Wereldkampioenschap voetbal 1934

Wereldkampioenschap voetbal 1934
	1934 FIFA World Cup
Toernooi-informatie
Gastland	Italië
Datum	27 mei – 10 juni 1934
Teams	16 (van 4 confederaties)
Stadions	8 (in 8 gaststeden)
Winnaar	Italië (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden	17
Doelpunten	70 (4,12 per wedstrijd)
Toeschouwers	395.000 (23.235 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Oldřich Nejedlý
Beste speler	Giuseppe Meazza
Navigatie
Portaal	Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1934 was de tweede editie van het internationale voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Italië trad dat jaar op als gastheer van de eindronde, zoals twee jaar eerder, op 8 oktober 1932, was besloten. Het toernooi duurde twee weken, van zondag 27 mei tot en met zondag 10 juni. De loting voor de WK-eindronde werd verricht op donderdag 3 mei 1934 in Rome.

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

Mussolini gebruikte het WK als een promotiestunt voor het fascisme, wat Hitler ertoe inspireerde twee jaar later bij de Olympische Spelen hetzelfde te doen. Zo bracht het Italiaanse team voor de wedstrijd de fascistengroet. Een andere controverse waren een aantal beslissingen van scheidsrechters ten gunste van Italië. Volgens sommigen waren die onterecht. Een van de scheidsrechters, de Zwitser Mercet, die de replay van de kwartfinale Italië - Spanje floot, zou door zijn optreden tijdens die wedstrijd door de Zwitserse bond voor zijn leven lang geschorst worden om internationale wedstrijden te fluiten. De Zweedse scheidsrechter Eklind, die zowel de halve finale van Italië als de finale floot, bleef deze vernedering bespaard, hoewel er tijdens die twee wedstrijden duidelijke signalen waren van bevoordeling van de thuisploeg. Bepaalde bronnen suggereren, dat de Zweed voor aanvang van de halve finale Italië - Oostenrijk, persoonlijk was uitgenodigd door Mussolini, en dat hij dankzij het "goede" fluiten van die halve finale ook via il Duce de finale toebedeeld had gekregen (Eklind zou tijdens de eindronde van het WK 1938 in Frankrijk ook actief zijn als arbiter). Er is echter niets bewezen, inderdaad, velen beweren dat de beschuldigingen het gevolg zijn van anti-regime propaganda (vooral van de Franse kant).^[1]

Hierop volgend, andere beschuldigingen zijn in rekening gebracht. De IFFHS (International Federation of Football History & Statistics), volgens niet gespecificeerde Duitse bronnen, zou later concluderen, dat op grond van diverse bevindingen Italië gediskwalificeerd had moeten worden voor het toernooi (er is echter geen document geproduceerd); deze bronnen vermelden:^[2]

Tijdens de kwalificatiewedstrijden (Italië moest zich ook voor zijn eigen kampioenschap kwalificeren) had Italië de eerste groepswedstrijd met 4-0 gewonnen van Griekenland. Omdat de Italiaanse bond, gesteund door het Italiaanse regime, niets zag in een vermoeiende reis naar Griekenland voor de returnwedstrijd, werd aan de Griekse bond gevraagd zich terug te trekken. Als tegenprestatie kocht Italië in Athene een gebouw dat door de noodlijdende Griekse voetbalbond als bondsgebouw gebruikt kon worden. Griekenland ging in op dit voorstel (het gebouw is nog steeds in bezit van de Griekse bond).
Volgens het FIFA-reglement en de wetten van die tijd, mochten buitenlandse spelers alleen in het nationale team worden opgenomen, als zij op zijn minst drie jaar lang niet gespeeld hadden in een internationale wedstrijd van een ander thuisland en als zij minstens drie jaar in hun nieuwe vaderland woonden. De Italianen trokken zich niets aan van deze regel.
- De Argentijn Monti had in 1931 nog gespeeld voor Argentinië
- De Braziliaan Guarisi woonde nog geen drie jaar in Italië
- Guaita speelde in 1933 nog voor Argentinië en zelfs nog voor een lokale Argentijnse ploeg.
- Demaría was de vierde speler, die met Argentinië in 1931 nog tegen Paraguay had gespeeld.

