Naar inhoud springen

Olympique Lyonnais

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 2a02:a03f:8494:5b00:69c1:aeb1:e6d6:45be (overleg) op 30 mrt 2020 om 14:24. (→‎Bekende (oud-)spelers)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Voor het vrouwenelftal van de club, zie Olympique Lyonnais (vrouwenvoetbal). Voor het gelijknamige raceteam, zie Olympique Lyonnais (Superleague Formula).
Olympique Lyonnais
Olympique Lyonnais
Naam Olympique de Lyon et
du Rhône
Bijnaam ▪ Les Gones (De jongens)
▪ La Reine (De koningin)
Opgericht 1899 / 3 oktober 1950
Plaats Lyon
Stadion Parc Olympique Lyonnais
Capaciteit 59.186 plaatsen
Complex Centre Tola Vologe
Voorzitter Vlag van Frankrijk Jean-Michel Aulas
Eigenaar Olympique Lyon Groupe (80%)
IDG Capital Partners(20%)
Technisch directeur Vlag van Brazilië Juninho Pernambucano
Trainer Vlag van Frankrijk Rudi Garcia
(Hoofd)sponsor Hyundai
Begroting € 310 miljoen[1]
Competitie Ligue 1
Website Officiële website
Thuis
Uit
Alternatief
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Olympique Lyonnais is een Franse voetbalclub uit Lyon, opgericht in 1899 en uitkomend in de Ligue 1. De club behoorde in het begin van de 21e eeuw tot de Europese top en is lid van de ECA. De club speelt zijn wedstrijden sinds januari 2016 in het Parc Olympique Lyonnais, hiervoor in het Stade de Gerland. De bijnamen van de club zijn La Reine (de Koningin) en Les Gones (de jongens). Olympique Lyonnais behoorde tot de beste clubs van Frankrijk en domineerde de Ligue 1 in de beginjaren van de 21e eeuw. In 2001 eindigden ze tweede, achter FC Nantes, maar daarna won de club de titel zeven maal op rij.

De grote aartsrivaal van Olympique Lyonnais is AS Saint-Étienne. Wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als de Derby du Rhône.

Geschiedenis

Vroege geschiedenis

Olympique Lyonnais werd in 1896 opgericht als omni-sportvereniging Racing Club de Lyon en nam later de naam Lyon Olympique aan. In 1899 kreeg de club ook een voetbalafdeling. De club sloot zich aan bij de USFSA en plaatste zich in 1906 voor de eindronde van het kampioenschap en speelde in de achtste finales gelijk tegen Olympique Marseille. Er kwam een replay, maar Lyon gaf forfait voor deze wedstrijd. In 1908 en 1909 plaatste FC Lyon zich voor de eindronde, maar in 1910 was Olympique weer van de partij en Besançon werd met 4-1 uitgeschakeld. In de kwartfinale moest de club echter met 5-0 het onderspit delven voor Stade Helvétique Marseille.

De eerste decennia

De club nam de naam Lyon Olympique Universitaire aan, kortweg LOU en plaatste zich in 1913 nog eens voor de eindronde, maar kreeg een pak slaag van Stade Raphaëlois van 5-1 en was meteen weer uitgeschakeld. Hierna verdween de club enkele jaren in de anonimiteit.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde de club in 1942/43 voor het eerst in de hoogste klasse en werd elfde op zestien clubs in de zone zuid. Het volgende seizoen namen er geen clubs deel aan het kampioenschap, maar clubs die een hele regio vertegenwoordigden. Dit werd echter na één seizoen afgeschaft en in het laatste oorlogsseizoen werd Lyon met 2 punten voorsprong op Bordeaux groepswinnaar. In de finale tegen de noordelijke kampioen FC Rouen moest de club het onderspit delven en verloor met 4-0. Lyon ging niet op zijn elan verder na de oorlog en degradeerde naar de tweede klasse. De volgende seizoenen eindigde de club in de hogere middenmoot.

In mei 1950 besloot men om de voetbal en rugby-afdelingen van elkaar te scheiden. Er kwam ook een scheiding tussen de prof- en amateursectie. De club kreeg een nieuwe naam: Olympique Lyonnais. Armand Groslevin werd de eerste clubpresident. Le LOU bleef bestaan als amateurclub, maar mocht twee seizoenen lang niet deelnemen aan het kampioenschap. Daarna ging de nieuwe club van start, die echter geen beroep mocht doen op de geschiedenis van het vroegere LOU.

