Wereldkampioenschap voetbal 1934

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Wereldkampioenschap voetbal 1934
1934 FIFA World Cup
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Italië (1861-1946) Italië
Datum 27 mei – 10 juni 1934
Teams 16 (van 4 confederaties)
Stadions (in 8 gaststeden)
Winnaar Vlag van Italië (1861-1946) Italië (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 17
Doelpunten 70  (4,12 per wedstrijd)
Toeschouwers 395.000  (23.235 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Tsjechië Oldřich Nejedlý
Beste speler Vlag van Italië (1861-1946) Giuseppe Meazza
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1934 was de tweede editie van het internationale voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Italië trad dat jaar op als gastheer van de eindronde, zoals twee jaar eerder, op 8 oktober 1932, was besloten. Het toernooi duurde twee weken, van zondag 27 mei tot en met zondag 10 juni. De loting voor de WK-eindronde werd verricht op donderdag 3 mei 1934 in Rome.

Controverse[bewerken | brontekst bewerken]

Mussolini gebruikte het WK als een promotiestunt voor het fascisme, wat Hitler ertoe inspireerde twee jaar later bij de Olympische Spelen hetzelfde te doen. Zo bracht het Italiaanse team voor de wedstrijd de fascistengroet. Een andere controverse waren een aantal beslissingen van scheidsrechters ten gunste van Italië. Volgens sommigen waren die onterecht. Een van de scheidsrechters, de Zwitser Mercet, die de replay van de kwartfinale Italië - Spanje floot, zou door zijn optreden tijdens die wedstrijd door de Zwitserse bond voor zijn leven lang geschorst worden om internationale wedstrijden te fluiten. De Zweedse scheidsrechter Eklind, die zowel de halve finale van Italië als de finale floot, bleef deze vernedering bespaard, hoewel er tijdens die twee wedstrijden duidelijke signalen waren van bevoordeling van de thuisploeg. Bepaalde bronnen suggereren, dat de Zweed voor aanvang van de halve finale Italië - Oostenrijk, persoonlijk was uitgenodigd door Mussolini, en dat hij dankzij het "goede" fluiten van die halve finale ook via il Duce de finale toebedeeld had gekregen (Eklind zou tijdens de eindronde van het WK 1938 in Frankrijk ook actief zijn als arbiter). Er is echter niets bewezen, inderdaad, velen beweren dat de beschuldigingen het gevolg zijn van anti-regime propaganda (vooral van de Franse kant).[1]

Hierop volgend, andere beschuldigingen zijn in rekening gebracht. De IFFHS (International Federation of Football History & Statistics), volgens niet gespecificeerde Duitse bronnen, zou later concluderen, dat op grond van diverse bevindingen Italië gediskwalificeerd had moeten worden voor het toernooi (er is echter geen document geproduceerd); deze bronnen vermelden:[2]

  • Tijdens de kwalificatiewedstrijden (Italië moest zich ook voor zijn eigen kampioenschap kwalificeren) had Italië de eerste groepswedstrijd met 4-0 gewonnen van Griekenland. Omdat de Italiaanse bond, gesteund door het Italiaanse regime, niets zag in een vermoeiende reis naar Griekenland voor de returnwedstrijd, werd aan de Griekse bond gevraagd zich terug te trekken. Als tegenprestatie kocht Italië in Athene een gebouw dat door de noodlijdende Griekse voetbalbond als bondsgebouw gebruikt kon worden. Griekenland ging in op dit voorstel (het gebouw is nog steeds in bezit van de Griekse bond).
  • Volgens het FIFA-reglement en de wetten van die tijd, mochten buitenlandse spelers alleen in het nationale team worden opgenomen, als zij op zijn minst drie jaar lang niet gespeeld hadden in een internationale wedstrijd van een ander thuisland en als zij minstens drie jaar in hun nieuwe vaderland woonden. De Italianen trokken zich niets aan van deze regel.
    • De Argentijn Monti had in 1931 nog gespeeld voor Argentinië
    • De Braziliaan Guarisi woonde nog geen drie jaar in Italië
    • Guaita speelde in 1933 nog voor Argentinië en zelfs nog voor een lokale Argentijnse ploeg.
    • Demaría was de vierde speler, die met Argentinië in 1931 nog tegen Paraguay had gespeeld.

Dit gold overigens ook voor Argentinië, die Urbieto Sosa had opgesteld, die in 1931 nog drie wedstrijden voor Paraguay had gespeeld. Een andere schending van de reglementen werd gepleegd door Brazilië: daar er alleen amateurvoetballers aan het toernooi mee mochten doen, had de Braziliaanse bond de status van negen profvoetballers tijdelijk teruggezet naar amateur.

Dit betekent dat Italië op drie fronten gediskwalificeerd had kunnen worden, en zowel Brazilië als Argentinië ieder op een punt.

