Alejandro Valverde: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Gippe 1 (overleg | bijdragen)
990 bewerkingen
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 272: Regel 272:
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2013|tour=8|vuelta=3|vtrui1=Jersey green.svg}}
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2013|tour=8|vuelta=3|vtrui1=Jersey green.svg}}
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2014|tour=4|vuelta=3|ve=1}}
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2014|tour=4|vuelta=3|ve=1}}
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2015}}
{{Tabelrij grote wielerrondes|jaar=2015|tour=3|ve=1}}
|}<small>(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen</small>
|}<small>(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen</small>


Versie van 25 jul 2015 17:08

Alejandro Valverde
Alejandro Valverde
Persoonlijke informatie
Bijnaam Balaverde, El Bala, El Imbatido
Geboortedatum 25 april 1980
Geboorteplaats Vlag van Spanje Las Llumbreras, Spanje
Lengte 177 cm
Gewicht 61 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team Movistar
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klassementsrenner, klassiekerspecialist
Beste prestaties
Amstel Gold Race 2e (2013, 2015)
Luik-Bastenaken-Luik 1e (2006, 2008, 2015)
Ronde van Lombardije 2e (2013, 2014)
Ronde van Frankrijk 4e (2014)
4 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (2009)
8 etappezeges
WK op de weg 2e (2003, 2005)
Overige
Zeges:  
Waalse Pijl
UCI ProTour
Critérium du Dauphiné
Clásica San Sebastián
Ronde van Catalonië 		2006, 2014 en 2015
2006 en 2008
2008 en 2009
2008 en 2014
2009
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Alejandro Valverde Belmonte (Las Llumbreras, 25 april 1980) is een Spaans wielrenner. Sinds 2002 is hij professional. Zijn bijnaam luidt El Imbatido (De Onverslagene). In 2012 keerde hij terug van een dopingschorsing.

Carrière

Valverde brak in 2003 door, met als hoogtepunt twee etappes en de derde plaats in het eindklassement in de Ronde van Spanje en de tweede plaats op het wereldkampioenschap. Hij begon het seizoen als een tamelijk onbekende renner en eindigde als 7e op de UCI-ranglijst. Hij toonde zich een veelzijdig renner, die kan klimmen, sprinten en tijdrijden.

2004 begon met geldproblemen bij zijn ploeg, Kelme. De ploeg kon de rennerssalarissen niet meer betalen. Vanwege deze problemen en vanwege een dopingschandaal werd de ploeg geweerd bij zowel de Ronde van Italië als de Ronde van Frankrijk. Later in het jaar kwam Valverde wel aan de bak en tijdens de Ronde van Spanje won hij een etappe en werd vierde in het eindklassement. Ook liet hij opnieuw van zich spreken in het wereldkampioenschap: Hij hielp Óscar Freire aan de wereldtitel en werd zelf zesde in de sprint. In totaal boekte Valverde in 2004 15 overwinningen.

Vanwege de geldproblemen bij die ploeg, en omdat Kelme geen deelname verkreeg voor de in 2005 ingevoerde ProTour, was hij voor 2005 op zoek naar een nieuwe ploeg. Uiteindelijk tekende hij voor Illes Balears. Met twee etappezeges in de Ronde van het Baskenland, één in Parijs-Nice en één in de Ronde van Frankrijk kon zijn nieuwe werkgever niet anders dan tevreden over haar aanwinst zijn. Toch bleek Valverde ook kwetsbaar, want drie dagen na zijn ritzege in de Tour moest hij als drager van de witte trui de ronde met een knieblessure verlaten. Na een korte revalidatie besloot hij toch aan te treden op het WK in Madrid, zijn eerste wedstrijd in 2 maanden, waar hij net naast de wereldtitel greep. Hij werd tweede na Tom Boonen.

In 2006 beleefde hij een zeer goed voorjaar. Hij won zowel de Waalse Pijl als Luik-Bastenaken-Luik, twee belangrijke heuvelklassiekers die deel uit maakten van de ProTour.

