Naar inhoud springen

Finale Europees kampioenschap voetbal 2024

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Finale EK voetbal 2024
De finale wordt gespeeld in het Olympiastadion.
Verslag
Competitie Europees kampioenschap voetbal 2024
Datum 14 juli 2024
Stadion Olympiastadion
Locatie Berlijn, Vlag van Duitsland Duitsland
Scheidsrechter Vlag van Frankrijk François Letexier
← Vorige     Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De finale van het Europees kampioenschap voetbal 2024 is de geplande zeventiende eindstrijd van het EK voetbal. De voetbalwedstrijd wordt op zondag 14 juli 2024 gespeeld tussen Spanje en Engeland in het Olympiastadion te Berlijn met François Letexier als scheidsrechter.

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Op 27 september 2018 werd bekendgemaakt dat Duitsland het EK 2024 zou organiseren, waarna de UEFA in mei 2022 het Olympiastadion aanwees om de finale in te spelen.[1][2] In het Olympiastadion werden eerder onder andere de finales van het WK 2006 en de UEFA Champions League 2015 gespeeld.

De UEFA stelde op 11 juli 2024 de Fransman François Letexier aan als scheidsrechter voor de finale. Op het EK 2024 floot hij drie eerdere wedstrijden, waaronder de achtste finale van Spanje tegen Georgië (4–1), en hij was eerder de scheidsrechter bij de UEFA Super Cup 2023 en de vierde official bij de UEFA Champions Leaguefinale van 2024. Letexier wordt de tweede Fransman die de EK-finale fluit, nadat Michel Vautrot dat deed in 1988. Hij wordt geassisteerd door zijn landgenoten Cyril Mugnier en Mehdi Rahmouni als assistent-scheidsrechters en de Pool Szymon Marciniak als vierde official. De Fransman Jérôme Brisard werd aangesteld als videoscheidsrechter, ondersteund door zijn landgenoot Willy Delajod en de Italiaan Massimiliano Irrati.[3]

Voorafgaand aan de finale wordt een sluitingsceremonie gehouden waarbij Meduza, OneRepublic en Leony optreden met het nummer Fire.[4]

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Spanje speelde vier keer eerder de finale van het EK; het won de edities van 1964 tegen de Sovjet-Unie (2–1), 2008 tegen Duitsland (0–1) en 2012 tegen Italië (4–0) en verloor in 1984 van Frankrijk (2–0). Voorafgaand aan de EK-finale van 2024 speelde enkel Duitsland meer EK-finales dan Spanje. Engeland speelde eerder enkel de EK-finale in 2021, toen het na strafschoppen verloor van Italië (1–1). Engeland werd het eerste land dat opeenvolgende EK-finales speelde sinds Spanje in 2012.

Spanje won in februari 2009 een oefenduel tegen Engeland met 2–0.
Zie Lijst van voetbalinterlands Engeland - Spanje voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Spanje en Engeland speelde eerder tegen elkaar op de EK's van 1980, toen Engeland met 1–2 won in de groepsfase, en 1996, toen Engeland na een 0–0 gelijkspel de penalyserie won. Op WK's won Spanje in 1950 met 1–0 van Engeland in de groepsfase en eindigde in 1982 het onderlinge duel in de tweede groepsfase in doelpuntloos gelijkspel. De meest recente ontmoetingen tussen beide landen voorafgaand aan het EK 2024 was in divisie A van de UEFA Nations League 2018/19, toen beide landen hun uitwedstrijd wonnen. In totaal speelden Spanje en Engeland 27 keer eerder tegen elkaar, waarvan Spanje 10 keer won en Engeland en 13 keer zegevierde.

De Spaanse bondscoach Luis de la Fuente won met Spanje eerder de finale van de UEFA Nations League in 2023, terwijl Gareth Southgate als bondscoach van Engeland eerder de EK-finale in 2021 verloor. Voorafgaand aan de finale stond Spanje achtste op de FIFA-wereldranglijst, terwijl Engeland de vijfde plek op de ranglijst kende.

