Kielhagedissen
| Kielhagedissen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Dalmatische kielhagedis (Algyroides nigropunctatus) | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Algyroides Gray, 1838 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Kielhagedissen op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kielhagedissen[1] (Algyroides) zijn een geslacht van hagedissen.
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de kielhagedissen werd voor het eerst voorgesteld door John Edward Gray in 1838. Het geslacht telt vier soorten en behoort tot de familie echte hagedissen (Lacertidae).[2]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn vier soorten, vroeger werd ook de soort Adolfus alleni tot deze groep gerekend. Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
|---|---|---|
| Tyrreense kielhagedis (Algyroides fitzingeri) |
Wiegmann, 1834 | Frankrijk (Corsica), Italië (Sardinië) |
| Andalusische kielhagedis (Algyroides marchi) |
Valverde, 1958 | Zuidoostelijk Spanje |
| Peloponnesoskielhagedis (Algyroides moreoticus) |
Bibron & Bory, 1833 | Griekenland |
| Dalmatische kielhagedis (Algyroides nigropunctatus) |
Duméril & Bibron, 1839 | Albanië, Bosnië en Herzegovina, Griekenland, Italië, Kroatië, Macedonië, Montenegro |
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Kielhagedissen danken de naam aan de gekielde, Λ - vormige schubben over het gehele lichaam, maar vooral op de rug en staart. Deze maken de schubbenstructuur duidelijk grover, waardoor de hagedissen vrij eenvoudig van andere geslachten zijn te onderscheiden. Kielhagedissen zijn qua lengte en levenswijze gemiddelde hagedissen. De totale lichaamslengte bedraagt ongeveer 15 tot 20 centimeter waarvan ongeveer twee derde bestaat uit de lange staart.
Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten zijn overdag actief en jagen op insecten. De vrouwtjes zetten eitjes af op de bodem.
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten komen voor in delen van Europa en leven in de landen Albanië, Bosnië en Herzegovina, Frankrijk, Griekenland, Italië, Kroatië, Montenegro, Macedonië en Spanje.
Het verspreidingsgebied verschilt per soort, alleen de peloponnesoskielhagedis en de Dalmatische kielhagedis komen beide in delen van Griekenland voor, maar treffen elkaar alleen op het eiland Kefalonia en de Ionische Eilanden. De habitat bestaat uit rotsige streken met enige begroeiing.
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Twee soorten hebben de status 'veilig' (Least Concern of LC) en soport wordt beschouwd als 'gevoelig' (Near Threatened of NT). De Andalusische kielhagedis staat te boek als 'bedreigd' (Endangered of EN)..[3]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties
Referenties
Bronnen
|
· 
· 