Wereldbeker wielrennen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Wereldbeker wielrennen voor mannen individueel werd ingesteld door de FICP (Fédération Internationale de Cyclisme Professionnel), het orgaan binnen de UCI dat instond voor de organisatie van wedstrijden voor beroepsrenners. De Wereldbeker bestond van 1989 tot en met 2004. Vanaf 2005 is de Wereldbeker vervangen door de UCI ProTour.

Johan Museeuw, hier winnaar van de HEW Cyclassics in 2002, in de WB-leiderstrui

In 1989 konden de wielrenners individueel punten verdienen in elf wielerklassiekers in acht landen, alle eendagswedstrijden in het voor- en naseizoen. Ook in 1993, 1995 en 1996 waren dit elf wedstrijden, in 1990, 1991 en 1992 twaalf en in 1994 en van 1997-2004 tien wedstrijden. Aan het eind van het seizoen werd een klassement opgemaakt. De leider in het tussenklassement was herkenbaar aan een speciale trui, in het eerste jaar een paars-groenetrui met sponsorschap van Perrier,[1] in latere jaren onder andere een witte trui met gekleurde verticale strepen.

De zestien seizoenen van de wereldbeker telden 170 wedstrijden die individueel meetelden en de dagzeges werden door 89 renners behaald. De Belg Johan Museeuw behaalde met elf zeges de meeste overwinningen, gevolgd door de Duitser Erik Zabel met acht en de Italianen Michele Bartoli (7), Paolo Bettini (6) en Andrea Tafi (5). Vijf renners behaalden vier zeges, acht renners drie zeges, vijftien renners twee zeges en 59 renners een zege. Bettini was de enige renner die drie wereldbekerwedstrijden in een seizoen won, hij deed dit in 2003.

De eindzeges gingen naar elf renners. Bettini won drie edities (2002-2004), twee werden er gewonnen door de Italiaan Maurizio Fondriest (1991, 1993), Museeuw (1995, 1996) en Bartoli (1997, 1998). De overige zeven gingen achtereenvolgens naar de Ier Sean Kelly (1989), de Italiaan Gianni Bugno (1990), de Duitser Olaf Ludwig (1992), de Italiaan Gianluca Bortolami (1994), de tot Belg genaturaliseerde Moldaviër Andrei Tchmil (1999), Zabel (2000) en de Nederlander Erik Dekker (2001).

In 1961 werd er al een wereldbeker voor ploegen ingesteld, die in het begin over twaalf wedstrijden ging, drie in België, Frankrijk en Italië en drie in overige landen. In 1998 werd de wereldbeker voor vrouwen ingevoerd; voor beiden gold een ander puntenschema. De vrouwen reden ook andere wedstrijden.

Eerder zijn er klassementen over meerdere wedstrijden geweest: de Challenge Desgrange-Colombo en diens opvolger de Super Prestige Pernod. Beide klassementen werden opgemaakt over eendaagsen en etappewedstrijden.

Samenstelling en puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Samenstelling

Negen wedstrijden stonden van 1989-2004 elke editie op de kalender;

Vlag van Italië Milaan-San Remo
Vlag van België Ronde van Vlaanderen
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix
Vlag van Nederland Amstel Gold Race
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours
Vlag van Italië Ronde van Lombardije

Daarnaast maakten zes wedstrijden een of meerdere keren deel van de kalender;

Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic (inclusief Leeds- en Rochester Classic) (1989-1997)
Vlag van Canada Grand Prix des Amériques (inclusief Grand Prix Téléglobe) (1989-1992)
Vlag van Frankrijk Grand Prix de Lunel, ITT (1990)
Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs, ITT (1991-1993), in 1991 annex met Vlag van Italië Trofeo Baracchi
Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm (1995)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics (1998-2004)

Aan de afsluitende tijdrit van 1990-1993 werden (in principe) alleen de renners met een dagoverwinning in de wereldbeker uitgenodigd, aangevuld met renners uit de top-10 van de wereldbeker en top-1o van de FICP-ranglijst. Bij afzeggingen werden door de organisatie alsnog andere renners uitgenodigd om deel te nemen.

Voor het ploegenklassement stond ook nog de Nederlandse koers Grand Prix de la Libération, die als ploegentijdrit werd verreden, op de kalender van 1989-1991.