Dit gold overigens ook voor Argentinië, die Urbieto Sosa had opgesteld, die in 1931 nog drie wedstrijden voor Paraguay had gespeeld. Een andere schending van de reglementen werd gepleegd door Brazilië: daar er alleen amateurvoetballers aan het toernooi mee mochten doen, had de Braziliaanse bond de status van negen profvoetballers tijdelijk teruggezet naar amateur.

Dit betekent dat Italië op drie fronten gediskwalificeerd had kunnen worden, en zowel Brazilië als Argentinië ieder op een punt.

De IFFHS of wie deze verklaringen ondersteunt, in tegenstelling tot de FIFA, waarschijnlijk, geen rekening met een bepaalde Italiaanse wet: de kinderen (geboren in het buitenland) van Italiaanse staatsburgers, of hun nakomelingen, wordt automatisch 100% Italiaans, beschouwd voor het IUS SANGUIGNIS-beginsel (Wet 555, 06.13.1912). De drie jaar op Italiaanse bodem, hij moest alleen wachten op degenen die geen Italiaanse voorouders hadden.^[3]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1934 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties

FIFA-lid	Confederatie	Kwalificatie	Aantal dln. (inclusief 1934)	Dln. op rij	Eerste dln.	Laatste dln.	Titels (exclusief 1934)	Beste prestatie
Zweden	Europa	Winnaar groep 1	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Spanje	Europa	Winnaar groep 2	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Italië	Europa	Winnaar groep 3	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Hongarije	Europa	Winnaar groep 4	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Oostenrijk	Europa	Tweede groep 4	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Tsjecho-Slowakije	Europa	Winnaar groep 5	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Zwitserland	Europa	Winnaar groep 6	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Roemenië	Europa	Tweede groep 6	2e	1	1930	1930	0	Groepsfase
Nederland	Europa	Winnaar groep 7	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
België	Europa	Tweede groep 7	2e	2	1930	1930	0	Groepsfase
Duitsland	Europa	Winnaar groep 8	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Frankrijk	Europa	Tweede groep 8	2e	2	1930	1930	0	Groepsfase
Brazilië	CONMEBOL	Winnaar groep 9	2e	2	1930	1930	0	Groepsfase
Argentinië	CONMEBOL	Winnaar groep 10	2e	2	1930	1930	0	Tweede
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten	Noord-Amerika	Winnaar groep 11	2e	2	1930	1930	0	Derde
Egypte	Afrika	Winnaar groep 12	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen met de prestatie.

niet Europese	Europese	Europese	Europese
Argentinië Brazilië Egypte Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten	België Duitsland Frankrijk Hongarije	Italië Nederland Oostenrijk Roemenië	Spanje Tsjecho-Slowakije Zweden Zwitserland

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Tien scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.
Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

UEFA
Louis Baert (1)
Rinaldo Barlassina (3)
Aloys Beranek (1)

Alfred Birlem (1)

Eugen Braun (1)
Albino Carraro (1)
Ivan Eklind (3)
John Langenus (1)

Francesco Mattea (2)
Rene Mercet (2)
Johannes van Moorsel (1)

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Bologna	Milaan	Florence	Rome
Stadio Renato Dall'Ara	Stadio San Siro	Stadio Comunale Giovanni Berta	Stadio Nazionale PNF
Capaciteit: 38.279	Capaciteit: 55.000	Capaciteit: 47.290	Capaciteit: 47.300

Genua	Florence Napels Rome Turijn Milaan Genua Bologna Triëst		Turijn
Stadio Luigi Ferraris			Stadio Mussolini
Capaciteit: 36.703			Capaciteit: 28.140

Napels			Triëst
Stadio Giorgio Ascarelli			Stadio Giuseppe Grezar
Capaciteit: 40.000			Capaciteit: 8.000

