Sega Mega-CD

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Mitchel90 (overleg | bijdragen) op 2 mei 2017 om 22:31.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Sega Mega-CD
Sega Mega-CD
Sega Mega-CD console met daarop een Sega Mega Drive
Algemene informatie
Fabrikant Sega
Land van herkomst Vlag van Japan Japan
Uitgebracht Vlag van Japan 12 december 1991
Vlag van Verenigde Staten 15 oktober 1992
Vlag van Europa April 1993
Type Uitbreiding voor spelcomputer
Generatie Vierde generatie
Technische gegevens
Processor Motorola 68000
Geheugen 6 Mbit
Media Cd-rom
Spellen
Bestverkochte spel Sonic CD
Lijst van spelcomputersystemen
Portaal  Portaalicoon   Computerspellen

De Sega Mega-CD (メガCD, Mega Shī Dī), is een uitbreiding voor de Sega Mega Drive die in april 1993 in Europa werd gelanceerd. De Sega Mega-CD is uitgebracht in Europa, Australië, Brazilië, Japan en Noord-Amerika. Vanwege patentrechten is de Mega-CD bekend als Sega CD in de Verenigde Staten.

De Sega Mega-CD is een uitbreiding van functies voor de Mega Drive, en voegt een cd-romspeler toe zodat cd-romspellen gespeeld kunnen worden op de Mega Drive.

Ontwikkeling

De Sega Mega-CD werd in het geheim ontwikkeld. Spelontwerpers kregen niet te horen waar ze nu precies aan werkten totdat het geheel werd onthuld op een speelgoedshow in Tokio. De Mega-CD was ontworpen om de concurrentie aan te gaan met de PC Engine (TurboGrafx-16) in Japan, die een aparte cd-romspeler had. De Mega-CD was echter niet bedoeld om te concurreren met de Super Famicom (Super Nintendo Entertainment System).

Bij de eerste versie van het systeem moest de Mega-CD onder de Mega Drive worden aangesloten. Toen Sega later de kleinere Mega Drive II uitbracht, werd hiervoor een aangepaste versie van de Mega-CD ontworpen die rechts ervan werd aangesloten. Bij de Mega-CD II ontbrak een gemotoriseerde cd-lade en het model was kleiner en goedkoper.

Toen later de Sega 32X beschikbaar kwam, bestond zelfs de mogelijkheid om 32-bit spellen vanaf de Mega-CD te draaien.

Ontvangst

Sega wilde aantonen wat de Mega-CD zoal kon, en focuste daarom op FMV-spellen gelijk aan eerdere Laserdisc-spellen. Deze spellen stuitten echter op veel kritiek. Het beperkte 64-kleurenpalet van het systeem leende zich niet goed voor dit soort spellen.

Een ander punt van kritiek was dat de meeste titels bestonden uit shovelware, waarin een spelontwikkelaar een reeds bestaand spel neemt en daar enkele kleine wijzigingen in aanbrengt. Er kwamen geen nieuwe spelconcepten uit de Mega-CD voort, vooral meer van hetzelfde. Enkele spellen ondergingen wél grote veranderingen bij het overzetten naar de Sega Mega-CD, waaronder Earthworm Jim en The Amazing Spider-Man vs. The Kingpin.

Een spel dat specifiek voor de Sega Mega-CD was ontwikkeld is Sonic the Hedgehog CD, of Sonic CD. In dit spel werden de schalingsmogelijkheden en de combinatie met cd-audio van de Mega-CD gebruikt. Mede hierdoor ontving Sonic CD goede recensies.

Einde

Ondanks een goede start in Japan, bleek de Mega-CD geen goed succes. Mede door een hoge prijs, trage vooruitgang in technologie, te late introductie en onwetendheid wat het systeem allemaal kon. Vrijwel elke concurrent kon hogere kwaliteit video tonen met meer kleuren. Veel consumenten zagen de Mega-CD als een nieuw formaat waarop Mega Drive spellen gespeeld konden worden.

Toen uiteindelijk het nieuws rond ging over opvolgers Sega Saturn en Sony's PlayStation, die in 1994 uit zouden komen, wilde vrijwel niemand meer investeren in de Mega-CD.

Modellen

De volgende modellen zijn uitgebracht van de Sega Mega-CD:

Technische gegevens

Mega-CD moederbord

De Mega-CD kan alleen in combinatie met een Mega-Drive worden gebruikt, met elk een eigen stroomvoorziening. Naast het afspelen van spellen in Cd-rom formaat kan het ook audio-cd's en karaoke CD+G cd's aan.

  • Processor: Motorola 68000, 16-bit processor, kloksnelheid 12,5 MHz (werkt voornamelijk als co-processor)
  • Grafische-processor: aangepaste ASIC
  • Gelijktijdige kleuren: 64 (met een rastereffect kon dit naar 128 worden verhoogd)
  • Geheugen: 6 Mbit RAM, 512 kbit voor PCM-samples
  • Opslag: 500 MB cd-rom optische schijf
  • Maximale overdrachtssnelheid: 150 kbytes (1x snelheid)
  • Cd-audio: 2-kanaals (stereo) geluid, 44,1 kHz
  • Ingebouwde PCM-chip met 8 geluidskanalen
  • Afmetingen: 301 mm x 212,5 mm x 112,5 mm (lxbxh)
  • Gewicht: 1,4 kg[1]

Spellen

Zie Lijst van Sega Mega-CD-spellen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Markten

Sega Mega-CD II (PAL)

Japan

De Mega-CD werd eerst uitgebracht in Japan op 1 december 1991. Daar was de Mega-CD een groot succes vanwege de voordelen van CD's (hoge opslagcapaciteit en lage kosten). Ondanks het succes waren er in maart 1994 nog maar 380.000 van verkocht.

Noord-Amerika

De Sega CD werd in Amerika voor het eerst aangekondigd op de Chicago CES in januari 1992. De Mega Drive werd in Amerika uitgebracht als de Genesis, en Sega besloot derhalve de Sega Mega-CD uit te brengen onder de naam Sega CD.

In Amerika sloeg de Mega-CD minder aan, daar veel mensen vonden dat hij niet veel toevoegde aan de Mega Drive.

Europa

In Europa werd de Mega-CD uitgebracht in april 1993. In tegenstelling tot de Mega Drive, die erg succesvol was in Europa, deed de Mega-CD het niet al te best. Van de 70.000 Mega-CD's die naar Europa waren verscheept, werden er slechts 60.000 verkocht.

Australië

De Mega-CD werd in Australië uitgebracht op 19 april 1993.

Brazilië

De Sega-CD 2 werd tegelijk uitgebracht op de Braziliaanse markt als op de Amerikaanse. Daar de originele Mega-CD nooit was uitgebracht in Brazilië werd de Sega-CD 2 daar gewoon "Sega-CD" genoemd.

Zie ook