Engeland op het wereldkampioenschap voetbal 2006

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Engeland
ENG
officieel
alternatief
Het Engelse team voor het begin van de wedstrijd tegen Paraguay op het WK 2006

Engeland nam bij het Wereldkampioenschap voetbal 2006 voor de twaalfde keer in de historie deel aan de WK-eindronde. Engeland werd eenmaal wereldkampioen, in eigen land werd de wereldtitel in 1966 gewonnen. De laatste keer dat Engeland het WK miste was in 1994.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Als lid van de UEFA speelde Engeland in de zesde van acht groepen waarin alle landen deelnamen. Ieder land ontmoette elkaar in zowel een thuis- als een uitwedstrijd, de groepsindeling was aan de hand van resultaten in het verleden en een daaraan gekoppelde loting bepaald. Alleen de groepswinnaar zou zich rechtstreeks kwalificeren, terwijl de nummer twee het zou mogen opnemen tegen een nummer twee uit een andere groep, mits dat land het best geklasseerde land op de tweede plaats was, ook dan was rechtstreekse kwalificatie een feit.

Engeland begon de groep als favoriet en zou die favorietenrol ondanks een gelijkspel tegen Oostenrijk in de eerste wedstrijd behouden. Dit kwam mede door de overwinning op de grootste concurrent in en tegen Polen gedurende de tweede wedstrijd. In de achtste wedstrijd leed Engeland een pijnlijke nederlaag tegen Noord-Ierland, waardoor men alsnog in de problemen kwam en Polen zelfs de leiding in de groep overnam. Tijdens de laatste wedstrijd, een onderling duel tussen Engeland en Polen diende de beslissing te vallen. Engeland stond voor aanvang van de wedstrijd op twee punten achterstand en moest derhalve winnen om het WK te halen. De overwinning kwam er ook, waardoor Engeland groepswinnaar werd. Polen kwalificeerde zich uiteindelijk ook als een van de twee best geklasseerde landen op de tweede plaats.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

4 september, 2004 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2 – 2 Vlag van Engeland Engeland
8 september, 2004 Vlag van Polen Polen 1 – 2 Vlag van Engeland Engeland
9 oktober, 2004 Vlag van Engeland Engeland 2 – 0 Vlag van Wales Wales
13 oktober, 2004 Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan 0 – 1 Vlag van Engeland Engeland
26 maart, 2005 Vlag van Engeland Engeland 4 – 0 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
30 maart, 2005 Vlag van Engeland Engeland 2 – 0 Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
3 september, 2005 Vlag van Wales Wales 0 – 1 Vlag van Engeland Engeland
7 september, 2005 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland
8 oktober, 2005 Vlag van Engeland Engeland 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
12 oktober, 2005 Vlag van Engeland Engeland 2 – 1 Vlag van Polen Polen

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
Vlag van Engeland Engeland 10 8 1 1 17 5 +12 25
Vlag van Polen Polen 10 8 0 2 27 9 +18 24
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 10 4 3 3 15 12 +3 15
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 10 2 3 5 10 18 –8 9
Vlag van Wales Wales 10 2 2 6 10 15 –5 8
Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan 10 0 3 7 1 21 –21 3

Oefeninterlands[bewerken | brontekst bewerken]

Engeland speelde drie officiële oefeninterlands op weg naar het WK voetbal 2006.


1 maart
Vriendschappelijk
«onderlinge duels»
20:05 uur
Engeland Vlag van Engeland[1] 2 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Anfield Road, Liverpool
Toeschouwers: 40.013
Scheidsrechter: Stefano Farina (ITA)
Peter Crouch Goal 75'
Joe Cole Goal 90+3'
Goal 26' Omar Pouso



31 mei
Vriendschappelijk
«onderlinge duels»
20:05 uur
Engeland Vlag van Engeland[2] 3 – 1[3] Vlag van Hongarije Hongarije Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 56.323
Scheidsrechter: Pieter Vink (NED)
Steven Gerrard Goal 47'
John Terry Goal 51'
Peter Crouch Goal 84'
Goal 55' Pal Dárdai



3 juni
Vriendschappelijk
«onderlinge duels»
14:00 uur
Engeland Vlag van Engeland[4] 6 – 0[5] Vlag van Jamaica Jamaica Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 70.373
Scheidsrechter: Konrad Plautz (AUT)
Frank Lampard Goal 11'
Jermaine Taylor Goal 17' (e.d.)
Peter Crouch Goal 29'
Michael Owen Goal 32'
Peter Crouch Goal 66'
Peter Crouch Goal 89'


