12P/Pons-Brooks

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
12P/Pons-Brooks
Tekening van de komeet door Edward Emerson Barnard gemaakt op 20 januari 1884
Baankarakteristieken
Halve grote as 17,13 AE
Periheliumafstand 0,781 AE
Apheliumafstand 33,59 AE
Periode 71,24 jaar
Glooiingshoek 74,2°
Excentriciteit 0,955
Geschiedenis
Ontdekker Jean-Louis Pons en William Robert Brooks op 12 juli 1812
Portaal  Portaalicoon   Astronomie
De komeet op 4 maart 2024

12P/Pons-Brooks is een periodieke komeet die om de 71 jaar zichtbaar is.

Ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]

12P/Pons-Brooks werd op 12 juli 1812 ontdekt door Jean-Louis Pons. Onafhankelijk daarvan ontdekte Vincent Wisniewski de komeet op 1 augustus en Alexis Bouvard op 2 augustus in hetzelfde jaar.

Men vermoedde toen al dat de omloop tussen de 65 en 70 jaar lag. Later bepaalde Johann Franz Encke de definitieve baan met een omlooptijd van 70,68 jaar. In 1882 zocht men tevergeefs naar de komeet. In 1883 werd hij bij toeval ontdekt door William Robert Brooks en pas later geïdentificeerd als dezelfde komeet. In 1954 werd de komeet weer gezien. De volgende passage is uitgerekend op 21 april 2024.

Carl Sagan stelde de theorie dat 12P/Pons-Brooks de grote komeet is die de Chinezen beschreven in 1486 v. Chr. Deze verschijning van de komeet zou op de aarde een hele reeks aan religies gewijzigd of gestart hebben volgens Graham Phillips.[bron?]

Baan[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn grote glooiingshoek (74,2°) tussen de baan van de komeet en de ecliptica brengt de komeet niet veel tijd door in de buurt van planeten. Hierdoor is de baan minder onderhevig aan de aantrekking van de planeten.[1]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie 12P/Pons–Brooks van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.