Wisselend succes

In het eerste seizoen onder de naam Olympique Lyonnais werd meteen de titel behaald, maar Lyon werd te licht bevonden voor de elite en degradeerde meteen terug naar de Division 2. Na een achtste plaats werd de club in 1954 opnieuw kampioen en kon zich nu voor langere periode in de hoogste klasse vestigen. De volgende seizoenen was de club een middenmoter en in 1958 mocht de club voor het eerst Europees spelen in de tweede editie van de Jaarbeursstedenbeker. De eerste Europese confrontatie in San Siro werd meteen een blamage en de club zou het nooit meer slechter doen. Internazionale vernederde de club met 7-0. In de terugwedstrijd kon de club thuis wel gelijk spelen. Ondanks middenmootplaatsen in de competitie werd Lyon ook voor de volgende twee edities geselecteerd, maar werd ook hier telkens in de eerste ronde uitgeschakeld.

Na jaren van middenmootplaatsen werd in 1962/63 voor het eerst de vijfde plaats bereikt. In de beker werd voor het eerst de finale bereikt, maar daarin verloor de club van kampioen Monaco. Omdat Monaco kampioen was mocht Lyon voor het eerst deelnemen aan de beker der bekerwinnaars en bereikte de halve finales. Thuis tegen Sporting Lissabon werd het 0-0 en in Lissabon werd het 1-1. Helaas werd de regel dat uitdoelpunten dubbel tellen pas enkele jaren later ingevoerd en ook het penalty's nemen was nog niet gebruikelijk, waardoor er een derde wedstrijd plaatsvond in Madrid die Sporting met 0-1 won van Lyon. Sporting zou de beker uiteindelijk winnen tegen MTK Boedapest. In de competitie werd Lyon vierde en door een 2-0 bekeroverwinning tegen Bordeaux plaatste de club zich opnieuw voor Europees voetbal. Dit keer stopte FC Porto de club al in de eerste ronde. Na nog een zesde plaats het jaar erna belandde de club weer in de middenmoot van de competitie. Na een bekeroverwinning in 1967 tegen FC Sochaux werd er weer Europees gespeeld. In de 1/8ste finales werd Tottenham Hotspur FC uitgeschakeld, maar in de kwartfinale verloor de club van HSV. In 1968 werd de club opnieuw geselecteerd voor de Jaarbeursstedenbeker en bereikte daar de tweede ronde, waar opnieuw een Portugese club de boosdoener was. In de competitie liet de club het al enkele jaren afweten en werden enkel middenmootplaatsen behaald met uitzondering van 1971/72 toen de vijfde plaats behaald werd. Een jaar later won de club de beker tegen FC Nantes en nog een jaar later bereikte Lyon voor het eerst het podium door derde te eindigden in de competitie. Ook in 1974/75 werd de derde plaats bereikt. Europees werd Lyon echter telkens vroeg uitgeschakeld. De volgende jaren speelde de club met wisselend succes, een gevecht tegen degradatie gevolgd door een zevende plaats en in 1980 flirtte de club helemaal met de degradatie toen er een barrage gespeed moest worden met tweedeklasser Olympique Avignon. Lyon herstelde zich het volgende seizoen met een zesde plaats, maar daarna ging het weer bergaf en in 1982/83 werd de club voorlaatste en degradeerde naar de Division 2 na 29 seizoenen hoogste klasse. Geen enkele andere club speelde op dat moment langer in de hoogste klasse.

De volgende zes seizoenen bracht de club door aan de top van de tweede klasse, maar elk jaar schoot de club net iets te kort om te promoveren. In 1987 werd Jean-Michael Aulas investeerder en zijn ambitie was een Europese kwalificatie binnen de vijf jaar. In 1989 werd de promotie afgedwongen. De club deed het meteen goed en reeds na twee seizoenen Division 1 plaatste de club zich voor Europees voetbal al moest de club al in de tweede ronde van de UEFA Cup het onderspit delven van het Turkse Trabzonspor.

De volgende twee seizoenen ging het weer slechter met de club en na een achtste plaats in 1993/94 werd Olympique vicekampioen het seizoen erna. In de UEFA Cup schakelde Lyon SS Lazio uit, maar werd dan in de 1/8ste finales uitgeschakeld door Nottingham Forest FC. In 1997 plaatste Lyon zich via de intertotocup voor de UEFA Cup en bereikte de tweede ronde. Het volgende seizoen bereikte Olympique de kwartfinales en moest daar het onderspit delven voor Bologna.