Zijn andere doel dit jaar was de Ronde van Frankrijk. In het Critérium du Dauphiné Libéré liet hij de concurrentie zien dat er rekening met hem moest gehouden worden in de Tour. Hij startte die bewuste Tour als één van de favorieten, zeker na het dopingschandaal Operación Puerto, dat ervoor zorgde dat diverse favorieten niet van start mochten gaan. Maar ook nu liep het, net als het voorgaande jaar, weer mis. In de derde rit kwam hij ten val en brak hij zijn sleutelbeen. Valverde stapte huilend uit de koers. Ook in de Ronde van Spanje gold hij als favoriet. Hij leek die roep waar te gaan maken, maar werd uiteindelijk toch nog door Aleksandr Vinokoerov voorbijgestreefd. Wel werd hij tweede, en werd hij dat jaar winnaar van het klassement van de ProTour. In het wereldkampioenschap sprintte hij naar de derde plaats, achter Paolo Bettini en Erik Zabel.

In 2007 werd hij tweede in zowel de Waalse Pijl als in Luik-Bastenaken-Luik. Dat jaar reed hij voor het eerst de Ronde van Frankrijk uit. Valverde werd voor het begin van de Tour tot de favorieten voor de eindzege gerekend, maar werd uiteindelijk zesde. Hij liet de Vuelta links liggen en zette alles op het WK. Het was enige tijd onzeker of hij daar mocht starten vanwege zijn niet bewezen onschuld in de zaak Fuentes, maar op 26 september 2007 werd bekend dat de Spaanse wielerbond met succes tegen de UCI in beroep is gegaan bij het internationaal sporttribunaal CAS. 14 februari werd de Operación Puerto weer geopend. Op 5 juli 2008 won Valverde de eerste etappe van de Ronde van Frankrijk waardoor hij direct de leiding in zowel het algemeen klassement als het puntenklassement veroverde. Ook de tweede dag bleefde gele trui in zijn bezit. De groene trui verloor hij echter aan Kim Kirchen.

Ondertussen reeg Valverde de zeges aaneen in het seizoen 2008. Hij won in het najaar de belangrijke Spaanse klassieker: de Clasica San Sebastian en vertrok als een van de favorieten aan de start in de Ronde van Spanje. Het begin was indrukwekkend met een demonstratie in de tweede etappe door van iedereen weg te sprinten in de hellende aankomststrook. Maar zoals zo vaak bij Valverde wisselde hij goede momenten met slechte momenten af. Hij verloor de ronde in de rit naar Suances waar hij meer dan drie minuten verloor. Door goede prestaties op de zware Angliru en de klimtijdrit naar de Navacerrada werd hij uiteindelijk nog vijfde. Door zijn goede seizoen sloot hij zijn seizoen op de 1e plaats af op de wereldranglijst.

Valverde begon zijn seizoen 2009 moeizaam door problemen met het CONI en UCI waardoor hij in het begin van het seizoen geen overwinningen kon boeken. Zijn eerste overwinningen kwamen in de Ronde van Castilië en León waar hij twee ritten won. In de Waalse klassiekers presteerde hij ietwat tegenvallend met een 7e plaats in de Waalse pijl en een 19e plaats in Luik. Valverde kreegin het midden van het seizoen een domper te verwerken: hij mocht niet naar de tour omdat hij door het CONI voor twee jaar werd geschorst. Hierdoor mocht hij twee jaar lang geen wedstrijden in Italië rijden. Aangezien de Ronde van Frankrijk van dat jaar een stuk door Italië voerde, kon Valverde niet deelnemen. Ondanks deze domper raakte Valverde goed in vorm met als resultaat etappewinst en de eindzege in de Ronde van Catalonië voor Daniel Martin. Hij reisde af naar het Critérium du Dauphiné Libéré. Valverde won deze ronde ondanks de aanwezigheid van Evans, Contador en Gesink. Aan het einde van het seizoen 2009 kon Valverde eindelijk een grote ronde winnen. Hij won de Ronde van Spanje voor landgenoot Samuel Sánchez en de Australiër Cadel Evans.

