Gebruiker:Monkeyboy1993/Kladblok
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Overgang van de snelweg naar autoweg bij Prüm (2007) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bundesautobahn 60 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Land |  Duitsland
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Deelstaat | Rijnland-Palts, Hessen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Lengte | 113 km | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Lijst van Duitse autosnelwegen | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Traject | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
,_StVO_2013.svg){kind=small}
De Bundesautobahn 60 (kort: BAB 60, A60 of 60), is een Duitse autosnelweg die uit twee delen bestaat. Het meest westelijke deel, ook wel Eifelautobahn genoemd, loopt vanaf de Belgische grens bij Steinebrück langs Prüm en Bitburg tot aan Wittlich (Kreuz Wittlich). Vanaf Dreieck Nahetal loopt de snelweg langs Bingen en Mainz tot aan Rüsselsheim en het Rüsselsheimer Dreieck.
De A60 maakt samen met de A643 en de A671 deel uit van de Mainzer Ring. Verkeer tussen het westelijke en oostelijke deel van de A60 maakt gebruik van de B50 en A61. De E42 lift over de gehele lengte mee met de A60.
Sinds 2008 wordt er gebouwd aan de nieuwe B50 die de beide delen van de A60 met elkaar zal verbinden. De nieuwe verbinding zal echter niet bij Dreieck Nahetal met de A61 verbonden worden, maar bij Rheinböllen, waar nu al de B50 verbonden is met de A61.
Het westelijke deel van de A60 wordt ervaren als het mooiste stukje van de Autobahn, met veel bossen, dalviaducten en panorama-uitzichten. Op het traject door de Sneeuweifel en de Schneifel tussen Winterspelt en Prüm, ook wel Schneifelautobahn genoemd, is de weg geen autosnelweg, maar een autoweg met 2+1 rijstroken. De weg wordt desondanks toch als A60 bewegwijzerd, hoewel op gele borden in plaats van op blauwe. Plannen om dit deel te verdubbelen staan momenteel nog niet op het programma.
Tracéverloop[bewerken | brontekst bewerken]
Steinebrück (België) - Wittlich[bewerken | brontekst bewerken]
De A60 begint bij de grensovergang Steinebrück in de Eifel als vervolg van de uit Verviers komende snelweg E42/A27. Na elke kilometers over de grens eindigt de als snelweg gebouwde deel. Vanaf hier is over 15 kilometer alleen de noordelijke rijbaan gebouwd en is ingedeeld als autoweg met 2+1-rijstroken. Er is wel ruimte en rekening gehouden met de bouw van een zuidelijke rijbaan. Vervolgens gaat de weg in oostelijke richting door het heuvelige en dicht beboste Sneeuweifel, om na Prüm weer verder de gaan als snelweg net 2x2-rijstroken. Bij Bitburg wordt de Südeifel bereikt. Voor het kruisen van de talrijke, ingesleten stroomdalen kent dit deel een hoog aantal dalbruggen.
Bij aansluiting Bitburg sluit de B51 (E29) op de snelweg aan, die vanaf hier de snelste verbinding richting Luxemburg en Trier vormt. Daarna verloopt de snelweg weer in oostelijke richting, direct langs de vliegbasis Spangdahlem, naar Wittlich. In het Mundwald, een heuvelrug zuidelijk van de stad, bevindt zich het knooppunt (Kreuz Wittlich) met het zuidelijke deel van de A1, die van Daun naar Saarbrücken loopt, in noordelijke richting naar Keulen bevindt zich echter een onderbreking in de snelweg. De A60 eindigt hier, de weg gaat na het knooppunt verder als eveneens 2x2-rijstroken tellende B50 over de Hochmoselübergang.[1][2][3]
-
Prümtalbrücke (2006) -
Het bochtige en rustige gedeelte van de A60 bij Badem (2014) -
Nimsvalleiviaduct (2006)
Bingen - Rüsselsheim[bewerken | brontekst bewerken]
Het tweede deel van de A60 begint bij het knooppunt Dreieck Nahetal op de A61 (Venlo - Hockenheim), dat bij de bouw van het knooppunt al voorbereidingen zijn getroffen voor de verlenging richting het westen. Nadat het sluiten van de onderbreking van de A60 weer verworpen werd, integreerde men de aansluiting voor een bedrijventerrein en Autohof in het knooppunt. Vervolgens in noordoostelijke, later oostelijke richting richting loopt de A60 vervolgens met 2x2 rijstroken langs de dorpen in de gemeenten Bingen en Ingelheim. In dit trajectdeel loopt de Rijn direct ten noorden van de rijbaan, waardoor er uitzicht is op de tegenovergelegen Rheingau met zijn bergpanorama. De rijbaan richting Mainz heeft vanaf Ingelheim, de rijbaan richting Bingen heeft alleen tussen Dreieck Mainz en Heidesheim drie rijstroken per richting. Bij Heidesheim klimt de snelweg de Lenneberg op, waar de A643 naar Wiesbaden afbuigt. Deze vormt het westelijke deel van de snelwegring om Mainz, terwijl de A60 vanaf hier het zuidelijke deel vormt.