De kampioensjaren

In 1999, wordt er door Pathé 15 miljoen euro in de club gestoken. De clubpresident Jean-Michel Aulas besluit van dit geld een grote aanvaller met naam te halen: Sonny Ânderson. De Braziliaanse international werd gehaald van FC Barcelona en zou in Lyon uitgroeien een van de meest emblematische spelers uit de clubhistorie. Zijn komst maakte een omkeer teweeg bij de club uit Lyon en zorgt ervoor dat O.L. in het seizoen 2000/2001 eindigt als vice-kampioen, vlak achter FC Nantes.

Seizoen Comp. Beker Europa
2000/01 2e 1/4 2R CL
2001/02 1e 1/16 1/8 UC
2002/03 1e 1/32 1/16 UC
2003/04 1e 1/8 1/4 CL
2004/05 1e 1/8 1/4 CL
2005/06 1e 1/4 1/4 CL
2006/07 1e 1/8 1/8 CL
2007/08 1e winnaar 1/8 CL
2008/09 3e 1/8 1/8 CL
2009/10 2e 1/16 1/2 CL
2010/11 3e 1/16 1/8 CL

Vanaf dat seizoen begon Olympique Lyonnais in rap tempo te groeien. De club domineert de Ligue 1 in de beginjaren van de 21e eeuw door zeven maal op rij het Frans landskampioenschap te winnen. Een belangrijke sleutelspeler van Lyon in de beginjaren van de jaren '00 was de populaire middenvelder Juninho Pernambucano, die met zijn befaamde vrije trappen een zeer groot aandeel had in de successen. Met het aantrekkelijke aanvallende en flitsende spel, kreeg de club in Europees verband steeds meer aanzien. Er werden in 6 jaar tijd veel prachtige overwinningen geboekt tegen clubs als Real Madrid CF (3-0), Celtic (3-2), PSV Eindhoven (4-0), Bayern München (2-1), Olympiakos Piraeus (4-1), Fenerbahçe (4-2) en Werder Bremen (7-2). Dit zorgde ervoor dat veel voetbalkenners, waaronder Willem van Hanegem, enkele jaren achtereenvolgens Olympique Lyonnais als Champions League-finalist voorspelden. Echter kwam Olympique Lyonnais niet verder de kwartfinales, maar wist het zich wel te nestelen bij de Europese topclubs.

Onder leiding van hoofdtrainer Alain Perrin won l'O.L. in 2008 zowel de Ligue 1 als de Coupe de France. Desondanks speelde Lyon de laatste competitiewedstrijden zeer moeizaam en waren er spanningen in de spelersgroep. Dit leidde tot controverses tussen clubpresident Jean-Michel Aulas en Bernard Lacombe enerzijds en Alain Perrin anderzijds. De controverse leidde tot het vertrek van Perrin. Aan het einde van het seizoen vertrokken er nog tien spelers, mede door het gevolg van de interne spanningen. Tijdens het Europees kampioenschap voetbal van 2008 was Olympique Lyonnais hofleverancier van het toernooi door 10 contractspelers te leveren aan de deelnemende landen.

Op 18 juni 2008 werd Claude Puel aan de pers gepresenteerd als de nieuwe hoofdtrainer van Olympique Lyonnais. Voor het seizoen 2008/09 lagen de verwachtingen bij de zevenvoudig landskampioen torenhoog. Na het vertrek van 10 selectiespelers, had Lyon voor miljoenen euro's aan talentvolle, maar relatief onervaren, spelers gekocht, waaronder Hugo Lloris, Miralem Pjanić, Jean II Makoun en John Mensah. Ondanks een voortvarend begin, eindigde Lyon met moeizaam spel op een teleurstellende derde plaats in de competitie en werd het uitgeschakeld in de achtste finale van de UEFA Champions League tegen FC Barcelona, de uiteindelijke winnaar van het toernooi. In de competitie wist Girondins de Bordeaux de hegemonie van Olympique Lyonnais na 7 jaren te doorbreken.