Weg naar de finale[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Europees kampioenschap voetbal 2024 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Vlag van Spanje Spanje Route naar de finale Vlag van Engeland Engeland
Kwalificatie
Spanje Vlag van Spanje 3 – 0 Vlag van Noorwegen Noorwegen
Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 Vlag van Spanje Spanje
Georgië Vlag van Georgië 1 – 7 Vlag van Spanje Spanje
Spanje Vlag van Spanje 6 – 0 Vlag van Cyprus Cyprus
Spanje Vlag van Spanje 2 – 0 Vlag van Schotland Schotland
Noorwegen Vlag van Noorwegen 0 – 1 Vlag van Spanje Spanje
Cyprus Vlag van Cyprus 1 – 3 Vlag van Spanje Spanje
Spanje Vlag van Spanje 3 – 1 Vlag van Georgië Georgië
Wedstrijden Italië Vlag van Italië 1 – 2 Vlag van Engeland Engeland
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Oekraïne Oekraïne
Malta Vlag van Malta 0 – 4 Vlag van Engeland Engeland
Engeland Vlag van Engeland 7 – 0 Vlag van Noord-Macedonië Noord-Macedonië
Oekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 1 Vlag van Engeland Engeland
Engeland Vlag van Engeland 3 – 1 Vlag van Italië Italië
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Malta Malta
Noord-Macedonië Vlag van Noord-Macedonië 1 – 1 Vlag van Engeland Engeland
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Spanje Spanje 8 21
2 Vlag van Schotland Schotland 8 17
3 Vlag van Noorwegen Noorwegen 8 11
4 Vlag van Georgië Georgië 8 8
5 Vlag van Cyprus Cyprus 8 0
Bron: UEFA
Eindstand
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Engeland Engeland 8 20
2 Vlag van Italië Italië 8 14
3 Vlag van Oekraïne Oekraïne 8 14
4 Vlag van Noord-Macedonië Noord-Macedonië 8 8
5 Vlag van Malta Malta 8 0
Bron: UEFA
Groepsfase
Spanje Vlag van Spanje 3 – 0 Vlag van Kroatië Kroatië
Spanje Vlag van Spanje 1 – 0 Vlag van Italië Italië
Albanië Vlag van Albanië 0 – 1 Vlag van Spanje Spanje
Wedstrijden Servië Vlag van Servië 0 – 1 Vlag van Engeland Engeland
Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 1 Vlag van Engeland Engeland
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Slovenië Slovenië
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Spanje Spanje 3 9
2 Vlag van Italië Italië 3 4
3 Vlag van Kroatië Kroatië 3 2
4 Vlag van Albanië Albanië 3 1
Bron: UEFA



Eindstand


Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Engeland Engeland 3 5
2 Vlag van Denemarken Denemarken 3 3
3 Vlag van Slovenië Slovenië 3 3
4 Vlag van Servië Servië 3 2
Bron: UEFA



Knock-outfase
Spanje Vlag van Spanje 4 – 1 Vlag van Georgië Georgië Achtste finales Engeland Vlag van Engeland 2 – 1 n.v. Vlag van Slovenië Slovenië
Spanje Vlag van Spanje 2 – 1 n.v. Vlag van Duitsland Duitsland Kwartfinales Engeland Vlag van Engeland 1 – 1 n.v. (5–3 n.s.) Vlag van Zwitserland Zwitserland
Spanje Vlag van Spanje 2 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Halve finales Nederland Vlag van Nederland 1 – 2 Vlag van Engeland Engeland