De IFFHS of wie deze verklaringen ondersteunt, in tegenstelling tot de FIFA, waarschijnlijk, geen rekening met een bepaalde Italiaanse wet: de kinderen (geboren in het buitenland) van Italiaanse staatsburgers, of hun nakomelingen, wordt automatisch 100% Italiaans, beschouwd voor het IUS SANGUIGNIS-beginsel (Wet 555, 06.13.1912). De drie jaar op Italiaanse bodem, hij moest alleen wachten op degenen die geen Italiaanse voorouders hadden.[3]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1934 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1934)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1934)
Beste
prestatie
Vlag van Zweden Zweden Europa Winnaar groep 1 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje Europa Winnaar groep 2 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Italië (1861-1946) Italië Europa Winnaar groep 3 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije Europa Winnaar groep 4 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Europa Tweede groep 4 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Europa Winnaar groep 5 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Zwitserland Zwitserland Europa Winnaar groep 6 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Roemenië Roemenië Europa Tweede groep 6 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Nederland Nederland Europa Winnaar groep 7 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van België België Europa Tweede groep 7 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland Europa Winnaar groep 8 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Frankrijk Frankrijk Europa Tweede groep 8 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 9 2e 2 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Winnaar groep 10 2e 2 1930 1930 0 Tweede
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten Noord-Amerika Winnaar groep 11 2e 2 1930 1930 0 Derde
Vlag van Egypte (1923-1958) Egypte Afrika Winnaar groep 12 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen met de prestatie.
niet Europese Europese Europese Europese

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië
Vlag van Egypte (1923-1958) Egypte
Vlag van de Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten

Vlag van België België
Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije

Vlag van Italië (1861-1946) Italië
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Roemenië Roemenië

Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Tien scheidsrechters werden voor de wedstrijden aangewezen.
Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

UEFA
Vlag van België Louis Baert (1)
Vlag van Italië (1861-1946) Rinaldo Barlassina (3)
Vlag van Oostenrijk Aloys Beranek (1)

Vlag van Duitsland (1933-1935) Alfred Birlem (1)


Vlag van Oostenrijk Eugen Braun (1)
Vlag van Italië (1861-1946) Albino Carraro (1)
Vlag van Zweden Ivan Eklind (3)
Vlag van België John Langenus (1)


Vlag van Italië (1861-1946) Francesco Mattea (2)
Vlag van Zwitserland Rene Mercet (2)
Vlag van Nederland Johannes van Moorsel (1)

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Bologna Milaan Florence Rome
Stadio Renato Dall'Ara Stadio San Siro Stadio Comunale Giovanni Berta Stadio Nazionale PNF
Capaciteit: 38.279 Capaciteit: 55.000 Capaciteit: 47.290 Capaciteit: 47.300
Prepartita bologna bari.jpg San Siro wide.jpg Soccer in Florence, Italy, 2007.jpg Stadio Pnf.jpg
Genua Turijn
Stadio Luigi Ferraris Stadio Mussolini
Capaciteit: 36.703 Capaciteit: 28.140
Vecchio Stadio Marassi 1.jpg Stadio Olimpico Torino Italy.jpg
Napels Triëst
Stadio Giorgio Ascarelli Stadio Giuseppe Grezar
Capaciteit: 40.000 Capaciteit: 8.000
StadioPartenopeo.jpg StadiodelLittorio.jpg

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
27 mei – Rome            
 Vlag van Italië (1861-1946) Italië  7
31 mei/1 juni¹ – Florence
 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten  1  
 Vlag van Italië (1861-1946) Italië  1, 1¹
27 mei – Genua
   Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje  1, 0¹  
 Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje  3
3 juni – Milaan
 Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië  1  
 Vlag van Italië (1861-1946) Italië  1
27 mei – Turijn
   Vlag van Oostenrijk Oostenrijk  0  
 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk  3
31 mei – Bologna
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  2  
 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk  2
27 mei – Napels
   Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije  1  
 Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije  4
10 juni – Rome
 Vlag van Egypte (1923-1958) Egypte  2  
 Vlag van Italië (1861-1946) Italië  2
27 mei – Triëst
   Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  1
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  2
31 mei – Turijn
 Vlag van Roemenië Roemenië  1  
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  3
27 mei – Milaan
   Vlag van Zwitserland Zwitserland  2  
 Vlag van Zwitserland Zwitserland  3
3 juni – Rome
 Vlag van Nederland Nederland  2  
 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije  3
27 mei – Florence
   Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland  1   Derde plaats
 Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland  5
31 mei – Milaan 7 juni – Napels
 Vlag van België België  2  
 Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland  2  Vlag van Oostenrijk Oostenrijk  2
27 mei – Bologna
   Vlag van Zweden Zweden  1    Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland  3
 Vlag van Zweden Zweden  3
 Vlag van Argentinië Argentinië  2  