Het trajectdeel tussen de knooppunten Dreieck Mainz en Kreuz Mainz-Süd, waar de A63 naar Kaiserslautern begint, heeft de A60 wederom 2x2 rijstroken en bovendien geen vluchtstroken meer. Via de B40, een expresweg in het verlengde noordelijk van de A63, kan de binnenstad van Mainz bereikt worden. Het omroepcentrum van de ZDF ligt nabij de snelweg. Na het knooppunt begint het naar 2x3 rijstroken verbreedde gedeelte van de ring van Mainz, die langs Hechtsheim gaat en om de geluidshinder te verminderen in een 350 meter lange tunnel ligt. Aansluitend vervolgt de doorkruising van het terrein van een voormalige steengroeve. Tot het einde van het bedrijf in 2003 moest bij explosies de snelweg afgesloten worden. Na de aansluiting van de op de linker Rijnoever lopende B9 kruist de A60 over de Weisenauer Brücke de Rijn.
Na de kruising met de Rijn wisselt de snelweg van de deelstaat Rijnland-Palts naar Hessen. Direct na de brug buigt de A671 af, die de oostelijke deel van de ring van Mainz vormt. De A60 loopt, nu weer met 2x2 rijstroken, verder naar het oosten en wordt in deze omgeving ook wel Süd-Main-Schellweg genoemd. Vervolgens gaat de weg zuidelijk langs Rüsselsheim en eindigt aansluitend op het knooppunt Rüsselsheimer Dreieck van de A67 (Frankfurt am Main - Mannheim).
-
A60 zuidelijk van Rüsselsheim (2021) -
Einde van de A60 bij Rüsselsheimer Dreieck (2021)
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Plannen voor een snelweg tussen het Rijn-Maingebied en België zijn nog relatief jong. In het netwerkplan van de vereniging HaFraBa uit de jaren 1920, die toen de snelweg Hamburg/Hanzesteden - Frankfurt - Basel plande en later een landelijk netwerk voor gemotoriseerd verkeer gereserveerde straten ontwierp, was de verbinding nog niet opgenomen. Op netwerkplannen uit de tijd van Nazi-Duitsland, toen het netwerk van de HaFraBa-plannen uitgebreid werden opgepakt en omgezet tot Reichsautobahnen, was een verbinding tussen Mainz en Trier zonder verlenging naar België gepland. Echter aan de bouw van dit traject is nooit begonnen.
Het oostelijke deel tussen Bingen, Mainz en Rüsselsheim ontstond grotendeels uit de 2x2 rijstroken tellende verbreding van de B9 in de jaren 1950 en 1960. Het westelijke deel tussen Winterspelt en Wittlich ging het grotendeels om nieuwbouw in de jaren 1980 en 1990. De al sinds de jaren 1970 geplande sluiting van de onderbreking tussen Wittlich en Bingen[4] werd al vrij snel geschrapt. Hiervoor in de plaats kwam en komt de verbreding en volledig ongelijkvloers maken van de B50 tussen Wittlich en Rheinböllen.
Eerste plannen[bewerken | brontekst bewerken]
De oudste bekendste plannen voor een snelwegverbinding in het gebied tussen Trier, Bingen en Mainz stammen uit de jaren 1940, als een Reichsautobahn Mainz - Trier voorziene Ergänzungsstrecke (aanvullend traject). Het toenmalig geplande tracéverloop in de omgeving van Mainz kwam overeen met een plan uit 1944 nadat deze uiteindelijk gerealiseerd werd. Het begin van het traject was als splitsing van de Reichsautobahn Keulen - Frankfurt bij Raunheim voorzien, ongeveer ter hoogte van het huidige Mönchhof-Dreieck. Vanaf hier zou de weg zuidwestelijk langs Rüsselsheim gaan, tussen Ginsheim en Laubenheim de Rijn kruisen en aansluitend zuidelijk en westelijk langs Mainz gaan. Tussen Gonsenheim en Heidesheim zou de weg verder naar het westen lopen, noordelijk langs Ingelheim en parallel aan de Rijn richting Bingen lopen.
Door de uitgebroken Tweede Wereldoorlog, werden alle werkzaamheden aan de Reichsautobahnen eerst tijden en later ook volledig stilgelegd. In de na-oorlogsjaren concentreerde de wegwerkzaamheden zich hoofdzakelijk op wederopbouw van het bestaande wegennet. Zo moesten talrijke kunstwerken, die door de troepen van de Wehrmacht waren opgeblazen om het oprukkende geallieerde leger te vertragen, herbouwd worden. Pas in de jaren 1950 waren de trajecten van de vooroorlogse snelwegen hersteld en begonnen ook de plannen voor de bouw van nieuwe verbindingen.
