Zie ook
- Zuid-Amerikaans kampioenschap voetbal onder 17
- CONCACAF-kampioenschap voetbal onder 17
- Afrikaans kampioenschap voetbal onder 17
- Aziatisch kampioenschap voetbal onder 17
- Oceanisch kampioenschap voetbal onder 16
Externe link
· 
· 
· ·