In 2010 begon hij sterk met eindwinst in de Ronde van de Middellandse Zee. In Parijs-Nice werd hij tweede voor zijn ploegmaat Luis León Sánchez en achter Alberto Contador. In de Ronde van het Baskenland won hij twee etappes en werd hij tweede in het eindklassement achter Horner. In het heuveldrieluik presteerde hij redelijk. In de Amstel Gold Race was hij er niet vanwege de IJslandse aswolk die het vliegverkeer in Europa belemmerde. In de Waalse Pijl eindige hij als achtste en in Luik-Bastenaken-Luik eindigde hij als derde achter Aleksandr Vinokoerov en Aleksandr Kolobnev. Vervolgens won hij de laatste etappe van de Ronde van Romandië. Ook in het eindklassement eindigde hij als eerste, voor Simon Spilak en Denis Menchov.

Nauwelijks 5 koersdagen na zijn aflopende dopingschorsing, op 21 januari 2012, zegevierde Valverde in de koninginnenrit, met aankomst op Old Willunga Hill, van de Tour Down Under. Een maand later behaalde hij in de Ruta del Sol alweer zijn tweede overwinning van het jaar, eveneens in de koninginnenrit. Hij nam er ook de leiderstrui over en behield deze tot het einde. Hij zette zijn succesvolle reeks voort met een derde plaats in Parijs-Nice. Op 19 juli 2012 soleerde de Spanjaard 35,5 kilometer en won de laatste bergetappe van de Ronde van Frankrijk, zijn vierde etappezege in de Tour. Ook in de Ronde van Spanje van 2012 was Valverde succesvol: nadat hij met zijn ploeg de ploegentijdrit al had gewonnen, won hij de derde etappe door Joaquim Rodríguez nipt te verslaan in de sprint. Tevens nam hij de rode leiderstrui over van ploeggenoot Jonathan Castroviejo. Een dag later kwam Valverde echter ten val en verloor hij kostbare tijd op de overige klassementsrenners. Hij verloor de rode trui aan Rodriquez. In de achtste etappe leek Alberto Contador op een ritzege af te stevenen. Hij werd echter in de laatste meters gepasseerd door Valverde, met in zijn wiel Rodriquez. Hierdoor pakte Valverde zijn zevende ritzege in de Ronde van Spanje. Hij eindigde de ronde als tweede in het eindklassement en als winnaar van zowel het puntenklassement als het combinatieklassement.

Tijdens de wegwedstrijd van de Wereldkampioenschappen wielrennen in Valkenburg wist Valverde voor de vierde keer in zijn carrière het podium te halen: hij werd derde, achter Philippe Gilbert en Edvald Boasson Hagen. Een jaar later werd hij op het WK in Florence wederom derde, waardoor hij met vijf podiumplaatsen op WK's recordhouder werd. [1] Tijdens de wegwedstrijd van het WK van 2014 won Valverde voor het derde jaar op rij de bronzen medaille.

In 2015 won Valverde voor de derde keer en voor het tweede jaar op rij de Waalse Pijl. Enkele dagen later won hij zijn derde Luik-Bastenaken-Luik, door in de sprint Julian Alaphilippe en Joaquim Rodriguez te verslaan. Op 28 juni werd Valverde voor de tweede maal Spaans kampioen op de weg.

Bloeddoping

Op 14 mei 2006 meldde de Spaanse Guardia Civil dat Valverde betrokken zou zijn in de dopingzaak rond Eufemiano Fuentes. In de dossiers van Fuentes zouden de codenamen 18 en Valv.(Piti) naar hem verwijzen. Piti is de naam van de hond van Valverde. Valverde zelf ontkent alle beschuldigingen.