Na een verversing van bijna een derde van de spelersgroep, waarbij onder meer Kader Keïta, Karim Benzema en clubicoon Juninho Pernambucano vertrokken, besloot de directie voor het seizoen 2009/10 opnieuw te investeren in versterkingen. De eerste grote aankoop die La Reine deed was Lisandro López, die voor 24 miljoen euro de duurste aankoop werd uit de historie van l'OL. Andere grote aankopen voor dat seizoen waren Michel Bastos, Aly Cissokho en Bafétimbi Gomis, waardoor Lyon in de zomer van 2009 een slordige 72 miljoen euro in de selectie heeft gepompt om de club weer naar het landskampioenschap te loodsen en een rol van betekenis te laten spelen in Europa. De nieuwkomers hadden zich snel aangepast, waardoor l'OL zakelijker speelde en meer gericht op strijd dan op het individualisme.[2]

Europees maakte de club wederom grote indruk door in de UEFA Champions League 2009/10 te winnen van RSC Anderlecht (5-1 en 3-1 winst), Liverpool FC (2-1 winst), Real Madrid CF in de achtste finales en Girondins de Bordeaux in de kwartfinales. In de halve finales werden Les Gones uitgeschakeld door FC Bayern München (0-1, 0-3). Het was voor de eerste keer in de historie dat ze de halve finales bereikten. Dit zou de beste prestatie blijken van trainer Claude Puel, die na afloop van het seizoen 2010/2011 ontslagen werd, nadat Lyon niet verder kwam dan de achtste finales en een derde plaats in de competitie. Puel had in drie jaar tijd geen enkele prijs gehaald met Lyon, nadat de club daarvoor zeven maal op rij landskampioen was geworden. Na het verlies van de dominerende positie in eigen land en een plaats bij de Europese elite, waren voetbalkenners en media het met elkaar eens: Het tijdperk van het dominante Olympique Lyonnais zou voorbij zijn. La Reine won gedurende haar heerschappij zeven landskampioenschappen, zes Franse Supercups, twee belangrijke Franse bekertoernooien en bereikte eenmaal de halve finale en driemaal de kwartfinale van de Champions League.

Nieuwe periode

Bij het uitblijven van de gewenste prijzen, kwam Lyon in een kleine sportieve en economische crisis terecht. De voorzitter en eigenaar Jean-Michel Aulas besloot naar een nieuw economisch model het uitgavenpatroon drastisch te verlagen en te vertrouwen op de eigen jeugdopleiding. Dure spelers (onder andere Jérémy Toulalan, Miralem Pjanić in 2011 en Kim Källström, Hugo Lloris, Cris en Aly Cissokho in 2012), werden verkocht en het huishoudboekje werd tot aanvaardbare proporties teruggebracht. Voormalig speler en hoofd van de jeugdopleiding Rémi Garde werd aangesteld als nieuwe trainer. Onder zijn hoede braken de voormalige jeugdspelers Alexandre Lacazette, Maxime Gonalons en Clément Grenier door. Tijdens het eerste seizoen van Garde behaalde Lyon een vierde plaats in de competitie, de finale van de Coupe de la Ligue en won het de Coupe de France.

Garde nam na drie jaar als trainer van Lyon ontslag om 'persoonlijke redenen'. Hij werd op 23 mei 2014 opgevolgd door Hubert Fournier, die overkwam van Stade de Reims en tekende voor twee seizoenen.[3] Fournier werd op 23 december 2015 ontslagen en opgevolgd door Bruno Génésio. Op 9 januari 2016 opende het nieuwe stadion van de club, Stade des Lumières, haar deuren. Het biedt plaats aan 51.186 toeschouwers. De eerste wedstrijd in het stadion werd met 4–1 gewonnen van Troyes AC.

Erelijst

Competitie Aantal Jaren
Internationaal
UEFA Intertoto Cup 1× 1997
Nationaal
Frans landskampioenschap 7× 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08
Trophée des Champions 8× 1973, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2012
Coupe de la Ligue 1× 2001
Coupe de France 5× 1964, 1967, 1973, 2008, 2012
Ligue 2 1× 1992