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

Achtste finale

Kwartfinale

Halve finale

Finale

27 mei – Rome

Italië

7

31 mei/1 juni¹ – Florence

Verenigde Staten

1

Italië

1, 1¹

27 mei – Genua

Spanje

1, 0¹

Spanje

3

3 juni – Milaan

Brazilië

1

Italië

1

27 mei – Turijn

Oostenrijk

0

Oostenrijk

3

31 mei – Bologna

Frankrijk

2

Oostenrijk

2

27 mei – Napels

Hongarije

1

Hongarije

4

10 juni – Rome

Egypte

2

Italië

2

27 mei – Triëst

Tsjecho-Slowakije

1

Tsjecho-Slowakije

2

31 mei – Turijn

Roemenië

1

Tsjecho-Slowakije

3

27 mei – Milaan

Zwitserland

2

Zwitserland

3

3 juni – Rome

Nederland

2

Tsjecho-Slowakije

3

27 mei – Florence

Duitsland

1

Derde plaats

Duitsland

5

31 mei – Milaan

7 juni – Napels

België

2

Duitsland

2

Oostenrijk

2

27 mei – Bologna

Zweden

1

Duitsland

3

Zweden

3

Argentinië

2

¹ Replaywedstrijd

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen Europese landen plaatsten zich voor de kwartfinales. Argentinië en Brazilië gingen niet met hun sterkste team naar het WK en verloren van Zweden en Spanje. Italië had geen problemen met de Verenigde Staten en Hongarije schakelde Egypte uit. Nederland dacht veel succes te hebben in Italië, mede dankzij zijn sterke voorhoede: Beb Bakhuys, Leen Vente en Kick Smit. Men componeerde het liedje Wij gaan naar Rome, maar Nederland strandde in Milaan, waar Zwitserland met 3-2 te sterk was. De grote favoriet voor de titel, het befaamde Wunderteam van Oostenrijk, had een verlenging nodig om Frankrijk uit te schakelen.


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Spanje	3 – 1	Brazilië	Stadio Luigi Ferraris, Genua Toeschouwers: ~21.000 Scheidsrechter: Alfred Birlem ( Duitsland)
	Iraragorri 18' (pen.), 25'^[4] Lángara 29'	Wedstrijdverslag	Leônidas 55'


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Hongarije	4 – 2	Egypte	Stadio Giorgio Ascarelli, Napels Toeschouwers: ~9.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Teleki 11' Toldi 27', 61' Vincze 53'	Wedstrijdverslag	Fawzi 31', 39'


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Zwitserland	3 – 2	Nederland	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~33.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Kielholz 7', 43'^[5] Abegglen 69'	Wedstrijdverslag	Smit 19' Vente 84'


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	7 – 1	Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: ~25.000 Scheidsrechter: Rene Mercet ( Zwitserland)
	Schiavio 18', 29', 64' Orsi 20', 69' Ferrari 63' Meazza 90'^[6]	Wedstrijdverslag	Donelli 57'


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	2 – 1	Roemenië	Stadio Littorio, Triëst Toeschouwers: ~9.000 Scheidsrechter: John Langenus ( België)
	Puč 50' Nejedlý 67'	Wedstrijdverslag	Dobay 11'


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Zweden	3 – 2	Argentinië	Stadio Littoriale, Bologna Toeschouwers: ~14.000 Scheidsrechter: Eugen Braun ( Oostenrijk)
	Jonasson 9', 67' Kroon 79'	Wedstrijdverslag	Belis 4' Galateo 48'^[7]


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Oostenrijk	3 – 2 (n.v.)	Frankrijk	Stadio Benito Mussolini, Turijn Toeschouwers: ~16.000 Scheidsrechter: Johannes van Moorsel ( Nederland)
	Sindelar 44' Schall 93' Bican 109'	Wedstrijdverslag	Nicolas 18' Verriest 116' (pen.)^[8]


27 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Duitsland	5 – 2	België	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~8.000 Scheidsrechter: Francesco Mattea ( Italië)
	Kobierski 25' Siffling 49' Conen 66', 70', 87'	Wedstrijdverslag	Voorhoof 29', 43'

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

De topper van de kwartfinale was Italië-Spanje. Er was een replay nodig om Italië te laten doorgaan. Beide wedstrijden werden gedomineerd door ruw spel: veel Spanjaarden waaronder de beste doelman van de wereld Zamora konden niet meer in actie komen voor de replay, in de replay zelf moesten weer drie Spanjaarden het veld vroegtijdig verlaten. De Italianen moesten en zouden winnen tegen elke prijs. Het thuisland haalde de halve finales samen met Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Oostenrijk.