Het CONI heeft bewezen dat het DNA uit een bloedstaal van Valverde, genomen tijdens de doortocht in Italië van de Tour de France van 2008, matchen met het DNA van bloed gevonden in één van de bloedzakken bij de dopingzaak rond Eufemiano Fuentes. Valverde is echter van plan de CONI zelf te vervolgen.

Begin 2009 wordt Valverde opnieuw genoemd in de zaak Puerto. Het CONI vraagt 2 jaar schorsing voor Valverde. Op 11 mei wordt Valverde twee jaar geschorst. Deze schorsing geldt vooralsnog enkel op Italiaans grondgebied maar kan wereldwijd worden omdat de internationale wielerunie UCI overweegt deze schorsing over te nemen.

Op 31 mei 2010 wordt Valverde voor twee jaar wereldwijd geschorst, voor betrokkenheid in de zaak Operación Puerto. De straf gaat met terugwerkende kracht op 1 januari 2010 in. Al zijn uitslagen van dit jaar worden geschrapt, die van vroeger mag hij op zijn palmares houden. Hij ging tegen de uitspraak in beroep, maar deze werd op 4 november afgewezen.[2]

Overwinningen

2001

  • Spaanse kampioenstrui Spaans kampioen op de weg, Beloften

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

2010

2012

2013

2014

2015


Voornaamste ereplaatsen

UCI ProTour/UCI Wereldranglijst/UCI World Tour

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2002 opgave  
2003 Brons ↑ (2)  
2004 4e (1) 
2005 opgave (1) 
2006 opgave   Zilver ↑ (1) 
2007 5e  
2008 8e (2)  5e (1) 
2009  ↑   
2010
2011
2012 20e (1)  Zilver ↑ (2)  
2013 8e   Brons ↑   
2014 4e   Brons ↑ (1) 
2015 Brons ↑  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Jaar Milaan-San Remo Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
2002 130e opgave 157e
2003 54e 39e Zilver ↑
2004 61e 6e
2005 33e 13e 34e 12e 40e Zilver ↑ 22e (UPT)
2006 24e 23e Goud ↑ opgave Goud ↑ 8e Brons ↑ Goud (UPT)
2007 6e Zilver ↑ Zilver ↑ Brons ↑ 57e 4e (UPT)
2008 Brons ↑ Goud ↑ 21e Goud ↑ 37e Goud (UPT)
2009 21e 19e 7e 17e 9e Zilver (UWK)
2010   Brons ↑   -8e
2011
2012 22e opgave 46e 26e Brons ↑ 5e (UWT)
2013 Zilver ↑ Brons ↑ Zilver ↑ 7e Zilver ↑ Brons ↑ Brons (UWT)
2014 4e Zilver ↑ Zilver ↑ Goud ↑ Goud ↑ Brons ↑ Goud (UWT)
2015 20e Zilver ↑ Goud ↑ Goud ↑
Resultaten in rittenwedstrijden
Jaar Ronde van Dubai Ronde van Oman Ronde van Andalusië Parijs-Nice Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Critérium du Dauphiné Ronde van Burgos Ronde van Valencia Route du Sud
2003
2004 1e (3 etappes) 1e (2 etappes)
2005 2e (1 etappe) 80e 28e
2006 2e (1 etappe) 3e (1etappe) 7e
2007 5e opgave 2e (1 etappe) 1e
2008 1e (2 etappes)
2009 1e (1 etappe) 4e 1e 1e
2010 2e 2e (2 etappes) 1e (1 etappe)
2011
2012 1e (1 etappe) 3e (1etappe) opgave
2013 1e (2 etappes) opgave 9e 7e
2014 27e 1e (3 etappes) 5e 2e
2015 4e 3e 2e (3 etappes) 9e

Ploegen

Voorganger:
Vlag van Spanje Alberto Contador
2008 		Gouden trui Winnaar van de Ronde van Spanje Gouden trui
Vlag van Spanje Alejandro Valverde
2009 		Opvolger:
Vlag van Italië Vincenzo Nibali
2010
Zie de categorie Alejandro Valverde van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alejandro_Valverde&oldid=44594370"