Grand Prix Formule 1 van Monaco 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Monaco 2011 Grand Prix de Monaco
Datum 29 mei 2011
Locatie Circuit de Monaco
Pole
Coureur Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Red Bull Racing
Tijd 1:13.556
Snelste Ronde
Coureur Vlag van Australië Mark Webber Red Bull Racing
Tijd 1:16.234 (ronde 78)
Podium
1 Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Red Bull Racing
2 Vlag van Spanje Fernando Alonso Ferrari
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jenson Button McLaren
Ook in Monaco was Sebastian Vettel alles en iedereen te snel af. Het was alweer zijn vijfde overwinning van het seizoen.

De Grand Prix Formule 1 van Monaco 2011 werd gereden op 29 mei 2011, op het Circuit de Monaco. Het was de zesde race van het kampioenschap.

In Nederland was het de eerste Formule 1-race ooit die volledig in HD werd uitgezonden.[1]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

In het derde deel van de kwalificatie crashte de Mexicaanse Sauber-coureur Sergio Pérez zwaar bij het uitkomen van de tunnel,[2] een ongeluk dat vergelijkbaar was met dat van de Duitse Mercedes-coureur Nico Rosberg in de derde vrije training. In tegenstelling tot Rosberg wist Pérez de bandenstapel echter niet te ontwijken, waardoor de kwalificatie voor een half uur stil werd gelegd. Pérez hield een hersenschudding en een gekneusde dij over aan zijn avontuur en startte niet in de race.[3][4] Sebastian Vettel van het team Red Bull Racing wist voor de vijfde keer dit seizoen de poleposition te veroveren. McLaren-coureur Jenson Button kwalificeerde als tweede en Vettels teamgenoot Mark Webber als derde.[5] De tijd van Buttons teamgenoot Lewis Hamilton in het derde deel van de kwalificatie werd afgenomen, omdat hij de chicane afsneed.[6] HRT-coureurs Narain Karthikeyan en Vitantonio Liuzzi namen niet deel aan de kwalificatie. Van de stewards mochten beide coureurs wel deelnemen aan de race, alhoewel ze in de vrije trainingen ook geen tijden neerzetten die binnen de 107%-regel vielen.[7]

Wedstrijdverloop[bewerken | brontekst bewerken]

Vettel won ook de race, het was zijn vijfde overwinning van het seizoen 2011, Ferrari-coureur Fernando Alonso eindigde als tweede en Button als derde.[8] De race werd gekenmerkt door verschillende ongelukken en enkele safety car-fases. De eerste safety car-fase vond plaats in ronde 32, toen McLaren-coureur Lewis Hamilton de Ferrari-rijder Felipe Massa toucheerde en de laatste even later bij het uitkomen van de tunnel in de vangrail reed. Hamilton kreeg -voor deze verkeerd uitgevallen inhaalactie- een drive-through penalty.[9] De tweede safety car-fase was vanaf ronde 67, toen het leidende trio, bestaande uit Vettel, Alonso en Button, een aantal achterblijvers zou gaan inhalen en Toro Rosso-coureur Jaime Alguersuari op de achtervleugel van Hamilton reed, waarna de Renault-rijder Vitali Petrov in de vangrail reed. De Rus werd ter controle naar het ziekenhuis gebracht, waar al snel bleek dat hij geen ernstige verwondingen had opgelopen.[10] Na vijf ronden achter de safety car werd besloten om de race stil te leggen.[11] Nadat de race voor de laatste zes ronden werd herstart, reed Williams-coureur Pastor Maldonado op een zesde plaats, toen hij werd aangereden (bij een mislukte inhaalactie) door Hamilton. Maldonado viel hij uit door dit ongeval, Hamilton kon de race vervolgen.[12] Hamilton kreeg hiervoor na de race een tijdstraf van twintig seconden.[13] Teamgenoot van Maldonado Rubens Barrichello behaalde voor het eerst in 2011 punten voor Williams met een negende plaats,[12] terwijl Sauber-rijder Kamui Kobayashi met een vijfde plaats zijn beste resultaat ooit behaalde.[14]

Kwalificatie tijden[bewerken | brontekst bewerken]