Spanje[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Spanje op het Europees kampioenschap voetbal 2024 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Spanje kwalificeerde zich voor de EK-eindronde als groepswinnaar in een kwalificatiegroep met Schotland, Noorwegen, Georgië en Cyprus, nadat Spanje enkel punten verspeelde met een nederlaag in de uitwedstrijd tegen Schotland (2–0). Op het hoofdtoernooi werd Spanje ingedeeld in een groep met Kroatië, titelverdediger Italië en Albanië. Spanje won zijn eerste groepsduel met 3–0 van Kroatië, dankzij doelpunten van Álvaro Morata, Fabián Ruiz en Dani Carvajal in de eerste helft en een gemiste strafschop van Bruno Petković in de tweede helft. In de tweede groepswedstrijd domineerde Spanje tegen Italië en won het met 1–0, dankzij een eigen doelpunt van Riccardo Calafiori. Zo was Spanje vroegtijdig verzekerd van de groepswinst. Ook de laatste groepswedstrijd werd gewonnen; Ferran Torres maakte het enige doelpunt voor een B-elftal van Spanje tegen Albanië. In de achtste finales werd Spanje op een 0–1 achterstand gezet door een eigen doelpunt van Robin Le Normand. Spanje kwam voor de rust via Rodri op gelijke hoogte en kwam vlak na de rust op een 2–1 voorsprong via Ruiz. Vervolgens werd de voorsprong uitgebreid naar een 4–1 overwinning met doelpunten van Nico Williams en Olmo. In de kwartfinales nam Spanje het op tegen gastland Duitsland. Olmo maakte het openingsdoelpunt op aangeven van Lamine Yamal. In de slotfase dwong Florian Wirtz een verlenging af namens Duitsland met een gelijkmaker. In de slotfase van die verlenging kopte Mikel Merino Spanje naar de halve finales. De laatste horde naar de finale voor Spanje was Frankrijk, dat met een kopbal van Randal Kolo Muani de 0–1 maakte. Yamal maakte in de 21ste minuut de gelijkmaker, waarmee hij als 16-jarige de jongste doelpuntenmaker ooit op het EK werd, nadat hij eerder op het EK de jongste speler werd die in actie kwam op een EK. Olmo maakte vier minuten later de 2–1. Spanje hield de voorsprong vast en bereikte zo de finale.

Engeland[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Engeland op het Europees kampioenschap voetbal 2024 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Engeland kwalificeerde zich voor het hoofdtoernooi van het EK als ongeslagen groepswinnaar in een kwalificatiegroep met titelverdediger Italië, Oekraïne, Noord-Macedonië en Malta, nadat enkel punten werden verspeeld met gelijke spelen op bezoek bij Oekraïne (1–1) en Noord-Macedonië (1–1). Engeland werd op de eindronde ingedeeld in een groep met Slovenië, Denemarken en Servië. Tegen Servië in de eerste groepswedstrijd maakte Jude Bellingham in de dertiende minuut het enige doelpunt van de wedstrijd. In het tweede groepsduel tegen Denemarken werd er met 1–1 gelijkgespeeld door doelpunten van aanvoerder Harry Kane en Kasper Hjulmand. Engeland sloot de groepsfase af met een doelpuntloos gelijkspel tegen Slovenië, waarmee Engeland ongeslagen groepswinnaar werd. Engeland kwam in de achtste finales op een achterstand tegen Slowakije door een doelpunt van Ivan Schranz. Bellingham dwong een verlenging af voor Engeland met een rake omhaal in de laatste seconden. Bij de start van de verlenging kopte Kane raak, waardoor Engeland het duel met 2–1 won. Engeland trof vervolgens Zwitserland in de kwartfinales. Breel Embolo tikte in de 75ste minuut het openingsdoelpunt binnen voor de Zwitsers, maakte Bukayo Saka maakte vijf minuten later gelijk. Vervolgens werd er niet meer gescoord, waardoor een penaltyserie volgde. Jordan Pickford redde de poging van Manuel Akanji, terwijl vijf Engelsen raak schoten vanaf elf meter. De laatste horde naar de finale voor Engeland was Nederland, dat in de zevende minuut op een voorsprong kwam met een afstandsschot van Xavi Simons. Kane maakte elf minuten later de gelijkmaker vanaf de penaltystip. In de negentigste minuut schoot invaller Ollie Watkins Engeland uit de draai naar de finale.

Wedstrijd[bewerken | brontekst bewerken]

Details[bewerken | brontekst bewerken]

14 juli 2024
«onderlinge duels»
21:00 (UTC+2)
Spanje Vlag van Spanje Vlag van Engeland Engeland Stadion: Olympiastadion, Vlag van Duitsland Berlijn
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk François Letexier
Assistenten: Vlag van Frankrijk Cyril Mugnier
Assistenten: Vlag van Frankrijk Mehdi Rahmouni
Vierde official: Vlag van Polen Szymon Marciniak
Vijfde official: Vlag van Polen Tomasz Listkiewicz
Video-assistenten: Vlag van Frankrijk Jérôme Brisard
Video-assistenten: Vlag van Italië Massimiliano Irrati (SVAR)
AVAR: Vlag van Frankrijk Willy Delajod
Verslag