Snelwegplannen om Mainz[bewerken | brontekst bewerken]
Het Wirtschaftswunder in de jaren 1950 en de voortschrijdende motorisering maakte in de in 1949 opgerichte Bondsrepubliek Duitsland de bouw van talrijke nieuwe wegen noodzakelijk. In bijzonder voor het langeafstandsverkeer waren velen plaatsen, waar onder het naziregime geen snelwegen gereed kwamen, alleen met ontoereikende uitgebouwde wegen bereikbaar. De langs de Rijn lopende en druk bereden B9 liep dwars door Mainz en was niet meer tegen het toegenomen verkeer opgewassen.
De enige aansluiting op het bestaande snelwegennet was tot 1950 bij Wallau, waar zich het zuidelijke eindpunt van de voormalige Rechtsautobahn naar Keulen en in de richting van het Ruhrgebied bevond.[5] Geleidelijk werd deze snelweg van nog voor de oorlog voorbereide tracé verder naar het oosten verlegd, zodat in 1956 het Frankfurter Kreuz met het belangrijkste nood-zuidtraject Hamburg - Frankfurt am Main - Basel (HaFraBa) voor het verkeer vrijgegeven werd. Dat deze snelweg met enige afstand van de steden Mainz en Wiesbaden loopt, zou beide steden via twee toevoerwegen ten noorden en ten zuiden van de Main aan die snelweg verbonden worden.
In 1954 werd de B54 tussen Wiesbaden-Erbenheim en Weilbach ongelijkvloers gemaakt en met 2x2 rijstroken voorzien, waarbij het huidige Wiesbadener Kreuz ontstond.[6] Daarbij gaat het om het eerste trajectdeel van de geplande Rhein-Main-Schnellweg tussen Wiesbaden en Frankfurt am Main.
De ring van Mainz ontstaat[bewerken | brontekst bewerken]
Voor het eerst na de oorlog werd in 1956 een wegenplan voor federale wegen opgesteld, die de ontwikkeling van federale (snel)wegen specificeren zou. Extra aandacht kreeg het stedelijk gebied langs de Rijn, die toentertijd het belangrijkste industriële centrum van West-Duitsland vormde. Om de steden Keulen, Bonn en Mainz zouden ringwegen gebouwd worden, om het verkeer uit het stadscentrum te houden en het omliggende gebeid beter te ontsluiten. Terwijl de ring van Keulen grotendeels voor de oorlog gebouwd werd, was voor Mainz en op de rechter Rijnoever gelegen Wiesbaden als nieuwe hoofdstad van Hessen de ontsluiting van een snelwegring voorzien, die om beide steden zou gaan. Onderdeel van deze ring waren twee bruggen over de Rijn en één over de Main.
Het laatste vastgestelde ontwerp bestond in wezen uit een 2x2 rijstroken tellende nieuwbouw van bestaande wegen. De zuidelijke randweg van Mainz werd als B9 nieuwgebouwd, de toevoerweg zuidelijk van Mainz kreeg het nummer B26. De noordelijke en oostelijke deel bestond uit nieuwbouw van de op de rechter Rijnoever gelegen B42, gemeenschappelijk met de verlenging van de B54 naar westen die toen nog eindigde op een rotonde in Erbenheim. Het westelijke deel was eveneens als autoweg gepland, echter niet als nieuwbouw van een bestaande weg bedacht.
Met de bouw van de eerste Rijnbrug bij Schierstein werd op 15 september 1959 begonnen, nadat op 13 juli van hetzelfde jaar het tracébesluit was vastgesteld. Twee jaar later in 1961 begon aansluitend ook de bouw van de tweede Rijbrug bij Weisenau. Beide Rijnbruggen werden tegelijk op 12 december 1962 geopend, terwijl grote delen van de ring in bouw was.
Nieuwbouw als B9[bewerken | brontekst bewerken]
De zuidelijke randweg werd als nieuwe B9 gebouwd en was als sinds 1960 in bouw. In 1966 kwamen zowel aan de zuidelijke als westelijke deel van de ring tussen de Schiersteiner en Weisenauer Brücke gereed.[7] De weg waren als expresweg gebouwd met vier rijstroken en ongelijkvloerse kruisingen, echter zonder vluchtstroken.
Ook westelijk van Mainz werd met de nieuwbouw in de richting van Bingen begonnen en midden jaren 1960 kwam dit deel in delen gereed. Het is echter niet bekend, of het traject westelijk van Heidesheim ook gelijktijdig verbreed was naar vier rijstroken of dit pas gebeurde toen de B9 werd opgewaardeerd tot snelweg.[7][8] Waarschijnlijk was dit trajectdeel alleen ontworpen als eenvoudige provinciale weg met twee rijstroken.