Eindklasseringen

Seizoen № Clubs Divisie Duels Winst Gelijk Verlies Doelsaldo Punten Tsch
2009–2010 2 20 Ligue 1 38 20 12 6 64–38 72 35.767
2010–2011 3 20 Ligue 1 38 17 13 8 61–40 64 35.266
2011–2012 4 20 Ligue 1 38 19 7 12 64–51 64 33.067
2012–2013 3 20 Ligue 1 38 19 10 9 61–38 67 32.086
2013–2014 5 20 Ligue 1 38 17 10 11 56–44 61 34.414
2014–2015 2 20 Ligue 1 38 22 9 7 72–33 75 34.949
2015–2016 2 20 Ligue 1 38 19 8 11 67–43 65 40.296
2016–2017 4 20 Ligue 1 38 20 5 13 77–48 67 38.565
2017–2018 3 20 Ligue 1 38 23 9 6 87–43 78 42.277
2018–2019 3 20 Ligue 1 38 21 9 8 70–47 72 49.079

Olympique Lyonnais in Europa

Zie Lijst van Europese wedstrijden van Olympique Lyonnais voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Olympique Lyonnais speelt sinds 1958 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

1999/00, 2000/01, 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2011/12, 2013/14, 2015/16, 2016/17, 2018/19, 2019/20
2012/13, 2013/14, 2014/15, 2016/17, 2017/18
1963/64, 1964/65, 1967/68, 1973/74
1974/75, 1975/76, 1991/92, 1995/96, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2001/02, 2002/03
1997
1958/60, 1960/61, 1961/62, 1968/69

Clubcultuur

Beursnotering

Olympique Lyonnais is een voetbalclub met een beursnotering. Een belangrijke rol hierin speelde de zakenman Jean-Michel Aulas, die sinds 1987 de clubpresident is van Olympique Lyonnais en ervoor gezorgd heeft dat Lyon in de Franse top meedraait. De emissie op de Franse effecten beurs vond plaats op 8 februari 2007. De aandelen begonnen met een introductiekoers van 24 euro. Mede dankzij het geld dat de aandelen opgeleverd hebben, kan de Franse grootmacht met eigen geld een nieuw stadion laten bouwen. In november 2008 zakte de koers naar een voorlopig dieptepunt van € 8,50, maar leefde daarna weer op.

Supporters

Tijdens een thuiswedstrijd tegen Real Madrid.

De Ultra's subgroepen Bad Gones in het noordvak staan bekend als de meest fanatieke supporters.

Rivaliteit

Als een van de grote topclubs heeft Olympique Lyonnais in de loop der jaren veel rivaliteit ondervonden van andere clubs in de Ligue 1.

Rivaliteit met Saint-Étienne

De grote aartsrivaal van Olympique Lyonnais is AS Saint-Étienne. De onderlinge duels, die bekendstaan als de Derby du Rhône, behoren tot de belangrijkste wedstrijden van het jaar en zijn vrijwel altijd uitverkocht. Ongeacht de stand op de ranglijst, komt een wedstrijd tussen beide clubs neer op een krachtmeting welke club de beste van de voormalige regio Rhône-Alpes is. Het is in de publieke beleving een botsing tussen het sierlijke en elegante voetbal van La Reine en de onverzettelijke strijdlust van Les Verts. Zowel binnen als buiten het stadion hebben er in het verleden supportersrellen plaatsgevonden.

Rivaliteit met Marseille

Een andere belangrijke rivaal is Olympique Marseille, de andere topclub in de Ligue 1. De wedstrijden tegen Marseille worden bestempeld als de Choc des Olympiques.[4] De onderlinge duels behoren hedendaags tot de belangrijkste wedstrijden van het seizoen, maar qua spanning en rivaliteit zijn deze wedstrijden lang niet zo beladen als de duels met AS Saint-Étienne.

Rivaliteit met andere clubs

Behalve AS Saint-Étienne en Olympique Marseille heeft Olympique Lyonnais nog een aantal andere rivalen. De andere grote club waar altijd strijd tussen zit is Girondins Bordeaux. Deze wedstrijden gaan vaak over het kampioenschap van Frankrijk. Bordeaux en Lyon zijn vaak kampioen geworden. Ook Paris Saint Germain is een rivaal van Lyon.

Daarbij valt op dat deze tegenstanders meer bezig zijn met de strijd tegen Lyon dan andersom. Dit komt mede omdat er in de loop der jaren veel doorgebroken spelers van andere Franse clubs werden opgekocht en naar het grote Lyon getransfereerd.