WK-selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer / Naam Geboortedatum Caps Goals Club Duels Goal Kreeg geel Kreeg voor de tweede keer geel en dus rood Weggestuurd
Doel
1 Paul Robinson 15/10/1979 Vlag van Engeland Tottenham Hotspur 5 0 1 0 0
13 David James 01/08/1970 Vlag van Engeland Manchester City 0 0 0 0 0
22 Scott Carson 03/09/1985 Vlag van Engeland Liverpool 0 0 0 0 0
Verdediging
2 Gary Neville 18/02/1975 Vlag van Engeland Manchester United 1 0 0 0 0
3 Ashley Cole 20/12/1980 Vlag van Engeland Arsenal 4 0 0 0 0
5 Rio Ferdinand 07/11/1978 Vlag van Engeland Manchester United 4 0 0 0 0
6 John Terry 07/12/1980 Vlag van Engeland Chelsea 3 0 1 0 0
12 Sol Campbell 18/09/1974 Vlag van Engeland Arsenal 1 0 0 0 0
14 Wayne Bridge 05/08/1980 Vlag van Engeland Fulham 0 0 0 0 0
15 Jamie Carragher 28/01/1978 Vlag van Engeland Liverpool 3 0 1 0 0
Middenveld
4 Steven Gerrard Aanvoerder 30/05/1980 Vlag van Engeland Liverpool 4 2 1 0 0
7 David Beckham 02/05/1975 Vlag van Spanje Real Madrid 4 1 0 0 0
8 Frank Lampard 20/06/1978 Vlag van Engeland Chelsea 4 0 1 0 0
11 Joe Cole 08/11/1981 Vlag van Engeland Chelsea 4 1 0 0 0
16 Owen Hargreaves 20/01/1981 Vlag van Engeland Bayern München 3 0 1 0 0
17 Jermaine Jenas 18/02/1981 Vlag van Engeland Tottenham Hotspur 0 0 0 0 0
18 Michael Carrick 28/07/1981 Vlag van Engeland Tottenham Hotspur 1 0 0 0 0
19 Aaron Lennon 16/04/1987 Vlag van Engeland Tottenham Hotspur 2 0 0 0 0
20 Stewart Downing 22/07/1984 Vlag van Engeland Middlesbrough 3 0 0 0 0
Aanval
9 Wayne Rooney 24/10/1985 Vlag van Engeland Manchester United 3 0 0 0 1
10 Michael Owen 14/12/1979 Vlag van Engeland Newcastle United 3 0 0 0 0
21 Peter Crouch 30/01/1981 Vlag van Engeland Liverpool 3 1 1 0 0
23 Theo Walcott 16/03/1989 Vlag van Engeland Arsenal 0 0 0 0 0
Bondscoach
Vlag van Zweden Sven-Göran Eriksson 05/02/1948

WK-wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]


10 juni
WK-eindronde
«onderlinge duels»
15:00 uur
Engeland Vlag van Engeland 1 – 0 Vlag van Paraguay Paraguay Commerzbank-Arena, Frankfurt
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Marco Rodríguez (MEX)
Carlos Gamarra Goal 3' (e.d.) (details)



15 juni
WK-eindronde
«onderlinge duels»
18:00 uur
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago easyCredit-Stadion, Neurenberg
Toeschouwers: 41.000
Scheidsrechter: Toru Kamikawa (JPN)
Peter Crouch Goal 83'
Steven Gerrard Goal 90+1'
(details)



20 juni
WK-eindronde
«onderlinge duels»
21:00 uur
Zweden Vlag van Zweden 2 – 2[6] Vlag van Engeland Engeland RheinEnergieStadion, Keulen
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Massimo Busacca (SUI)
Marcus Allbäck Goal 51'
Henrik Larsson Goal 90'
(details) Goal 34' Joe Cole
Goal 85' Steven Gerrard


Achtste finale[bewerken | brontekst bewerken]


25 juni
17:00 uur
Engeland Vlag van Engeland 1 – 0 Vlag van Ecuador Ecuador Gottlieb-Daimler-Stadion, Stuttgart
Toeschouwers: 52.000
Scheidsrechter: Frank De Bleeckere (BEL)
David Beckham Goal 60' (details)

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]


1 juli
17:00 uur
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0
(nv)
Vlag van Portugal Portugal Veltins-Arena, Gelsenkirchen
Toeschouwers: 52.000
Scheidsrechter: Horacio Elizondo (ARG)
(details)
    strafschoppen  
Frank Lampard Gemiste strafschop
Owen Hargreaves Gescoord met penalty
Steven Gerrard Gemiste strafschop
Jamie Carragher Gemiste strafschop
1 – 3 Gescoord met penalty Simão
Gemiste strafschop Hugo Viana
Gemiste strafschop Petit
Gescoord met penalty Hélder Postiga
Gescoord met penalty Cristiano Ronaldo
 

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerkingen[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Debuut van Darren Bent (Charlton Athletic) voor Engeland.
  2. Debuut van Theo Walcott (Arsenal) voor Engeland.
  3. Frank Lampard mist strafschop in de 41ste minuut.
  4. Debuut van Aaron Lennon (Tottenham Hotspur) voor Engeland.
  5. Peter Crouch mist strafschop in de 82ste minuut.
  6. Marcus Allbäck maakt het 2000e doelpunt op een WK-eindronde.