Bouw van de Süd-Main-Schnellweg[bewerken | brontekst bewerken]
Op de eerste plannen uit de tijd van Nazi-Duitsland werd begin jaren 1960 teruggegrepen, toen de zuidelijk van de Main lopende verbindingsweg tussen de bestaande snelweg en de ring van Mainz gerealiseerd werd. Door de ligging ten zuiden van Main kreeg het traject bij de plannen de naam Süd-Main-Schnellweg. Een planverandering was noodzakelijk, nadat in 1961 de bouw van de Main-Neckar-Schnellweg begon die de vooroorlogse snelweg Frankfurt - Mannheim ontlasten zou. Die laatste had met een verkeersintensiteit van tot 40.000 motorvoertuigen per etmaal de capaciteitsgrenzen bereikt. Het gereedkomen van het eerste deel tussen het knooppunt met de snelweg Keulen - Frankfurt en Büttelborn, die door de verloop van de weg met een ruime boog om het Frankfurter Kreuz ook wel Autobahn-Eckverbindung Mönchhof-Darmstadt goed, was in 1964. De splitsing van de nieuwe snelweg werd naar het zuidoostelijke rand van Rüsselsheim verlegd, omdat de eerst bedachte locatie van het knooppunt bij Raunheim al door de Main-Neckar-Schnellweg wordt gebruikt.
Aanvullend op de verbinding tussen de Main-Neckar-Schnellweg en de Weisenauer Brücke werd ook de westelijke en noordelijke randweg van Mainz op het grondgebied van Hessen (rechter Rijnoever) gepland. Het knooppunt met beide trajecten werd naar het oostelijke einde van de Weisenauer Brücke gelegd, het noordelijke einde zou vervolgens provisorisch op de B455 aansluiten. De kosten voor de bouw van dit traject met een totale lengte van 25,5 kilometer werd geraamd op 155 miljoen D-mark.
Met de eerste werkzaamheden voor de Süd-Main-Schnellweg werd in 1963 bij het oostelijke einde bij de aansluiting op de Main-Neckar-Schnellweg begonnen. Door vertragingen die kwamen door moeilijkheden met het verwerven van de gronden op het tracé, begon pas in 1965 de grondwerkzaamheden. Het trajectdeel tussen het knooppunt (tegenwoordig Rüsselsheimer Dreieck) en Bauschheim (tegenwoordig aansluiting Bischofsheim) werd op 15 december 1966 voor het verkeer vrijgegeven. In 1969 ontstond ook het knooppunt Mainspitz-Dreieck als verbinding tussen beide trajecten met de bestaande Weisenauer Brücke en het noordelijke vervolg tot het eveneens gereed zijnde Hochheimer Mainbrücke.
In tegenstelling tot andere trajectdelen van de ring van Mainz plande men deze trajecten al met een 3 tot 4 meter brede middenberm en een 2,75 meter brede vluchtstrook, wat overeenkwam met het toenmalige wegprofiel van een snelweg. Bij ingebruikname van de weg werd dit deel niet, zoals bij de rest van de ring van Mainz, gecategoriseerd als verbrede provinciale weg, maar gelijk als snelweg. Het in 1975 ingevoerde snelwegnummering die vooral intern gebruikt werd, kreeg het traject van Rüsselsheim tot Wiesbaden het nummer A92.[9] Er was toen nog geen doorlopende rijbaan, omdat de oostelijke randweg van Mainz met de Mainbrücke Hochheim van het traject Rüsselsheim - Weisenauer Brücke afboog.
Het tracéverloop van de B26, die oorspronkelijk in Mainz-Kastel begon en via Gustavburg, Bischofsheim en Groß-Gerau naar Darmstadt tot het huidige bestaande vervolg verliep, werd met het gereedkomen van de vervangende Süd-Main-Schnellweg en de Main-Neckar-Schnellweg het oude verloop verlaten. In plaats daarvan werd het westelijke einde op de B44 ten westen van Wolfskehlen gelegd, zodat de B26 tegenwoordig door Griesheim loopt.