Sponsors

Periode Kledingsponsor Shirtsponsor
1984-1989 Duarig Giraudy Affichage
1989-1991 Le69
1991-1992 Zenith Datasystem, Canal+
1992-1993 Giraudy, Candia
1993-1998 Nike Sodexho, Justin Bridou
1998-1999 adidas
1999-2001 Infogrames
2001-2003 Continental
2003-2006 Umbro Renault Trucks/LG
2006-2009 Ticket Restaurant/Novotel
2009-2010 PlayStation 3/Kool Sheen
2010-2011 adidas Betclic
2011-2012 Everest Poker/Renault Truck/Crédit Agricole
2012-2020 Hyundai/Veolia Environnement
2020- Emirates Fly Better

Selectie en technische staf

Selectie 2019/20

Nr. Positie Speler
1. Vlag van Portugal DM Anthony Lopes
2. Vlag van Frankrijk V Mapou Yanga-Mbiwa
3. Vlag van Denemarken V Joachim Andersen
4. Vlag van Brazilië V Rafael
5. Vlag van België V Jason Denayer
6. Vlag van Brazilië V Marcelo
7. Vlag van Frankrijk A Martin Terrier
8. Vlag van Frankrijk M Houssem Aouar
9. Vlag van Frankrijk A Moussa Dembélé
10. Vlag van Burkina Faso A Bertrand Traoré
11. Vlag van Nederland A Memphis Depay Aanvoerder
12. Vlag van Brazilië M Thiago Mendes
14. Vlag van Frankrijk V Léo Dubois
15. Vlag van Brazilië M Camilo
16. Vlag van Zwitserland DM Anthony Racioppi
17. Vlag van Frankrijk M Jeff Reine-Adélaïde
Nr. Positie Speler
18. Vlag van Frankrijk M Rayan Cherki
19. Vlag van Frankrijk A Amine Gouiri
20. Vlag van Brazilië V Fernando Marçal
21. Vlag van Kameroen A Karl Toko Ekambi
22. Vlag van Brazilië M Jean Lucas
23. Vlag van Nederland V Kenny Tete
25. Vlag van Frankrijk M Maxence Caqueret
26. Vlag van Frankrijk V Oumar Solet
27. Vlag van Ivoorkust A Maxwel Cornet
28. Vlag van Mali V Youssouf Koné
29. Vlag van Frankrijk M Lucas Tousart
30. Vlag van Roemenië DM Ciprian Tătărușanu
31. Vlag van Frankrijk V Melvin Bard
35. Vlag van Frankrijk A Boubacar Fofana
39. Vlag van Brazilië M Bruno Guimarães

Staf

Nationaliteit Naam Functie
Trainers
Vlag van Frankrijk Frankrijk Rudi Garcia Hoofd-coach
Vlag van Frankrijk Frankrijk Gérald Baticle Assistent-coach
Vlag van Brazilië Brazilië Caçapa Assistent-coach
Vlag van Frankrijk Frankrijk Grégory Coupet Keeperstrainer

Records

Wedstrijden en doelpunten

Topscorer aller tijden[5]

  1. Fleury Di Nallo , 182 doelpunten
Meest gescoorde doelpunten in één seizoen
  1. Suprima, 30 doelpunten — 1946/47
  2. Alexandre Lacazette, 27 doelpunten — 2014/15
  3. André Guy, 25 doelpunten — 1968/69
  4. Bernard Lacombe, 24 doelpunten — 1977/78
  5. Sonny Ânderson, 23 doelpunten — 1999/00
  6. Nestor Combin, 23 doelpunten — 1963/64
Meest gespeelde competitiewedstrijden
  1. Serge Chiesa, 541 wedstrijden
  2. Sidney Govou, 367 wedstrijden
Meeste doelpunten voor
  • 74 doelpunten (Ligue 1) — 2007/08
  • 62 doelpunten (Ligue 1) — 2001/02
Minste tegendoelpunten
  1. 22 tegengoals — 2004/05
Grootste overwinning
  1. Olympique Lyonnais - Angers (8-0) — 1967
  2. Olympique Lyonnais - Olympique Marseille (8-0) — 1997
  3. Red Star - Olympique Lyonnais (1-5) — 1970
Grootste nederlaag
  1. Olympique Lyonnais - AS Saint-Étienne (1-7) — 1970
  2. Olympique Marseille - Olympique Lyonnais (7-0) — 1990

Transferhistorie

Zie voor meer algemene informatie over voetbaltransfers: Lijst van duurste voetbaltransfers.