¹ Replaywedstrijd

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen Europese landen plaatsten zich voor de kwartfinales. Argentinië en Brazilië gingen niet met hun sterkste team naar het WK en verloren van Zweden en Spanje. Italië had geen problemen met de Verenigde Staten en Hongarije schakelde Egypte uit. Nederland dacht veel succes te hebben in Italië, mede dankzij zijn sterke voorhoede: Beb Bakhuys, Leen Vente en Kick Smit. Men componeerde het liedje Wij gaan naar Rome, maar Nederland strandde in Milaan, waar Zwitserland met 3-2 te sterk was. De grote favoriet voor de titel, het befaamde Wunderteam van Oostenrijk, had een verlenging nodig om Frankrijk uit te schakelen.


27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Spanje Vlag van Spanje (1931-1939) 3 – 1 Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië Stadio Luigi Ferraris, Genua
Toeschouwers: ~21.000
Scheidsrechter: Alfred Birlem (Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland)
Iraragorri Goal 18' (pen.)Goal 25'[4]
Lángara Goal 29'
Wedstrijdverslag Leônidas Goal 55'

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Hongarije Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) 4 – 2 Vlag van Egypte (1923-1958) Egypte Stadio Giorgio Ascarelli, Napels
Toeschouwers: ~9.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Teleki Goal 11'
Toldi Goal 27'Goal 61'
Vincze Goal 53'
Wedstrijdverslag Fawzi Goal 31'Goal 39'

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Zwitserland Vlag van Zwitserland 3 – 2 Vlag van Nederland Nederland Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~33.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (Vlag van Zweden Zweden)
Kielholz Goal 7'Goal 43'[5]
Abegglen Goal 69'
Wedstrijdverslag Smit Goal 19'
Vente Goal 84'

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Italië Vlag van Italië (1861-1946) 7 – 1 Vlag van de Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: ~25.000
Scheidsrechter: Rene Mercet (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Schiavio Goal 18'Goal 29'Goal 64'
Orsi Goal 20'Goal 69'
Ferrari Goal 63'
Meazza Goal 90'[6]
Wedstrijdverslag Donelli Goal 57'

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 2 – 1 Vlag van Roemenië Roemenië Stadio Littorio, Triëst
Toeschouwers: ~9.000
Scheidsrechter: John Langenus (Vlag van België België)
Puč Goal 50'
Nejedlý Goal 67'
Wedstrijdverslag Dobay Goal 11'

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Zweden Vlag van Zweden 3 – 2 Vlag van Argentinië Argentinië Stadio Littoriale, Bologna
Toeschouwers: ~14.000
Scheidsrechter: Eugen Braun (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Jonasson Goal 9'Goal 67'
Kroon Goal 79'
Wedstrijdverslag Belis Goal 4'
Galateo Goal 48'[7]

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 3 – 2
(n.v.)
Vlag van Frankrijk Frankrijk Stadio Benito Mussolini, Turijn
Toeschouwers: ~16.000
Scheidsrechter: Johannes van Moorsel (Vlag van Nederland Nederland)
Sindelar Goal 44'
Schall Goal 93'
Bican Goal 109'
Wedstrijdverslag Nicolas Goal 18'
Verriest Goal 116' (pen.)[8]

27 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Duitsland Vlag van Duitsland (1933-1935) 5 – 2 Vlag van België België Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~8.000
Scheidsrechter: Francesco Mattea (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Kobierski Goal 25'
Siffling Goal 49'
Conen Goal 66'Goal 70'Goal 87'
Wedstrijdverslag Voorhoof Goal 29'Goal 43'

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

De topper van de kwartfinale was Italië-Spanje. Er was een replay nodig om Italië te laten doorgaan. Beide wedstrijden werden gedomineerd door ruw spel: veel Spanjaarden waaronder de beste doelman van de wereld Zamora konden niet meer in actie komen voor de replay, in de replay zelf moesten weer drie Spanjaarden het veld vroegtijdig verlaten. De Italianen moesten en zouden winnen tegen elke prijs. Het thuisland haalde de halve finales samen met Duitsland, Tsjecho-Slowakije en Oostenrijk.


31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 2 – 1 Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije Stadio Littoriale, Bologna
Toeschouwers: ~23.000
Scheidsrechter: Francesco Mattea (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Horvath Goal 8'
Zischek Goal 51'
Wedstrijdverslag Sárosi Goal 60' (pen.)