Ombouw westelijk van Mainz en opwaardering tot snelweg[bewerken | brontekst bewerken]
Eind jaren 60 was onder het nummer A80 een snelweg van de Belgische grens in het Rijnland-Paltse deel van de Eifel via Mainz en Frankfurt am Main tot aan Fulda in het federale wegenplan voor de periode 1971-1985 voorzien.[9] Het trajectdeel bij Mainz evenals tussen Wiesbaden Frankfurt waren op dat moment al een auto(snel)weg open voor verkeer. Het vervolg van Frankfurt naar Fulda was in planning of deels in bouw. Doel was een verbinding van Zuid-Duitsland met het Noord-Franse, Belgische industriegebieden.[10] In het bijzonder de aansluiting van de haven van Antwerpen met de Zuid-Duitse industriecentra in de Rijn-Main- en Rijn-Neckarregio stond bij de plannen centraal. Niet als laatste maar ook de economische ontsluiting van het slecht verbonden Eifelregio en de aansluiting met de naar autonomie strevende Duitsstalige Gemeenschap in België waren belangrijke gronden voor een nieuwe snelweg.[11]
Met de ombouw tot snelweg tussen Bingen-Gaulsheim en Mainz werd in 1970 begonnen. Stap voor stap werd het traject van de B9, met reeds al twee rijbanen in gebruik, omgebouwd tot snelweg en kwam in 1973 gereed. In hetzelfde jaar werd de al bestaande autoweg van Bingen-Gaulsheim tot knooppunt Dreieck Mainz opgewaardeerd en omgenummerd tot A80. Terwijl het zuidelijke deel van de Ring van Mainz het nummer B9 had en hierdoor een autoweg was, was het westelijke en noordelijke deel (A80) evenals het oostelijke deel (A92) gecategoriseerd als snelweg.[12] De bouwplannen van de stad Bingen uit de jaren 1969 en 1973 voorzag in het zuidelijke stadsgebied tussen de stadsdelen Büdesheim en Dromersheim een verbinding op de toenmalige A14 (nu A61) een knooppunt. De A80 zou vanaf hier parallel aan de Nahe en de spoorlijn in de richting van Bad Kreuznach verlopen.[13]
Invoering van het nummer A60[bewerken | brontekst bewerken]
Op 1 januari 1975 kreeg het snelwegennet van West-Duitsland en West-Berlijn nieuwe nummers en kwam er meer eenheid in de nummering. Terwijl intern snelwegnummering werd gevoerd en op de borden alleen het Europese wegnummer verscheen, kreeg het nieuwe nationale nummer de voorkeur op de bewegwijzering. In het federale wegenplan voor 1971 tot 1985 was een systeem voorzien waarbij de wegen die van de Berlijnse ring aftakken het eencijferige nummer A1 tot A6 zouden krijgen. Met het oog op de toenmalig nog bestaande Duitse deling kon dit systeem niet doorgezet worden. De huidige A60 had tot eind 1974 het nummer A47.[14]
Als geplande bovenregionale oost-westverbinding kreeg het geplande traject van de Belgische grens tot het Rijn-Maingebied volgens het nummeringsysteem, het nummer Bundesautobahn 60, kort BAB 60. Op dat moment was het trajectdeel van de Belgische grens naar Bingen-Gaulsheim nog in planning, respectievelijk op enkele plekken in bouw. Het overige traject tussen Bingen en knooppunt Dreieck Mainz werd de A60 over het tracé van de toenmalige A80 gelegd. Ook het deel van de Süd-Main-Schnellweg tussen de knooppunten Mainspitz-Dreieck en Rüsselsheimer Dreieck werd omgenummerd van A92 naar A60. Het westelijke en oostelijke deel van de ring van Mainz kregen een eigen nummer (respectievelijk A643 en A671).
Het trajectdeel zuidelijk om Mainz tussen de knooppunten Dreieck Mainz en Mainspitz-Dreieck was toen nog onderdeel van de B9 en werd met de nieuwe snelwegnummers opgewaardeerd tot snelweg en is sindsdien onderdeel van de A60. Alleen de bewegwijzering werd aangepast, echter de weg zelf niet. Hierdoor ontbreken tot vandaag hier nog vluchtstroken en heeft de A60 een smalle middenberm.
Verdere bouw bij Bingen[bewerken | brontekst bewerken]
Toen in 1975 de A61 tussen Bingen en Frankenthal gereed kwam, was er nog een kleine onderbreking in het wegennet tussen de A60 en A61. Zo moest men enkele kilometers bij Bingen-Büdesheim over B9 die hier maar één rijbaan had, om bij Gaulsheim uiteindelijk weer op de A60 uit te komen. De 5,5 kilometer lange onderbreking, met een directe verbinding tussen beide snelwegen, werd in december 1978 voor het verkeer vrijgegeven.[15]
Het knooppunt met de A61 werd al voorbereid op de geplande verlenging van de A60 in de richting van het westen in vorm van een trompetknooppunt. Ook droeg het knooppunt toen nog de naam Kreuz Bingen (de naam Kreuz wordt gegeven aan knooppunten met 4 takken, Dreieck voor knooppunten met 3 takken). Nadat het plan voor de snelweg in de Hunsrück tussen Wittlich en Bingen geschrapt werd, veranderde de naam van het knooppunt naar Dreieck Nahetal.
Bouw van de Eifelstrecke[bewerken | brontekst bewerken]
De officiële bouwbegin van de grensoverschrijdende Eifelsnelweg was op 21 februari 1972, toen de minister van Openbare Werken van België, Jos De Saeger, per Koninklijk Besluit de verlenging van de Belgische snelweg zuidelijk van Verviers goedkeurde.[11] Bij de bouw van de Belgische A3 in de jaren 1960 werd een kort stuk van de snelweg van knooppunt Battice tot Verviers gelijktijdig gebouwd. Het duurde nog enkele jaren voordat het eerste stuk aan de Belgische zijde gereed was.