Vanaf 1989 speelde de club onafgebroken in de Ligue 1. Vanaf de beginjaren van de 21e eeuw behoort Olympique Lyonnais structureel tot de beste clubs van Frankrijk. Op de UEFA ranglijst van de beste clubs in Europa staat Olympique Lyonnais sinds 2006 jaarlijks in de top 10.[6] De basis hiervoor was een zeer succesvol aan- en verkoopbeleid van spelers, waardoor een zeer goede naam is opgebouwd. De club staat er nu bekend om het financieel goed voor elkaar te hebben. Een belangrijke rol hierin speelde de zakenman Jean-Michel Aulas, die sinds 1987 de clubpresident is van Olympique Lyonnais. Hieronder volgt een lijst van de grootste inkomende en uitgaande transfers van de club.[7][8]

Inkomend

Een overzicht van de 10 duurste aankopen van Olympique Lyonnais:

Vlag van Frankrijk Yoann Gourcuff werd in 2010 aangetrokken voor 22 miljoen euro.
Nummer Naam speler Van club Bedrag in miljoenen euro Jaar
1 Vlag van Frankrijk Jeff Reine-Adélaïde Vlag van Frankrijk Angers SCO € 25,0 ± 2019
2 Vlag van Denemarken Joachim Andersen Vlag van Italië UC Sampdoria € 24,0 ± 2019
3 Vlag van Argentinië Lisandro López Vlag van Portugal FC Porto € 24,0 ± 2009
4 Vlag van Brazilië Thiago Mendes Vlag van Frankrijk Lille OSC € 22,0 ± 2019
5 Vlag van Frankrijk Moussa Dembélé Vlag van Schotland Celtic € 22,0 ± 2018
6 Vlag van Frankrijk Yoann Gourcuff Vlag van Frankrijk Girondins de Bordeaux € 22,0 ± 2010
7 Vlag van Brazilië Bruno Guimarães Vlag van Brazilië Athletico Paranaense € 20,0 ± 2020
8 Vlag van Brazilië Sonny Ânderson Vlag van Spanje FC Barcelona € 19,0 ± 1999
9 Vlag van Nederland Memphis Depay Vlag van Engeland Manchester United € 18.5 ± 2017
10 Vlag van Brazilië Michel Bastos Vlag van Frankrijk Lille OSC € 18,0 ± 2009

Uitgaand

Een overzicht van de 10 grootste uitgaande transfers van Olympique Lyonnais:

Vlag van Frankrijk Karim Benzema vertrok naar Real Madrid CF voor 35 miljoen euro.
Nummer Naam speler Naar club Bedrag in miljoenen euro Jaar
1 Vlag van Frankrijk Tanguy Ndombele Vlag van Engeland Tottenham Hotspur € 60,0 ± 2019
2 Vlag van Frankrijk Alexandre Lacazette Vlag van Engeland Arsenal € 51,3 ±[9] 2018
3 Vlag van Frankrijk Ferland Mendy Vlag van Spanje Real Madrid CF € 48,0 ± 2019
4 Vlag van Frankrijk Corentin Tolisso Vlag van Duitsland Bayern München € 41,5 ± 2017
5 Vlag van Ghana Michael Essien Vlag van Engeland Chelsea FC € 40,0 ±[10] 2005
6 Vlag van Frankrijk Karim Benzema Vlag van Spanje Real Madrid CF € 35,0 ±[11] 2009
7 Vlag van Mali Mahamadou Diarra Vlag van Spanje Real Madrid CF € 29,0 ±[12] 2006
8 Vlag van Frankrijk Samuel Umtiti Vlag van Spanje FC Barcelona € 25,0 ± 2016
9 Vlag van Spanje Mariano Díaz Vlag van Spanje Real Madrid CF € 21,5 ± 2018
10 Vlag van Frankrijk Willem Geubbels Vlag van Frankrijk AS Monaco € 20,0 ± 2018

Overzichtslijsten

Zie de lijst van spelers van Olympique Lyonnais voor een opsomming van spelers die uitkwamen voor de club.

Bekende (oud-)spelers

Bestand:Juninho wikipedia.jpg
Vlag van Brazilië Juninho Pernambucano.
Fransen
  
Nederlanders
Brazilianen
Ghanezen
Kameroeners
Malinezen
Portugezen
  
Belgen
Overig

Trainers

Voorzitters

Zie ook

Commons heeft media­bestanden in de categorie Olympique Lyonnais.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Olympique_Lyonnais&oldid=55963254"