Barry Barish: verschil tussen versies
k →Erkenning: Linkfix |
k →Werk: Schrijffout |
||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
== Werk == |
== Werk == |
||
De eerste experimenten voerde Barish uit in het [[Fermilab]]. Gebruikmakend van hoogenergetische neutrino-botsingen onthulde hij de quarksubstructuren van de [[ |
De eerste experimenten voerde Barish uit in het [[Fermilab]]. Gebruikmakend van hoogenergetische neutrino-botsingen onthulde hij de quarksubstructuren van de [[nucleon]]. Deze experimenten behoorden tot de eerste die de [[elektrozwakke wisselwerking]] waarnam, een belangrijk bewijsstuk in [[unificatietheorie]] van [[Sheldon Glashow]], [[Abdus Salam]] en [[Steven Weinberg]]. |
||
In de jaren 1980 gaf hij leiding aan MACRO, een experiment die plaatsvond in een grot in het Italiaanse [[Gran Sasso]]. Dit experiment zocht naar exotische deeltjes, zogenaamde magnetische monopolen. Ook bestudeerde men doordringende kosmische deeltjes, inclusief neutrinometingen dat belangrijk bewijs opleverde dat neutrino's massa hebben en dat ze oscilleren. |
In de jaren 1980 gaf hij leiding aan MACRO, een experiment die plaatsvond in een grot in het Italiaanse [[Gran Sasso]]. Dit experiment zocht naar exotische deeltjes, zogenaamde magnetische monopolen. Ook bestudeerde men doordringende kosmische deeltjes, inclusief neutrinometingen dat belangrijk bewijs opleverde dat neutrino's massa hebben en dat ze oscilleren. |
||
Versie van 16 okt 2017 07:25
 Barry Barish
| ||||
|---|---|---|---|---|
| 27 januari 1936 | ||||
| ||||
Barry Clark Barish
| ||||
| Geboorteland | Verenigde Staten | |||
| Geboorteplaats | Omaha (Nebraska) | |||
| Nobelprijs | Natuurkunde | |||
| Jaar | 2017 | |||
| Reden | "Voor beslissende bijdragen aan de LIGO-detector en de waarneming van zwaartekrachtgolven." | |||
| Samen met | Kip Thorne Rainer Weiss | |||
| Voorganger(s) | David Thouless Duncan Haldane Michael Kosterlitz | |||
| ||||
Barry Clark Barish (Omaha (Nebraska), 27 januari 1936) is een Amerikaans experimenteel natuurkundige en Nobellaureaat. Hij is een leidend expert op het gebied van zwaartekrachtgolven.
Biografie
Barish werd geboren in Omaha als zoon van Lee en Harold Barish. Hij bezocht de John Marshall High School en studeerde daarna natuurkunde aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Hij behaalde zijn bachelordiploma in 1957 en promoveerde in 1962 in de hoge-energiefysica. Vanaf 1963 was hij werkzaam bij California Institute of Technology (Caltech), waar hij in 1966 universitair docent werd, in 1969 universitair hoofddocent en in 1972 hoogleraar. In 1991 werd hij bij benoemd tot "Ronald and Maxine Linde Professor of Physics". Sedert 2005 is hij hoogleraar-emeritus. Tussen 1984 en 1996 was hij leiding aan de High Energy Physics Group van Caltech.
Werk
De eerste experimenten voerde Barish uit in het Fermilab. Gebruikmakend van hoogenergetische neutrino-botsingen onthulde hij de quarksubstructuren van de nucleon. Deze experimenten behoorden tot de eerste die de elektrozwakke wisselwerking waarnam, een belangrijk bewijsstuk in unificatietheorie van Sheldon Glashow, Abdus Salam en Steven Weinberg.
In de jaren 1980 gaf hij leiding aan MACRO, een experiment die plaatsvond in een grot in het Italiaanse Gran Sasso. Dit experiment zocht naar exotische deeltjes, zogenaamde magnetische monopolen. Ook bestudeerde men doordringende kosmische deeltjes, inclusief neutrinometingen dat belangrijk bewijs opleverde dat neutrino's massa hebben en dat ze oscilleren.
In 1994 werd hij benoemd tot hoofdonderzoeker bij de Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) en van 1997 tot 2005 was hij er directeur. Onder zijn leiderschap werden in Livingston en Hanford LIGO-interferometers gebouwd. Met deze LIGO-meters werden in 2015 de eerste zwaartekrachtgolven waargenomen als gevolg van het versmelten van twee zwarte gaten.[1] De ontdekking ervan werd in februari 2016 officieel bekendgemaakt.
Erkenning
Gedurende zijn wetenschappelijke loopbaan werd Barish meerdere malen onderscheiden. In 2002 ontving hij de "Klopsteg Award" van de American Association of Physics Teachers, in 2016 de Erico Fermi Prize (samen met Adalberto Giazotto) van de Italian Physical Society en in 2017 zowel de Henry-Draper-medaille, de Prinzessin-von-Asturie-Preis (samen met Thorne en Weiss) als de Nobelprijs voor Natuurkunde.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 