De werkzaamheden op de Duitse zijde beperkte zich tot het trajectdeel van de grensovergang Steinebrück tot aansluiting Bitburg. De eerste schop in de grond voor de nieuwe grensovergang ging op 1 april 1977 in de grond. Op de Belgische zijde werd gelijktijdig aan het trajectdeel tussen aansluiting Sankt Vith Süd en de grensovergang gebouwd.[11] Terwijl het laatstgenoemde traject tot kort na de eerste aansluiting aan Duitse zijde gelijk als volwaardige snelweg met twee rijbanen gebouwd werd (ruim opgezette grensovergang), werd het overige deel in Duitsland alleen de noordelijke rijbaan gebouwd. Op een later moment zou de zuidelijke rijbaan toegevoegd worden, echter in het begin waren de verwachte verkeersintensiteiten zeer laag. Hoewel het traject wel voorbereid is op een tweede rijbaan door een breder baanlichaam en ruimte onder en op de viaducten, zijn de talrijke dalbruggen niet voorbereid op een tweede rijbaan.
Na ongeveer zeven jaren bouwtijd ging op 17 september 1984 het eerste trajectdeel van de A60 in de Eifel open. Het ging hier om het korte deel met twee rijbanen tussen de grensovergang Steinebrück en de aansluiting Winterspelt. Het Belgische deel van de snelweg door de EIfel was toen al bijna volledig geopend, de meeste trajectdelen werden daar begin jaren 1980 vrijgegeven.
Het tracébesluit voor het trajectdeel Winterspelt - Bitburg werd in 1978 genomen. Het vrijmaken van het tracé (kappen van de bomen) werd in 1979 begonnen, in 1980 begonnen de werkzaamheden aan de dalbruggen. Rond twee jaar na de opening van de grensovergang kwam in 1986 de enkelbaanse vervolg van de snelweg op Duitse zijde in gebruik. Op 8 oktober van Winterspelt naar Prüm en op 19 december aansluitend van Prüm naar Bitburg. De bouw van beide trajectdelen kostte toen rond de 208 miljoen Duitse mark.
Het vervolg van de bouw door de Eifel via Bitburg vertraagde zich, ondanks een politieke toezegging door de toenmalige federale verkeersminister Werner Dollinger, door diverse redenen met enkele jaren. Sinds het schrappen van de bouw van de onderbreking tot Bingen was het snelwegeinde op de A1 bij Wittlich gepland. Al in de jaren 80 werd de nut van dit traject politiek in twijfel getrokken. Door de Duitse hereniging begin jaren 1990 kreeg de bouw en uitbreiding van de voormalige DDR snelwegen meer prioriteit.[11]
Als eerste kon in 1994 begonnen worden met het vervolg van de bouw van Bitburg tot aansluiting Badem. Vanaf februari 1996 werd echter een bouwstop afgekondigd voor het traject langs Wittlich, nadat een particulier tegen het tracébesluit in beroep was gegaan. Na een uitspraak van de bestuursrechter in Koblenz in 1997 werden ook de laatste bezwaren afgewezen, waardoor de bouw van de snelweg vervolgt kon worden. Uiteindelijk het werd het traject van Bitburg tot Badem op 17 december 1999 vrijgegeven voor het verkeer.
De bouw van de tweede rijbaan tussen aansluiting Prüm en Bitburg werden in meerdere delen eind jaren 1990 gebouwd en met het gereedkomen van het tweede kunstwerk van de Nimstalbrücke in de herfst van 1999 voltooid.[16] Het trajectdeel tussen Winterspelt en Prüm is heeft tot op de dag van vandaag maar één rijbaan.
Het gereedkomen van het laatste trajectdeel, waardoor de Eifelsnelweg uiteindelijk aan de rest van het Duitse snelwegennet aangesloten zou worden, duurde tot begin jaren 2000. Pas op 11 december 2002 werd het ontbrekende deel tussen Badem en het nieuwe knooppunt Kreuz Wittlich door de toenmalige Rijnland-Platse verkeersminister Hans-Artur Bauckhage voor het verkeer vrijgegeven.[17] Het knooppunt werd al voorbereid tot een volledig klaverblad voor een toekomstige verlenging richting het oosten. Met de bouw van de Hochmoselübergang als onderdeel van de nieuwe expresweg B50 werd na afronden van de werkzaamheden aan de A60 in 2003 begonnen. Het eerste deel tussen de nu volledig te gebruiken traject Kreuz Wittlich en Platten ging op 15 december 2014 open voor het verkeer.[17]
Lijst van verkeersvrijgave[bewerken | brontekst bewerken]
| Trajectdeel | Jaar[18] | Lengte | Opmerkingen |
|---|---|---|---|
| Grensovergang Steinebrück - aansl. Winterspelt | 1984 | 1,6 km | |
