Arrigo Sacchi

Arrigo Sacchi
	Arrigo Sacchi in 2007.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	1 april 1946
Geboorteplaats	Fusignano, Italië
Lengte	170 cm
Positie	Verdediger
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 1979
Senioren
Getrainde teams
1973–1976; 1976–1977; 1977–1978; 1978–1982; 1982–1983; 1983–1984; 1984–1985; 1985–1987; 1987–1991; 1991–1996; 1996–1997; 1998–1999; 2001; 2001–2003; 2004–2005; 2010–2014	Fusignano; Alfonsine; Bellaria Igea Marina; Cesena (jeugd); Rimini; Fiorentina (jeugd); Rimini; Parma; AC Milan; Italië; AC Milan; Atlético Madrid; Parma; Parma (technisch directeur); Real Madrid (technisch directeur); Italië (jeugdcoördinator)
Portaal	Voetbal

Arrigo Sacchi (Fusignano, 1 april 1946) is een Italiaans voormalig voetbaltrainer. Hij behaalde eind jaren tachtig/begin jaren negentig grote successen met AC Milan. In 2011 werd hij vanwege zijn verdiensten opgenomen in de Hall of Fame van het Italiaanse voetbal.

Begin carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Arrigo Sacchi was voor zijn trainerscarrière schoenenverkoper in de winkel van zijn vader. Hij had nooit op een hoog niveau voetbal gespeeld. Van 1977 tot 1982 was hij jeugdtrainer bij de Italiaanse voetbalclub Cesena. In 1982 behaalde hij het trainersdiploma.

Sacchi kreeg daarna een kans bij Rimini in de Serie C1 en bij de jeugd van Fiorentina. In 1985 krijgt hij echter zijn kans als hij wordt aangesteld als hoofdcoach van Parma AC wat dan uitkomt in de Serie B. Tijdens zijn periode aldaar valt de club op door de goede speelstijl en door het elimineren van AC Milan in de Coppa Italia. Het spectaculaire spel en de zoneverdediging wekt de interesse van Silvio Berlusconi, president van AC Milan.

AC Milan[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het begin van het seizoen 1987/88 wordt Arrigo Sacchi aangesteld als trainer van AC Milan. In die jaren werd de Serie A met name gedomineerd door het Napoli van Diego Maradona. Sacchi heeft de beschikking over een zeer talentvolle ploeg met spelers als Marco van Basten, Ruud Gullit, Franco Baresi, Mauro Tassotti, Carlo Ancelotti, Roberto Donadoni en Paolo Maldini. Een jaar later zal daar nog Frank Rijkaard bij komen. Arrigo Sacchi ontwikkelt een 4-4-2 variant waarin het totaalvoetbal tot uiting moet komen. Dit lukt. Vele uren worden doorgebracht op het Milanello om de defensieve en offensieve kanten van het voetbal tot perfectie te schaven. Al in het eerste seizoen levert de opvatting een succes op: relatief onverwacht eindigt AC Milan als kampioen van Italië, boven het Napoli van Maradona en Careca.

In het seizoen 1988/89 (nu met Frank Rijkaard) wordt AC Milan 3e in het kampioenschap, maar maakt het wel furore in Europa. In de Europacup I verslaat het Real Madrid met 5-0 in eigen huis voordat in de finale met 4-0 wordt gewonnen van Steaua Boekarest.

Een jaar later, in het seizoen 1989/90 begint AC Milan het seizoen door de Europese Supercup te winnen. Het seizoen lijkt echter in een teleurstelling uit te lopen als de club op de voorlaatste speeldag de Scudetto verspeelt aan Napoli door met 1-0 te verliezen in Verona tegen Hellas Verona en de bekerfinale over 2 wedstrijden verliest tegen Juventus. De club weet echter wel haar 4e Europese hoofdprijs te pakken door in de finale van de Europacup I te winnen van Benfica met 1-0. Tevens wint AC Milan de wereldbeker voetbal.

Het seizoen 1990/91 verloopt echter slecht voor AC Milan. In de Europacup I wordt het in de kwartfinale uitgeschakeld door Olympique Marseille en Sacchi eindigt met Milan op een 2e plaats in de Serie A. Wel wint AC Milan onder zijn leiding nog de wereldbeker clubvoetbal. Sacchi wordt uiteindelijk vervangen door Fabio Capello en neemt de vrijgekomen functie aan bij Italië.