31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Oostenrijk	2 – 1	Hongarije	Stadio Littoriale, Bologna Toeschouwers: ~23.000 Scheidsrechter: Francesco Mattea ( Italië)
	Horvath 8' Zischek 51'	Wedstrijdverslag	Sárosi 60' (pen.)


31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 1 (n.v.)	Spanje	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~35.000 Scheidsrechter: Louis Baert ( België)
	Ferrari 44'	Wedstrijdverslag	Regueiro 30'


31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Duitsland	2 – 1	Zweden	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~3.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Hohmann 60', 63'	Wedstrijdverslag	Dunker 82'


31 mei 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	3 – 2	Zwitserland	Stadio Benito Mussolini, Turijn Toeschouwers: ~12.000 Scheidsrechter: Alois Beranek ( Oostenrijk)
	Svoboda 24' Sobotka 49' Nejedlý 82'	Wedstrijdverslag	Kielholz 18' Jäggi 78'

Replay


1 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 0	Spanje	Stadio Giovanni Berta, Florence Toeschouwers: ~43.000 Scheidsrechter: Rene Mercet ( Zwitserland)
	Meazza 11'	Wedstrijdverslag

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Alle aandacht ging naar Italië-Oostenrijk. De Italianen namen vroeg de leiding en zorgden ervoor dat de grote favoriet niet meer aan voetballen toekwam. Italië had weinig interesse in de andere halve finale ondanks de fraaie prestatie van Tsjech Nejedlý die met zijn drie treffers Duitsland velde.


3 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Italië	1 – 0	Oostenrijk	Stadio San Siro, Milaan Toeschouwers: ~60.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Guaita 19'	Wedstrijdverslag


3 juni 1934 «onderlinge duels» 16:30 (MEZT)	Tsjecho-Slowakije	3 – 1	Duitsland	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: ~10.000 Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina ( Italië)
	Nejedlý 19', 71', 80'	Wedstrijdverslag	Noack 62'

3e/4e plaats[bewerken | brontekst bewerken]


7 juni 1934 «onderlinge duels» 18:00 (MEZT)	Duitsland	3 – 2	Oostenrijk	Stadio Giorgio Ascarelli, Napels Toeschouwers: ~8.000 Scheidsrechter: Albino Carraro ( Italië)
	Lehner 1', 42', Conen 27'	Wedstrijdverslag	Horvath 28', Sesta 54'

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Gadegeslagen door dictator Benito Mussolini schrokken de Italianen, toen Puč de Tsjechen aan de leiding bracht. Negen minuten voor tijd zorgde Orsi voor de gelijkmaker, waarna Italië via Schiavio toesloeg.

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1934 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.


10 juni 1934 «onderlinge duels» 17:30 UTC+1	Italië	2 – 1 (n.v.)	Tsjecho-Slowakije	Stadio Nazionale PNF, Rome Toeschouwers: 45.000 Scheidsrechter: Ivan Eklind ( Zweden)
	Orsi 81' Schiavio 95'		76' Puč