| aansl. Winterspelt - aansl. Prüm | 1986 | 17,2 km | Alleen één rijbaan |
| aansl. Prüm - aansl. Bitburg | 1996/1999 | 19,0 km | Eerst één rijbaan, volledig in 1999 |
| aansl. Bitburg - aansl. Badem | 1997 | 7,0 km | |
| aansl. Baden - Kreuz Wittlich | 2002 | 23,2 km | |
| Dreieck Nahetal - aansl. Bingen-Gaulsheim | 1978 | 5,5 km | |
| aansl. Bingen-Gaulsheim - Dreieck Mainz | 1973 | 15,9 km | |
| Dreieck Mainz - aansl. Mainz-Laubenheim | 1966/1975 | 11,8 km | aangelegd als B9 met een smaller dwarsprofiel, in 1975 opgewaardeerd tot snelweg |
| aansl. Mainz-Laubenheim - aansl. Ginsheim-Gustavsburg | 1962/1975 | 1,7 km | aangelegd als B9 met een smaller dwarsprofiel, in 1975 opgewaardeerd tot snelweg |
| aansl. Ginsheim-Gustavsburg - aansl. Bischofsheim | 1969 | 3,8 km | |
| aansl. Bischofsheim - Rüsselsheimer Dreieck | 1966 | 7,4 km |
Verkeersintensiteiten[bewerken | brontekst bewerken]
Trajectdeel grens - Wittlich[bewerken | brontekst bewerken]
Het westelijke deel in de Eifel tussen de grens met België en Prüm hoort tot één van de rustigste snelwegen van Duitsland. Ook na het gereedkomen van de Hochmoselbrücke veranderde er weinig aan de verkeersdrukte. De volgende verkeersintensiteiten werden op doorsnede in motorvoertuigen per etmaal gemeten:[19]
| Trajectdeel | 2015 | 2021 |
|---|---|---|
| Grens B/D - Winterspelt | 7.209 | 6.939 |
| Winterspelt - Bleialf | 6.436 | 6.719 |
| Bleialf - Prüm | 7.296 | 6.928 |
| Prüm - Waxweiler | 17.755 | 14.691 |
| Waxweiler - Bitburg | 18.533 | 15.724 |
| Bitburg - Badem | 11.504 | 11.201 |
| Badem - Spangdahlem | 12.740 | 12.370 |
| Spangdahlem - Landscheid | 13.055 | 12.616 |
| Landscheid - Wittlich-West | 15.307 | 14.955 |
| Wittlich-West - Kreuz Wittlich | 12.594 | 11.706 |
De betekenis van de verkeerstelling van 2021 is echter beperkt doordat invloeden op de verkeersstromen van de coronapandemie niet uitgesloten kan worden.
De ombouw tot volwaardige snelweg tussen Winterspelt en Prüm is in het actuele wegenplan (Bundesverkehrswegeplan 2030) niet voorzien.[20] Toch bestaat in de regio de hoop dat de tweede rijbaan ooit nog gebouwd gaat worden, wat door de federale overheid op economische gronden afgewezen wordt.[21]
Trajectdeel Bingen - Rüsselsheim[bewerken | brontekst bewerken]
In tegenstelling tot het eerste deel hoort het gedeelte van A60 tussen Bingen en Rüsselsheim en dan vooral ter hoogte van Mainz tot één van de drukste snelwegen van Duitsland. De verkeersintensiteiten van 2015 zijn ter hoogte van de Weisenauer Brücke (A643) (tussen Mainz-Laubenheim en Mainspitz-Dreieck) hoger dan normaal, doordat dit gedeelte van februari tot april 2015 als omleidingsroute fungeerde voor de afgesloten Schiersteiner Brücke. Daartegenover zijn de gegevens van 2021 ook beïnvloed door de effecten van de coronapandemie, evenals door het uitvallen van de Salzbachtalbrücke (A66) tussen Wiesbaden-Biebrich en Wiesbaden Mainzer Straße.[19]
| Trajectdeel | 2015 | 2021 |
|---|---|---|
| Dreieck Nahetal - Bingen-Ost | 50.260 | 36.953 |
| Bingen-Ost - Ingelheim-West | 53.225 | 49.048 |
| Ingelheim-West - Ingelheim-Ost | 56.167 | geen meting |
| Ingelheim-Ost - Heidesheim | 64.852 | 58.040 |
| Heidesheim - Dreieck Mainz | 67.394 | 61.400 |
| Dreieck Mainz - Mainz-Finthen | 64.629 | geen meting |
| Kreuz Mainz-Süd - Mainz-Hechtsheim-West | 92.271 | 70.794 |
| Mainz-Weisenau - Mainz-Laubenheim | 99.205 | geen meting |
| Mainz-Laubenheim - Ginsheim-Gustavsburg | 105.267 | geen meting |
| Ginsheim-Gustavsburg - Mainspitz-Dreieck | 103.680 | 94.792 |
| Mainspitz-Dreieck - Bischofsheim | 89.700 | geen meting |
| Bischofsheim - Rüsselsheim-Mitte | 82.400 | 74.121 |
| Rüsselsheim-Mitte - Rüsselsheim-Königstädten | 88.900 | 75.317 |
| Rüsselsheim-Köningstädten - Rüsselsheimer Dreieck | 85.600 | 76.644 |
Verbredingen[bewerken | brontekst bewerken]
Aansluitingen bij Bingen[bewerken | brontekst bewerken]
In de jaren 2006 en 2007 werd het knooppunt Dreieck Nahetal omgebouwd. Hierbij kwam een extra aansluiting die een verbinding vormt met het nieuwe bedrijventerrein Bingen-Sponsheim/Grolsheim, die vanuit zowel de A60 als de A61 te bereiken is. Bij de ombouw kwam bij de aansluiting ook een Autohof.