Nationaal elftal Italië[bewerken | brontekst bewerken]

In 1991 begint Sacchi aan zijn werkzaamheden voor de Italiaanse voetbalbond als vervanger van de ontslagen Azeglio Vicini onder wiens leiding de kwalificatie voor het Europees kampioenschap voetbal 1992 desastreus verloopt. Italië kwalificeert zich niet en Sacchi gebruikt de meeste wedstrijden als test.

De kwalificatiereeks voor het wereldkampioenschap voetbal 1994 verloopt wel succesvol en Italië behaalt in de Verenigde Staten zonder oogstrelend voetbal de finale tegen Brazilië. De finale moet beslist worden door middel van strafschoppen waarin Daniele Massaro, Franco Baresi en uiteindelijk Roberto Baggio missen. Italië wordt zodoende tweede.

Sacchi leidt Italië eveneens naar het Europees kampioenschap voetbal 1996 in Engeland. In de groepswedstrijden wordt Italië echter uitgeschakeld door de latere finalisten Duitsland en Tsjechië. Sacchi begint daarna nog wel aan de kwalificatiereeks voor het wereldkampioenschap voetbal 1998, maar verlaat in november 1996 Italië om tussentijds aan de slag te gaan bij wederom AC Milan.

Interlands Italië onder leiding van Arrigo Sacchi
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie
1	13 november 1991	Italië – Noorwegen	1 – 1	EK-kwalificatie
2	21 december 1991	Italië – Cyprus	2 – 0	EK-kwalificatie
3	19 februari 1992	Italië – San Marino	4 – 0	Oefeninterland
4	25 maart 1992	Italië – Duitsland	1 – 0	Oefeninterland
5	31 mei 1992	Italië – Portugal	0 – 0	Oefeninterland
6	4 juni 1992	Italië – Ierland	2 – 0	Oefeninterland
7	6 juni 1992	Verenigde Staten – Italië	1 – 1	Oefeninterland
8	9 september 1992	Nederland – Italië	2 – 3	Oefeninterland
9	14 oktober 1992	Italië – Zwitserland	2 – 2	WK-kwalificatie
10	18 november 1992	Schotland – Italië	0 – 0	WK-kwalificatie
11	19 december 1992	Malta – Italië	1 – 2	WK-kwalificatie
12	20 januari 1993	Italië – Mexico	2 – 0	Oefeninterland
13	24 februari 1993	Portugal – Italië	1 – 3	WK-kwalificatie
14	24 maart 1993	Italië – Malta	6 – 1	WK-kwalificatie
15	14 april 1993	Italië – Estland	2 – 0	WK-kwalificatie
16	1 mei 1993	Zwitserland – Italië	1 – 0	WK-kwalificatie
17	22 september 1993	Estland – Italië	0 – 3	WK-kwalificatie
18	13 oktober 1993	Italië – Schotland	3 – 1	WK-kwalificatie
19	17 november 1993	Italië – Portugal	1 – 0	WK-kwalificatie
20	16 februari 1994	Italië – Frankrijk	0 – 1	Oefeninterland
21	23 maart 1994	Duitsland – Italië	2 – 1	Oefeninterland
22	27 mei 1994	Italië – Finland	2 – 0	Oefeninterland
23	3 juni 1994	Italië – Zwitserland	1 – 0	Oefeninterland
24	11 juni 1994	Costa Rica – Italië	0 – 1	Oefeninterland
25	18 juni 1994	Italië – Ierland	0 – 1	WK-eindronde
26	23 juni 1994	Italië – Noorwegen	1 – 0	WK-eindronde
27	28 juni 1994	Italië – Mexico	1 – 1	WK-eindronde
28	5 juli 1994	Italië – Nigeria	2 – 1	WK-eindronde
29	9 juli 1994	Italië – Spanje	2 – 1	WK-eindronde
30	13 juli 1994	Bulgarije – Italië	1 – 2	WK-eindronde
31	17 juli 1994	Brazilië – Italië	0 – 0	WK-eindronde
32	7 september 1994	Slovenië – Italië	1 – 1	EK-kwalificatie
33	8 oktober 1994	Estland – Italië	0 – 2	EK-kwalificatie
34	16 november 1994	Italië – Kroatië	1 – 2	EK-kwalificatie
35	21 december 1994	Italië – Turkije	3 – 1	Oefeninterland
36	25 maart 1995	Italië – Estland	4 – 1	EK-kwalificatie
37	29 maart 1995	Oekraïne – Italië	0 – 2	EK-kwalificatie
38	26 april 1995	Litouwen – Italië	0 – 1	EK-kwalificatie
39	19 juni 1995	Zwitserland – Italië	0 – 1	Oefeninterland
40	21 juni 1995	Duitsland – Italië	2 – 0	Oefeninterland
41	6 september 1995	Italië – Slovenië	1 – 0	EK-kwalificatie
42	8 oktober 1995	Kroatië – Italië	1 – 1	EK-kwalificatie
43	11 november 1995	Italië – Oekraïne	3 – 1	EK-kwalificatie
44	15 november 1995	Italië – Litouwen	4 – 0	EK-kwalificatie
45	24 januari 1996	Italië – Wales	3 – 0	Oefeninterland
46	29 mei 1996	Italië – België	2 – 2	Oefeninterland
47	1 juni 1996	Hongarije – Italië	0 – 2	Oefeninterland
48	11 juni 1996	Italië – Rusland	2 – 1	EK-eindronde
49	14 juni 1996	Tsjechië – Italië	2 – 1	EK-eindronde
50	19 juni 1996	Duitsland – Italië	0 – 0	EK-eindronde
51	5 oktober 1996	Moldavië – Italië	1 – 3	WK-kwalificatie
52	9 oktober 1996	Italië – Georgië	1 – 0	WK-kwalificatie
53	6 november 1996	Bosnië en Herzegovina – Italië	2 – 1	Oefeninterland