Puntentelling indivdueel
Rangnummer > 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
Punten Editie 1989 (1-5) [1] 12 9 8 7 6 5 4 3 2 1
Editie 1989 (6-9) 14 11 10 9 8 7 6 5 4 3
Editie 1989 (10-11) 16 14 11 10 9 8 7 6 5 4
Editie 1990-1991 25 22 20 18 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
Editie 1992-1996 50 35 25 20 18 16 14 12 10 8 6 5
Editie 1997-2004 100 70 50 40 36 32 28 24 20 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moest een renner vanaf 1997 aan tenminste zes van de tien races hebben deelgenomen.

Puntentelling ploegen

Ook werd er een ranglijst voor de ploegen opgesteld. In elke wedstrijd werden de plaatsen van de eerste drie renners van elke ploeg bij elkaar opgeteld. Het team met het laagste totaal kreeg 12 punten in het ploegenklassement, het tweede team kreeg er negen, het derde team acht, enzovoort totdat het tiende team één punt kreeg. Om in aanmerking te komen voor het eindklassement moest de ploeg vanaf 1997 aan acht van de tien wedstrijden hebben deelgenomen.

Eindstanden[bewerken | brontekst bewerken]

1989[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Ierland Sean Kelly 44 [2]
2 Vlag van Zwitserland Tony Rominger 32
3 Vlag van Denemarken Rolf Sørensen 27
4 Vlag van Nederland Frans Maassen 23
5 Vlag van Canada Steve Bauer 23
6 Vlag van België Edwig Van Hooydonck 20
7 Vlag van België Herman Frison 19
8 Vlag van Frankrijk Charly Mottet 19
9 Vlag van Mexico Raúl Alcalá 19
10 Vlag van België Sammie Moreels 19
11 Vlag van Frankrijk Marc Madiot 19
Wedstrijden [3] Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Frankrijk Laurent Fignon Fignon (12)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Edwig Van Hooydonck Fignon (12)
Van Hooydonck (12)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Jean-Marie Wampers Van Hooydonck (20)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Ierland Sean Kelly Van Hooydonck (20)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van België Eric Van Lancker Van Hooydonck (20)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic Vlag van Nederland Frans Maassen Kelly (28)
Vlag van Canada Grand Prix des Amériques Vlag van Zwitserland Jorg Müller Kelly (36)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Oostenrijk Gerhard Zadrobilek Kelly (36)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Canada Steve Bauer Kelly (36)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Nederland Jelle Nijdam Kelly (44)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Zwitserland Tony Rominger Kelly (44)

1990[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Gianni Bugno 133 [4]
2 Vlag van België Rudy Dhaenens 99
3 Vlag van Ierland Sean Kelly 94
4 Vlag van Italië Franco Ballerini 89
5 Vlag van Frankrijk Gilles Delion 82
6 Vlag van Italië Claudio Chiappucci 78
7 Vlag van Canada Steve Bauer 68
8 Vlag van Zwitserland Thomas Wegmüller 67
9 Vlag van Denemarken Rolf Sørensen 66
10 Vlag van Spanje Federico Echav 65
10 Vlag van Spanje Marino Lejarreta 65
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Gianni Bugno Bugno (25)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Italië Moreno Argentin Argentin (43)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Eddy Planckaert Argentin (43)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Eric Van Lancker Argentin (58)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Nederland Adrie van der Poel Argentin (62)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic Vlag van Italië Gianni Bugno Bugno (86)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Spanje Miguel Indurain Bugno (86)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Frankrijk Charly Mottet Bugno (102)
Vlag van Canada Grand Prix des Amériques Vlag van Italië Franco Ballerini Bugno (112)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Denemarken Rolf Sørensen Bugno (112)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Frankrijk Gilles Delion Bugno (120)
Vlag van Frankrijk Grand Prix de Lunel, ITT [5] Vlag van Nederland Erik Breukink Bugno (133)