De voormalige aansluiting Bingen-Kempten was bij de bouw van de A60 in de jaren 70 een tijd lang het westelijke eindpunt als overgang naar de B9. De als splitsing uitgevoerde aansluiting was alleen van en naar de richting Mainz te gebruiken. De aansluiting werd later vervangen door de nieuwe aansluiting Bingen-Ost, die van beide richtingen te bereiken is. De volgende aansluiting Bingen-Gaulsheim verviel hierdoor ook in 2008 met de komst van de aansluiting Bingen-Ost. De ombouw werd uitgevoerd doordat er in Bingen-Kempten een logistiek centrum aanwezig is, die hierdoor uit beide richtingen zonder omweg door Gaulsheim te bereiken is.
Verbreding naar 2x3 rijstroken Kreuz Mainz-Süd - Mainspitz-Dreieck[bewerken | brontekst bewerken]
De stijgende verkeersintensiteiten op de zuidelijke ring van Mainz maakte een verbreding van de A60, die hier nog het profiel had van een autoweg, noodzakelijk. De bestaande rijbaan met vier rijstroken en zonder vluchtstroken werd verbreed naar zes rijstroken inclusief vluchtstroken. Met de bouwwerkzaamheden werd in 2001 op het westelijke deel van Kreuz Mainz-Süd tot kort voor aansluiting Mainz-Hechtsheim begonnen. Hierbij ontstond een nieuwe aansluiting (Mainz-Hechtsheim-West), die het bedrijventerrein Mainz-Hechtsheim evenals de in 2003 geopende Messe Mainz verbond. De voormalige aansluiting Mainz-Hechtsheim werd na het afronden van de werkzaamheden in 2003 hernoemd naar Mainz-Hechtsheim-Ost.
De Weisenauer Brücke werd rond de millenniumwisseling gerenoveerd en uitgebreid voor de toekomstige verbreding naar zes rijstroken. Provisorisch werd een extra rijstrook per richting ingericht, die werd uitgevoerd als weefstrook tussen de aansluitingen Mainz-Laubenheim en Ginsheim-Gustavsburg.
Tussen de aansluitingen Mainz-Hechtsheim-Ost en Mainz-Laubenheim werd in 2003 met de werkzaamheden begonnen. In 2006 begon aansluitend de werkzaamheden aan het laatste deel westelijk van aansluiting Mainz-Hechtsheim-Ost. In deze omgeving werd door de krappe ruimte en de nabijheid van woningen een 350 meter lange landtunnel gebouwd en de rijbaan 12 meter dieper gelegd. Op 4 augustus 2008 werd de eerste tunnelbuis (rijrichting het westen) voor het verkeer vrijgegeven. De vrijgave van de tweede buis volgde op 11 juli 2012 met nog 2 rijstroken. Pas met de opening van de nieuw gebouwde aansluiting Mainz-Hechtsheim-Ost, die deels in de tunnel ligt, werden alle rijstroken op 10 augustus 2012 vrijgegeven.[22]
-
A60 tijdens de werkzaamheden van Tunnel Hechtsheim bij Mainz (2007) -
Tijdens het dieper leggen van de rijbaan: het nieuwe tracé onder, in het midden een noodbrug voor de Alte Mainzer Straße en op de achtergrond boven het oude tracé. (2008) -
Asfalteringswerkzaamheden van de noordelijke rijbaan kort voor de nieuwe tunnel (2009) -
De gereed zijnde noordelijke buis een dag voor de opening (2008)
Toekomst[bewerken | brontekst bewerken]
In het federale wegenplan, de Bundesverkehrswegeplan 2030, is de verbreding naar 2x3 rijstroken tussen Ingelheim-West en Kreuz Mainz-Süd evenals tussen Mainspitz-Dreieck en Dreieck Rüsselsheim met een hoge prioriteit opgenomen. Het traject tussen Dreieck Nahetal en Ingelheim-West is de verbreding naar 2x3 rijstroken daarentegen met een lage prioriteit opgenomen.[20] Voor de verbreding van de ring van Mainz (Dreieck Mainz - Mainz-Süd) zijn de planvormingsprocedures in voorbereiding.[23] Op het knooppunt Rüsselsheimer Dreieck begonnen in 2022 de verbredings- en ombouwwerkzaamheden.[24]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (de) www.autobahn-online.de - Site met veel informatie over Duitse autosnelwegen
- (de) Gedetailleerde beschrijving van het routeverloop van de A60
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
Categorie:Autosnelweg in Duitsland|060]]
Categorie:Weg in Hessen]]
Categorie:Weg in Rijnland-Palts]]