Periode na 1996[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn terugkeer bij AC Milan in 1996 is teleurstellend. AC Milan wordt 11e in de competitie en de coach vertrekt. Sacchi is vervolgens een jaar zonder werk en wordt in 1998 aangesteld als trainer van Atlético Madrid. Ook hier zijn de successen niet naar wens en wordt de coach na 7 maanden gedwongen te vertrekken. Sacchi is vervolgens werkloos tot 2001 als hij als trainer wordt aangesteld bij zijn eerste club in het professionele voetbal: Parma FC. Hij verlaat het veld echter al vrij snel om technisch directeur te worden. In 2005 wordt Arrigo Sacchi aangesteld als technisch directeur bij Real Madrid. Hij verlaat eind 2005 de Spaanse topclub als Vanderlei Luxemburgo wordt ontslagen als trainer vanwege de slechte resultaten. Sindsdien is de coach uit het beeld verdwenen.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Parma AC

Serie C1: 1985/86

AC Milan

Serie A: 1987/88
Supercoppa Italiana: 1988
Europacup I: 1988/89, 1989/90
Europese Supercup: 1989, 1990
Wereldbeker voor clubteams: 1989, 1990

Individueel

Seminatore d'Oro: 1988, 1989
World Soccer Trainer van het Jaar: 1989
Beste trainer aller tijden – een van de vijf trainers, samen met Alex Ferguson, Rinus Michels, Helenio Herrera en Valerij Lobanovskyj, die een plaats bezetten in de top 10 van France Football, World Soccer en ESPN^[1]
- France Football (plek 3): 2019
- World Soccer (plek 6): 2013
- ESPN (plek 6): 2013
Europees trainer van het Jaar Year (Sepp Herberger-prijs): 1989
Europees trainer van het Seizoen: 1989/90
Hall of Fame van het Italiaans voetbal: 2011

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (uk) Валерій Лобановський потрапив до компанії найкращих тренерів усіх часів: на якому місці легенда «Динамо». Fakty i Kommentarii. Geraadpleegd op 25 december 2022.

Voorganger:
Azeglio Vicini

Bondscoaches van het Italiaans elftal
1991-1996

Opvolger:
Cesare Maldini

[fakty-1] (uk) Валерій Лобановський потрапив до компанії найкращих тренерів усіх часів: на якому місці легенда «Динамо». Fakty i Kommentarii. Geraadpleegd op 25 december 2022.

[1]