Standard Luik in het seizoen 2005/06

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Standard Luik
Naam Royal Standard Club de Liège
Bijnaam De Rouches
Opgericht 1898
Stadion Stade Maurice Dufrasne
Capaciteit 30.023 zitplaatsen
Voorzitter Vlag van Zwitserland Reto Stiffler
Vicevoorzitter Vlag van België Luciano D'Onofrio
Algemeen directeur Vlag van België Pierre François
Technisch directeur Vlag van België Michel Preud'homme
Trainer Vlag van België Dominique D'Onofrio
Assistent Vlag van België Stéphane Demol
Competitie Eerste Klasse
Thuis
Uit
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Dominique D'Onofrio nam als hoofdcoach van Standard Luik in de zomer van 2005 afscheid van assistent-trainer José Riga en keeperstrainer Christian Piot. In hun plaats werden Stéphane Demol en Claude Dardenne aangetrokken.

In de bestuurskamer veranderde weinig. Luciano D'Onofrio, die de sterke man van de club bleef, toonde zich in de zomermaanden erg actief op de buitenlandse transfermarkt. Zo keerde Almami Moreira na een jaar afwezigheid terug naar Sclessin. Ook Marius Niculae, Mathieu Béda en de Belgische doelman Olivier Renard verhuisden naar Luik. In ruil mocht heel wat spelers andere oorden opzoeken. Gonzague Vandooren stapte over naar KRC Genk, terwijl gewezen aanvoerder Ivica Dragutinović een transfer Sevilla versierde. Ook Sambegou Bangoura en Juan Ramón Curbelo verlieten de club.

De Portugese topvoetballer Sérgio Conceição werd de nieuwe aanvoerder. Onder zijn leiding en dankzij de doorbraak van de jonge spits Meme Tchité speelde Standard een goed seizoen. De Rouches begonnen aan de competitie met vier zeges op rij en wonnen in de heenronde ook de toppers tegen Club Brugge (2-0) en KRC Genk (0-1). De wedstrijd tegen rivaal RSC Anderlecht werd uitgesteld naar de laatste speeldag van de heenronde. De Rouches wonnen voor eigen volk met 2-0 dankzij een goal van Moreira en een eigen doelpunt van Roland Juhász. Door de zege van Standard sloten beide clubs de heenronde af op de eerste plaats.

Tijdens de winterstop ging Luciano D'Onofrio op zoek naar extra versterkingen. Zo haalde hij bij FC Porto de ervaren verdediger Jorge Costa weg en overtuigde hij ook de Braziliaanse Belg Igor de Camargo om naar Luik te verhuizen. Mathieu Béda en Benjamin Onwuachi, die zich pas pas enkele maanden eerder bij de club hadden aangesloten, mochten weer vertrekken. Ook Aleksandar Mutavdžić en Mathieu Assou-Ekotto zochten tijdens de winterperiode een nieuwe werkgever.

Na de winterstop werd het opnieuw een nek-aan-nekrace tussen de rivalen Standard en Anderlecht. Op de 32e speeldag moest het team van Dominique D'Onofrio op bezoek bij Anderlecht. Standard begon aan de topper met een punt voorsprong op de Brusselaars. Na een spannende wedstrijd waarin Anderlecht-aanvoerder Pär Zetterberg een strafschop miste, trokken de Brusselaars aan het langste eind (2-0). Door de nederlaag wipte Anderlecht over Standard naar de leidersplaats. De Luikenaars hadden een nog kleine kans op de titel, maar na een verrassend gelijkspel tegen promovendus KSV Roeselare en een pijnlijke nederlaag tegen seizoensrevelatie AA Gent was het uiteindelijk Anderlecht dat met vijf punten voorsprong kampioen werd. Na de laatste speeldag, waarop Standard met 2-0 verloor van Gent, werd trainer D'Onofrio door teleurgestelde supporters bekogeld met graszoden.[1] D'Onofrio besloot na het seizoen de eer aan zichzelf te houden, waardoor technisch directeur Michel Preud'homme vanaf mei 2006 op zoek moest naar een nieuwe coach.[2]

In de kwartfinale van de beker hadden Standard en AA Gent elkaar al eens eerder getroffen. Gent won de heenwedstrijd met 2-1, maar Standard zette de scheve situatie op Sclessin recht door overtuigend met 4-2 te winnen. In de halve finale werd Standard uitgeschakeld door promovendus Zulte Waregem. Standard verloor de heenwedstrijd in Luik met 1-2. Tijdens het beladen duel kreeg aanvoerder Conceição een rode kaart voor spuwen, waarop de Portugees zijn shirt uittrok en in het gelaat van scheidsrechter Peter Vervecken duwde.[3] Hij kreeg voor het incident een schorsing van vier maanden.

Twee maanden eerder had Conceição de Gouden Schoen gewonnen. De Portugees, die tijdens de ceremonie niet in het Casino-Kursaal in Oostende aanwezig was, kreeg in totaal dertig punten meer dan Vincent Kompany. Net na het bekendmaken van de winnaar werd Conceição alsnog de zaal ingeloodst, waardoor hij persoonlijk de trofee in ontvangst kon nemen.[4]

Na afloop van het seizoen werd de Kroaat Vedran Runje voor de derde en laatste keer Keeper van het Jaar.

Selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Naam Nationaliteit Geboortedatum Vorige club
Keepers
1 Vedran Runje Vlag van Kroatië Kroatië 10-02-1976 2001-2004 Olympique Marseille
16 Olivier Renard Vlag van België België 24-05-1979 2005 Napoli
18 Jérémy De Vriendt Vlag van België België 22-03-1986 /
Verdedigers
2 Eric Deflandre Vlag van België België 02-08-1973 2000-2004 Olympique Lyon
3 Jorge Costa Vlag van Portugal Portugal 14-10-1971 2002-2005 FC Porto
4 Aleksandar Mutavdžić Vlag van Servië en Montenegro Servië en Montenegro 03-01-1977 1999-2002 Germinal Beerschot
4 Lovre Vulin Vlag van Kroatië Kroatië 02-09-1984 2003-2005 NK Mosor
5 Oguchi Onyewu Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 13-05-1982 2003-2004 La Louvière
14 Philippe Léonard Vlag van België België 14-02-1974 2003-2004 OGC Nice
19 Mohamed Sarr Vlag van Senegal Senegal 23-12-1983 2004-2005 FC Vittoria
20 Michel Vlag van Brazilië Brazilië 09-06-1981 2000-2004 Atlético Mineiro
28 Mathieu Béda Vlag van Frankrijk Frankrijk 28-07-1981 2004-2005 Sint-Truidense VV
Middenvelders
6 Mathieu Assou-Ekotto Vlag van Frankrijk Frankrijk 08-04-1978 2003-2004 La Louvière
7 Sérgio Conceição Aanvoerder Vlag van Portugal Portugal 15-11-1974 2004 FC Porto
9 Milan Rapaić Vlag van Kroatië Kroatië 16-08-1973 2003-2004 Ancona
10 Almani Moreira Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissau 24-05-1979 2004-2005 Hamburger SV
13 Christian Negouai Vlag van Frankrijk Frankrijk 20-01-1978 2005 Coventry City
15 Jonathan Walasiak Vlag van België België 23-10-1982 /
17 Karim Faye Vlag van Senegal Senegal 22-12-1987 2004-2006 Al-Sadd
22 Karel Geraerts Vlag van België België 17-06-1980 2004 KSC Lokeren
23 Carlinhos Vlag van Brazilië Brazilië 17-06-1980 2003-2004 Vasco da Gama
30 Siramana Dembélé Vlag van Frankrijk Frankrijk 27-01-1977 2005 Vitória FC
Aanvallers
8 Wamberto Vlag van Brazilië Brazilië 13-12-1974 2004 RAEC Mons
9 Marius Niculae Vlag van Roemenië Roemenië 16-05-1981 2001-2005 Sporting Lissabon
21 Benjamin Onwuachi Vlag van Nigeria Nigeria 09-04-1984 2004-2005 Salernitana
21 Igor de Camargo Vlag van Brazilië Brazilië / Vlag van België België 12-05-1983 2005 Brussels FC
25 Mohamed Tchité Vlag van Burundi Burundi 31-01-1984 2002 Victory Sport Mukura
27 Cédric Roussel Vlag van België België 06-01-1978 2004 Roebin Kazan
29 Serhiy Kovalenko Vlag van Oekraïne Oekraïne 10-05-1984 2004 AS Lodigiani

Technische staf[bewerken | brontekst bewerken]

Functie Naam Nationaliteit
Coach Dominique D'Onofrio Vlag van België België
Assistent-coach Stéphane Demol Vlag van België België
Keeperstrainer Claude Dardenne Vlag van België België
Physical coach Guy Namurois Vlag van België België

Uitrustingen[bewerken | brontekst bewerken]

Shirtsponsor(s): ALE-Télédis
Sportmerk: Umbro

Thuis
Uit
Alternatief

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Zomer[bewerken | brontekst bewerken]

Inkomend[bewerken | brontekst bewerken]

Uitgaand[bewerken | brontekst bewerken]

Winter[bewerken | brontekst bewerken]

Inkomend[bewerken | brontekst bewerken]

Uitgaand[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

P W G V + - DS Ptn
K (CL) 1 RSC Anderlecht 34 20 10 4 72 27 45 70
(CL) 2 R. Standard de Liège 34 19 8 7 51 28 23 65
(UEFA) 3 Club Brugge KV 34 18 10 6 51 33 18 64
  4 KAA Gent 34 18 7 9 48 34 14 61
  5 KRC Genk 34 16 9 9 52 38 14 57
  6 Germinal Beerschot 34 14 7 13 50 45 5 49
(beker) 7 SV Zulte Waregem 34 14 7 13 51 49 2 49
  8 KSC Lokeren Oost-Vlaanderen 34 12 11 11 48 49 −1 47
  9 KVC Westerlo 34 13 7 14 42 48 −6 46
  10 FC Brussels 34 12 10 12 30 30 0 46
  11 R. Sporting du Pays de Charleroi 34 11 12 11 39 39 0 45
(fair) 12 KSV Roeselare 34 10 11 13 44 42 2 41
  13 R. Excelsior Mouscron 34 11 4 19 43 43 0 37
  14 Cercle Brugge KSV 34 10 7 17 38 61 −23 37
  15 K. Sint-Truidense VV 34 8 10 16 36 49 −13 34
  16 KSK Beveren 34 9 6 19 35 55 −20 33
E 17 K. Lierse SK 34 8 8 18 22 52 −30 32
D 18 RAA Louviéroise 34 4 14 16 26 56 −30 26

P: wedstrijden gespeeld, W: wedstrijden gewonnen, G: gelijke spelen, V: wedstrijden verloren, +: gescoorde doelpunten, -: doelpunten tegen, DS: doelsaldo, Ptn: totaal punten
K: kampioen, D: degradeert, (beker): bekerwinnaar, (CL): geplaatst voor Champions League, (UEFA): geplaatst voor UEFA-beker

Individuele prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Standard_Luik_in_het_seizoen_2005/06&oldid=63703354"