1991[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Maurizio Fondriest 132 [6]
2 Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert 121
3 Vlag van Denemarken Rolf Sørensen 114
4 Vlag van België Edwig Van Hooydonck 94
5 Vlag van België Johan Museeuw 82
6 Vlag van Frankrijk Marc Madiot 71
7 Vlag van Nederland Frans Maassen 70
8 Vlag van België Eric Van Lancker 67
9 Vlag van Italië Franco Ballerini 66
10 Vlag van Nederland Adrie van der Poel 57
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Claudio Chiappucci Chiappucci (25)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Edwig Van Hooydonck Sørensen (42)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Frankrijk Marc Madiot Sørensen (42)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Moreno Argentin Sørensen (62)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Nederland Frans Maassen Sørensen (68)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic Vlag van België Eric Van Lancker Sørensen (68)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Gianni Bugno Fondriest (74)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van België Johan Museeuw Fondriest (92)
Vlag van Canada Grand Prix des Amériques Vlag van België Eric Van Lancker Fondriest (106)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Johan Capiot Fondriest (106)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Ierland Sean Kelly Fondriest (114)
Vlag van Italië Trofeo Baracchi annex Grote Landenprijs, ITT
(te Bergamo)		 Vlag van Zwitserland Tony Rominger Fondriest (132)

1992[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Duitsland Olaf Ludwig 126 [7]
2 Vlag van Zwitserland Tony Rominger 103
3 Vlag van Italië Davide Cassani 94
4 Vlag van Mexico Raúl Alcalá 92
5 Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert 91
7 Vlag van Italië Claudio Chiappucci 90
6 Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov 80
8 Vlag van België Johan Museeuw 74
9 Vlag van Zwitserland Thomas Wegmüller 73
10 Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle 64
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Ierland Sean Kelly Kelly (50)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Frankrijk Jacky Durand Durand (50)
Kelly (50)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle Ludwig (51)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Dirk De Wolf De Wolf (58)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Duitsland Olaf Ludwig Ludwig (101)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Mexico Raúl Alcalá Ludwig (101)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic Vlag van Italië Massimo Ghirotto Ludwig (101)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Rusland Vjatsjeslav Jekimov Ludwig (101)
Vlag van Canada Grand Prix Téléglobe Vlag van Spanje Federico Echave Ludwig (101)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Hendrik Redant Ludwig (126)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Zwitserland Tony Rominger Ludwig (126)
Vlag van Spanje Grote Landenprijs, ITT
(te Palma) [8]		 Vlag van België Johan Bruyneel Ludwig (126)

1993[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Maurizio Fondriest 287 [9][10]
2 Vlag van België Johan Museeuw 172
3 Vlag van Italië Maximilian Sciandri 114
4 Vlag van Italië Alberto Volpi 100
5 Vlag van Italië Claudio Chiappucci 100
6 Vlag van Italië Giorgio Furlan 75
7 Vlag van Italië Franco Ballerini 73
8 Vlag van Denemarken Rolf Sørensen 68
9 Vlag van Denemarken Jesper Skibby 61
10 Vlag van Frankrijk Charly Mottet 53
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Maurizio Fondriest Fondriest (50)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Johan Museeuw Fondriest (62)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle Museeuw (70)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Denemarken Rolf Sørensen Fondriest (87)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Zwitserland Rolf Järmann Fondriest (107)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Claudio Chiappucci Fondriest (119)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wincanton Classic Vlag van Italië Alberto Volpi Fondriest (144)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Maurizio Fondriest Fondriest (194)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Johan Museeuw Fondriest (229)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Zwitserland Pascal Richard Fondriest (235)
Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs *
(rond het Lac de Madine) [11]		 Vlag van Frankrijk Armand de Las Cuevas Fondriest (249)
* Alleen Fondriest (7e), Museeuw (19e) en Volpi (20e) kregen in deze wedstrijd wereldbekerpunten toebedeeld, respectievelijk 50, 35 en 25.

1994[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Gianluca Bortolami 151 [12]
2 Vlag van België Johan Museeuw 125
3 Vlag van Moldavië Andrei Tchmil 115
4 Vlag van Italië Claudio Chiappucci 89
5 Vlag van Italië Giorgio Furlan 87
6 Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong 80
7 Vlag van Italië Fabio Baldato 67
8 Vlag van Italië Gianni Bugno 63
9 Vlag van Italië Mario Cipollini 55
10 Vlag van Rusland Jevgeni Berzin 50
10 Vlag van Rusland Vladislav Bobrik 50
10 Vlag van Rusland Armand de Las Cuevas 50
10 Vlag van Duitsland Erik Zabel 50
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Giorgio Furlan Furlan (50)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Italië Gianni Bugno Bugno (50)
Furlan (50)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Moldavië Andrei Tchmil Tchmil (85)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Rusland Jevgeni Berzin Tchmil (91)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van België Johan Museeuw Tchmil (97)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Rusland Armand de Las Cuevas Tchmil (115)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leeds International Classic Vlag van Italië Gianluca Bortolami Tchmil (115)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Gianluca Bortolami Museeuw (125)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Duitsland Erik Zabel Bortolami (151)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Rusland Vladislav Bobrik Bortolami (151)

