Goethals kreeg een bijna ongewijzigde spelersgroep onder zijn hoede. Duncan McKenzie was de enige nieuwkomer. De Engelse spits werd echter al tijdens de winterperiode opnieuw verkocht. Voor een bedrag van 12 miljoen BEF (zo'n € 300.000) verhuisde hij naar Everton.
Anderlecht greep in elke competitie net naast de hoofdprijs. In eigen land werd paars-wit telkens overtroffen door het Club Brugge van de Oostenrijkse succescoach Ernst Happel. Anderlecht werd vicekampioen met vier punten achterstand op Club Brugge. In de beker stonden beide clubs in de finale tegenover elkaar. In een spannende wedstrijd trok Club Brugge aan het langste eind. Het werd 4-3.
Ook in Europa kende Anderlecht geen geluk. Het team van Goethals schakelde in de Europacup II onder meer Galatasaray en Napoli uit. In de finale trof Anderlecht het Duitse Hamburger SV. De wedstrijd, die plaatsvond in het Olympisch Stadion in Amsterdam, werd met 2-0 verloren door twee late treffers van HSV.
In de UEFA Super Cup was Anderlecht wel succesvol. De Brusselaars mochten in augustus 1976 voor het eerst meestrijden om de prestigieuze trofee. Bayern München, dat in 1976 de Europacup I had gewonnen en beschikte over sterspelers als Franz Beckenbauer, Uli Hoeneß en Gerd Müller, was de tegenstander. Anderlecht verloor in Duitsland met 2-1, maar won vervolgens in het Stade Emile Versé met 4-1. Rob Rensenbrink was met twee doelpunten de uitblinker. De Nederlandse linksbuiten kreeg een half jaar later de Gouden Schoen.
.svg){kind=small}
Constant Vanden Stock
Engeland
Denemarken
_en_Van_de_Elst_tijdens_training,_Bestanddeelnr_929-4066.jpg)
.jpg)
· 
· 