1934 Wereldkampioen

ITALIË Eerste titel

Toernooiranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats	Land	GW	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
1	Italië	4	3	1	0	11	3	+8	7
2	Tsjecho-Slowakije	4	3	0	1	9	6	+3	6
3	Duitsland	4	3	0	1	11	8	+3	6
4	Oostenrijk	4	2	0	2	7	7	0	4
Uitgeschakeld in de Kwartfinale
5	Spanje	2	1	1	0	4	2	+2	3
6	Hongarije	2	1	0	1	5	4	+1	2
7	Zwitserland	2	1	0	1	5	5	0	2
8	Zweden	2	1	0	1	4	4	0	2
Uitgeschakeld in de eerste ronde
9	Argentinië	1	0	0	1	2	3	−1	0
	Frankrijk	1	0	0	1	2	3	−1	0
	Nederland	1	0	0	1	2	3	−1	0
12	Roemenië	1	0	0	1	1	2	−1	0
13	Egypte	1	0	0	1	2	4	−2	0
14	Brazilië	1	0	0	1	1	3	−2	0
15	België	1	0	0	1	2	5	−3	0
16	Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten	1	0	0	1	1	7	−6	0

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Aantal wedstrijden	17
Totaal aantal doelpunten	70
Eigen doelpunten	0
Aantal uitsluitingen (rood)	1
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd	4,12
Toeschouwerstotaal	395.000
Toeschouwersgemiddelde	23.235

Doelpuntenmakers[bewerken | brontekst bewerken]

5 doelpunten

Oldřich Nejedlý

4 doelpunten

3 doelpunten

2 doelpunten

1 doelpunt

WK 1934 in beeld[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (it) Mondiali 1934: ITALIA. storiedicalcio.altervista.org. Gearchiveerd op 14 augustus 2018.
↑ fussballweltmeisterschaft.npage.de/1934.html
↑ (it) Cittadinanza italiana iure sanguinis, avo italiano. Portale informativo cittadinanza italiana (Informatieportaal voor Italiaans staatsburgerschap). Gearchiveerd op 4 april 2018. Geraadpleegd op 02 mei 2017.
↑ RSSSF credits the goal in the 25th minute to Isidro Lángara.
↑ RSSSF credits this goal as occurring in the 29th minute.
↑ RSSSF credits this goal as occurring in the 89th minute.
↑ RSSSF credits this goal as occurring in the 46th minute.
↑ RSSSF credits this penalty as occurring in the 118th minute.

Zie de categorie 1934 FIFA World Cup van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] (it) Mondiali 1934: ITALIA. storiedicalcio.altervista.org. Gearchiveerd op 14 augustus 2018.

[2] ussballweltmeisterschaft.npage.de/1934.html

[3] (it) Cittadinanza italiana iure sanguinis, avo italiano. Portale informativo cittadinanza italiana (Informatieportaal voor Italiaans staatsburgerschap). Gearchiveerd op 4 april 2018. Geraadpleegd op 02 mei 2017.

[4] RSSSF credits the goal in the 25th minute to Isidro Lángara.

[ReferenceA-5] RSSSF credits this goal as occurring in the 29th minute.

[6] RSSSF credits this goal as occurring in the 89th minute.

[7] RSSSF credits this goal as occurring in the 46th minute.

[8] RSSSF credits this penalty as occurring in the 118th minute.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Toernooien:	1930 · 1934 · 1938 · 1950 · 1954 · 1958 · 1962 · 1966 · 1970 · 1974 · 1978 · 1982 · 1986 · 1990 · 1994 · 1998 · 2002 · 2006 · 2010 · 2014 · 2018 · 2022 · 2026
Finales:	1930 · 1934 · 1938 · 1950 · 1954 · 1958 · 1962 · 1966 · 1970 · 1974 · 1978 · 1982 · 1986 · 1990 · 1994 · 1998 · 2002 · 2006 · 2010 · 2014 · 2018 · 2022
Kwalificatie:	1930 · 1934 · 1938 · 1950 · 1954 · 1958 · 1962 · 1966 · 1970 · 1974 · 1978 · 1982 · 1986 · 1990 · 1994 · 1998 · 2002 · 2006 · 2010 · 2014 · 2018 · 2022 · 2026
Statistieken:	2006 · 2014 · 2018

Wereldkampioenschap voetbal 1934

Inhoud

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

3e/4e plaats[bewerken | brontekst bewerken]

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooiranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Doelpuntenmakers[bewerken | brontekst bewerken]

WK 1934 in beeld[bewerken | brontekst bewerken]

Navigatiemenu