1995[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van België Johan Museeuw 199
2 Vlag van Moldavië Andrei Tchmil 114
3 Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert 111
4 Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti 106
5 Vlag van Italië Michele Bartoli 100
6 Vlag van Italië Fabio Baldato 91
7 Vlag van Italië Gianni Bugno 88
8 Vlag van Italië Maurizio Fondriest 87
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maximilian Sciandri 79
10 Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong 74
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert Jalabert (50)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Johan Museeuw Museeuw (55)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Italië Franco Ballerini Museeuw (80)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti Museeuw (80)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti Gianetti (100)
Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm Vlag van Italië Francesco Frattini Museeuw (106)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leeds International Classic Vlag van Verenigd Koninkrijk Maximilian Sciandri Museeuw (124)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong Museeuw (149)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van België Johan Museeuw Museeuw (199)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Italië Nicola Minali Museeuw (199)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Gianni Faresin Museeuw (199)

1996[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van België Johan Museeuw 162
2 Vlag van Italië Andrea Ferrigato 126
3 Vlag van Italië Michele Bartoli 124
4 Vlag van Italië Andrea Tafi 107
5 Vlag van Italië Stefano Zanini 88
6 Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti 87
7 Vlag van Verenigde Staten Lance Armstrong 81
8 Vlag van Italië Fabio Baldato 77
9 Vlag van Italië Davide Rebellin 68
10 Vlag van Oekraïne Oleksandr Hontsjenkov 67
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Gabriele Colombo Colombo (50)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Italië Michele Bartoli Bartoli (55)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Johan Museeuw Museeuw (87)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Zwitserland Pascal Richard Museeuw (87)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Italië Stefano Zanini Museeuw (112)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Duitsland Udo Bölts Museeuw (112)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leeds International Classic Vlag van Italië Andrea Ferrigato Museeuw (137)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Andrea Ferrigato Museeuw (162)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Italië Nicola Minali Museeuw (162)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Andrea Tafi Museeuw (162)
Vlag van Japan Japan Cup Vlag van Zwitserland Mauro Gianetti Museeuw (162)

1997[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Michele Bartoli 280
2 Vlag van Denemarken Rolf Sørensen 275
3 Vlag van Italië Andrea Tafi 240
4 Vlag van Italië Davide Rebellin 238
5 Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert 214
6 Vlag van Oekraïne Andrei Tchmil 212
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maximilian Sciandri 192
8 Vlag van Zwitserland Beat Zberg 140
9 Vlag van Italië Alberto Elli 120
10 Vlag van Italië Gianluca Bortolami 115
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Duitsland Erik Zabel Zabel (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Denemarken Rolf Sørensen Sørensen (124)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Frankrijk Frédéric Guesdon Sørensen (156)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Michele Bartoli Bartoli (164)
Sørensen (164)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Denemarken Bjarne Riis Bartoli (196)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Davide Rebellin Sørensen (212)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rochester Classic Vlag van Italië Andrea Tafi Sørensen (225)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Davide Rebellin Sørensen (275)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Oekraïne Andrei Tchmil Sørensen (275)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert Bartoli (280)

1998[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Michele Bartoli 416 [13]
2 Vlag van Nederland Léon van Bon 190
3 Vlag van Italië Andrea Tafi 166
4 Vlag van Italië Stefano Zanini 163
5 Vlag van Nederland Michael Boogerd 146
6 Vlag van Oekraïne Andrei Tchmil 137
7 Vlag van Frankrijk Emmanuel Magnien 134
8 Vlag van Italië Franco Ballerini 132
9 Vlag van Zwitserland Rolf Järmann 111
9 Vlag van België Frank Vandenbroucke 111 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Duitsland Erik Zabel Zabel (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Johan Museeuw Magnien (110)
Zanini (110)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Italië Franco Ballerini Ballerini (124)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Michele Bartoli Bartoli (156)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Zwitserland Rolf Järmann Bartoli (206)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Francesco Casagrande Bartoli (206)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Nederland Léon van Bon Bartoli (276)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Michele Bartoli Bartoli (376)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Frankrijk Jacky Durand Bartoli (376)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Zwitserland Oscar Camenzind Bartoli (416)
* De Italiaan Francesco Casagrande (151 punten, 4x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