Pos No Coureur Constructeur Q1 Q2 Q3 Grid
1 1 Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Red Bull-Renault 1:15.606 1:14.277 1:13.556 1
2 4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jenson Button McLaren-Mercedes 1:15.397 1:14.545 1:13.997 2
3 2 Vlag van Australië Mark Webber Red Bull-Renault 1:16.087 1:14.742 1:14.019 3
4 5 Vlag van Spanje Fernando Alonso Ferrari 1:16.051 1:14.569 1:14.483 4
5 7 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Mercedes 1:16.092 1:14.981 1:14.682 5
6 6 Vlag van Brazilië Felipe Massa Ferrari 1:16.309 1:14.648 1:14.877 6
7 8 Vlag van Duitsland Nico Rosberg Mercedes 1:15.858 1:14.741 1:14.766 7
8 12 Vlag van Venezuela Pastor Maldonado Williams-Cosworth 1:15.819 1:15.545 1:16.528 8
9 17 Vlag van Mexico Sergio Pérez Sauber-Ferrari 1:15.918 1:15.482 geen tijd DNS[4]
10 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 1:15.207 1:14.275 DSQ[6] 9
11 10 Vlag van Rusland Vitali Petrov Renault 1:16.378 1:15.815 10
12 11 Vlag van Brazilië Rubens Barrichello Williams-Cosworth 1:16.616 1:15.826 11
13 16 Vlag van Japan Kamui Kobayashi Sauber-Ferrari 1:16.513 1:15.973 12
14 15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul di Resta Force India-Mercedes 1:16.813 1:16.188 13
15 14 Vlag van Duitsland Adrian Sutil Force India-Mercedes 1:16.600 1:16.121 14
16 9 Vlag van Duitsland Nick Heidfeld Renault 1:16.681 1:16.214 15
17 18 Vlag van Zwitserland Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 1:16.358 1:16.300 16
18 20 Vlag van Finland Heikki Kovalainen Lotus–Renault 1:17.343 17
19 21 Vlag van Italië Jarno Trulli Lotus–Renault 1:17.381 18
20 19 Vlag van Spanje Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 1:17.820 19
21 24 Vlag van Duitsland Timo Glock Virgin–Cosworth 1:17.914 20
22 25 Vlag van België Jérôme d'Ambrosio Virgin–Cosworth 1:18.736 21
107% tijd: 1:20.471
23 22 Vlag van India Narain Karthikeyan HRT–Cosworth geen tijd 22[7]
24 23 Vlag van Italië Vitantonio Liuzzi HRT–Cosworth geen tijd 23[7]

Race[bewerken | brontekst bewerken]

Pos No Coureur Constructeur Rondes Tijd/Oorzaak uitval Grid Punten
1 1 Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Red Bull-Renault 78 2:09:38.373 1 25
2 5 Vlag van Spanje Fernando Alonso Ferrari 78 +1.138 4 18
3 4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jenson Button McLaren-Mercedes 78 +2.378 2 15
4 2 Vlag van Australië Mark Webber Red Bull-Renault 78 +23.101 3 12
5 16 Vlag van Japan Kamui Kobayashi Sauber-Ferrari 78 +26.916 12 10
6 3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 78 +47.210[13] 9 8
7 14 Vlag van Duitsland Adrian Sutil Force India-Mercedes 77 +1 ronde 14 6
8 9 Vlag van Duitsland Nick Heidfeld Renault 77 +1 ronde 15 4
9 11 Vlag van Brazilië Rubens Barrichello Williams-Cosworth 77 +1 ronde 11 2
10 18 Vlag van Zwitserland Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 77 +1 ronde 16 1
11 8 Vlag van Duitsland Nico Rosberg Mercedes 76 +2 ronden 7
12 15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul di Resta Force India-Mercedes 76 +2 ronden 13
13 21 Vlag van Italië Jarno Trulli Lotus-Renault 76 +2 ronden 18
14 20 Vlag van Finland Heikki Kovalainen Lotus-Renault 76 +2 ronden 17
15 25 Vlag van België Jérôme d'Ambrosio Virgin-Cosworth 75 +3 ronden 21
16 23 Vlag van Italië Vitantonio Liuzzi HRT-Cosworth 75 +3 ronden 23
17 22 Vlag van India Narain Karthikeyan HRT-Cosworth 74 +4 ronden 22
18 12 Vlag van Venezuela Pastor Maldonado Williams-Cosworth 73 Ongeluk[12] 8
DNF 10 Vlag van Rusland Vitali Petrov Renault 67 Botsing[11] 10
DNF 19 Vlag van Spanje Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 66 Botsing[11] 19
DNF 6 Vlag van Brazilië Felipe Massa Ferrari 32 Ongeluk 6
DNF 7 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Mercedes 32 Motor 5
DNF 24 Vlag van Duitsland Timo Glock Virgin-Cosworth 30 Ophanging 20
DNS 17 Vlag van Mexico Sergio Pérez Sauber-Ferrari 0 Ongeluk in kwalificatie DNS

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie 2011 Monaco Grand Prix van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Vorige race:
Grand Prix van Spanje 2011 		FIA Formule 1 Wereldkampioenschap
62e seizoen (2011) 		Volgende race:
Grand Prix van Canada 2011
Vorige race:
Grand Prix van Monaco 2010 		Grand Prix van Monaco Volgende race:
Grand Prix van Monaco 2012
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Formule_1_van_Monaco_2011&oldid=64726216"