Bewegingsstoornissen zijn klinische syndromen met ofwel een overvloed ofwel een gebrek aan vrijwillige dan wel willekeurige bewegingen en die niet zijn gerelateerd aan zwakte of spasticiteit.[1] Bewegingsstoornissen worden ook wel extrapiramidale stoornissen genoemd.[2] Bewegingsstoornissen worden doorgaans onderverdeeld in twee categorieën: hyperkinetisch en hypokinetisch.
Hyperkinetische bewegingsstoornissen zijn stoornissen waarbij dyskinesie voorkomt. Dit kan zich uiten in de vorm van herhaaldelijke, onwillekeurige bewegingen.
Hypokinetische bewegingsstoornissen kunnen zich uiten in de vorm van akinesie (een gebrek aan beweging), hypokinesie (een verminderde bewegingsgrootte), bradykinesie (vertraagde beweging), of rigiditeit.
· 
· 