1999[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van België Andrei Tchmil 299
2 Vlag van Nederland Michael Boogerd 238
3 Vlag van België Frank Vandenbroucke 214
4 Vlag van België Peter Van Petegem 153
5 Vlag van Zwitserland Markus Zberg 145
6 Vlag van België Johan Museeuw 138
7 Vlag van Italië Paolo Bettini 137
8 Vlag van Polen Zbigniew Spruch 131
9 Vlag van Nederland Léon van Bon 123
10 Vlag van België Marc Wauters 107 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van België Andrei Tchmil Tchmil (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Peter Van Petegem Tchmil (128)
Van Petegem (128)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Italië Andrea Tafi Tchmil (152)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van België Frank Vandenbroucke Vandenbroucke (198)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Nederland Michael Boogerd Vandenbroucke (199)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Francesco Casagrande Tchmil (208)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Italië Mirko Celestino Tchmil (217)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Polen Grzegorz Gwiazdowski Tchmil (267)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van België Marc Wauters Tchmil (287)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Mirko Celestino Tchmil (299)
* De Italiaan Mirko Celestino (200 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2000[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Duitsland Erik Zabel 347
2 Vlag van België Andrei Tchmil 285
3 Vlag van Italië Francesco Casagrande 230
4 Vlag van Italië Paolo Bettini 217
5 Vlag van Letland Romāns Vainšteins 204
6 Vlag van Spanje Óscar Freire 164
7 Vlag van Italië Davide Rebellin 164
8 Vlag van Italië Fabio Baldato 145
9 Vlag van Polen Zbigniew Spruch 144
10 Vlag van België Peter Van Petegem 135 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Duitsland Erik Zabel Zabel (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Andrei Tchmil Zabel (140)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Johan Museeuw Zabel (190)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Paolo Bettini Zabel (190)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Duitsland Erik Zabel Zabel (290)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Italië Gabriele Missaglia Zabel (330)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Nederland Erik Dekker Zabel (330)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Zwitserland Laurent Dufaux Zabel (332)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Italië Andrea Tafi Zabel (347)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Litouwen Raimondas Rumšas Zabel (347)
* De Zwitser Laurent Dufaux (137 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2001[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Nederland Erik Dekker 331
2 Vlag van Duitsland Erik Zabel 250
3 Vlag van Letland Romāns Vainšteins 229
4 Vlag van Italië Paolo Bettini 201
5 Vlag van Italië Davide Rebellin 170
6 Vlag van Italië Francesco Casagrande 156
7 Vlag van Zwitserland Oscar Camenzind 141
8 Vlag van Italië Gianluca Bortolami 130
9 Vlag van België Johan Museeuw 116
10 Vlag van Italië Michele Bartoli 101 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Duitsland Erik Zabel Zabel (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Italië Gianluca Bortolami Bortolami (100)
Zabel (100)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Nederland Servais Knaven Vainšteins (116)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Zwitserland Oscar Camenzind Vainšteins (116)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Nederland Erik Dekker Dekker (199)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert Dekker (219)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Duitsland Erik Zabel Dekker (269)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Paolo Bettini Dekker (305)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Frankrijk Richard Virenque Dekker (318)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Danilo Di Luca Dekker (331)
* De Fransman Richard Virenque (150 punten, 3x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor de Nederlanders Michael Boogerd (106, 4x) en Servais Knaven (101, 4x) die ook een beter resultaat behaalden dan de nummer-10 van het eindklassement.