31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Italië Vlag van Italië (1861-1946) 1 – 1
(n.v.)
Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~35.000
Scheidsrechter: Louis Baert (Vlag van België België)
Ferrari Goal 44' Wedstrijdverslag Regueiro Goal 30'

31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Duitsland Vlag van Duitsland (1933-1935) 2 – 1 Vlag van Zweden Zweden Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~3.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Hohmann Goal 60'Goal 63' Wedstrijdverslag Dunker Goal 82'

31 mei 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 3 – 2 Vlag van Zwitserland Zwitserland Stadio Benito Mussolini, Turijn
Toeschouwers: ~12.000
Scheidsrechter: Alois Beranek (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Svoboda Goal 24'
Sobotka Goal 49'
Nejedlý Goal 82'
Wedstrijdverslag Kielholz Goal 18'
Jäggi Goal 78'
Replay

1 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Italië Vlag van Italië (1861-1946) 1 – 0 Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje Stadio Giovanni Berta, Florence
Toeschouwers: ~43.000
Scheidsrechter: Rene Mercet (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Meazza Goal 11' Wedstrijdverslag

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

Alle aandacht ging naar Italië-Oostenrijk. De Italianen namen vroeg de leiding en zorgden ervoor dat de grote favoriet niet meer aan voetballen toekwam. Italië had weinig interesse in de andere halve finale ondanks de fraaie prestatie van Tsjech Nejedlý die met zijn drie treffers Duitsland velde.


3 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Italië Vlag van Italië (1861-1946) 1 – 0 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Stadio San Siro, Milaan
Toeschouwers: ~60.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (Vlag van Zweden Zweden)
Guaita Goal 19' Wedstrijdverslag

3 juni 1934
«onderlinge duels»
16:30 (MEZT)
Tsjecho-Slowakije Vlag van Tsjecho-Slowakije 3 – 1 Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: ~10.000
Scheidsrechter: Rinaldo Barlassina (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Nejedlý Goal 19'Goal 71'Goal 80' Wedstrijdverslag Noack Goal 62'

3e/4e plaats[bewerken | brontekst bewerken]


7 juni 1934
«onderlinge duels»
18:00 (MEZT)
Duitsland Vlag van Duitsland (1933-1935) 3 – 2 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Stadio Giorgio Ascarelli, Napels
Toeschouwers: ~8.000
Scheidsrechter: Albino Carraro (Vlag van Italië (1861-1946) Italië)
Lehner Goal 1'Goal 42', Conen Goal 27' Wedstrijdverslag Horvath Goal 28', Sesta Goal 54'

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Gadegeslagen door dictator Benito Mussolini schrokken de Italianen, toen Puč de Tsjechen aan de leiding bracht. Negen minuten voor tijd zorgde Orsi voor de gelijkmaker, waarna Italië via Schiavio toesloeg.

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1934 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

10 juni 1934
«onderlinge duels»
17:30 UTC+1
Italië Vlag van Italië (1861-1946) 2 – 1
(n.v.)
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije Stadio Nazionale PNF, Rome
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Ivan Eklind (Vlag van Zweden Zweden)
Orsi Goal 81'
Schiavio Goal 95'
Goal 76' Puč
1934 Wereldkampioen
Star*.svg
Italië
ITALIË
Eerste titel

Toernooiranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Italië (1861-1946) Italië 4 3 1 0 11 3 +8 7
2 Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije 4 3 0 1 9 6 +3 6
3 Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitsland 4 3 0 1 11 8 +3 6
4 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 4 2 0 2 7 7 0 4
Uitgeschakeld in de Kwartfinale
5 Vlag van Spanje (1931-1939) Spanje 2 1 1 0 4 2 +2 3
6 Vlag van Hongarije (1915-1918, 1919-1946) Hongarije 2 1 0 1 5 4 +1 2
7 Vlag van Zwitserland Zwitserland 2 1 0 1 5 5 0 2
8 Vlag van Zweden Zweden 2 1 0 1 4 4 0 2
Uitgeschakeld in de eerste ronde
9 Vlag van Argentinië Argentinië 1 0 0 1 2 3 −1 0
Vlag van Frankrijk Frankrijk 1 0 0 1 2 3 −1 0
Vlag van Nederland Nederland 1 0 0 1 2 3 −1 0
12 Vlag van Roemenië Roemenië 1 0 0 1 1 2 −1 0
13 Vlag van Egypte (1923-1958) Egypte 1 0 0 1 2 4 −2 0
14 Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië 1 0 0 1 1 3 −2 0
15 Vlag van België België 1 0 0 1 2 5 −3 0
16 Vlag van de Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten 1 0 0 1 1 7 −6 0

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Aantal wedstrijden 17
Totaal aantal doelpunten 70
Eigen doelpunten 0
Aantal uitsluitingen (rood) 1
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 4,12
Toeschouwerstotaal 395.000
Toeschouwersgemiddelde 23.235

Doelpuntenmakers[bewerken | brontekst bewerken]

5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt

WK 1934 in beeld[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie 1934 FIFA World Cup van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.