Kunstrijden op de Olympische Winterspelen 1932

Het kunstrijden is een van de sporten die beoefend werden tijdens de Olympische Winterspelen 1932 in Lake Placid. Het was de vijfde keer dat het kunstrijden op het olympische programma stond. In 1908 en 1920 stond het op het programma van de Olympische Zomerspelen. De wedstrijden vonden plaats van 8 tot en met 12 februari op de overdekte ijsvloer van het Olympic Fieldhouse wat plaats bood aan 3400 toeschouwers.

In totaal namen 39 deelnemers (18 mannen en 21 vrouwen) uit dertien landen deel aan deze editie.

De Zweed Gillis Grafström werd de eerste kunstschaatser die vier olympische medailles op rij won, in 1920, 1924 en 1928 werd hij olympisch kampioen, deze editie eindigde hij op de tweede plaats. Grafström was ook de eerste kunstschaatser die aan vier Olympische edities deelnam. Waar Sonja Henie hem hier al in 1936 bij de vrouwen involgde, was Jan Hoffmann in 1980 pas de tweede man die voor de vierde keer deelnam.

Zowel Sonja Henie bij de vrouwen als Andrée Brunet-Joly / Pierre Brunet bij de paren prolongeerden hun olympische titel, voor alle drie was het ook hun derde deelname. Net als in 1928 eindigde Fritzi Burger ook deze editie op de tweede plaats bij de vrouwen. Ook Beatrix Loughran was voor de derde keer deelneemster, in 1924 nam ze solo deel, in 1928 solo en bij de paren en deze editie bij de paren.

Eindrangschikking

Elk van de zeven juryleden rangschikte de deelnemer van plaats 1 tot en met de laatste plaats. Deze plaatsing geschiedde op basis van het toegekende puntentotalen door het jurylid gegeven. (Deze puntenverdeling was weer gebaseerd op 60% van de verplichte kür, 40% van de vrije kür bij de solo disciplines). De uiteindelijke rangschikking geschiedde bij een meerderheidsplaatsing. Dus, wanneer een deelnemer bij meerderheid als eerste was gerangschikt, kreeg hij de eerste plaats toebedeeld. Vervolgens werd voor elke volgende positie deze procedure herhaald. Wanneer geen meerderheidsplaatsing kon worden bepaald, dan waren beslissende factoren: 1) laagste som van plaatsingscijfers van alle juryleden, 2) totaal behaalde punten, 3) punten behaald in de verplichte kür.

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 8 (verplichte kür) en 9 februari (vrije kür) streden twaalf mannen uit acht landen om de medailles.

r/m = rangschikking bij meerderheid, pc/7 = som plaatsingcijfers van alle zeven juryleden (vet = beslissingsfactor)

rang	sporter(s)	land	r/m	pc/7	punten
1	Karl Schäfer	AUT	5x1 (1-2-1-2-1-1-1)	9	2602,0
2	Gillis Grafström	SWE	6x2 (3-1-2-1-2-2-2)	13	2514,5
3	Montgomery Wilson	CAN	4x3 (4-3-4-4-3-3-3)	24	2448,3
4	Marcus Nikkanen	FIN	4x4 (2-4-3-3-5-5-6)	28	2420,1
5	Ernst Baier	GER	6x5 (5-5-5-5-4-4-7)	35	2334,8
6	Roger Turner	USA	7x6 (6-6-6-6-6-6-4)	40	2297,6
7	James Madden	USA	3x7 (7-7-8-8-8-9-5)	52	2049,6
8	Gail Borden II	USA	6x8 (8-8-7-7-9-7-8)	54	2110,8
9	Kazuyoshi Oimatsu	JPN	4x9 (9-10-9-9-12-8-10)	67	1978,6
10	Walter Langer	TCH	4x10 (10-11-10-111-7-12-9)	70	1964,3
11	William Nagle	USA	4x11 (12-12-11-10-11-10-11)	77	1884,8
12	Ryuichi Obitani	JPN	- (11-9-12-12-10-11-12)	79	1856,7

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 9 (verplichte kür) en 10 februari (vrije kür) streden vijftien vrouwen uit zeven landen om de medailles.

r/m = rangschikking bij meerderheid, pc/7 = som plaatsingcijfers van alle zeven juryleden (vet = beslissingsfactor)

rang	sporter(s)	land	r/m	pc/7	punten
1	Sonja Henie	NOR	7x1 (1-1-1-1-1-1-1)	7	2302,5
2	Fritzi Burger	AUT	4x2 (2-4-2-3-2-2-3)	18	2167,1
3	Maribel Vinson	USA	4x3 (4-2-3-4-5-3-2)	23	2158,5
4	Constance Wilson-Samuel	CAN	5x4 (3-5-4-5-3-4-4)	28	2131,9
5	Vivi-Anne Hultén	SWE	7x5 (5-3-5-2-4-5-5)	29	2129,5
6	Yvonne de Ligne	BEL	5x6 (6-6-8-6-7-6-6)	45	1942,5
7	Megan Taylor	GBR	2x7 (8-10-7-9-6-7-8)	55	1911,8
8	Cecilia Colledge	GBR	4x8 (14-9-6-7-13-8-7)	64	1851,6
9	Mollie Phillips	GBR	4x9 (7-8-9-10-8-12-9)	63	1864,7
10	Joan Dix	GBR	3x9 (12-7-12-12-9-13-10)	75	1833,6
11	Margaret Bennett	USA	4x11 (9-11-13-11-10-10-11)	75	1826,8
12*	Elizabeth Fisher	CAN	3x12 (10-13-10-14-12-9-14)	82	1801,0
13*	Suzanne Davis	USA	5x13 (15-12-11-8-14-11-12)	83	1780,4
14	Louise Weigel	USA	6x14 (13-14-14-13-11-14-13)	92	1769,4
15	Mary Littlejohn	CAN	- (11-15-15-15-15-15-15)	101	1711,6

* N.B. In het Officiële rapport is Davis als 12e en Fisher als 13e geklasseerd.

Paren[bewerken | brontekst bewerken]

Op 12 februari (vrije kür) streden zeven paren uit vier landen om de medailles.

r/m = rangschikking bij meerderheid, pc/7 = som plaatsingcijfers van alle zeven juryleden (vet = beslissingsfactor)

rang	sporter(s)	land	r/m	pc/7	punten
1	Andrée Brunet-Joly / Pierre Brunet	FRA	4x1 (2,5-1-1,5-3-1-1-2)	12	76,7
2	Beatrix Loughran / Sherwin Badger	USA	5x2 (4-2-4-1-2-2-1)	16	77,5
3	Emilie Rotter / László Szollás	HUN	5x3 (1-3-3-4-3-3-3)	20	76,4
4	Olga Orgonista / Sándor Szalay	HUN	3x4 (2,5-5-1,5-5-5-4-5)	28	72,2
5	Constance Wilson-Samuel / Montgomery Wilson	CAN	5x5 (5-6-5-6-4-5-4)	35	69,6
6	Chauncy Bangs / Frances Claudet	CAN	7x6 (6-4-6-2-6-6-6)	36	68,9
7	Gertrude Meredith / Joseph Savage	USA	- (7-7-7-7-7-7-7)	49	59,8

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

rang	land	1	2	3	totaal
1	Oostenrijk	1	1	0	2
2	Frankrijk	1	0	0	1
2	Noorwegen	1	0	0	1
4	Verenigde Staten	0	1	1	2
5	Zweden	0	1	0	1
6	Canada	0	0	1	1
6	Hongarije	0	0	1	1
		3	3	3	9

Bronnen, noten en/of referenties