2002[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Paolo Bettini 279
2 Vlag van België Johan Museeuw 270
3 Vlag van Italië Michele Bartoli 242
4 Vlag van Spanje Igor Astarloa 183
5 Vlag van Italië Davide Rebellin 179
6 Vlag van Italië Dario Frigo 156
7 Vlag van Verenigde Staten George Hincapie 124
8 Vlag van België Peter Van Petegem 121
9 Vlag van Spanje Óscar Freire 111
10 Vlag van België Jo Planckaert 107 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Mario Cipollini Cipollini (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Italië Andrea Tafi Cipollini (120)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Johan Museeuw Museeuw (170)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Paolo Bettini Museeuw (170)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Italië Michele Bartoli Museeuw (170)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van België Johan Museeuw Museeuw (270)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Frankrijk Laurent Jalabert Museeuw (270)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Dario Frigo Bettini (272)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Denemarken Jakob Piil Bettini (279)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Michele Bartoli Bettini (279)
* De Italiaan Mario Cipollini (120 punten, 3x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor zijn landgenoot Andrea Tafi (109, 5x) punten) die ook meer punten behaalde dan de nummer-10 van het eindklassement.

2003[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Paolo Bettini 365
2 Vlag van Nederland Michael Boogerd 220
3 Vlag van België Peter Van Petegem 219
4 Vlag van Italië Davide Rebellin 187
5 Vlag van Duitsland Erik Zabel 186
6 Vlag van Italië Danilo Di Luca 140
7 Vlag van Italië Mirko Celestino 139
8 Vlag van Italië Daniele Nardello 124
9 Vlag van Italië Michele Bartoli 124
10 Vlag van Italië Francesco Casagrande 123 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Italië Paolo Bettini Bettini (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van België Peter Van Petegem Bettini (100)
Van Petegem (100)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van België Peter Van Petegem Van Petegem (200)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Kazachstan Aleksandr Vinokoerov Van Petegem (200)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Verenigde Staten Tyler Hamilton Van Petegem (200)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Italië Paolo Bettini Van Petegem (203)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Italië Paolo Bettini Bettini (300)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Italië Daniele Nardello Bettini (350)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Duitsland Erik Zabel Bettini (365)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Michele Bartoli Bettini (365)
* De Australiër Stuart O'Grady (124 punten, 5x deelname) werd niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames.

2004[bewerken | brontekst bewerken]

1 Vlag van Italië Paolo Bettini 340
2 Vlag van Italië Davide Rebellin 327
3 Vlag van Spanje Óscar Freire 252
4 Vlag van Nederland Erik Dekker 251
5 Vlag van Spanje Juan Antonio Flecha 140
6 Vlag van Duitsland Steffen Wesemann 131
7 Vlag van België Peter Van Petegem 105
8 Vlag van Spanje Igor Astarloa 96
9 Vlag van Italië Mirko Celestino 72
10 Vlag van Nederland Léon van Bon 68 *
Wedstrijden Winnaar Klassementsleider (punten)
Vlag van Italië Milaan-San Remo Vlag van Spanje Óscar Freire Freire (100)
Vlag van België Ronde van Vlaanderen Vlag van Duitsland Steffen Wesemann Freire (103)
Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix Vlag van Zweden Magnus Bäckstedt Wesemann (110)
Vlag van Nederland Amstel Gold Race Vlag van Italië Davide Rebellin Wesemann (116)
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Italië Davide Rebellin Rebellin (200)
Vlag van Duitsland HEW Cyclassics Vlag van Australië Stuart O'Grady Rebellin (232)
Vlag van Spanje Clásica San Sebastián Vlag van Spanje Miguel Ángel Martín Rebellin (282)
Vlag van Zwitserland Kampioenschap van Zürich Vlag van Spanje Juan Antonio Flecha Rebellin (314)
Vlag van Frankrijk Parijs-Tours Vlag van Nederland Erik Dekker Bettini (340)
Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Damiano Cunego Bettini (340)
* De Nederlander Michael Boogerd (216 punten, 5x deelname), de Australiër Stuart O'Grady (186, 4x), de Spanjaard Miguel Ángel Martín (120, 3x) en de Duitser Erik Zabel (108, 5x) werden niet in de top-10 van de eindstand opgenomen vanwege te weinig deelnames. Dit gold ook voor de Italiaan Damiano Cunego (105, 2x), de Zweed Magnus Bäckstedt (100, 4x), de Duitser Matthias Kessler (96, 5x), de Amerikaan George Hincapie (77, 5x), de Duitser Danilo Hondo (72, 4x) en de Nederlander Tristan Hoffman (70, 4x) die ook meer punten behaalden dan de nummer-10 van het eindklassement.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldbeker_wielrennen&oldid=66279047"